tag:blogger.com,1999:blog-84288722403679156982024-03-05T20:42:58.605+04:00സെയ്നോകുലര്Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.comBlogger23125tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-22561101078631330392013-01-21T18:51:00.000+04:002015-07-16T09:20:16.818+04:00കറുത്ത അതിരുകള് <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">സാദത്ത് ഹസന് മന്ടോയുടെ <span style="color: red;">സിയാഹ് ഹാഷിയെ</span> (കറുത്ത വക്കുകള് )എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിലെ ഏതാനും കഥകള് ഇവിടെ തര്ജ്ജമ ചെയ്തു പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. വേറെ വേറെ കഥകളാണിവയെങ്കിലും ഒരുമിച്ചു വായിക്കുമ്പോള് എല്ലാം കൂടി </span><span style="font-size: large;">ഒരു</span><span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large;">കഥയായി മാറുന്നു. നിറയെ കറുത്ത ഫലിതം കുത്തി നിറച്ച ഈ കഥകള് പിറവി കൊണ്ട പശ്ചാത്തലം മനസ്സിലാക്കണമെന്നുള്ളവര് ഇവിടെ <a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post.html" target="_blank">ഞെക്കുക </a></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcAIjffBDKLG46nSfCvzpWTgUDRUr4MGxkygOg6sUMUWxjsuSqI7hf3n5y0j-oD0byyIMJXwajTInYBE23DlhaumbV5OV4Voy3TrpQV8XyK4P_9xJVvdNbndNO2bIP7zpOiH_JemijqzoR/s1600/edifice+pic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="311" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcAIjffBDKLG46nSfCvzpWTgUDRUr4MGxkygOg6sUMUWxjsuSqI7hf3n5y0j-oD0byyIMJXwajTInYBE23DlhaumbV5OV4Voy3TrpQV8XyK4P_9xJVvdNbndNO2bIP7zpOiH_JemijqzoR/s400/edifice+pic.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>ചെരിപ്പു മാല</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ജൂത്ത</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">സംഘം അടുത്ത ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് നീങ്ങി; സര് ഗംഗാ റാമിന്റെ പ്രതിമക്കരികിലേക്ക്. അവര് പ്രതിമയില് വടി കൊണ്ടടിച്ചു, കല്ലെറിഞ്ഞു, കരിയോയിലൊഴിച്ചു. അതിനിടെ മറ്റൊരാള് പഴയ ചെരിപ്പുകള് കൊണ്ട് തീര്ത്ത മാല ചാര്ത്താനായി പ്രതിമക്കരികിലേക്ക് നീങ്ങി.</span><br />
<span style="font-size: large;">പൊലീസെത്തി. വെടിവെച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;">ചെരിപ്പുമാല പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നയാള്ക്ക് വെടിയേറ്റു.</span><br />
<span style="font-size: large;">സമയം കളയാതെ അയാളെ ചികിത്സക്കായി സര് ഗംഗാ റാം സ്മാരക ആശുപത്രിയിലെത്തിച്ചു. </span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>അറിവില്ലായ്മയുടെ മെച്ചം</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ബേഖബരി കാ ഫായെദാ</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">കാഞ്ചി വലിഞ്ഞു; കൈത്തോക്കില് നിന്ന് വെടിയുണ്ട പാഞ്ഞു. ജനല് വഴി രംഗം വീക്ഷിക്കുകയായിരുന്ന മദ്ധ്യവയസ്കന് തല്ക്ഷണം മൃതിയടഞ്ഞു. രണ്ടാമതും കാഞ്ചി വലിഞ്ഞു. വെള്ളം വിതരണക്കാരന്റെ തോല്ത്തൊട്ടി പൊട്ടി. നിലംപതിച്ച അയാളുടെ രക്തത്തോടൊപ്പം വെള്ളം റോഡിലൂടെ ഒഴുകി. മൂന്നാമത്തെ വെടി ഉന്നം തെറ്റി. അതൊരു കുതിര്ന്ന മതിലില് പോയി തറച്ചു. </span><br />
<span style="font-size: large;">നാലാത്തെ ഉണ്ട മുതുകില് തറച്ച വൃദ്ധ നിലവിളി പോലുമില്ലാതെ മരിച്ചു വീണു. </span><br />
<span style="font-size: large;">ആരും മരിച്ചില്ല, ആര്ക്കും പരിക്കേറ്റില്ല ഇതായിരുന്നു അഞ്ചും ആറും ഉണ്ടകളുടെ സ്ഥിതി. </span><br />
<span style="font-size: large;">വെടിക്കാരന് അസ്വസ്ഥനായി. ഒരു കൊച്ചു കുട്ടി റോഡ് മുറിച്ചു കൊണ്ടോടുന്നത് അയാളുടെ ശ്രദ്ധയില് പെട്ടു. അയാള് തോക്ക് അവനു നേരെ ചൂണ്ടി.</span><br />
<span style="font-size: large;">‘നീയെന്താ ചെയ്യുന്നത്?’ അയാളുടെ കൂട്ടുകാരന് ചോദിച്ചു. ‘നിന്റെ തോക്കില് ഉണ്ട ബാക്കിയില്ല.’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘മിണ്ടാതിരി! അതാ കുട്ടിക്കെങ്ങനെ അറിയാം?’</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>ഉചിതമായ നടപടി</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>മുനാസിബ് കാര്വായി</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">കലാപമുണ്ടായപ്പോള് പ്രദേശ വാസികളായ ന്യൂനപക്ഷ സമുദായത്തില് പെട്ട ചിലര് കൊല്ലപ്പെടുകയുണ്ടായി. ബാക്കിയായവര് ജീവനും കൊണ്ടോടി. ഒരാള് മാത്രം പക്ഷേ അയാളുടെ ഭാര്യയെയും കൂട്ടി പത്തായപ്പുരയിലൊളിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;">മൂന്നു രാത്രികളും മൂന്നു പകലുകളും അവര് അക്രമികള്ക്കു വേണ്ടി വൃഥാ കാത്തിരുന്നു. വീണ്ടും രണ്ടു ദിവസങ്ങള് കൂടി അവിടെ. മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം കുറഞ്ഞു വന്നു. വെള്ളത്തിനും ഭക്ഷണത്തിനുമുള്ള ആഗ്രഹം ശക്തമായി.</span><br />
<span style="font-size: large;">നാലു ദിനങ്ങള് കൂടി കഴിഞ്ഞു. ജീവിതവും മരണവുമൊന്നും ഇപ്പോള് ദമ്പതികളെ അലട്ടുന്ന പ്രശ്നമേ അല്ല. ഇരുവരും ഒളിവില് നിന്ന് പുറത്തു വന്നു. </span><br />
<span style="font-size: large;">ഭര്ത്താവ് അതുവഴി പോകുന്ന ജനങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിച്ചു. ക്ഷീണിച്ച സ്വരത്തില് അയാള് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, ‘ദയവു ചെയ്ത് ഞങ്ങളെയൊന്ന് കൊല്ലൂ. ഞങ്ങള് കീഴടങ്ങുന്നു.’ </span><br />
<span style="font-size: large;">വിളി കേട്ടയാള് കൈമലര്ത്തി, ‘ഞങ്ങളുടെ മതത്തില് ജീവനെടുക്കുന്നത് പാപമാണ്’ </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അവര് ജൈന മതക്കാരായിരുന്നു. എന്നാല് അല്പ നേരത്തെ കൂടിയാലോചനക്കു ശേഷം അവര് ഭാര്യയെയും ഭര്ത്താവിനെയും ഉചിതമായ നടപടികള്ക്കായി തൊട്ടടുത്ത പ്രദേശത്തുള്ളവര്ക്കെത്തിച്ചു കൊടുത്തു.</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiecdIApmEP1QvvXx574t9pXoWBsnNqrJ3bpNgA487J23lxqo7rc6BFapMC5yOhuDwXi-Idxk-yroA2MY_gCn75EJNvHPqiPEvXlxiNvrNfFoFJq6o5yTXxKquiTD-7x37DBGYRXHr_fskn/s1600/black+borders+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiecdIApmEP1QvvXx574t9pXoWBsnNqrJ3bpNgA487J23lxqo7rc6BFapMC5yOhuDwXi-Idxk-yroA2MY_gCn75EJNvHPqiPEvXlxiNvrNfFoFJq6o5yTXxKquiTD-7x37DBGYRXHr_fskn/s320/black+borders+3.jpg" width="300" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>പഠാനിസ്താന്</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">'ഖോ എക്ദം ജല്ദി ബോലോ, തും കോനേ?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'മേ...മേ...' </span><br />
<span style="font-size: large;">'ഖോ ശേത്താന് കാ ബച്ചാ ജല്ദി ബോലോ..... ഇന്ദൂ ഏ യാ മുസ്ലിമീന്?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'മുസ്ലിമീന്'</span><br />
<span style="font-size: large;">'ഖോ തുമാരാ റസൂല് കോനേ?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'മുഹമ്മദ് ഖാന്'</span><br />
<span style="font-size: large;">'ടീകേ … ജാഊ'</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>അങ്ങനെയല്ല; ഇതാ.. ഇങ്ങനെ</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഹലാല് ഓര് ഝട്കാ</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘ഞാനവന്റെ കഴുത്തിലെ രക്തക്കുഴലില് തന്നെ കത്തി വച്ചു. പതുക്കെ, വളരെ പതുക്കെ ഞാനവനെ അറുത്തു.’</span><br />
<span style="font-size: large;">ഛെ! നീയെന്താ ചെയ്തത്? </span><br />
<span style="font-size: large;">‘എന്തേ?’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘നീ എന്തിന് അയാളെ അങ്ങനെ കൊന്നു?’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘അങ്ങനെ കൊല്ലുന്നതാണ് ഒരു രസം.’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘വിഡ്ഢീ, നീ അവനെ ഒറ്റവെട്ടിന് (ഝട്ക) കൊല്ലേണ്ടിയിരുന്നു. ഇതാ ഇങ്ങനെ’ </span><br />
<span style="font-size: large;">പതുക്കെ ഹലാല് കൊല നടത്തിയവന്റെ തല ഝട്കയായി- തലയും ഉടലും വേറെവേറെയായി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;"><i>(മുസ്ലിംകള് മൃഗങ്ങളെ അറുക്കുക പതുക്കെ മൂര്ന്നാണ് ;ഹലാല് ചെയ്യുക എന്നു പറയും എന്നാല് സിഖുകാര് അവയെ ഒറ്റവെട്ടിന് അറുക്കുകയാണ് ചെയ്യുക ഇതാണ് ഝട്ക) </i></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>നഷ്ടക്കച്ചവടം</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഘാട്ടെ കാ സോദാ</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">പത്തിരുപത് പെണ്കുട്ടികള്ക്കിടയില് നിന്ന് നാല്പത്തി രണ്ട് രൂപ കൊടുത്താണ് രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കള് ചേര്ന്ന് ഒരെണ്ണത്തിനെ വാങ്ങിയത്.</span><br />
<span style="font-size: large;">‘നിന്റെ പേരെന്താ?’ ഒരാള് ചോദിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;">പേരു കേട്ടതും അയാള് കോപം കൊണ്ട് വിറച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;">‘നീ മറ്റേ സമുദായത്തില് പെട്ടവളാണെന്നാണല്ലോ ആ ചങ്ങാതി ഞങ്ങളോടു പറഞ്ഞിരുന്നത്!’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘അയാള് നുണ പറഞ്ഞതാണ്’ പെണ്കുട്ടി പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-size: large;">അയാള് ഓടി കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിലെത്തി, ‘ആ തന്തയില്ലാത്തവന് നമ്മളെ പറ്റിക്കുകയായിരുന്നു. നമ്മുടെ സമുദായത്തില് പെട്ട ഒരു പെണ്ണിനെ തന്നെ നമ്മുടെ തലയില് വെച്ചു കെട്ടി. വാ, തിരിച്ചു കൊടുത്തിട്ട് വരാം.’</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">***</span></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>താക്കീത്</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഖബര്ദാര്)</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">ഏറിയ പിടിവലികള്ക്കു ശേഷമാണ് കെട്ടിട ഉടമയെ പുറത്തുകൊണ്ടു വന്ന് കൊല്ലുന്നവര്ക്ക് മുമ്പിലിട്ടു കൊടുക്കാന് അവര്ക്ക് സാധിച്ചത്. അയാള് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് വസ്ത്രങ്ങള് പറിച്ചെറിഞ്ഞു. ‘നിങ്ങളെന്നെ കൊന്നോളൂ, പക്ഷേ എന്റെ ഒരു രൂപയോ പൈസയോ തൊട്ടു പോകരുത്.. പറഞ്ഞില്ലെന്ന് വേണ്ട...’</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large; text-align: center;">***</span></div>
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>വീതം വെപ്പ്</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>തഖ്സീം</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അവരിലൊരാള് തെരഞ്ഞെടുത്തത് വലിയൊരു മരപ്പെട്ടിയായിരുന്നു. പൊക്കാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അതൊരിഞ്ച് നീക്കാന് പോലും അയാള്ക്കായില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;">ഒന്നും കിട്ടാതെ നിരാശനായി ഇതെല്ലാം കണ്ടു നില്ക്കുകയായിരുന്ന മറ്റൊരാള് സഹായ ഹസ്തം നീട്ടി. ‘ഞാന് സഹായിക്കണോ?’ </span><br />
<span style="font-size: large;">‘ശരി’ </span><br />
<span style="font-size: large;">അതുവരെ ഒന്നും തരമാകാതെ നില്ക്കുകയായിരുന്നയാള് പെട്ടി ബലിഷ്ഠമായ കൈകള് കൊണ്ടുയര്ത്തി ഒരു ഞരക്കത്തോടെ പുറത്ത് വഹിച്ചു. ഇരുവരും പുറത്തിറങ്ങി.</span><br />
<span style="font-size: large;">പെട്ടിക്ക് നല്ല ഭാരമുണ്ടായിരുന്നു. ഏറ്റിയ ആള് അതിന്റെ ഭാരത്തിന് കീഴെ ഞെരിഞ്ഞു. കാലുകള് വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല് കിട്ടാനുള്ള പ്രതിഫലമോര്ത്ത്, പ്രയാസം വകവെക്കാതെ അയാള് നടന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;">പെട്ടി കണ്ടെത്തിയ ആള് ഏറ്റുന്ന ആളെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ ദുര്ബ്ബലനായിരുന്നു. വഴിയിലുടനീളം അയാള് ഒരു കൈ പെട്ടിയില് വച്ചു കൊണ്ട് തന്റെ അവകാശം പ്രഖ്യാപിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. സുരക്ഷിതമായ ഒരിടത്തെത്തിയപ്പോള് പെട്ടി അവിടെ ഇറക്കി വച്ചു. എല്ലാ വിഷമങ്ങളും സഹിച്ചവന് ചോദിച്ചു, ‘പറയൂ, ഈ പെട്ടിയില് നിന്ന് എന്റെ പങ്കെന്താണ്?’ </span><br />
<span style="font-size: large;">‘നാലിലൊന്ന്’ പെട്ടി ആദ്യം കണ്ടെത്തിയവന് പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-size: large;">‘അത് വളരെ കുറഞ്ഞു പോയി’ </span><br />
<span style="font-size: large;">‘എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല, തന്നെയുമല്ല വളരെ കൂടുതലുമാണ്. ഞാനാണത് കണ്ടെത്തിയത് എന്ന് നീ ഓര്ക്കണം’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘അത് ശരിയാണ്. പക്ഷേ, ഇതുവരെ മുതുക് തകര്ത്ത് ഏറ്റിക്കൊണ്ടുവന്നതാരാണ്?</span><br />
<span style="font-size: large;">‘എന്നാല് പകുതിയും പകുതിയും..സമ്മതമാണോ?’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘ശരി, പെട്ടി തുറക്ക്’</span><br />
<span style="font-size: large;">പെട്ടി തുറന്നതും അതിനുള്ളില് നിന്ന് വാളും പിടിച്ച് ഒരാള് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് രണ്ട് അവകാശികളെയും നാലായി ഭാഗിച്ചു.</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span></div>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>ജെല്ലി</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;">രാവിലെ ആറു മണിക്ക് ഉന്തുവണ്ടിയില് ഐസ് വിറ്റിരുന്നയാള് പെട്രോള് പമ്പിന്നരികില് കുത്തേറ്റ് മരിച്ചു. ഏഴു മണി വരെ ജഡം റോഡില് കിടന്നു. ഐസുരുകി റോഡിലൂടെ വെള്ളമായി ഒഴുകി.</span><br />
<span style="font-size: large;">ഏഴെ കാലിന് പൊലിസെത്തി ജഡം മാറ്റി. ഐസിന്റെയും രക്തത്തിന്റെയും മിശ്രിതം റോഡില് കട്ടപിടിച്ചു കിടന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;">അന്നേരം ആ വഴി ഒരു കുതിരവണ്ടി കടന്നു പോയി. ഐസും രക്തവും കട്ടപിടിച്ചു കിടക്കുന്നത് കണ്ട കൊച്ചു കുട്ടി അമ്മയുടെ കുപ്പായം പിടിച്ച് വലിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു ‘നോക്കൂ അമ്മേ, ജെല്ലി’</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"><br /></span>
<br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b>പരാതി</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഉല്ഹനാ</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">നോക്കൂ ചങ്ങാതീ, നീ ബ്ലാക്ക് മാര്ക്കറ്റ് വിലയും ഈടാക്കി വകക്ക് കൊള്ളാത്ത പെട്രോളും തന്നു. നോക്ക്, ഒരൊറ്റ കട പോലും കത്തിയില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large; text-align: center;">***</span><br />
<br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b>പണിതുടങ്ങാന് സമയമായി</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ദാവത്തെ അമല്</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">തീ ആളിപ്പടര്ന്നു. ആ പ്രദേശം മുഴുവന് കത്തിച്ചാമ്പലായി. ഒരു കടയും അതിന് പുറത്തു തൂക്കിയ ‘ഇവിടെ നിര്മ്മാണ സാമഗ്രികള് വില്ക്കപ്പെടും’എന്നെഴുതിയ ബോഡും മാത്രം ബാക്കിയായി. </span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b>തിരുത്ത്</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഇസ് ലാഹ്</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">'നീ ആരാ?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'ആരാ നീ?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'ഹര ഹര മഹാദേവ! ഹരഹര മഹാദേവ!</span><br />
<span style="font-size: large;">ഹരഹര മഹാദേവ!'</span><br />
<span style="font-size: large;">'തെളിവെന്താ?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'തെളിവ്.... എന്റെ പേര് ധര്മ്മചന്ദ്രന് എന്നാണ്.'</span><br />
<span style="font-size: large;">'അതൊരു തെളിവല്ല.'</span><br />
<span style="font-size: large;">'നാലു വേദങ്ങളില് നിന്നെന്തെങ്കിലും എന്നോട് ചോദിച്ചോളൂ... ഉത്തരം തരാം'</span><br />
<span style="font-size: large;">'ഞങ്ങള്ക്ക് വേദങ്ങള് അറിയില്ല. തെളിവ് താ'</span><br />
<span style="font-size: large;">'എന്ത് തെളിവ്?'</span><br />
<span style="font-size: large;">'പൈജാമ താഴ്ത്തൂ'</span><br />
<span style="font-size: large;">പൈജാമ താഴ്ന്നതും ഒരട്ടഹാസം. ‘കൊല്ലവനെ, കൊല്ലവനെ’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘നില്ക്ക് നില്ക്ക്. ഞാന് നിങ്ങളുടെ സഹോദരനാണ്. ഭഗവാനാണെ സത്യം. ഞാന് നിങ്ങളുടെ സഹോദരനാണ്.’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘പിന്നെ ഇത്?’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘ഞാന് ഇപ്പോള് വരുന്നത് നമ്മുടെ ശത്രുക്കളുടെ പ്രദേശത്തു നിന്നാണ്. അതിനാല് ഞാന് അങ്ങനെ ചെയ്യാന് നിര്ബന്ധിതനായി. സ്വന്തം ജീവന് രക്ഷപ്പെടുത്താന് വേണ്ടി മാത്രം..... അത് മാത്രമാണെന്റെ തെറ്റ്. ബാക്കിയെല്ലാം ഞാന് ഓക്കെയാണ്.’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘ആ തെറ്റ് ശരിയാക്കൂ' അയാള് കൂടെ നില്ക്കുന്നവരോടലറി.</span><br />
<span style="font-size: large;">ആ തെറ്റ് ശരിയാക്കി. കൂടെ ധര്മ്മചന്ദ്രനെയും.</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b>സോഷ്യലിസം</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഇഷ്തിറാകിയത്ത്</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">അയാള് തന്റെ വീട്ടിലെ മുഴുവന് സാധന സാമഗ്രികളും ഒരു ട്രക്കില് കയറ്റി അടുത്ത നഗരത്തിലേക്ക് പോവുകയായിരുന്നു. വഴിയില് ആക്കൂട്ടം വണ്ടി തടഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-size: large;">‘നോക്കൂ ചങ്ങാതീ, എന്തൊരു രസത്തിലാ പഹയന് ഇത്രയധികം സാധങ്ങള് ഒറ്റക്കടിച്ചെടുത്ത് കൊണ്ടുപോകുന്നത്’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘ഇതെന്റെ സ്വന്തം വീട്ടിലെ വസ്തുവഹകളാണ്.’ ഉടമ ചിരിക്കാന് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-size: large;">രണ്ട് മൂന്ന് പേര് ചിരിക്കുകയും ചെയ്തു, ‘എല്ലാം ഞങ്ങള്ക്കറിയാം’</span><br />
<span style="font-size: large;">ഒരാള് അലറി, 'അവയെല്ലാം എടുത്തോളൂ. ഇവന് പണക്കാരനാണ്. ട്രക്ക് ഉപയോഗിച്ച് കളവ് നടത്തുന്ന പെരുങ്കള്ളന് .'</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b>സോറി</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;">കത്തി വയറ്റില് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. നാഭി തുളച്ചു. താഴോട്ട് താഴോട്ട് വന്ന് പൈജാമയുടെ ചരടറുത്തു. കത്തി കയറ്റിയവന്റെ വായില് നിന്ന് ഖേദത്തിന്റെ ശബ്ദം ഉതിര്ന്ന് വീണു.</span><br />
<span style="font-size: large;">‘ഛെ ഛെ ഛെ ഛെ ഛെ മിസ്റ്റെയ്ക്ക്.’</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="color: red; font-size: large;"><b>യോഗഭാഗ്യം</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ഖിസ്മത്</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">ഒന്നുമില്ല ചങ്ങാതി... ഇത്രയൊക്കെ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടും ആകെയൊരു പെട്ടിയാണ് കൈയില് തടഞ്ഞത്. കള്ള പന്നിയുടെ ഇറച്ചിയേ അതിലുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>മുന്കരുതല് നടപടികള്</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>പേശ് ബന്ദി</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">ഒന്നാമത്തെ സംഭവം തെരുവിന്റെ ആ മൂലിയില് ഹോട്ടലിന് മുമ്പിലാണുണ്ടായത്. വൈകാതെ ഒരു പൊലിസുകാരനെ അവിടെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തു. </span><br />
<span style="font-size: large;">രണ്ടാമത്തെ സംഭവം പിറ്റേ ദിവസം വൈകുന്നേരമാണുണ്ടായത്; ജനറല് സ്റ്റോറിന് തൊട്ടടുത്ത്. പൊലിസുകാരനെ അങ്ങോട്ട് മാറ്റി.</span><br />
<span style="font-size: large;">മൂന്നാമത്തെ സംഭവം രാത്രി 12 മണിക്ക് ലോന്ഡ്രിക്കരികില് വെച്ചാണുണ്ടായത്. </span><br />
<span style="font-size: large;">അങ്ങോട്ടു നീങ്ങാനുള്ള നിര്ദ്ദേശം നല്കിയ ഇന്സ്പെക്ടറോട് പൊലീസുകാരന് പറഞ്ഞു, അടുത്ത കൊലപാതകം നടക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് എന്നെ മാറ്റാത്തതെന്ത്?’</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>എല്ലാം അവന്റെ ഔദാര്യം </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>സദഖേ ഉസ്കേ</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">മുജ്ര (നൃത്ത സദസ്സ്) സമാപിച്ചു. കാണികളെല്ലാം പിരിഞ്ഞു പോയി. അന്നേരം ഉസ്താദ്ജി പറഞ്ഞു, എല്ലാം കൊള്ള ചെയ്യപ്പെട്ട് വെറും കൈയ്യോടെയാണ് നാം ഇവിടെ വന്നത്. സര്വ്വശക്തന് സ്തുതി. കുറഞ്ഞ ദിവസങ്ങള്ക്കുള്ളില് ഈ രൂപത്തില് അവന് നമുക്ക് അനുഗ്രഹങ്ങള് ചൊരിഞ്ഞുവല്ലോ. </span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>നന്ദിയില്ലാത്ത വര്ഗ്ഗം</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ആംഘോ പര് ചര്ബി</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">നമ്മുടെ സമുദായക്കാരുടെയൊരു കാര്യം. എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് അമ്പത് പന്നികളെ പിടിച്ചു കൊണ്ടു വന്ന് ഈ പള്ളിയില് വെച്ചറുത്തത്. അവിടെ അമ്പലങ്ങളിലറുത്ത ഗോ മാംസം ഥടഥടാ വിറ്റു പോകുന്നു. ഇവിടെയോ? പന്നിയിറച്ചി വാങ്ങാനായി ഒരു നായിന്റെ മോന് പോലും വരുന്നില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"> ***</span><br />
<span style="font-size: large; text-align: center;"><br /></span>
<span style="color: red; font-size: large;"><b>എനിക്കൊന്ന് വിശ്രമിക്കണം</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>ആറാം കി സറൂറത് ഹെ</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: large;">‘ഇത് വരെ മരിച്ചില്ല.... നോക്ക് ഇപ്പോഴും ജീവന് ബാക്കിയുണ്ട്.’</span><br />
<span style="font-size: large;">‘അവടെ നിക്കട്ടെ ചങ്ങാതീ…. ഞാന് ആകെ ക്ഷീണിതനാണ്.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span><span style="color: blue; font-size: large;"><i>മന്ടോയുടെ മറ്റു കഥകള്ക്കായി താഴെ ലിങ്കില് ഞെക്കുക </i></span><br />
<br />
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-weight: normal; margin: 0.75em 0px 0px; position: relative;">
<span style="color: red; font-size: large;"><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post.html" target="_blank">ടോബാ ടേക് സിങ്: ഒരു സ്വാതന്ത്യ്രദിന സമ്മാനം</a></span></h3>
<div>
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/10/blog-post_30.html" target="_blank"><span style="font-size: large;">ഖോല് ദോ</span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com83tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-47382383466867210712012-07-14T15:56:00.000+04:002015-07-16T09:22:46.776+04:00അങ്ങനെ ഒരു നോമ്പു കാലത്ത്.........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBDJlzcUFseiEfgWoF1MHnSfwYFTqoa7w8hl6qMyMfOnVJUHOE3X7NfkXTyj2Lv-Sshn8kBf6I-Ybee0Y5c8XcyWdvH5JE6BCnAChQpwsJnBT9l0anX0KV_HlYy4zZnAxPOwzJHm8aGm4U/s1600/Picture.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBDJlzcUFseiEfgWoF1MHnSfwYFTqoa7w8hl6qMyMfOnVJUHOE3X7NfkXTyj2Lv-Sshn8kBf6I-Ybee0Y5c8XcyWdvH5JE6BCnAChQpwsJnBT9l0anX0KV_HlYy4zZnAxPOwzJHm8aGm4U/s1600/Picture.jpg" /></span></a></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">റമദാനിലെ നോമ്പുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഒരു മൂന്നാം ക്ലാസുകാരന്റെ
ഓര്മ്മയുണ്ടെനിക്ക്. പിന്നീട് വളയംകുന്നത്ത് ഉണ്ണികൃഷ്ണന് നായരായി രൂപപരിണാമം
സിദ്ധിച്ച കളിക്കൂട്ടുകാരനും തൊട്ടയല്ക്കാരനും ഇപ്പോള് റിയാദിലെ ഓഫീസില്
നിത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്നവനുമായ ഉണ്ണിയുടെ കൊടുംചതിയുടെ കഥ കൂടിയാണത്.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">സ്കൂളിലും മദ്രസയിലും ചെന്ന് കൂട്ടുകാരോട്
എനിക്കിത്ര നോമ്പായി എന്ന് വീമ്പിളക്കുക എന്നതില് കവിഞ്ഞ ലക്ഷ്യം
നോമ്പെടുക്കുന്നതു കൊണ്ട് കുട്ടികളായ ഞങ്ങള്ക്കുണ്ടായിരുന്നോ എന്നത് സംശയമാണ്.
ശീലമാക്കാന് വേണ്ടി മാത്രം ചില നോമ്പുകള് കുട്ടികളെക്കൊണ്ടെടുപ്പിക്കുക എന്ന
ലക്ഷ്യമേ രക്ഷിതാക്കള്ക്കുമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മുഖവുരയുടെ രണ്ടാം ഭാഗത്തേക്ക് വരട്ടെ. പറഞ്ഞതു പോലെ ഉണ്ണി
എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരനാണ്. ഉമ്മ പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്ന അടിയന്തരാവസ്ഥക്കു കീഴിലാണ്
ഞാനും അനിയനും വളര്ന്നു വന്നത്. ഇന്ദിരാ ഗാന്ധി രാജ്യത്ത് അടിയന്തിരാവസ്ഥ
പ്രഖ്യാപിച്ച ഏതാണ്ട് അതേ കാലത്തു തന്നെയായായിരിക്കണം ഉമ്മ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലും അത്
പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത്. ഇന്ന സമയത്ത് ഉണര്ന്നു കൊള്ളണം</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവിടേക്ക്
പോകരുന്നത്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവരുമായി കൂട്ടുകൂടരുത്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവന്റെ കൂടെ പോയാല് മതി</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അങ്ങോട്ടു
നോക്കരുത്</span>…<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നൂറുകൂട്ടം കല്പ്പനകള്..</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എവിടെയായിരുന്നു</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവനേതാ</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതെവിടെ</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മറ്റൊരു
നൂറു കൂട്ടം</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ചോദ്യങ്ങളായും വന്നെത്തും. </span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പത്തൊമ്പത് മാസത്തിനു ശേഷം ശ്രീമതി ഗാന്ധി അവരുടെ
അടിയന്തിരാവസ്ഥ പിന്വലിച്ചെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം അടിയന്തിരാവസ്ഥ പിന്നെയും വര്ഷങ്ങള്
നീണ്ടു നിന്നു. എപ്പോഴെങ്കിലും വീട്ടിലെത്തുന്ന ബാപ്പയുടെ അസാന്നിദ്ധ്യത്തില് മക്കള്
ചീത്ത കൂട്ടൂകെട്ടുകളില് ചെന്ന് ചാടാനുള്ള ചാന്സ് കൌമാര പ്രായത്തില്
കൂടുതലാണല്ലോ അതിനുള്ള മുന്കരുതലുകളാണവ. എന്നാല്</span>,<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"> ഉണ്ണിയോടൊപ്പം
എനിക്കെവിടെയും പോകാമായിരുന്നു. ഉമ്മയുടെ കണ്ണില് അവന് സല്ഗുണ സമ്പന്നനും സുശീല
കുലീനനുമായിരുന്നു. കുരുത്തക്കേടുകളുടെ മൊത്തവ്യാപാരിയായിരുന്നു മാന്യദേഹം എന്ന്
എല്ലാവര്ക്കും അറിയാവുന്ന പരസ്യവുമായിരുന്നു. കുത്തനെ നില്ക്കുന്ന മരത്തില്
പാഞ്ഞു കേറി അവന് ഞങ്ങള് കൂട്ടുകാരെ വിസ്മയിപ്പിച്ചു. ഉള്ളങ്കയ്യില് പമ്പരം
കറക്കി അവന് ഞങ്ങളെ സ്തബ്ധരാക്കി. ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന പാടവരമ്പത്തു കൂടെ
വട്ടുരുട്ടിയും സൈക്കിള് ചവിട്ടിയും ഞങ്ങള്ക്ക് ശ്വാസം തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചു.
പാഴ്വസ്ക്കളുപയോഗിച്ച് അവന് നിര്മിച്ചിരുന്ന കളിപ്പാട്ടങ്ങള്</span>,<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">
കളിപ്പാട്ടങ്ങള് എന്നതിനേക്കാള് കൗതുകമുണര്ത്തിയ കൊച്ചു യന്ത്രങ്ങളായിരുന്നു.
എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജില് പോകാത്തതു കൊണ്ട് മാത്രമാണ് താന് എഞ്ചിനീയറാകാതെ
പോയതെന്ന വലിയ അറിവ് കൂട്ടുകാരുമായി ഇടക്കിടെ പങ്കുവക്കാറുണ്ട്. അവനൊരു
പട്ടാളക്കാരന്</span>,<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"> ചുരുങ്ങിയത് ഒരു ഗള്ഫ് കാരനെങ്കിലും</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആകും
എന്ന് പ്രവചിച്ചവര് ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലെ ന്യൂനപക്ഷമായിരുന്നില്ല</span>; <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആ
ജാതി ബഡായിയായിരുന്നു! ഉണ്ണി എന്നെ കയറ്റാത്ത കുന്നോ കൊണ്ടുപോയി ചാടിക്കാത്ത
കുഴിയോ നാട്ടിലില്ല എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു നിര്ത്താനാണെനിക്കിഷ്ടം.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എം.എസ്.പിക്കാരനായ അച്ഛന്റെ നേരിട്ടുള്ള
ഭരണത്തിലായിരുന്നതു കൊണ്ട് ആരെയും തെറി പറയാനുള്ള ചാന്സ് അവന് ലഭിച്ചിരുന്നില്ല.
ആരുമായും അടികൂടുകയോ വക്കാണത്തിന് പോവുകയോ ചെയ്യാറില്ല. ചീത്ത ഭാഷ
ഉപയോഗിക്കാനറിയില്ല. ആരെയും ശല്യം ചെയ്യാറില്ല. പറഞ്ഞല്ലോ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവന്റെ
കൂടെ എനിക്കെങ്ങോട്ടും പോകാമായിരുന്നു. കഥാപ്രസംഗക്കാരന്റെ ഭാഷ കടമെടുത്തു പറഞ്ഞാല്, വേനലും
മഞ്ഞും മഴയുമായി കാലം പതുക്കെ കടന്നു പോകവെയാണ് അക്കൊല്ലത്തെ നോമ്പും അപ്പോലെ
തന്നെ മുന്ചൊന്ന കൊടിയ വഞ്ചനയും അരങ്ങേറുന്നത്.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇരുപത്തഞ്ചാമത്തെയോ ഇരുപത്താറാമത്തെയോ നോമ്പായിരിക്കുമത്.
എനിക്കന്ന് പന്ത്രണ്ടാമത്തെ നോമ്പായിരുന്നു.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വാ
നമുക്ക് പോകാം</span>’ <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവന്</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എങ്ങോട്ട്</span>?’ <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞാന്</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നല്ലാണിയിലേക്ക്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നല്ല
നെല്ലിക്കയുണ്ടവിടെ</span>’<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഉമ്മയോട്
ചോദിക്കട്ടെ.</span>’<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പ് തുറന്നതിന് ശേഷം തിന്നാനായി പലവസ്തുക്കളും കരുതിവയ്ക്കുക കുട്ടികളുടെ രീതിയാണ്. കരുതിവച്ചതിന്റെ പത്തിലൊരംശം പോലും
കഴിക്കാനാവില്ലെങ്കില്പോലും ശേഖരിച്ചു വക്കുക എന്നതായിരുന്നു പ്രധാനം.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഉമ്മയുടെ സമ്മതം കിട്ടി.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അഞ്ചാറ് നെല്ലിക്കയൊക്കെ പെറുക്കി വിശ്രമിക്കാനായി ഞങ്ങള്
മരച്ചോട്ടിലിരുന്നു. ആകാശത്ത് പറന്നു നടക്കുന്നതിനായുള്ള തന്റെ പരീക്ഷണങ്ങളുടെ
പുരോഗതി വിശദീകരിച്ചു കൊണ്ട് അവന് ഒരു നെല്ലിക്കയെടുത്ത് കടിച്ചു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കൊടും ചതി! ഒരു നോമ്പുകാരന്റെ മുഖത്തു നോക്കി നെല്ലിക്ക
കടിക്കുക പോരാത്തതിന് ഒരു ചോദ്യവും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നിനക്ക് വേണോ</span>?"<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പുണ്ട്."</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതിനിടെ ഇരുന്നിടത്തു നിന്നെഴുന്നേറ്റ് ട്രൌസറിന്റെ
പോക്കറ്റില് നിന്ന് ഒരു ചെറിയ പൊതിയെടുത്ത് ശ്രദ്ധാപൂര്വ്വം തുറന്നു. ഞാന്
നോക്കി</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഏതാനും കല്ല് ഉപ്പ്. കടിച്ച നെല്ലിക്കയുടെ വായ്ഭാഗം ഉപ്പില്
ശ്രദ്ധാപുര്വം കുത്തി വീണ്ടും അവന് കടിച്ചു.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വേണോ</span>?"<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഥ്ഫൂ</span>, നോമ്പു<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കാരനെയാണോ നെല്ലിക്കാ-ഉപ്പ് കോമ്പിനേഷന് കാട്ടി
പ്രലോഭിപ്പിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നുത്" എന്നാട്ടുകയാണ് വേണ്ടത്. ഹല്ല പിന്നെ.
എന്നാല് വായിലൂറിയ വെള്ളം കാരണം നാവിന്റെ സ്വതന്ത്രമായ ചലനത്തിന് തടസ്സം
നേരിട്ടു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അടുത്ത പ്രലോഭനം</span>, "<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഉമ്മയോട് ഞാന്
പറയില്ല."</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അനിച്ഛാ പ്രേരണയില് എന്റെ കൈ നീണ്ടു. അങ്ങനെ</span> <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പ്
മുറിഞ്ഞു. പക്ഷേ ഞങ്ങള് തമ്മിലുള്ള ധാരണ പ്രകാരം എനിക്ക് പന്ത്രണ്ടാം നോമ്പു
തന്നെ. അവന്റെയും എന്റെയും</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തീര്ച്ചയായും, പടച്ചവന്റെയും കണക്കില് മാത്രം പതിനൊന്ന്.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഉണ്ണിയെ വിശ്വസിക്കാന് തോന്നിയ നിമിഷത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്താന്
എനിക്കധികം കാത്തു നില്ക്കേണ്ടി വന്നില്ല. കിട്ടിയ ആദ്യത്തെ അവസരത്തില്</span>,<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">
അന്ന് വൈകുന്നേരം</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഉമ്മ നീട്ടിയ ഏതാനും പത്തിരിത്തുണ്ടുകള്ക്ക് പകരമായി
കശ്മലന് ആ രഹസ്യം കൈമാറി. അങ്ങനെ വീട്ടുകാരുടെയും കണക്കില് എനിക്ക് നോമ്പ്
പതിനൊന്ന്.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പൊട്ടനെ ചെട്ടി ചതിച്ചാല് ചെട്ടിയെ മുതല പിടിക്കും
എന്നാണല്ലോ പ്രമാണം. പിന്നീട്</span>,
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മെക്കാളെ പ്രഭു ആവിഷ്കരിച്ച പഴഞ്ചന്
വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായത്തിലെ അശാസ്ത്രീയത കാരണം കോളേജ് പഠനം വഴിയില് വെച്ച്
മുടങ്ങി ജോലിയും കൂലിയുമൊന്നുമില്ലാതെ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി തേരാ ബാരാ (</span>13-12) <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്ന് അവരോഹണ ക്രമത്തില് ഉല്ക്കകള് എണ്ണി നടക്കുന്ന
കാലം. അവനെ മുതല പിടിച്ചു.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില് ഹോട്ടല് കച്ചവടക്കാരെല്ലാം മുസ്ലിംകളായിരുന്നു.
നോമ്പുകാലത്ത് അവര് കട തുറക്കാറില്ല. പക്ഷേ നോമ്പു പിടിക്കാത്തവര്ക്ക് ഭക്ഷണം
വേണമല്ലോ. ഉണ്ണിയും കുട്ടുകാരായ ശിവനും മധുവും ചേര്ന്ന് ചായക്കച്ചവടം തുടങ്ങി.
മൂന്ന് പേര്ക്കും കൂടി ആകെ കിട്ടിയത് ഒരൊറ്റ കസ്റ്റമറെയാണ്. നോമ്പായതു കാരണംവീട്ടില്
നിന്ന് ഒന്നും ലഭിക്കാന് സാധ്യതയില്ലാത്ത ഒരു ഇക്കാക്കയെ. എന്നിട്ട്</span>… <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അല്ലെങ്കില്
വേണ്ട അവന് തന്നെ പറയട്ടെ</span>, “<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പത്തു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് കച്ചോടം പൂട്ടുമ്പോഴത്തെ ലാഭം</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പൊട്ടാതെ
രക്ഷപ്പെട്ട നാലു ഗ്ലാസും രണ്ടു കഷണം ഒണക്കപ്പുട്ടും.</span>” <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവന് കച്ചവടത്തില് ആ സ്ഥിതി വന്നത് അന്ന് എന്നെ പറ്റിച്ചതു
കൊണ്ടാണെന്ന് ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നു. സത്യമായിട്ടും.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOSfNbFrQkrJ8Na4AgLcyJTS31Jb3-6ZoHASpAuUV104szY7tVurKo0JOw_ngCJh7QY-_pl2vbvmekteKm6G24aNuVXckW4Bn1aPixfXYQCU9hGgVDjXS4xEQtGgeNJuz6Afvikn3oJQfc/s1600/starving.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തല താഴ്ത്തി കുറ്റബോധത്തോടെ ഞാന് ഉമ്മയുടെ മുമ്പില് വന്നു
നിന്നു. കള്ളത്തരം പിടിച്ചേ എന്ന് പറഞ്ഞ് അവരുടെ മുഖത്ത് ചിരിവരിഞ്ഞപ്പോള്
സമാധാനമായെങ്കിലും റമദാനില് അങ്ങനെയൊരു വേണ്ടാത്തരം കാണിച്ചതിലും ആറ്റുനോറ്റ
പന്ത്രണ്ടാമത്തെ നോമ്പ് അസാധുവായതിലും തുടര്ന്നുവന്ന രണ്ടു ദിവസങ്ങളില് ഞാന് വിഷമമാചരിച്ചു..</span> <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">റമദാന് അങ്ങനെയാണ്. മുസ്ലിം വീടുകളില് നോമ്പ് കാലത്ത്
കുട്ടികളെ അടക്കി നിര്ത്തുക രക്ഷിതാക്കള്ക്ക് ഒരു പ്രയാസമുള്ള കാര്യമല്ല.
മേശമേല് കയറ്വേ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പു കാലമല്ലേ ഇത്</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കളവു പറയ്വേ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പു കാലമല്ലേ ഇത്</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഉമ്മ
പറഞ്ഞത് കേള്ക്കാതിരിക്ക്വേ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പല്ലേ ഇത്. കോഴികളെ കല്ലെടുത്തെറ്യേ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നോമ്പുകാലമല്ലേ
ഇത്</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">കുട്ടികളും മുതിര്ന്നവരുമൊക്കെ അന്ന് പൊടുന്നനെ
നല്ലവരാകും. ദാനധര്മ്മകങ്ങള് അധികരിപ്പിക്കും. പുണ്യങ്ങള് ചെയ്തു കൂട്ടും</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വഴക്കും
വക്കാണവും പരമാവധി ഒഴിവാക്കും. റമദാനില് പുണ്യങ്ങള്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം
ആയിരമിരട്ടിയാണെന്ന വാഗ്ദാനമുണ്ടല്ലോ.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ചീത്ത
വാക്കുകളും പ്രവൃത്തികളും ഒഴിവാക്കാതെ നിങ്ങളുപേക്ഷിക്കുന്ന അന്നപാനീയങ്ങള്
കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന് ഒരു കാര്യവുമില്ല</span>” <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്ന നബി വചനം പൊതുവെ നോമ്പുകാരനെ
ശാന്തനാക്കുന്നു.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മാറ്റത്തിനുള്ള അവസരമായിട്ടാണ് മിക്കവാറും ആളുകള് റമദാനിനെ
കാണുക. നമസ്കരിക്കാത്ത ഒരാള് പെട്ടെന്ന് നമസ്കാരം തുടങ്ങിയാല് എല്ലാവരും അയാളെ
ശ്രദ്ധിക്കും അതാലോചിച്ച് അയാളാ പരിപാടിക്കു തന്നെ നില്ക്കില്ല. എന്നാല്
റമദാനിലാണ് ആ തുടക്കമെങ്കില് സ്ഥിതി മറിച്ചാണ്. ആരും അയാളെ അര്ഥം വച്ച്
നോക്കില്ല</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പരസ്പരം നോക്കി ചിരിക്കില്ല. കാരണം അത് മാറ്റത്തിന്റെ
സ്വാഭാവിക കാലമാണ്. മാറാന് എല്ലാവര്ക്കും അവകാശമുണ്ടല്ലോ. പുകവലി നിര്ത്താനുള്ള
അവസരമായി പലരും റമദാനിനെ കാണാറുണ്ട്.</span> <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അങ്ങനെ ഇരുപതും മുപ്പതും തവണ </span>'<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അവസാനത്തെ
കുറ്റി</span>' <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വലിച്ചെറിഞ്ഞവരെ ചുറ്റുപാടും കാണാനാകും. ഈ മാറ്റം ജീവിതത്തിലുടനീളം
കൊണ്ടുനടക്കുന്നവരെയും റമദാന് കഴിഞ്ഞാല് പൂര്വാധികം ശക്തിയോടെ വാല് വളഞ്ഞ്
ചുരുണ്ടിരിക്കുന്നവരെയും കാണാം.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="separator" style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പട്ടിണിക്കാരന്റെ വിശപ്പ് മനസ്സിലാക്കാനുള്ള അവസരം എന്ന
ലളിത സമവാക്യങ്ങളില് റമദാനിനെ കെട്ടുന്നവരുണ്ട്. ഞാനും അങ്ങനെ
പറയാറുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ധാരണയെ കീഴ്മേല് മറിച്ച ഒരു സംഭവമുണ്ടായി. റമദാന്
ആയിക്കഴിഞ്ഞാല് എല്ലാ ദിവസവും മലയാള പത്രങ്ങള് മുസ്ലിം നേതാക്കളെക്കൊണ്ടും
പണ്ഡിതരെക്കൊണ്ടും എഴുത്തുകാരെക്കൊണ്ടും ലേഖനങ്ങള് എഴുതിപ്പിക്കുക പതിവാണ്. എന്റെ
പിതാവിന് അന്ന് പണിയാകും. അല്ലെങ്കില് തന്നെ തരാതരം തിരക്കുകളില് നിന്നുതിരിയാന്
ഇടമില്ലാത്ത അവസരത്തില് </span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">കൂനിന്മേല് പെരുങ്കുരു സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ട് ലേഖനങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി</span><span style="background-color: white;"> </span><span style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">പത്രങ്ങള്</span><span style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;"> </span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">അദ്ദേഹത്തെ സമീപിക്കും. ബാപ്പ എന്നെയോ അനിയനെയോ എഴുതാനേല്പ്പിക്കും. എഴുതിക്കഴിഞ്ഞ് വായിച്ച് കേട്ട് വേണ്ട
തിരുത്ത് നിര്ദ്ദേശിക്കും. തിരുത്തിക്കഴിയുമ്പോള് പലപ്പോഴും ഞങ്ങളെഴുതിയതിന്റെ
ചൊറിപിടിച്ച തൊലിയേ ബാക്കി കാണൂ അമ്മാതിരി സൂക്ഷ്മ വായനയാണ്. അങ്ങനേയിരിക്കെ</span><span style="background-color: white;">, </span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">ഒരു പത്രത്തിന് വേണ്ടിയെഴുതിയ ലേഖനത്തില്
ഞാന് കാച്ചി</span><span style="background-color: white;">,
“</span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">പട്ടിണിക്കാന്റെ പട്ടിണിയും
വിശക്കുന്നവന്റെ വിശപ്പും അറിയാനുള്ള അവസരമായാണ് നോമ്പിനെ ഇസ്ലാം പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്.</span><span style="background-color: white;">” </span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">ബാപ്പ വായിച്ചു അടിവരയിട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു -(എനിക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്</span><span style="background-color: white;">, </span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">അദ്ദേഹത്തെ കാണിക്കാനുള്ള കുറിപ്പുകള് വരയുള്ള കടലാസിലാണ്
എഴുതേണ്ടതെന്ന് അങ്ങിനെയാണെങ്കില് അടിവരയിടുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജോലിഭാരം കുറച്ചു കൊടുക്കാമല്ലോ)
ഈ വാചകത്തിലെത്തിയപ്പോള് അടിയില് ഇരട്ടവര വീണു.</span><span style="background-color: white;"> </span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇതെവിടന്നാ</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നിന്നോടാരാ
പറഞ്ഞത്</span>?”<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അങ്ങനെയില്ലേ</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എല്ലാവരും
പറയാറുണ്ടല്ലോ</span>?”<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഖുര്ആനിലോ
ഹദീസിലോ അങ്ങനെയില്ല.</span>”<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ശരിയാണല്ലോ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഖുര്ആനിലോ ഞാന് ഇതുവരെ കേട്ട ഹദീസുകളിലോ
അങ്ങനെയൊന്നുമില്ലല്ലോ.</span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പിന്നെ തുടര്ന്നു</span>, “<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നിനക്കറിയാമോ പട്ടിണിയെന്താണെന്ന്</span>? <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">മുമ്പിലുള്ള
സമൃദ്ധമായ ഭക്ഷണം തല്ക്കാലം വേണ്ടെന്ന് വച്ച് കൃത്യമായ ഒരു സമയത്ത് പിന്നീടത്
കഴിക്കുന്നതിന് പട്ടിണി എന്ന് പറയില്ല</span>; <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അയാള്ക്കറിയാം തനിക്കിനിയെപ്പോള് ഭക്ഷണം
കിട്ടുമെന്ന്. വെറും വിശപ്പുമല്ല പട്ടിണി. പട്ടിണി ഒരു മനോഭാവമാണ്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">സ്വഭാവമാണ്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഒരനുഭവമാണ്.
മൂക്കുമുട്ടെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴും പട്ടിണിക്കാരന് ആധിയാണ്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഇനിയെപ്പോഴാണിങ്ങനെയൊരു
ഭക്ഷണം കഴിക്കാനാവുക എന്ന്.ആ അനിശ്ചിതത്വം കാരണം എപ്പോഴും അയാള്
വിശന്നാണിരിക്കുക. ഔചിത്യത്തെക്കുറിച്ച് അവര് ചിന്തിക്കാറില്ല</span>… <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ഭക്ഷണ
വിഭവങ്ങളൊരുക്കി മഗ്രിബ് ബാങ്ക് വിളിക്കുന്നതും കാത്ത് വാച്ചില്
നോക്കിയിരിക്കുന്നവര്ക്ക് ഇപ്പറഞ്ഞ പട്ടിണിക്കാരന്റെ പട്ടിണിയെങ്ങനെയാണ്
മനസ്സിലാവുക..</span>? ” <span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">പിന്നെ ഞാനത്തരം ബഡായികള്
എഴുതിയിട്ടില്ല.</span><span style="background-color: white;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjQ1jpwuOAfVQau3pquyWLm4-pIGB-8-SKpLozbSY6az0m2PhzRPUM2ITnfu8U3V718Fv1wheRrmnAER_dmjFZcVfDnKBAUnSMMRJfU6-LKqXQm48xy2lQGwG46wR1dfRf-Cg_pyMehNR/s1600/food+waste.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEjQ1jpwuOAfVQau3pquyWLm4-pIGB-8-SKpLozbSY6az0m2PhzRPUM2ITnfu8U3V718Fv1wheRrmnAER_dmjFZcVfDnKBAUnSMMRJfU6-LKqXQm48xy2lQGwG46wR1dfRf-Cg_pyMehNR/s320/food+waste.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div align="center" class="separator" style="margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">രണ്ടുമൂന്നു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് അല്ജസീറ ചാനല്
അംഗോളയില് നിന്നുള്ള ഒരു ദൃശ്യം കാണിച്ചു. ഹറു മുസ്തയുടെ റിപ്പോര്ട്ടായിരുന്നു
അത്. കൊയ്തെടുത്ത ഗോതമ്പ് കയറ്റിപ്പോകുന്ന ട്രക്കുകളില് നിന്ന് റോഡില് കൊഴിഞ്ഞു
വീഴുന്ന ധാന്യമണികള് അടിച്ചുകൂട്ടുന്ന ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളും കുട്ടികളും പരസ്പരം
ഉന്തും തള്ളുമുണ്ടാക്കുന്നു. ക്യാമറക്കണ്ണുകള് അവരെ പിന്തുടരുന്നതില് അവര്ക്ക്
മാനക്കേടൊന്നുമില്ല. അല്ലെങ്കിലും</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">തങ്ങളൊരിക്കലും കാണാനിടയില്ലാത്ത ഒരു ടി.വി
ഫൂട്ടേജിനെപ്പേടിച്ച് അവരെന്തിന് നിലനില്പ്പിനു വേണ്ടിയുള്ള</span> <span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">തങ്ങളുടെ</span><span style="background-color: white;"> </span><span lang="ML" style="background-color: white; font-family: Kartika, serif;">സമരം ഉപേക്ഷിക്കണം</span><span style="background-color: white;">? </span><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എനിക്ക് നല്ല ഓര്മ്മയുണ്ട് അതും ഒരു റമദാനിലായിരുന്നു.
അതിന് തൊട്ടടുത്തയാഴ്ചയാണ് ഒരു മലയാളം ചാനലില് യു.എ.ഇയില് നിന്നുള്ള ഒരു ദൃശ്യം
കാണുന്നത്. വലിയ ഒരു ചെമ്പ്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">വലിയൊരടുപ്പില് വച്ചിരിക്കുന്നു. (ഇപ്പോള് നിങ്ങള്
മനസ്സില് സങ്കല്പ്പിച്ചെടുത്ത ഒരു വലിയ ചെമ്പിന്റെ ചിത്രമുണ്ടല്ലോ</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അതിനെക്കാള്
വലിയ ചെമ്പായിരുന്നു അത്) അതില് വച്ച ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ബിരിയാണി ആളെ
കാത്തിരിക്കുന്നു. കോട്ടും സൂട്ടും സൂസുമണിഞ്ഞ് അവിടെ കണ്ട പുരുഷാരത്തിനാകട്ടെ
വിശപ്പ് മാറ്റാന് ആ ബിരിയാണി കഴിക്കേണ്ട യാതൊരവശ്യവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല
എന്നുറപ്പിച്ച് പറയാനാകും. "പാവപ്പെട്ടവന് ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത സദ്യയാണ്
ദുനിയാവിലെ ഏറ്റവും മോശം സദ്യയെന്ന്" നബി (സ) പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. നോമ്പിനാണ്
മുസ്ലിം പ്രദേശങ്ങളില് ഏറ്റവും കൂടുതല് ഭക്ഷണം പാഴാക്കിക്കളയുന്നത്.
ഒത്തുവരികയാണെങ്കില് ഈ വരുന്ന ദിവസങ്ങളില് ഞാന് അത്തരം ചില ചിത്രങ്ങള് ഷെയര്
ചെയ്യാം</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എനിക്കുറപ്പുണ്ട് എനിക്കതിനാകും. ഇന്ഷാ അല്ലാഹ്. </span>“<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">നിങ്ങള്
തിന്നുകയും കുടിക്കുകയും ചെയ്യുക</span>;
<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ധൂര്ത്ത് അരുത്</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">അല്ലാഹു ധൂര്ത്തന്മാരെ ഇഷ്ട</span><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">പ്പെടുന്നില്ല</span>” <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എന്ന്
ഖുര്ആന് പറയുന്നുണ്ട്.</span><o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="separator" style="margin: 0in 0in 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1TCepSJZsjkmClcqxO4rHYuL6tpVJVf514dxqQCS0DMKTAwDixKCpTgIy2Dztf1wlg0_jTnXhzZGtDJY5KvQPTtSdZpnaD9g2wipdAsCE25HAiKyk6gOM-mxAQhKGoHlHBAxzZ_YQbCAe/s320/rohingya2.jpg" width="320" /></span></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0in; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത തീന്പണ്ടങ്ങള് ഉണ്ടാക്കി</span>, <span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;">ആവുതന്നത്
കഴിച്ച് ബാക്കി വലിച്ചെറിഞ്ഞ് റമദാനിന്റെ അനുഗൃഹീതമായ പകലിരവുകള് കുളമാക്കുന്ന
കാക്കാമാരും കാക്കാത്തികളും ശ്രദ്ധിക്കുക. നിങ്ങള് വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഒരു മണി ധാന്യം
കിട്ടിയെങ്കില്</span>,<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"> അസഹിനീയമായ വിശപ്പില്</span>,<span lang="ML" style="font-family: Kartika, serif;"> ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീരുല്പാദിക്കാന് പോലും
ത്രാണിയില്ലാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ തുറന്ന വായില് വച്ചു കൊടുക്കാമായിരുന്നുവെന്ന്
കരുതുന്ന ആയിരക്കണക്കില് അമ്മമാരെ ഓര്ക്കുക. മ്യന്മാറിനെയും ബംഗ്ളാദേശിനെയും
വേര്ത്തിരിക്കുന്ന അതിരില് മീന്കാരന്റെ കൂടയില് അടുക്കി വച്ച മത്തി പോലെ
അടിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മനുഷ്യരൂപങ്ങളെയെങ്കിലും ഓര്ക്കുക.</span> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVRd2wn_GZFhb_lnfyUiAYi30qYlXCR28OU2bB2lF5mJINLIZvS7Wnrmzn56CI2Q-JP9BPrz9EXqH3nRFhh0lzrTNKk6vP_aO1WDFFHNhGlQ6TnP1YVJkjvdrl_MwowBsqt_0xzPMN4n32/s1600/starving.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVRd2wn_GZFhb_lnfyUiAYi30qYlXCR28OU2bB2lF5mJINLIZvS7Wnrmzn56CI2Q-JP9BPrz9EXqH3nRFhh0lzrTNKk6vP_aO1WDFFHNhGlQ6TnP1YVJkjvdrl_MwowBsqt_0xzPMN4n32/s400/starving.jpg" width="400" /></span></a></div>
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com145tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-22475141420816434242012-05-27T05:13:00.000+04:002015-07-16T09:12:52.653+04:00തുരുമ്പെടുത്തൊരു ജീവിത രീതിയുടെ അവസാനത്തെ സാക്ഷി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcSM1qP_E-BUAlo4AK9UuVDlWk-vg89tYqVmJoMv-4tSpZcaZdHKMLCI65ax3vrUaEUAq94zCGc6RC6mD8Jqj5A47mhv4-PIOJTSzIJzGhn8SVEntHWKw-oU14cqfEsDXOlg7p6w8veFV8/s1600/Barajil.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcSM1qP_E-BUAlo4AK9UuVDlWk-vg89tYqVmJoMv-4tSpZcaZdHKMLCI65ax3vrUaEUAq94zCGc6RC6mD8Jqj5A47mhv4-PIOJTSzIJzGhn8SVEntHWKw-oU14cqfEsDXOlg7p6w8veFV8/s1600/Barajil.jpg" /></a></div>
<span style="font-size: large;">ഈ ചിത്രം അയച്ചുതന്ന് പത്രപ്രവര്ത്തകനായ സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞു, “ഉടനെ എനിക്കിതിന്റെ പേര് കിട്ടണം” അര മണിക്കൂര് പോലും ചങ്ങാതി സമയം അനുവദിച്ചതുമില്ല. മേലുദ്യോഗസ്ഥനും വിദ്യാസമ്പന്നനുമായ ഇമാറാത്തിയുടെ അരികിലേക്കോടി. പെരുമാറ്റംകൊണ്ട് എല്ലാവരുടെയും ആദരം പിടിച്ചുപറ്റിയ മുപ്പതുകളിലെത്തിയ ചെറുപ്പക്കാരനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കിതച്ചുകൊണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു, “ഇതിന്റെ പേരെന്താ?” പതിവുപോലെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി പറയാന് തുടങ്ങി. “ഇത് പഴയ കാലത്ത് അറബി വീടുകളിലുണ്ടായിരുന്ന ശീതോഷ്ണ നിയന്ത്രണ സംവിധാനമാണ്. തണുപ്പുകാലത്ത് ചൂടും, ചൂടുകാലത്ത് തണുപ്പും പ്രദാനം ചെയ്തിരുന്നു. എന്റെ പിതാവിന്റെ തറവാട്ടുവീട്ടില് ഈ സംവിധാനമുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള് പഴയ കാലത്തിന്റെ പ്രതീകമായല്ലാതെ യഥാര്ഥ ആവശ്യത്തിന് വേണ്ടി ആരും ഇതുപയോഗിക്കാറില്ല.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എല്ലാം റെഡി. പേര് മാത്രമില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അതെല്ലാമറിയാം സീദീ, ഇതിന്റെ പേരാണ് കിട്ടേണ്ടത്” അല്പനേരത്തെ ആലോചനാഭിനയത്തിന് ശേഷം പറഞ്ഞു, “മാ ആറഫ് അ</span><span style="font-size: large;">ഖൂയ്</span><span style="font-size: large;">, വല്ലാഹ്.” അതറിഞ്ഞുകൂടാ എന്ന്. അല്പം നിരാശയോടെ സീറ്റിലേക്ക് മടങ്ങി. നിരന്തരം ബദുക്കള് കയറിയിറങ്ങിയിരുന്ന ഒരോഫിസിലായിരുന്നു അന്ന് ഞാന് ജോലി ചെയ്തിരുന്നത്. നല്ല നേരത്ത്തന്നെ ഒരു ബദു വന്ന് കാലില് ചുറ്റി. ചിത്രം കാണിച്ച മാത്രയില് അയാള് പറഞ്ഞു, “ഇത് ബറാജീല്” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബദുക്കളിലെ പുതുതലമുറ മാറുകയാണ്. അഥവാ അവര് ഹദരി(നാഗരികര്)കളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു. കഴിഞ്ഞ പത്തുമുപ്പത് വര്ഷംകൊണ്ട് അറബിക്കുണ്ടായ മാറ്റം അതിന് മുമ്പ് പതിനായിരമോ അതിലധികമോ വര്ഷങ്ങളില് പോലും ഉണ്ടായിക്കാണില്ല. അവിടെ കാലം നിശ്ചലമായിരുന്നുവല്ലോ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മരുഭൂമിക്ക് സ്വന്തമായി ഒരു ജീവിതമുണ്ട്, ലയമുണ്ട്, താളമേളങ്ങളുണ്ട്. സംസ്കാരമുണ്ട്. ബദവിയായ അറബിയുടെ ജീവിതവും ഹദരിയായ അറബിയുടെ ജീവിതവും തമ്മില് ഘടനാപരമായ ചില വ്യതിരേകങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. പോകപ്പോകെ ആ രേഖ ഇല്ലാതായിക്കഴിഞ്ഞു; ചുരുങ്ങിയ പക്ഷം ഒരു വലിയ വിഭാഗത്തിനെങ്കിലും. ഈ മാറ്റം നന്മയോ തിന്മയോ എന്ന് തീര്പ്പ് കല്പ്പിക്കാനൊന്നും കഴിയില്ല. പക്ഷേ, അദ്വിതീയമായ ഒരു ജീവിത രീതി അന്യംനിന്ന് പോവുകയാണെന്ന് സാമൂഹ്യ ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര് കരുതുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ജീവിതം അതിന്റെ മഹിമയില് നിങ്ങള് അനുഭവിക്കുക മരുഭൂമിയിലാണെന്ന് മുഹമ്മദ് അസദ് പറയുന്നുണ്ട്. ഒരു മനുഷ്യന് ജീവിക്കാന് വേണ്ട ഏറ്റവും കുറച്ച് വിഭവങ്ങളുമായി ഒരായുസ്സ് മുഴുവന് കഴിച്ചു കൂട്ടാന് ബദവിക്ക് കഴിയുന്നു. കുടിക്കാന് വെള്ളവും ഒട്ടകപ്പാലും കടുപ്പമേറിയ ഗഹ്-വയും, തിന്നാന് ഉണങ്ങിയ ഇറച്ചിയും പരുക്കന് റൊട്ടി(ഖുബ്സ്)യും, താമസിക്കാന് കൂടാരമായി രൂപം പ്രാപിക്കാന് കഴിയുന്ന ഒരു തുണിയും, കുറച്ച് പാത്രങ്ങളും ഒന്നോ രണ്ടോ ഒട്ടകങ്ങളും ഏതാനും ആടുകളും. കഴിഞ്ഞു ബദുവിന്റെ അറ്റുറ്റാദികള്. അരക്കു ചുറ്റും ഒരു തുണി മാത്രമാണവരുടെ വേഷം; വലിയ ആര്ഭാടക്കാര് ഒരു നീളന് കുപ്പായവും ധരിക്കും. ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ മുഴുവന് വസ്തു വഹകളും ഒരു ചെറിയ ഭാണ്ഡത്തില് കൊണ്ടുനടക്കാനാകും. ഈഗലിറ്റേറിയന് ജീവിതാവസ്ഥയുടെ ലക്ഷണമൊത്ത മാതൃകയാണ് ബദവീ ജീവിതം; അനാര്ഭാഢതയുടെ ആഘോഷമാണത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ ജീവിതം അടുത്തറിഞ്ഞ മരുഭൂയാത്രികനാണ് ബ്രിട്ടീഷ്കാരനായ വില്ഫ്രെഡ് തേസിഗര്. രണ്ട് തവണ, സഹാറക്ക് ശേഷം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ മരുഭൂമിയായ റുബുഅ് അല്ഖാലി (Empty qurater) മുറിച്ചുകടന്നിട്ടുണ്ടദ്ദേഹം. മരുഭൂജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഏറ്റവും ആധികാരമായ രേഖകളില് പലതും ആ യാത്രകളില് നിന്ന് പിറന്ന് വീഴുകയും ചെയ്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ വലിയ അഭിലാഷമായിരുന്ന റുബുഅ് അല്ഖാലി മുറിച്ചു കടക്കുക എന്ന മോഹവുമായി നടക്കുന്നതിനിടെ പലരുമായും അതിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. ബദുക്കള് അങ്ങനെയൊരു പേര് കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദൈവത്തിന് മാത്രമേ അറിയൂ എന്നായിരുന്നു അവരുടെ പ്രതികരണം. ഒരു പക്ഷേ രിമാലിനെക്കുറിച്ചാകും ഇദ്ദേഹം സംസാരിക്കുന്നത് എന്ന് ഒരിക്കല് സദസ്സിലുള്ള ഒരു ബദുവിന്റെ വിശദീകരണത്തോടെയാണ് അനിശ്ചിതാവസ്ഥ ഒഴിവായത്. റുബുഅ് അല്ഖാലി ഹദരികളുടെ ഭാഷയാണ് ബദവിക്ക് അത് രിമാല് അഥവാ മണല് ആണ്. അതു കൊണ്ടു തന്നെയാണ് അറേബ്യന് സാന്ഡ്സ് എന്ന് തേസിഗര് തന്റെ പുസ്തകത്തിന് പേരിട്ടതും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_KJJjhK-sJMazy3Kr-KlC00ngZo1EKlUrH9Aj4ZlcqoOjlCidJ48QV7E3CqtrwZ-YNz_K0wukgq4EeNh58IIhDYcaxPU6ABCq5Hwg_80lMAQOTpx6rPvKERSozLqBh3iD_6ybSVD1NwO5/s1600/Arabian-Sands.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_KJJjhK-sJMazy3Kr-KlC00ngZo1EKlUrH9Aj4ZlcqoOjlCidJ48QV7E3CqtrwZ-YNz_K0wukgq4EeNh58IIhDYcaxPU6ABCq5Hwg_80lMAQOTpx6rPvKERSozLqBh3iD_6ybSVD1NwO5/s320/Arabian-Sands.jpg" width="208" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലാളിത്യത്ത്യത്തിന്റെയും നിഷ്കളങ്കതയുടെയും ഉദാഹരണമായിരുന്നു ബദവി ജീവിതം.പുറത്തെന്ത് നടന്നാലും അവര് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അറിഞ്ഞാല് തന്നെ വിഷയവുമല്ല. പുറം ലോകത്ത് കുതൂഹലത്തോടെ ചര്ച്ച ചെയ്യുന്ന സമയത്തിന്റെ വിലയൊന്നും ബദവിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ. രണ്ടാം ലോക യുദ്ധം നടക്കുമ്പോള് ക്രിസ്ത്യാനികള് തമ്മില് എന്തോ യുദ്ധം നടക്കുന്നുവെന്നതിനപ്പുറം അവര്ക്കൊന്നുമറിയുമായിരുന്നില്ല. ഇബ്നു സുഊദ് രാജാവിനെക്കുറിച്ചല്ലാതെ മറ്റൊരു ഭരണാധികാരിയെക്കുറിച്ചും അവര് കേട്ടിരുന്നില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അത്ഭുതങ്ങളുടെ കലവറയാണ് മരുഭൂമി. മരുഭൂ വാസികളുടെ സഹജമെന്നോ നൈസര്ഗികമെന്നോ പറയാവുന്ന കുറേ ബോധങ്ങളും കഴിവുകളും അതിശയിപ്പിക്കുന്നവ തന്നെയാണ്. തന്നെ അത്ഭുത പരതന്ത്രനാക്കിയ ഒരു സംഭവം വിവരിക്കുന്നുണ്ട് തേസിഗര്. ഒരിക്കല്, ഒട്ടകങ്ങള് കടന്നു പോയതിന്റെ അവശേഷങ്ങള് കാണാനിടയായ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബദവി സഹയാത്രികര് (തേസിഗറിന് അത് ഒട്ടകങ്ങളുടേതാണെന്ന് പോലും അറിയുമായിരുന്നില്ല. അത്രക്ക് അവ്യക്തമായ, കാറ്റു കാര്ന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്ന കുറേ അടയാളങ്ങള്) ആരുടെ ഒട്ടകങ്ങളായിരുന്നു അത് വഴി കടന്നു പോയിരുന്നതെന്നറിയാന് കൂട്ടുകാര്ക്കുത്സാഹമായി. തങ്ങളുമായി ശാത്രവത്തിലുള്ള ഗോത്രക്കാരുടേതാണെങ്കില് പിന്നെ അതിനുള്ള മുന്കരുതലുകള് വേണമല്ലോ. കൂട്ടത്തിലെ നരച്ച താടിക്കാരന് അല്പം മുമ്പോട്ട് പോയി. പൊടുന്നനെ അയാള് ഒട്ടകപ്പുറത്തു നിന്ന് ചാടിയിറങ്ങി. മണല്ത്തരികള്ക്കു പകരം അല്പം ഉറച്ച മണ്ണുണ്ടായിരുന്ന അവിടെ ചിതറിക്കിടന്ന ഉണങ്ങിയ ഒട്ടകച്ചാണകം കയ്യിലെടുത്ത് പൊടിച്ച് പരിശോധിച്ചു. അയാള് തിരിച്ചു വന്നു. “ആമിറുകളായിരുന്നു അവര്. അവര് ആറ് പേരായിരുന്നു. ജനൂബയില് മിന്നലാക്രമണം നടത്തുകയും അവരുടെ മൂന്നൊട്ടകങ്ങള് പിടിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. സഹ്മയില് നിന്നാണ് വരവ്, മഗ്സിനില് വെച്ച് വെളളം ശേഖരിച്ചു. പത്തു ദിവസം മുമ്പാണവര് ഇത് വഴി കടന്നു പോയത്.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പതിനേഴ് ദിവസത്തിനിടെ ഒരൊറ്റ ബദുവിനെയും അവര് കണ്ടിരുന്നില്ല. മടക്കയാത്രയില് ഏതാനും ബൈത് കസീര്കാരെ കണ്ടുമുട്ടി. വഴിയിലുടനീളമുള്ള വാര്ത്തകള് കൈമാറി അവര് പറഞ്ഞു, “ജനൂബയില് അവാമിറുകള് മിന്നലാക്രമണം നടത്തിയിരിക്കുന്നു. മൂന്ന് ജനൂബക്കാര് കൊല്ലപ്പെട്ടു. അവരുടെ മൂന്നൊട്ടകങ്ങള് പിടിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു.” ഈ വാര്ത്തകളില് നിന്ന് അവര്ക്ക് പുതുതായി ലഭിച്ച വിവരം മൂന്ന് പേര് കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്ന് മാത്രമായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രായം ചെന്ന ബദുക്കള്ക്കിടയില് ഇതു പോലെയുള്ള അത്ഭുത വിവരങ്ങള് നല്കാന് കഴിവുള്ള ആളുകള് ഇപ്പോഴുമുണ്ട്. ജോലിയുടെ ഭാഗമായി ബദുക്കളുമായി അടുത്തിടപഴകിയ സ്നേഹിതന് മുഷ്താഖ് ആണ് എനിക്ക് സഈദെന്ന എണ്പതിലും ഊര്ജസ്വലനായ വയോധികന്റെ ഇത്തരത്തിലൊരു ആറാമിന്ദ്രിയ സമാനമായ ബോധത്തിന്റെ കഥ പറഞ്ഞു തന്നത്. സഈദിനെ എനിക്ക് നേരിട്ടറിയാമായിരുന്നു. അയാളുടെ കോടീശ്വരനായ കൂട്ടുകാരന്റെ വിക്കി എന്ന നായയെ ഒരു സുപ്രഭാതത്തില് കാണാതായി. വിക്കി ഒരു നായയല്ല, മനുഷ്യനാണ് എന്ന നിലയില് തെരച്ചില് നടത്തണമെന്ന് മുതലാളിയുടെ കല്പന. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബന്ധങ്ങളും സ്വാധീനവും വെച്ച് കണ്ടുപിടിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളാരംഭിച്ചു. ഹെലികോപ്ടറുകള് ഇരമ്പിപ്പറന്നു. മരുഭൂമിയുടെ എല്ലാത്തിനെയും ദഹിപ്പിക്കുന്ന ആര്ത്തമായ ജഠരാന്തര്ഭാഗത്തേക്ക് പുതുതലമുറ വാഹനങ്ങള് ചീറിപ്പാഞ്ഞു. മൂന്ന് ദിവസത്തെ വ്യാപകമായ തിരച്ചിലിനു ശേഷവും ഫലമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എഴുത്തും വായനയുമൊന്നുമറഞ്ഞുകൂടെങ്കിലും മരുഭൂമിയടെ കുഴികളും മടക്കുകളുമെല്ലാമറിയുന്നയാളായിരുന്നു സഈദ്. ഉംറക്കായി മക്കയിലായിരുന്ന സഈദ് തിരിച്ചെത്തിയ വിവരം ലഭിക്കേണ്ട താമസം അയാളെ വിളിച്ചുവരുത്തി. സഈദ് ഏകനായി തന്റെ തെരച്ചില് ആരംഭിച്ചു. അഞ്ചു മണിക്കൂര് എടുത്ത തെരച്ചിലിനൊടുവില്, അവശനായി മരുഭൂമിയില് കിടക്കുകയായിരുന്ന വിക്കിയുമായി സഈദ് തിരിച്ചെത്തി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പിന്നീട് സഈദിനെ കണ്ടപ്പോള്, കേട്ട കാര്യം ശരിയാണോ എന്ന് തിരക്കി. അതെ, അയാള് പറഞ്ഞു. മരുഭൂമിയില് ജീവിക്കാനുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം താന് ചെറുപ്പത്തിലെ ബദവി ജീവിതത്തില് നിന്ന് നേടിയിരുന്നുവെന്നും പറഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഗോത്രപരമായ കൂറും സൌഹൃദവും വെറുപ്പുമെല്ലാം ബദുക്കളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഊടും പാവും നെയ്തു. തീര്ത്തും നിസ്സാരവും ബാലിശവുമെന്ന് തോന്നുന്ന കാരണങ്ങള്ക്കായി അവര് ഒടുങ്ങാത്ത യുദ്ധങ്ങളിലേര്പ്പെട്ടു. അവരുടെ നീതിവ്യവസ്ഥ പലപ്പോഴും ക്രൂരവും മരുഭൂമിക്ക് മാത്രം ചേരുന്നതുമായിരുന്നു. തോക്കിന് കുഴലുകള് പുകയുന്നതെന്തിനാണെന്ന് അവര്ക്ക് തന്നെ അറിയുമായിരുന്നോ എന്ന് സംശയമാണ്. പോയവാരം ഒരു പ്രത്യേക ഗോത്രക്കാരനായ ഒരാള് കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്നിരിക്കട്ടെ. കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ ഗോത്രത്തിലെ പ്രമാണിമാര് തങ്ങളുമായി നിതാന്ത ശത്രുതയിലുള്ള മറ്റൊരു ഗോത്രത്തെ കുറ്റവാളികളായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ഏറ്റവുമാദ്യം കാണുന്ന ശത്രുഗോത്രക്കരന്റെ വാരിയെല്ലുകള്ക്കിടയിലൂടെ കഠാര പായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അതൊരു കൌമാരക്കാരനാണെങ്കില് പോലും. ഒരു പക്ഷേ, തങ്ങളുമായി സഖ്യത്തിലേര്പ്പെട്ട ഒരു ഗോത്രത്തിന് വേണ്ടിയായിരിക്കാം ഈ കൊല്ലലും പിടിച്ചെടുക്കലുമെല്ലാം. പിടിച്ചെടുക്കുന്നത് മിക്കപ്പോഴും ഒട്ടകങ്ങളെയാവും. നിതാന്തശാത്രവത്തിന്റെ നെരിപ്പോട് സദാ എരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഗോത്ര ഘടനയില് ഒരു ഭീരുവിന് അഥവാ ലോല ഹൃദയന് സ്ഥാനമില്ല. സ്വന്തം അതിജീവനത്തിനെതിരെ വരാനിടയുള്ള അപകടങ്ങള് മണത്തറിയുക, നിഷ്കരുണം അവയെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുക എന്ന ബദുവിന്റെ സഹജവാസനയെ ഒരുനിലക്കും അങ്ങനെയൊരാള് തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ശത്രു മരിച്ചു മലര്ക്കുന്നതു വരെ പക പുകഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കും; കണ്ണിലും മനസ്സിലും.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സഹാറാ മരുഭൂമിയുടെ പരിരംഭണത്തിലുള്ള എത്യോപ്യയില് വെച്ചുണ്ടായ ഒരനുഭവം തേസിഗര് പങ്കുവെക്കുന്നുണ്ട്. ഗോത്രങ്ങള് തമ്മിലുള്ള കിടമത്സരത്തില് ജയിച്ച കൂട്ടര് തങ്ങളുടെ വലിപ്പത്തരം കാണിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി പ്രദര്ശിപ്പിച്ചിരുന്ന തെളിവ് ശത്രു ഗോത്രക്കാരുടെ വൃഷ്ണങ്ങളായിരുന്നുവത്രെ. അവര് കൊന്നത് പുരുഷാരെത്തന്നെയാണെന്ന് കാണിക്കുകയാണ് ലക്ഷ്യം. മൃഗയാ വിനോദങ്ങളിലേര്പ്പെട്ടിരുന്നവര് പണ്ട് പുലിത്തോലും മാന് കൊമ്പുമെല്ലാം ജനമധ്യത്തില് പ്രദര്ശിപ്പിച്ചിരുന്നതു പോലെ. ഗോത്രനീതി എല്ലായിടത്തും ഒരു പോലെ തന്നെ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒട്ടകങ്ങള് ബദവീ ജീവിതത്തിന്റെ തുടിപ്പും ചൈതന്യവുമാണ്. അവയെ അവര് ചുംബിക്കുകയും തലോടുകയും ചെയ്യും. അഞ്ഞൂറു മൈല് ചുറ്റളവിലുള്ള ഒട്ടകങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാനുള്ള അടയാളങ്ങളും അവയുടെ ജീവചരിത്രവും അവര്ക്ക് മന:പാഠമാണ്. ഒട്ടകത്തിന്റെ ഉണങ്ങിയ കാഷ്ഠം ഡീകോഡ് ചെയ്ത് ആമിറുകളുടെ എണ്ണം വരെ കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞ ബദുവിന്റെ പരിചയത്തിലും പരിജ്ഞാനത്തിലും തേസിഗര് അത്ഭുത പരതന്ത്രനായി നിന്നത് നാം കണ്ടു. ഒട്ടകങ്ങള് എത്രയുണ്ടായിരുന്നു, അവയിലെത്ര കുട്ടികളുണ്ടായിരുന്നു, അവസാനമായി അവ മേഞ്ഞത് ഏത് മരുപ്പച്ചയിലായിരുന്നു, എത്ര ദിവസങ്ങള്ക്ക് മുമ്പാണ് അവ വെള്ളം കുടിച്ചത് തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള് ഒറ്റ ശ്വാസത്തില് അവര് പറഞ്ഞു തീര്ക്കും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒട്ടകങ്ങള്ക്ക് ഒരു ബദു എത്രമാത്രം പ്രാധാന്യമാണ് നല്കുന്നതെന്നറിയാന് അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ നടുവില് നില്ക്കുക തന്നെ വേണം. തേസിഗര് പരമ്പരാഗത ബദവി ജീവിതവുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചിരുന്നവല്ലോ. അഞ്ചു വര്ഷങ്ങള് കൊണ്ട് പതിനായിരം മൈലാണ് ഒട്ടകപ്പുറത്ത് അദ്ദേഹം യാത്ര ചെയ്തത്. അത്വാഅല്ലാഹ് (ദൈവത്തിന്റെ ദാനം) എന്നാണ് ബദു ഒട്ടകത്തെ വിളിക്കുക. അവയെ ഉപദ്രവിക്കുകയോ അടിക്കുക പോലുമോ ചെയ്യുന്ന ഒരു ബദുവിനെയും കാണാനാകില്ല. എപ്പോഴും ഒട്ടകത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങള് മറ്റുള്ളവയെക്കാള് മുന്നില് നിന്നു. അവയെ തലോടുകയും ചുംബിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതോടൊപ്പം ബദു ശീലിച്ചട്ടില്ലാത്ത പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില് അവയോട് കിന്നാരം പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. വല്ല തലതിരിഞ്ഞവനും ഒട്ടകങ്ങളോട് മോശമായി പെരുമാറുന്നത് കാണാനിടയായാല് ബദുക്കള് അയാളെ എന്തു ചെയ്യുമെന്ന് മുന്കൂട്ടി പ്രവചിക്കാനാവില്ല. അങ്ങനെ നിരവധി അനുഭവങ്ങള് തേസിഗര് അയവിറക്കുന്നുണ്ട്. തിരിച്ച് ഒട്ടകങ്ങള് നായ്ക്കളെപ്പോലെ യജമാനനോട് കൂറു കാണിക്കുന്നു. യജമാനന്റെ തുണിയുടെ ഒരു കഷണമെങ്കിലുമില്ലാതെ അവ തങ്ങളുടെ മേല് സവാരി ചെയ്യാന് ആരെയും അനുവദിക്കില്ല. അവയുടെ സഞ്ചാരത്തിന്റെ താളത്തിനനുസരിച്ച് ബദുക്കള് തങ്ങളുടെ കവിതകള്ക്ക് താളങ്ങളും വൃത്തങ്ങളും നല്കി. ബദുവിന്റെ ഈ ഒട്ടകപ്രേമമാണ് അറബി ഭാഷയില് എണ്ണമറ്റ പദങ്ങള് ഒട്ടകത്തിന് നേടിക്കൊടുത്തത്. ഏകവചനം, ബഹുവചനം, ലിംഗം, നിറം, പ്രായം, കുലം… എല്ലാമനുസരിച്ച് അവയ്ക്ക് പുതിയ പുതിയ പേരുകള് ലഭിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒട്ടകങ്ങളെ ഇന്ന് വാഹനങ്ങളായി ഉപയോഗിക്കുന്നത് കുറവാണെങ്കിലും അവയോടുള്ള സ്നേഹം ബദുക്കളില് ഇപ്പോഴും കാണാം. ജി.സി.സി യുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില് നടക്കുന്ന ഒട്ടകപ്പന്തയങ്ങളില് പങ്കെടുപ്പിക്കുന്നതിനായി ബോര്ഡര് പാസുകളും ഡ്രൈവര്മാരുടെ വിസയും മറ്റും ശരിപ്പെടുത്തിയിരുന്നത് അക്കാലത്ത് ഞാന് ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഓഫീസായിരുന്നു. അഫ്ഗാനിയായ രണ്ടരപ്പടപ്പ് (ഞാനങ്ങനെയായിരുന്നു അയാളെ പരാമര്ശിച്ചിരുന്നത്, അമ്മാതിരി തണ്ടും തടിയുമാണ്) പാഷം ഗുല് യാത്രയിലുടനീളമുള്ള പ്രയാസങ്ങളെ പറ്റി പറഞ്ഞു. വലിയ വാതാനുകൂല വാഗണുകളില് എത്രയും പെട്ടെന്ന് അവയെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്തിക്കണം, അതിനിടെ ഒരിടത്തു പോലും വണ്ടി നിര്ത്തിയിടാന് പാടില്ല രണ്ടും മൂന്നും ദിവസം മുമ്പ് പാകം ചെയ്ത് കൂടെ കരുതിയ ഉണക്കപ്പണ്ടങ്ങള് കൊണ്ട് വേണം വയറിനകത്തെ ആളല് തീര്ക്കാന്. വിശ്രമമില്ലാത്ത ഓട്ടം. ഒട്ടകങ്ങള് ഒരു നിലക്കും പ്രയാസപ്പെടരുത്. ഒക്കെക്കഴിഞ്ഞിട്ട് അയാളുടെ വക ഒരു ആത്മഗതമുണ്ട്, “ഇവിടെ ട്രെയ്ലര് ഡ്രൈവറായി ജോലി ചെയ്യുന്നതിലും ഭേദം ഒരൊട്ടകമായി ജീവിക്കുന്നതായിരുന്നു.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8IX8zH2FEo8mbCYRpdWs0eYit2HoZkr3M0vzL9EZ2msfAvcJvMHI6Y7O7J63tYLEYart4DkiPQHNrOytRo60OGFEAoyYQCn7ipnYkn1sB74sdd9MMLoeZBr1Mc0qKXqlsbrRNRK2dZdwh/s1600/Wilfred-Thesiger-relaxes.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8IX8zH2FEo8mbCYRpdWs0eYit2HoZkr3M0vzL9EZ2msfAvcJvMHI6Y7O7J63tYLEYart4DkiPQHNrOytRo60OGFEAoyYQCn7ipnYkn1sB74sdd9MMLoeZBr1Mc0qKXqlsbrRNRK2dZdwh/s320/Wilfred-Thesiger-relaxes.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തേസിഗര് ഭംഗിയായി വിവരിക്കുന്ന ബദവിപ്പെരുമ, അവരുടെ അതിഥി സല്ക്കാരവും ഉദാരതയുമാണ്. ഹാതിം അത്ത്വാഈ എന്ന പൌരാണിക കാലത്തെ ദാരിദ്ര്യം ഭയക്കാതെ ദാനം ചെയ്ത ധര്മ്മിഷ്ഠന്റെ കഥകള് അറബി സാഹിത്യ വിദ്യാര്ഥിക്ക് കാണാപാഠമാണ്. അടിത്തട്ടില്ലാത്ത ദാനം കൊണ്ട് ഹാതിം അത്ത്വാഇ ഉദാരതയുടെ മായാത്ത പ്രതീകമായി. ഹാതിം അത്ത്വാഇമാര് ബദുക്കള്ക്കിടയില് നിരവധിയാണ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു സംഭവം ഓര്ത്തെടുക്കുന്നുണ്ട് തേസിഗര്. ബദുക്കളോടൊത്തുള്ള ജീവിതം അദ്ദേഹം അക്കാലത്ത് തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഉളുപ്പില്ലാത്ത യാചകരാണ് ബദുക്കള് എന്ന ധാരണ മനസ്സില് പറ്റിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന കാലം. വളരെ ദരിദ്രനെന്ന് തോന്നിച്ച വൃദ്ധന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ തമ്പിലേക്ക് കടന്നുവന്നു. പിന്നിയ നീളക്കുപ്പായം, പഴയ കൈത്തോക്ക്, കീറിയ വാളുറയിലൂടെ സ്വാതന്ത്ര്യമന്വേഷിക്കുന്ന വാള്. തേസിഗറുടെ യാത്രാ സംഘത്തിലെ റാഷിദുകള് ഒന്നടങ്കം അയാള്ക്ക് വേണ്ടി എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“മര്ഹബാ ബഖീത്ത്” അവര് ഒരേ സ്വരത്തില് ആഗതനെ അഭിവാദ്യം ചെയ്തു. പതിവ് ഉപചാരവാക്കുകളുടെ പ്രവാഹം. ചുളിഞ്ഞ് ഞളുങ്ങിയ ഈ വൃദ്ധനോട് ഇവരെന്തിന് ഇങ്ങനെ ഭവ്യതയോടെയും ബഹുമാനത്തോടെയും പെരുമാറണം! തേസിഗര് അത്ഭുതപ്പെട്ടു. മുമ്പില് വച്ചുകൊടുത്ത ഈത്തപ്പഴം മുഴുക്കെ വൃദ്ധന് തിന്നുതീര്ത്തു. അവര് അയാള്ക്കു വേണ്ടി ഗഹ്-വ തിളപ്പിച്ചു. കാഴ്ചയില് പരമ ദരിദ്രനായ ഒരു യാചകന്. അയാള് വൈകാതെ എന്തെങ്കിലും തന്നോട് ആവശ്യപ്പെടുമെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു തേസിഗര്. വിചാരിച്ചതു പോലെ തന്നെ അയാള് ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു. അഞ്ച് റിയാല് നല്കി വൃദ്ധനെ പിരിച്ചുവിട്ടതിന് ശേഷം സഹായിയായിരുന്ന ബിന് കബീനയോട് വില്ഫ്രെഡ് ചോദിച്ചു, “ആരാണയാള്? നിങ്ങളെന്തിനാണയാളെ അതിരറ്റാദരിച്ചത്?” ബിന് കബീനയുടെ മറുപടിയോടെ വില്ഫ്രെഡ് തന്റെ അഭിപ്രായം തിരുത്തി. “ബെയ്ത്ത് ഇമാനി ഗോത്രക്കാരനാണദ്ദേഹം. വളരെ പ്രശസ്തന്.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഏതു കാര്യത്തിലാണയാള് പ്രശസ്തന്?” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അയാളുടെ ഉദാരതയില്” ബിന് കബീന പറഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഉദാരനാകാന് മാത്രം എന്താണയാളുടെ കയ്യിലുള്ളത്?” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇപ്പോഴൊന്നും കയ്യിലില്ല; ഒരൊട്ടകം പോലും. ഭാര്യയില്ല. മകനെ, നല്ലൊരു കുട്ടിയായിരുന്നു അവന്, രണ്ട് കൊല്ലം മുമ്പ് ദഹ്മുകാര് കൊന്നു. ഒരുകാലത്ത് അദ്ദേഹം ഈ ഗോത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ധനികനായിരുന്നു. എല്ലാം തുലഞ്ഞു പോയി. ഇന്നിപ്പോള് ഏതാനും ആടുകള് മാത്രമാണദ്ദേഹത്തിന്റേതായുള്ളത്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“എന്തു പറ്റി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒട്ടകങ്ങള്ക്ക്? ഏതെങ്കിലും മിന്നലാക്രമണത്തില് നഷ്ടപ്പെട്ടതാവുമോ? അതല്ലെങ്കില് നടപ്പുദീനം പിടിപെട്ട്?...” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അല്ല, ദാനമാണ് അദ്ദേഹത്തെ തുലച്ചു കളഞ്ഞത്. തന്റെ ടെന്റിലെത്തിയ ഒരാളെയും ഒരൊട്ടകത്തെ അറുത്തല്ലാതെ അദ്ദേഹം സല്ക്കരിച്ചിരുന്നില്ല.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അറബികളുടെ ദാനത്തിന്റെ കുളിര്മ അനുഭവിച്ചവര് നിരവധിയാണ്. ഈ അടുത്ത കാലം വരെ, കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാല് സ്റ്റോക്ക് മാര്ക്കറ്റുകളും ഷെയര് മാര്ക്കറ്റുകളുമെല്ലാം അവരുടെ കണ്ണും കാതും മനസ്സും ഹൃദയവും എന്തിന്, ശരീരവും കവര്ന്നെടുക്കുന്നതിന് തൊട്ടു മുമ്പ് വരെ, ചുറ്റുപാടുമുള്ളവരെ തഴുകിയിരുന്ന ദാനത്തിന്റെ തെന്നലായിരുന്നുവല്ലോ അവര്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബദുവിന്റെ ആതിഥ്യ മര്യാദ ഇതിനോട് ചേര്ത്ത് വായിക്കേണ്ട കാര്യമാണ്. ഒരാഴ്ചയോളമായി തേസിഗറുടെ സംഘാംഗങ്ങള് ഒന്നും കഴിച്ചിരുന്നില്ല. റുബ്അ് അല്ഖാലി പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ ഒഴിഞ്ഞ ചതുരമാണ്. വന്ധ്യവും ഊഷരവുമായ മരുഭൂമിയില് അവര്ക്ക് ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാനാകുമായിരുന്നില്ല. നീരറ്റ മണ്ണിന്റെ ക്രൌര്യത്തിന് പട്ടിണി കാവലിരുന്ന നീണ്ട് നിവര്ന്ന ദിവസങ്ങളിലായിരുന്നു അവര്. ആഴ്ചകള്ക്ക് മുമ്പ് കഴിക്കാതെ വലിച്ചെറിഞ്ഞ ഒരു ധാന്യമണിക്കു വേണ്ടി മരുഭൂമിയില് അവര് വൃഥാ തെരച്ചില് നടത്തി. ദിവസങ്ങള് കൂടിയിട്ടാണ് ഒരു ചെറിയ മുയലിനെ കിട്ടുന്നത്. ഭക്ഷണത്തിന്റെ യഥാര്ഥ രുചി ആസ്വദിക്കുന്ന സുദിനമായിരുന്നു അത്. സാഘോഷം അവര് മുയലിറച്ചി വേവിച്ചു. വേവാന് അധിക സമയം ബാക്കിയില്ല. അന്നേരമുണ്ട് സംഘാംഗങ്ങളിലൊരാള് അപരിചിതരായ മൂന്ന് പേരുമായി ഉറക്കെ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് കടന്നു വരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആതിഥേയര് ആഹ്ളാദം തിരതല്ലുന്ന ശബ്ദഘോഷങ്ങളോടെ അതിഥികളെ സ്വീകരിച്ചു. മാസങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് നിശ്ചയിച്ച ഒരു സല്ക്കാരത്തിനായി അവരെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നതു പോലെ. വെന്തുവന്ന മുയലിറച്ചി മുഴുവന് അതിഥികള്ക്ക് വേണ്ടി നീക്കി വെച്ച് അവര് വയറ് മുറുക്കി. ഇറച്ചി വേവുന്നതും കാത്ത് ടെന്റില് കിടക്കുകയായിരുന്ന തേസിഗര് പതുക്കെ കമഴ്ന്ന് കിടന്ന് കണ്ണുകള് പൂട്ടി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഞരമ്പെല്ലാം മാംസത്തിലലിഞ്ഞു ചേര്ന്നിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബദു എപ്പോഴും വിശന്നാണിരിക്കുക. അതു കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു ക്ഷണത്തിന് അയാള് കാത്തിരിക്കാറില്ല. ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ കയ്യില് (തേസിഗറെ അങ്ങനെയായിരുന്നു സഹയാത്രികര് വിളിച്ചിരുന്നത്) ധാരാളം ധനവും ധാന്യവുമുണ്ടെന്നവര് കണക്കു കൂട്ടി. അവര് ഭക്ഷണ സമയത്ത് ക്രിസ്ത്യാനിക്കു ചുറ്റും അടുത്തു കൂടി. ബദുക്കളായ തേസിഗറുടെ കൂട്ടുകാര് പക്ഷേ ധാന്യം തീര്ന്നു പോകുമെന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാല്ത്തൂസിയന് ആശങ്കകള് ഗൌനിച്ചുമില്ല. അവര്ക്കുറപ്പാണ്, അല്ലാഹ് കരീം - ദൈവം ഉദാരനാണ്. ഒരു ബദുവും അതിഥിയെ ഭക്ഷിപ്പിക്കാതെ വിടില്ല. കാരണം മരുഭൂമിക്ക് നടുവില് വെള്ളവും ഭക്ഷണവും എന്താണെന്ന് അവര്ക്കറിയാമല്ലോ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിശാലമായ മജ്ലിസില് ശെയ്ഖ് അഹ്മദിന്റെ ബദുക്കള് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന വേളയിലായിരുന്നു ജോലിത്തിരക്കുകള്ക്കിടയില്നിന്ന് അല്പം സമയം മാന്തിയെടുത്ത് നമസ്കരിക്കാനായി ഞങ്ങളവിടെയെത്തുക. കൂട്ടത്തോടെ അവരെല്ലാം വലിയ ശബ്ദത്തില് (ബദു സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില് അത് വലിയ ശബ്ദത്തിലായിരിക്കും കാതടപ്പിക്കുന്ന മരുഭൂനിശബ്ദതയെ തോല്പ്പിക്കാനായിരിക്കുമൊരു പക്ഷേ ഈ തൊണ്ട കീറല്) പേര് വിളിച്ച് അവര് ഞങ്ങളോട് ഭക്ഷണത്തില് പങ്കു ചേരാനാവശ്യപ്പെടും. കൂടെയിരുന്ന് കഴിച്ചാല് വലിയ സന്തോഷമാകും. വലിപ്പചെറുപ്പങ്ങള് ഇക്കാര്യത്തിലില്ല. അതു തന്നെ പിറ്റേന്നും ആവര്ത്തിക്കും, അതിന് പിറ്റേന്നും…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പണ്ട് ഉത്തരേന്ത്യയില് വിദ്യാര്ഥിയായിരുന്ന കാലത്ത് അബദ്ധ വശാല് വല്ലവനും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന സമയത്ത് റൂമില് കേറിച്ചെന്നാല് അയാള് നിങ്ങളോട് പറയും, ‘ആയിയേ, ജോയ്ന് മി’ നിങ്ങള് പറയേണ്ടത് ‘നോ, താങ്കസ്. ജസ്റ്റ് ഐ ഹാഡ്’ എന്നാണ്. ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് നിങ്ങളയാളുടെ കൂടെയിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചുവെന്ന് കരുതുക, എങ്കില് നിങ്ങളുടെ പേരില് ഒരു മര്യാദ കേട് രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടും. ഒന്നും വിചാരിക്കരുത് അതാണ് കലാലയത്തിന്റെ പോരിശയാക്കപ്പെട്ട ഫ്യൂഡല് ട്രഡിഷന്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ദാഹിച്ചു വലഞ്ഞ ഒരു ഘട്ടത്തിനൊടുവില് മരുപ്പച്ചയിലെ താമസക്കാരായ ബദുക്കള് വച്ചു നീട്ടിയ ഒട്ടകപ്പാല് വലിച്ചു കുടിക്കാന് ആനത്തലയോളം ആര്ത്തിയുണ്ടായിരുന്നിട്ടും തേസിഗറുടെ ബദു ജീവിതം പകര്ന്നു നല്കിയ മര്യാദ അതിന് സമ്മതിച്ചില്ല. കൂടെയുള്ളവര് പറഞ്ഞു, “ക്രിസ്ത്യാനീ, നിങ്ങള് കുടിച്ചോളൂ.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അപ്പോള് നിങ്ങളൊക്കെയോ?” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“നമ്മുടെ ഒട്ടകങ്ങളെ വെള്ളം കാട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സഹയാത്രികര് വരാതെ ഞങ്ങള് കുടിക്കില്ല.” അവരുടെ മറുപടി</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എണ്ണയുടെ കണ്ടെത്തലും റോഡുകളുടെ വരവും തേസിഗറെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. എണ്ണ കണ്ടെത്തിയതിന് ശേഷം, എഴുപതുകളുടെ തുടക്കത്തില് അബൂദബി സന്ദര്ശിച്ചപ്പോഴുണ്ടായ തന്റെ നിരാശ മരണം വരെ അദ്ദേഹം പങ്കു വച്ചിരുന്നു. നുരുമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ജീവിത രീതിയുടെ അവസാനത്തെ സാക്ഷിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കാപ്പച്ചീനോയും ഇറ്റാലിയന് ചോക്കലേറ്റ് വിഭങ്ങളുമാണ് ഇപ്പോള് അറബി യുവാവിനെ ഭ്രമിപ്പിക്കുന്നത്. കടുപ്പമേറിയ ഗഹ്-വ ഇന്ന് അയാളുടെ ഇഷ്ട പാനീയമല്ല. ഏറ്റവും പുതിയ വാഹനങ്ങളേറി നിരത്തിലൂടെ ഇരമ്പിയൊഴുകുമ്പോള് ഒട്ടകങ്ങള് അയാളില് ഒരു കൌതുകവുമുണര്ത്തുന്നില്ല. ലാളിത്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്ന ബദവീ ജീവിതം ഇന്ന് ധാരാളിത്തത്തിന്റെ അങ്ങേ അതിരില് നില്ക്കുന്നു. ഇവിടെയാണ് വില്ഫ്രെഡ് കണ്ട് പരിചയിച്ച ബദവീ ജീവിതവും നാം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അറബ് ജീവിതവും തമ്മിലുള്ള അതിര് രേഖ ഒരു റിലീഫ് മാപ്പിലെ മലകള് പോലെ എഴുന്ന് നില്ക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com159tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-7639950081082362272012-03-24T19:59:00.000+04:002012-05-25T05:45:07.766+04:00ആര്ക്കു വേണ്ടിയാണ് മണി മുഴങ്ങുന്നത്?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLLK24nFIGYXYwCj12I_KPn9YiQLNpKc9YfDG585naemQ6cAWUVrLgwOLuFjjEevHz2O5PKw0WkFUGgfpfvphYTYMRP7-iSvCFg5-f9ZwtmRm7s6KW1HhuSQ3U-LMrWSxNDgx1DZSlLMfB/s1600/knickerwallah.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLLK24nFIGYXYwCj12I_KPn9YiQLNpKc9YfDG585naemQ6cAWUVrLgwOLuFjjEevHz2O5PKw0WkFUGgfpfvphYTYMRP7-iSvCFg5-f9ZwtmRm7s6KW1HhuSQ3U-LMrWSxNDgx1DZSlLMfB/s1600/knickerwallah.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;">കെന്നഡി ഹാള് സമുച്ചയത്തിലെ ക്ലാസ്റൂം പോലെ സജീകരിച്ച മിനി ഓഡിറ്റോറിയത്തില് ഒഴിഞ്ഞ ഒരിരിപ്പിടം കണ്ടെത്തിയപ്പോഴേക്കും അയ്യര് പ്രസംഗം ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പിന്നെ ഒരു മണിക്കൂര് നേരം വാഗ്പ്രവാഹമായിരുന്നു. സദസ്സിനെ പിടിച്ചു കെട്ടുക എന്നൊക്കെപ്പറയില്ലേ, അതുതന്നെ. ചരിത്രം, നയതന്ത്രം, സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രം, രാഷ്ട്രീയം, പൊട്ടിച്ചിരിപ്പിക്കുന്ന ഫലിതം ... എല്ലാം പ്രസംഗത്തിന് കുത്തും കൊമയും തീര്ത്തു. സദസ്യരുടെ മുഖപേശീചലനങ്ങള് പൈഡ്പൈപറുടെ പിന്നാലെ മണ്ടുന്ന എലികളെ ഓര്മ്മിപ്പിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">യൂനിവേഴ്സിറ്റിയിലെ മാര്ക്സിസ്റ്റ് ബുദ്ധിജീവി ടീമിലെ ഫോര്വേഡുകളും ഡിഫെന്ഡര്മാരും സദസ്സിലുണ്ടിയിരുന്നു. അയ്യരെ ചോദ്യശരങ്ങള് കൊണ്ട് വശം കെടുത്താന് തീരുമാനിച്ചതു പോലെയായിരുന്നു ആ അപരാഹ്നത്തിലെ അവരുടെ കരണപ്രതികരണങ്ങള്, പ്രസംഗത്തിന് മണി വിരാമാമിട്ടതും ചറപറാ ചോദ്യങ്ങള് പാറിവന്നു. കിഴക്കന് യൂറപ്പിലെ കോമിനിസ്റ്റ് ഭരണകൂടങ്ങളുടെ തകര്ച്ചയും വി.പി സിംഗ് മന്ത്രിസഭയുടെ നയങ്ങളും പ്രസംഗത്തില് കടന്നു വന്നതിന്റെ ഫലം മുനവെച്ച ചോദ്യങ്ങളായി മണി അനുഭവിച്ചു. അനുഭവിച്ചു എന്നതിനെക്കാളും അതദ്ദേഹം ആസ്വദിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും ശരിയെന്ന് ചോദ്യങ്ങള് കൈകാര്യം ചെയ്ത രീതി കണ്ടപ്പോള് തോന്നി. ദാക്ഷിണ്യമില്ലാത്ത പെനാല്റ്റി കിക്കുകള്ക്ക് മുമ്പില് ഏകാകിയായി ഗോള്വല കാക്കുന്ന ഗോളിയുടെ അവസ്ഥ. ഒരു വിധപ്പെട്ടവരൊക്കെ ആയുധം വലിച്ചെറിഞ്ഞ് കളം കാലിയാക്കി പുറത്തുപോകും. എന്നാല്, ഹിഗ്വിറ്റയെ പോലെ അക്ഷോഭ്യനായി അദ്ദേഹം കിക്കുകള് തടുത്തു. സര്വലോകത്തൊഴിലാളികള് സംഘടിച്ച് കൈച്ചങ്ങലകള് നഷ്ടപ്പെട്ടതിനു ശേഷം മതി ചിരി എന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുത്തിട്ടുള്ള സൈദ്ധാന്തിക വാശിക്കാരെ അദ്ദേഹം കുലുക്കിച്ചിരിപ്പിച്ചു. ആദ്യാവസാനം അയ്യരുടെ ചുണ്ടിലും കണ്ണിലും കുസൃതിച്ചിരി കളിയാടി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ആയിരം അയ്യര്മാര് മരിക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു അയ്യങ്കാര് ജനിക്കുകയെന്ന്” വി.കെ.എന് എവിടെയോ പറയുന്നുണ്ട്. ഈ ഷോ ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്ന എനിക്കപ്പോള് തോന്നി, അയ്യരിതാണെങ്കില് അയ്യങ്കാറെങ്ങനെയിരിക്കും! ജഡ്ജി തന്നെ ഇത്രണ്ടെങ്കില് ജഡ്ജന് എത്രണ്ടാകും!! </span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 115%; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="line-height: 115%; text-align: left;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">For
whom Mani tolls</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"> </span></span> (ആര്ക്കു വേണ്ടിയാണ് മണി മുഴങ്ങുന്നത്?) എന്ന തലക്കെട്ടില് പേട്രിയറ്റ് പത്രത്തില്, ഗ്രൂപ്പിലെ ഒരംഗത്തിന്റെ ലേഖനം വരുത്തിയാണ് ഈ പരുക്കിന് ആ ബുദ്ധിജീവികള് മറുമരുന്ന് പുരട്ടിയത്.</span></div>
<span style="font-family: ML-TTRevathi; font-size: large; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സണ്ഡെ വാരികയിലെ മണി ടോക്ക് എന്ന പംക്തിയിലൂടെയാണ് മണി ശങ്കര് അയ്യര് എന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാരനിലെ എഴുത്തുകാരനെ ആദ്യമറിയുന്നത്. നിലവാരമുള്ള ഭാഷയില് വസ്തുതകള് വിലയിരുത്തി തന്റെ പരിചയവും അറിവും ബുദ്ധിയും യുക്തിയും നര്മ്മബോധവും സമാസമം ചേര്ത്ത് അദ്ദേഹമെഴുതിയിരുന്ന ലേഖനങ്ങള് കുറിക്കുകൊള്ളുന്നവയും ചിന്തോദ്ദീപകവുമായിരുന്നു. എല്ലാ ആഴ്ചകളിലും ടണ് കണക്കിന് കേവ് ഭാരമുള്ള ആക്ഷേപഹാസ്യങ്ങള്ക്കുള്ള വക അന്ന് ദേശീയ മുന്നണി മന്ത്രിസഭയിലെ അംഗങ്ങളും മുന്നണിയിലെ കൂട്ടുകക്ഷികളും ചേര്ന്ന് ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മണിയുടെ തൂലികയുടെ പ്രഹരശേഷി ഏറ്റവും കൂടുതല് അറിഞ്ഞത് എല്.കെ. അഡ്വാണിയും അദ്ദേഹം പ്രതിനിധാനം ചെയ്ത തീവ്രവലതുപക്ഷ ഹിന്ദുത്വ രാഷ്ട്രീയക്കാരുമായിരുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ വിദ്വേഷ രീഷ്ട്രീയത്തിന്റെ പിതാവ് <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">(<span style="line-height: 115%;">Father
of hate politics in India</span>)</span> എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ട്
അഡ്വാണിയുമായി അദ്ദേഹം നേരിട്ടേറ്റുമുട്ടി. ‘ഞങ്ങളോളം സഹിഷ്ണുക്കള് ഈ ഭൂമുഖത്തെങ്ങുമില്ല. അതംഗീകരിക്കുക! ഇല്ലെങ്കില് തലമണ്ട ഞങ്ങളെറിഞ്ഞുടക്കും.<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">’<span style="line-height: 115%;">(We
are the most tolerant people on earth. Accept it! otherwise, we will smash your
face)</span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;"> </span> എന്ന് ഹിന്ദുത്വവാദികളുടെ 'പുകള്പ്പെറ്റ' സഹിഷ്ണുതയെ കളിയാക്കിയ മണിയുടെ ആക്ഷേപഹാസ്യത്തില് നിന്ന് ഇടതുകക്ഷികളും രക്ഷപ്പെട്ടില്ല. <a href="http://www.indianexpress.com/news/i-was-always-leftist.-economic-reforms-made-me-completely-marxist/29112/">ഇടതുപക്ഷത്താണ് തന്റെ നില്പെന്നും സാമ്പത്തിക പരിഷ്കാരങ്ങള് തന്നെ ഒരു സമ്പുര്ണ്ണ മാര്ക്സിസ്റാക്കിയെന്നും </a>പറയുന്ന മണി പക്ഷേ ഇന്ത്യയിലെ ഇടതു കക്ഷികളെ കടന്നാക്രമിക്കുന്നതില് പിശുക്കൊന്നും കാണിച്ചിട്ടില്ല. ബംഗാളിലെ ജ്യോതി ബൊഷു ഗവണ്മെന്റ്ന്റെ ഏറ്റവും വലിയ വിമര്ശകനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. കേരളത്തിലെ മനോരമ പോലെ
മാര്ക്സിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ പശ്ചാത്തലമുള്ള ആനന്ദ് ബസാര് പത്രിക ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഉടമസ്ഥതായിലായിരുന്നുവല്ലോ സണ്ഡെ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നിലവാരമുള്ള രാഷ്ട്രീയ ആക്ഷേപഹാസ്യത്തിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങളായ ഈ ലേഖനങ്ങള് പിന്നീട് <span style="font-family: Verdana, sans-serif; line-height: 115%;">Knickerwallas,
Silly-billies and Other Curious Creatures</span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: ML-TTRevathi; line-height: 115%;"> </span> എന്ന പേരില് പുസ്തകമായി ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. നഷ്ടപ്പെട്ട സണ്ഡെ ലേഖനങ്ങളുടെ വായന അങ്ങനെ നിങ്ങള്ക്ക് സാധ്യമാക്കാം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">കേയിംബ്രിജില് വിദ്യാര്ഥിയായിരിക്കെ അവിടെ സക്രിയമായിരുന്ന ഒരു മാര്ക്സിസ്റ്റ് ഗ്രൂപ്പില് മെമ്പറായിരുന്നു മണി. അതാകട്ടെ ഒരു ഘട്ടത്തില് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിവില് സര്വീസ് മോഹങ്ങളുടെ മുകുളങ്ങളില് ചുടുവെള്ളമൊഴിച്ചു. പിന്നീട് രാഷ്ട്രപതി എസ്. രാധാകൃഷ്ണന് നേരിട്ടിടപെട്ടാണദ്ദേഹത്തിന്റെ തടഞ്ഞു വെക്കപ്പെട്ട ഐ.എഫ്.എസ്. സെലെക്ഷന് തിരിച്ചു ലഭിച്ചത്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലോക മുതലാളിത്തത്തിന്റെ ലിബറല് സുനാമിത്തിരകളില് പിടിനില നഷ്ടപ്പെട്ട ദരിദ്രപക്ഷ സോഷ്യലിസ്റ്റ് വീക്ഷണങ്ങളുടെ പ്രചാരകനായ മണിയുടെ എന്നത്തെയും മാതൃക ജവാഹര്ലാല് നേഹ്രുവാണ്. നെഹ്രൂവിയന് സോഷ്യലിസ്റ്റ് എന്ന് സ്വയം വിളിക്കുന്ന ഈ അയ്യര് തന്റെ മതമായി മതേതരത്വത്തേയും ജീവിതരീതിയായി ഇന്ത്യന് ബഹുസ്വരതയെയുമാണംഗീകരിക്കുന്നത്.ഒരു മതേതര മൌലികവാദിയുടെ കുറ്റസമ്മതങ്ങള് <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 27px;">(</span><span style="line-height: 115%;">Confessions
of a Secular Fundamentalist)</span></span><span style="font-family: ML-TTRevathi; line-height: 115%;"> </span>എന്ന കൃതിയിലൂടെ വായനക്കാരനില് സംശയത്തിനിടം നല്കാത്ത വിധം സ്വന്തം വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങള് മണി അവതരിപ്പിക്കുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8g8JO5KuV2gXZlrTzQ0_vDcq8XPk0HG__kQf4Vz0fue9Ewo2yGDMlOfzuOFb8FuErW0iatMaZUBw0yD4gLxYfGPQzfZrAkhonADd24WIDxzJlcYC-N1u1TtuOGrA-_oO1yNY5hUZNWio/s1600/mani2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8g8JO5KuV2gXZlrTzQ0_vDcq8XPk0HG__kQf4Vz0fue9Ewo2yGDMlOfzuOFb8FuErW0iatMaZUBw0yD4gLxYfGPQzfZrAkhonADd24WIDxzJlcYC-N1u1TtuOGrA-_oO1yNY5hUZNWio/s1600/mani2.jpg" /></span></a><span style="font-size: large;">കഴിഞ്ഞ ഏഴെട്ടു വര്ഷത്തിനിടെ മന്മോഹന് സിംഗ് മന്ത്രിസഭയില് നിന്ന് ഒരുപാട് പേര് പുറത്തു പോയിട്ടുണ്ട്. നാണങ്കെട്ട് ഉടുതുണി അഴിഞ്ഞാണ് പലരും പുറത്തു പോയത് (നാണം മറക്കാന് അവരില് പലര്ക്കും തുണിമതിയായില്ല, അങ്ങനെയവര് ആ തുണികൊണ്ട് തങ്ങളുടെ കണ്ണുമാത്രം മൂടി. ഒട്ടകപ്പക്ഷിയെ ദേശീയ പക്ഷിയായി പ്രഖ്യാപിക്കാന് വരെ ചില ശ്രമങ്ങള് ഉപശാലകളില് നടക്കുന്നതായറിയുന്നു) എന്നാല്, വിഷമിപ്പിച്ച രണ്ട് പുറത്തു പോക്കുകളായിരുന്നു കെ.നട്വര് സിംഗിന്റെതും മണി ശങ്കര് അയ്യറുടേതും (മണി അന്ന് മന്ത്രാലയം മാറുകയായിരുന്നുവെന്ന് മറക്കുന്നില്ല) ഇരുവര്ക്കുമിടയില് കുറേ സാമ്യതകളുണ്ട്. ഇന്ത്യന് വിദേശകാര്യ സര്വീസ് പശ്ചാത്തലമുള്ളവരാണ്. ചേരിചേരാ കാലത്തെ ഇന്ത്യയുടെ നിലപാടുകളെ അന്തര്ദേശീയ വേദികളില് വാദിച്ചുറപ്പിച്ച നെഹ്രൂയുഗ സ്മരണകളെ താലോലിക്കുന്ന ബുദ്ധിജീവികളും എഴുത്തുകാരുമാണ്. ഇന്ത്യന് ബഹുസ്വരതയെ ഒച്ചവെച്ച് ഉയര്ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ജനാധിപത്യവാദികളാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇരുവര്ക്കും താന്താങ്ങളുടെ ഇരിപ്പിടം ഒഴിയേണ്ടി വന്നത് അമേരിക്കയുടെ നയനിലപാടുകളെ പൂര്ണമായി പിന്തുണക്കാനാവാത്തതു കൊണ്ടും പലപ്പോഴും ചേരിചേരാ കാലത്തെ സ്മൃതിമാധുരിയില് ആ രാജ്യത്തെ വിമര്ശിച്ചതിന്റെ പേരിലുമായിരുന്നു. നടപ്പുകാലത്തിന്റെ ആക്കത്തൂക്കങ്ങള് നോക്കി തങ്ങളുടെ വിശ്വാസങ്ങളില് രൂപപരിണാമം വരുത്താന് ഇരുവര്ക്കുമായില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെ പുറത്തേക്കുള്ള വാതില് മലര്ക്കെത്തുറന്നു കിട്ടാന് കാത്തിരിപ്പ് വേണ്ടി വന്നതുമില്ല. ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ ഇറാഖില് നടപ്പാക്കിയ എണ്ണക്കു പകരം ഭക്ഷണം പരിപാടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വോള്ക്കര് റിപ്പോര്ട്ട് എന്ന ലോകത്തൊരിടത്തും ഒരനക്കം പോലും സൃഷ്ട്ടിക്കാന് കഴിയാതെ പോയ ഒരൊറ്റക്കണ്ണന് രേഖ നമ്മുടെ പാര്ലമെന്റ്ല് ഒച്ചപ്പാടു തന്നെയുണ്ടാക്കി. ഇങ്ങനെ, ഒന്നുമല്ലാത്ത ഒരു പ്രശ്നത്തിലാണ് സാമമ്മാവന്റെ താല്പര്യപ്രകാരം നട്വര് സിങിന് പുറത്തു പോകേണ്ടി വന്നതെങ്കില്, തങ്ങള്ക്ക് തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം വിലയുയര്ത്താനുള്ള അനുമതി നല്കുന്നതിന് ഗവണ്മെന്റ്നു മുമ്പില് പ്രധാന തടസ്സമായി നില്ക്കുന്നത് പെട്രോളിയം മന്ത്രിയെന്ന നിലയില്, അയ്യരാണെന്ന് കോര്പറെയ്റ്റുകള്ക്ക് തോന്നിയതാണ് പെട്രോളിയം മന്ത്രാലയത്തില് നിന്ന് അദ്ദേഹത്തെ കുലുക്കിച്ചാടിച്ചത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇയ്യിടെയായി അയ്യര് സ്വന്തം പാര്ട്ടിക്കുള്ളിലും മുഴക്കുന്നത് അപായ മണികളാണ്. പൊലിപ്പിച്ച വളര്ച്ചാ നിരക്ക് ആഘോഷിക്കുന്നതിന് പകരം സാധാരണക്കാന് കൂടുതല് ശ്രദ്ധ നല്കാന് നേതാക്കളോടും മന്ത്രിമാരോടും അദ്ദേഹം ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. അയ്യരുമായി വിയോജിക്കുന്നവരുണ്ടാകാം പ്രത്യേകിച്ചും രാജ്യം കൈവരിച്ച സാമ്പത്തിക മുന്നേറ്റത്തെ അത്ര കാര്യമായി എടുക്കാത്ത അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനങ്ങളില് പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകള് നിങ്ങള്ക്കവഗണിക്കാനാവില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സാധാരണക്കാരനു വേണ്ടി സംസാരിക്കുന്ന ജനപക്ഷ രാഷ്ട്രീയക്കാനാണ് അയ്യര്. പെട്രോളിയം മന്ത്രാലയത്തില് നിന്ന് പടിയിറക്കി അദ്ദേഹത്തെ കുടിയിരുത്തിയത് പഞ്ചായത്തീരാജ് വകുപ്പിലായിരുന്നു. അവിടെ സാധാരണക്കാരനിലേക്ക് നേരിട്ടെത്തുന്ന പരിഷ്കാരങ്ങള് അദ്ദേഹം നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യാ ഷൈനിങ് - ഇന്ത്യാ റൈസിങ് മാതിരി പ്രചാരണത്തിന്റെ കില്ബാണീസഴിച്ച് കയ്യില് കൊടുത്ത മണിയുടെ വികസന സംബന്ധമായ കാഴ്ചപ്പാട് വളരെ വ്യക്തമാണ്. പതുക്കെയാണെങ്കിലും എല്ലാവരെയും ഉള്ക്കൊള്ളുന്നതരം വികസനത്തിന് മാത്രമേ ഒരു രാഷ്ട്ര ഗാത്രത്തെ സമാസമം-ബലാബലം മുമ്പോട്ടു കൊണ്ടു പോകാന് കഴിയൂ. ശരീരത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം മാത്രം വളര്ന്നു വന്നാല് അതിനെ വളര്ച്ച എന്നല്ല വീക്കം എന്നാണ് വിളിക്കുക. സാധാരണക്കാരനിലായിരിക്കണം ഒരു ഗവണ്മെന്റ് ശ്രദ്ധയൂന്നേണ്ടത്. എങ്കില് കിനിഞ്ഞിറങ്ങല് പ്രഭാവ <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">(</span><span style="line-height: 115%;">trickle-down
effect</span><span style="line-height: 115%;">)</span></span><span style="font-family: ML-TTRevathi; line-height: 115%;"> </span>ത്തിന്റെ കനിവിനായി താഴെത്തട്ടിലുള്ളവര്ക്ക് കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരില്ല. ഇന്നത്തെ പരിഷ്കാരങ്ങളുടെ ഫലമനുഭവിക്കുന്നത് ധനികരും മധ്യവര്ഗവും മാത്രമാണ്. സാമ്പത്തീക പൊതുനയ അജന്ഡകള് മധ്യവര്ഗം റാഞ്ചിയിരിക്കുകയാണ്. തങ്ങളുടെ അഭിവൃദ്ധി മാത്രമാണ് അവരുടെ ലക്ഷ്യം, താഴെക്കിടയിലുള്ള ഒരു വിഭാഗത്തിന്റെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ച് ബോധ്യമില്ല എന്നു മാത്രമല്ല അവരുടെ സാന്നിദ്ധ്യം പുറം ലോകത്ത് രാജ്യത്തിന്റെ മുഖം വികൃതമായി അവതരിപ്പിക്കാനേ ഉപകരിക്കൂ എന്നവര് കരുതുകയും ചെയ്യുന്നു. ദരിദ്രരുടെ സാന്നിദ്ധ്യമാണ് രാജ്യത്തെ പിന്നോട്ട് വലിക്കുന്നതെന്നര്ത്ഥം. ഉള്ളി കൂടതലായതു കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു, കറിക്ക് എരിവ് കൂടുതലാണെന്ന കുറ്റപ്പെടുത്തല് പോലെ നിരര്ത്ഥകമായിരിക്കുമത്. അറേബ്യന് മരുഭൂമിയില് പോയി ഗ്യാലന് കണക്കില് വിയര്പ്പൊക്കി പ്രവാസികളായ ഇന്ത്യക്കാര് ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്ന വിദേശ വിനമയ ശേഖരം തുച്ചം വരുന്ന ഇന്ത്യന് മുതലാളിമാര് വിദേശ യാത്രകളിലൂടെയും ഷോപ്പിങ്ങിലൂടെയും തുലച്ചു കളയുന്നു. മണി ഇയ്യിടെയായി എഴുതുന്നതു പറയുന്നതും ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണ്. ചിലതൊക്കെ മനസ്സിലാകും ചിലതൊക്കെ തലക്കു മകളിലൂടെ പോകും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പഞ്ചായിത്തീരാജിനെ ഗ്രാമീണ ജനതയെ ഉദ്ധരിക്കാനുള്ള നല്ല ഉപാധിയായാണ് ആ വകുപ്പ് കൈകാര്യം ചെയ്ത ആദ്യത്തെ മന്ത്രി എന്ന നിലയില് മണി കണ്ടത്. തൃണമൂല തലത്തില് പന്ത്രണ്ട് ലക്ഷം തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട വനിതാ നേതാക്കളുണ്ട് രാജ്യത്ത് മുഴുക്കെ. കോളനി വാഴ്ചക്കാലത്തെ കലക്ടറെക്കാളും, തുടര്ന്നു വന്ന ബ്ളോക്ക് ഡിവെലപ്മെന്റ് ഓഫീസറെക്കാളും ഫലപ്രദമായി സമഗ്രവികസനം സാധിതമാക്കാന് ഈ നേതാക്കളുള്ക്കൊള്ളുന്ന പഞ്ചായത്തീരാജ് സംവിധാനത്തിന് സാധിക്കുമെന്നാണ് മണിയുടെ നിലപാട്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">മണി ഒരു ആശയവാദിയാണല്ലോ എന്നാണു ചോദ്യമെങ്കില് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉത്തരം ഇങ്ങനെയാണ്. "വെറും ഒരു പ്രായോഗിക വാദിയായിക്കൊണ്ട് നിങ്ങള്ക്ക് എവിടെയുമെത്താനാകില്ല. വലിയ സങ്കല്പങ്ങളുണ്ടെങ്കിലേ എവിടെയെങ്കിലും എത്തിച്ചേരൂ. നക്ഷത്രത്തീലെക്ക് കൈനീട്ടിയാലേ വീടിന്റെ ഉത്തരത്തില് തൊടാനാവുകയുള്ളൂ."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഞാനെന്താണിപ്പോള് മണി ശങ്കര് അയ്യരെ ഓര്ത്തത്? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഓഹ്.. പറയാതെ വയ്യ എന്ന പരുവത്തിലായത് കൊണ്ടൊന്നുമല്ല. ബ്ളോഗ് പോസ്റ്റുകള്ക്ക് വൈവിധ്യം വരുത്താന് ചില നല്ല പ്രൊഫൈലുകള് കൂടി ഉള്പ്പെടുത്താം എന്നു വിചാരിച്ചിരിക്കെയാണ് കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്ക്ക് മുന്പ് അറബ് ന്യൂസില് സിറാജ് വഹാജുമായി മണി ശങ്കര് അയ്യര് നടത്തിയ ഇന്റര്വ്യൂ വായിച്ചത്. ഉയര്ന്ന ബൌദ്ധിക നിലവാരത്തിലുള്ള ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് അതിലേറെ നിലവാരമുള്ള ഉത്തരങ്ങള് നല്കി അച്ഛസ്ഫടികസങ്കാശമായ തന്റെ നിലപാടുകള് വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ടദ്ദേഹം...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മധ്യപൂര്വദേശത്തുടലെടുത്ത പുതിയ പ്രശ്നങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഇന്ത്യയുടെ നിലപാടുകള്, അമേരിക്കയുടെ ഇടപെടലുകള്, ഇറാനും അറബ് രാജ്യങ്ങളും തമ്മിലുണ്ടായിട്ടുള്ള പ്രശ്നങ്ങള്, ഇറാന്റെ ആണവ പ്രഖ്യാപനങ്ങള്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെറ്റ് വിഷയങ്ങളിലൊന്നായ ഇന്ത്യാ പാക് ബന്ധങ്ങള്...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഹിന്ദു മുസ്ലിം സഹജീവനത്തിന്റെ 1000 വര്ഷങ്ങളാണ് 1947 ഓഗ്സ്ത് മാസം തകര്ന്ന് പൂഴിയോട് ചേര്ന്നത്. രക്തപ്പുഴകളൊഴുകിയ അഭിശപ്ത കാലം. ഇന്നും നമ്മുടെ കൈകളില് നിന്നാ രക്തക്കറ മാഞ്ഞുപോയിട്ടില്ല. അത് നാം കഴുകിക്കളഞ്ഞില്ലായെങ്കില്, ഭൂതമുറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന മാറാപ്പു കെട്ട് ആങ്ങിയോങ്ങി വലിച്ചെറിഞ്ഞില്ലായെങ്കില് നാം 1947 ലെ ഓഗസ്ത് മാസത്തില് തന്നെ കുരുങ്ങിക്കിടക്കും. രാജ്യം വിഭജിക്കപ്പെട്ടപ്പോള് അമ്മയും ഞങ്ങള് നാലു മക്കളും ഷിംലയിലായിരുന്നു. അങ്ങനെ 1947 ഓഗസ്ത് 14 ന് ഞങ്ങള് ഇന്ത്യക്കാരും അച്ഛന് പാകിസ്താനിയുമായി. അദ്ദേഹം ലാഹോറില് ചാര്ട്ടേഡ് എക്കൌണ്ടന്റായിരുന്നു. എനിക്കന്ന് ആറു വയസ്സാണ് പ്രായം. മൂന്ന് നിലകളുള്ള ഒരു കെട്ടിടത്തിലായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ വീട്. ഗ്രൌണ്ട് ഫ്ലോറില് ഒരു മുസ്ലിം കുടുംബമായിരുന്നു താമസിച്ചിരുന്നത്. ആ കുടുംബത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളും സുരക്ഷിതത്വത്തിനായി അവിടെയെത്തിയിരുന്നു. എനിക്കാ സന്ധ്യക്ക് സംഭവിച്ചത് നല്ല ഓര്മ്മയുണ്ട്. ഏഴെട്ട് മണിയായിക്കാണും. വാതിലില് ഒരു മുട്ട് കേട്ടു. അമ്മ ചെന്ന് വാതില് തുറന്നപ്പോള് ചോരനിറമുള്ള കണ്ണുകളോടെ ഒരു സംഘം സിഖുകാര്. അവര് ചോദിച്ചു, “ആ മുസ്ലിംകളെവിടെ?” അമ്മ പറഞ്ഞു, “അവരെല്ലാം പാകിസ്താനിലേക്ക് പോയല്ലോ” അന്നേരം എനിക്ക് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞാലോ എന്നു തോന്നി, “ഇല്ല, അവര് താഴെ നിലയിലുണ്ട്.” ഞാനത് പറയാന് പോയതുമാണ്. പക്ഷേ അമ്മയുടെ കണ്ണുകള് എന്റെ വായടക്കാന് പറയുന്നതായിത്തോന്നി ഞാന് മിണ്ടാതിരുന്നു. സംഘം സ്ഥലം വിടുകയും ചെയ്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലാഹോറില് ജനിച്ച അയ്യര് കറാച്ചിയിലെ ആദ്യത്തെ ഇന്ത്യന് കോണ്സുല് ജനറലാണ്. പാക്കിസ്താന് രേഖകള് <span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">(</span><span style="line-height: 115%;">Pakistan
Papers</span><span style="line-height: 115%;">)</span></span><span style="font-family: ML-TTRevathi; line-height: 115%;"> </span> എന്ന അയ്യരുടെ പുസ്തകം ഇന്ത്യാ പാക് ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചെഴുതപ്പെട്ട ഏറ്റവും നല്ല കൃതികളിലൊന്നാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-size: large;">അനുബന്ധ പോസ്റ്റുകള്</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post_21.html" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">അന്ന് ജനങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു </span></a></div>
<div style="text-align: -webkit-auto;">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/10/blog-post_16.html"><span style="font-size: large;">അലീഗഡ്: എന്റെ അല്മാമാറ്റര്</span></a></div>
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com74tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-33693495105554602122012-02-01T12:03:00.022+04:002016-02-26T19:52:25.549+04:00സിദ്ധന്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചരിത്രത്തിന് വിവരങ്ങള് കൈമാറുന്ന ഒരാളെന്ന നിലയില് എനിക്കയാളെ ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കാനാകുമായിരുന്നില്ല; എന്നാല് ഒരുനിലക്കും അയാളുടെ കാര്യങ്ങളില് ഇടപെടാനും എനിക്ക് സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല. ഞാനൊരു നിഷ്പക്ഷനായ റിപ്പോര്ട്ടറും അതുവഴി ഷണ്ഡനായ ചരിത്രകാരനുമാണല്ലോ. നിറഞ്ഞ ഒരു ചാക്കുമായുള്ള അയാളുടെ തിരിഞ്ഞുകളി പന്തിയല്ലെന്ന് തൊഴിലിന്റെ ഭാഗമായി നേടിയെടുത്ത ഘ്രാണശക്തിയിലൂടെ അപ്പോഴേക്കും ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilHBXSbXoT86690H5wKQqixRPHS4AcvRrw6_kO8a4VKd_n-ln0rrwdE_sNsDnc35Ub8VxTXwhiJIx1bAi5y90e_5I-BfYFD3r06THhe3gPyDWGD-yaWsRUxM6Msy1J3uCuE-UK4JZ9fm-N/s1600/deserted+look.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black; font-size: large;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilHBXSbXoT86690H5wKQqixRPHS4AcvRrw6_kO8a4VKd_n-ln0rrwdE_sNsDnc35Ub8VxTXwhiJIx1bAi5y90e_5I-BfYFD3r06THhe3gPyDWGD-yaWsRUxM6Msy1J3uCuE-UK4JZ9fm-N/s320/deserted+look.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പേനയും കടലാസുമായി ഞാനയാളുടെ നേരെ നടന്നടുത്തു. വാല്മീകിയെയും സോക്രട്ടീസിനെയും ഷാജഹാന് ചക്രവര്ത്തിയെയും ജോര്ജ് വാഷിങ്ടനെയും ഷെയ്ക്സ്പിയറെയും സ്റ്റാലിനെയും ഡയാനാ രാജകുമാരിയെയും കരണ് ഥാപ്പറെയും ഇന്റെര്വ്യൂ ചെയ്ത സമയത്ത് ഞാന് എടുത്തണിഞ്ഞിരുന്ന അതേ ഗൌരവരത്തിലും ആദരവിലുമായിരുന്നു അയാളെയും സമീപിച്ചത്. സൌഹൃദത്തോടെയായിരുന്നു അയാളുടെ പെരുമാറ്റം. ഒരു കവര്ച്ചക്കാരന്റെ യാതൊരു ഭാവവുമില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തെല്ലിട സംശയിച്ചെങ്കിലും ഞാന് ഇന്റെര്വ്യൂ ചെയ്തവരുടെ നീണ്ടലിസ്റ്റ് കണ്ടപ്പോള് ഉറക്കച്ചടവുള്ള ആ ചെങ്കണ്ണുകളില് പ്രതീക്ഷ ഓളംവെട്ടി. സര്ക്കാര്വക യൂനിവേഴ്സിറ്റികളിലും സ്കൂളുകളിലും പഠിപ്പിക്കപ്പെടാനുള്ള ചരിത്രം രചിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആളോട് എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞാല് നാളെ കുട്ടികളെങ്കിലും സത്യമറിയുമല്ലോ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">എന്താ ഒരസ്വസ്ഥത പോലെ? അയാളുടെ മുഖത്തെ വല്ലായ്മ കണ്ട് ഞാന് ചോദിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചരിത്രകാരാ, എന്റെ അസ്വസ്ഥതയുടെ കാരണം താങ്കള്ക്ക് നന്നായി അറിയാവുന്നതല്ലേ? ഒരു മൂന്നാംകിട പത്രത്തിന്റെ കലാപകാര്യ ലേഖകനാണ് താങ്കളെങ്കിലും കാലാതിവര്ത്തിയായ ചരിത്രകാരന് കൂടിയാണ് എന്ന കാര്യം മറക്കരുത്. ഒന്നുകില് താങ്കളുടെ പ്രൊഫൈലില് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള് മുഴവന് മായംചേരാത്ത ബഡായി, അതല്ലെങ്കില് എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ചരിത്രകാരന്റെ നാട്യമുപയോഗിച്ച് താന് നിഷ്പക്ഷനാനെന്നു വരുത്തി ഓവര് സ്മാര്ട്ട് ആകാനുള്ള ശ്രമം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">നാട്യമാണെന്ന് കൂട്ടിക്കോളൂ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">നഗരത്തില് കലാപം തുടങ്ങിയിട്ട് നാലഞ്ച് ദിവസങ്ങളായില്ലേ? മിനിഞ്ഞാന്ന് രാത്രി കൂട്ടുകാരോടോത്തുള്ള അന്തിക്കൂട്ടത്തിലാണത് ഞാന് അറിയുന്നതുതന്നെ. നല്ലഒരവസരം ദൈവമായിട്ട് കൊണ്ടുവന്നതാണെന്നവര് പറഞ്ഞു. നമുക്കും പോയി കവര്ച്ചമുതല് പങ്കിട്ടെടുക്കാം എന്നവര് പറഞ്ഞത്കേട്ട് മനമില്ലാമനസ്സോടെയാണ് ഇതിനിറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ടത്. തൊട്ടടുത്ത കടയില് നിന്ന് റോഡിലൂടെ വലിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന പഞ്ചസാരച്ചാക്കിലേക്ക് അയാള് പേടിയോടെ നോക്കി. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അയാള് വിയര്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പറഞ്ഞുവല്ലോ, ചരിത്രകാരന് എന്ന നിലയിലും റിപ്പോര്ട്ടര് എന്ന നിലയിലും എനിക്കിവിടെ ഒരു പകര്ത്തെഴുത്തുകാരന്റെ റോളിനപ്പുറം ഒന്നുമില്ല. പക്ഷപാതിത്വം ആരോപിക്കപ്പെടാതിരിക്കാനായി അയാളുടെ വാക്കുകള് ചരിത്രത്തിനുവേണ്ടി ഞാന് പകര്ത്തട്ടെ. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"എവിടെ ആ ബുദ്ധിയുപദേശിച്ച കൂട്ടുകാരെല്ലാം? അവരല്ലേ ഈ പരിപാടിക്ക് എന്നെ തള്ളിവിട്ടത്? എന്തൊക്കെയായിരുന്നു അവരെന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാന് ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്? ഒരു കലാപം നടക്കുമ്പോള് ഇങ്ങനെയൊക്കെത്തന്നെയാണെന്ന്, നിയമവും നിയമപാലകരും കണ്ണുചിമ്മുന്ന അപൂര്വം സന്ദര്ഭമാണിതെന്നു, അതുകൊണ്ട് പിടിക്കപ്പെടും, നാലാളറിയും എന്നപേടി വേണ്ടെന്ന്... പിന്നെയെന്താ അവര് പറഞ്ഞത്? നാം കുറച്ചാളുകള് കുറച്ചാളുകള് മാറിനിന്നു എന്ന് കരുതി നഗരത്തില് കൊള്ള നടക്കാതിരിക്കില്ല അങ്ങനെയങ്ങനെ...</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">എവിടെ അവരെല്ലാം? വല്യങ്ങാടിയിലെ തിരക്കേറിയ ഈ ഇടുങ്ങിയ തെരുവില് ഞാന് മുന്പും വന്നിട്ടുള്ളതാണ് ഇന്നിപ്പോള് തിരക്കുമില്ല, ബഹളവുമില്ല. തെരുവിന്റെ ഇരുവശവുമായി കടകള് വഴിക്കുവഴി അടഞ്ഞുകിടക്കുകയാണ്."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">കവര്ന്നെടുത്ത പഞ്ചസാരച്ചാക്കിലേക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ ദയനീയമായി അയാള് </span><span style="font-size: large;">നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു</span><span style="font-size: large;">.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഞാനയാളുടെ മുടിയിലേക്ക് നോക്കി </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഗള്ഫ് ഗെയ്റ്റ് ആണല്ലേ?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">"ഏയ് സാദാ ലോക്കല്.." വെപ്പുമുടി തലയില് ഭദ്രമല്ലേ എന്നുറപ്പ് വരുത്തി അയാള് പറഞ്ഞു. എന്റെ കൂട്ടുകാരെല്ലാം ബുദ്ധിമാന്മാരാണ്. <span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">ആളെ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയാതിരിക്കാനാണെന്ന് പറഞ്ഞാനവര് ഇത് എന്റെ തലയില് കമഴ്ത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഈ തണുപ്പില് അതൊരാശ്വാസമാണെങ്കിലും എടങ്ങേറ് തന്നെ. </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഞാനില്ല എന്നെത്ര തവണ പറഞ്ഞതാണെന്നോ? ഇതിപ്പോള് ആകെ മാനക്കേടാകുമല്ലോ.പട്ടാളം ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ടത്രെ. ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഈ പൊല്ലാപ്പിനൊന്നും തല വെക്കില്ലായിരുന്നു. എവിടെ എന്റെ കൂട്ടുകാര്? അവരെയെങ്ങാനും കയ്യില് കിട്ടിയാല്... അയാള് പല്ലു ഞെരിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നൂറു കണക്കിന് ബൂട്സുകളുടെ അടഞ്ഞ ശബ്ദം തെരുവിലൂടെ ഒഴുകി അടുത്തടുത്ത് വന്നു. ഇതാ മാനം കപ്പല്കേറാന് പോകുന്നു. അയാള് പിറുപിറുത്തു. അടി മുതല് മുടിവരെ പേടിയില് വിറച്ചു. രോമകൂപങ്ങള് തുറന്ന് വിയര്പ്പിന്റെ വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങള് രൂപപ്പെട്ടു. അപായം അടുത്തടുത്ത് വരുന്നു. ദൈവമേ! ഭൂമി പിളര്ന്ന് എന്നെയങ്ങ് വിഴുങ്ങിയെങ്കില്!.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്തുചെയ്യും? ചരിത്രകാരാ നിങ്ങള്ക്ക് ഒരുപായവും നിര്ദേശിക്കാനില്ലേ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്റെ പ്രിയങ്കരനായ കവര്ച്ചക്കാരാ നിങ്ങളെന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. ചരിത്രത്തിന്റെ ഗതിയെ തിരിച്ചു വിടുക ചരിത്രകാരന്റെ ജോലിയല്ല. അതതിന്റെ വഴിക്ക് നീങ്ങണം. നിങ്ങള് അതിനൊരു നിമിത്തം മാത്രം. ചരിത്രഗതി നിര്ണ്ണയിക്കുന്നതില് ചരിത്രകാരന് റോളില്ല. എനിക്കിടപെട്ടു കൂടാ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അയാള് ചുറ്റുപാടുകള് നിരീക്ഷിച്ചു. ഒരുപായവും തോന്നുന്നില്ലല്ലോ. എവിടെയൊക്കെയോ വെടി പൊട്ടുന്ന ശബ്ദം. ദൂരെ പുകച്ചുരുളുകള് മേലോട്ടുയര്ന്ന് മേഘങ്ങളോട് ചേരാന് വെമ്പി. മനുഷ്യനായി മനസ്സിന്റെ സമനില തെറ്റിയ ഒരു ഭ്രാന്തന്, അലക്ഷ്യം നടക്കുന്ന ഒന്നു രണ്ട് തെരുവു നായ്ക്കള്, തൊട്ടടുത്ത് ചവറുകൂനകള്, അവക്കിടയില് ഒരു കിണര് .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കിണര് ! അയാളുടെ കണ്ണുകള് തിളങ്ങി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു നൂറ് ബൂട്സുകള് ഒന്നിച്ചു ഭൂമിയില്പതിയുന്നതിന്റെ ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദം അടുത്ത് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ചാക്ക് വലിച്ചിഴച്ച് കിണറ്റിങ്കരയിലെത്തിച്ചു. ബൂട്സുകളുടെ ശബ്ദത്തോടൊപ്പം സൈനികര്ക്ക്മാത്രം മനസ്സിലാകുന്ന ചീറലുംകാറലും. അയാള് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അതാ അവര് അടുത്തെത്തിക്കഴിഞ്ഞു. ശക്തി മുഴുവന് കൈകളിലാവാഹിച്ച് ചാക്ക് കിണറ്റിലേക്ക് തള്ളി. അത് താഴെ വെള്ളത്തില് വലിയ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നോക്കി. പട്ടാളക്കൂട്ടം നേരെ പാഞ്ഞടുക്കുകയാണ്. അയാള് കിണറ്റിലേക്ക് ആഞ്ഞുചാടി. അരുതെന്ന് പട്ടാളക്കാര് വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സത്യം പറയാമല്ലോ, ഞാന് അന്നേരം ചരിത്രകാന്റെ നിഷ്പക്ഷത മറന്ന് സൈനികരോടൊപ്പം അരുതേ എന്നപേക്ഷിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അയാള് താഴെ വെള്ളത്തില് പതിച്ചതിന്റെ ശബ്ദം ചെവിയിലെത്തിയിരുന്നു. നിഷ്പക്ഷത മാറ്റി വെച്ച് ഞാനും പട്ടാളക്കാരോടൊപ്പം ചേര്ന്ന് അയാളുടെ മൃതദേഹം കരയിലെത്തിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒന്നു രണ്ടു മണിക്കൂറിനുള്ളില്, വിജനമായിരുന്ന തെരുവിന്റെ കോണുകളില് നിന്നും മടക്കുകളില് നിന്നുമായി ആളുകള് ഒറ്റക്കും തെറ്റക്കും കിണറ്റിന് കരയിലെത്തിത്തുടങ്ങി. അതിനിടയില് കിണറിലെ വെള്ളത്തിന്റെ മഹത്വവും പഞ്ചസാരയെ വെല്ലുന്ന അതിന്റെ മാധുര്യവും കാട്ടുതീ പോലെ കലാപത്തിന്റെ ആലസ്യം ആസ്വദിക്കുകയായിയിരുന്ന നഗരത്തിന്റെ മുക്കുമൂലകളില് കാറ്റിനോടൊപ്പം പറന്നെത്തി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവരിലെ കാര്യവിവരമുള്ളവര് സൈനികരുമായി കരാറിലെത്തി. മൃതശരീരം സംസ്കരിക്കാന് ഏമാനമാര് പണിപ്പെടേണ്ട; ഞങ്ങള് വേണ്ടത് ചെയ്തോളാം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പിറ്റേന്ന്തന്നെ കലാപമെല്ലാം അവസാനിച്ച പ്രതീതിയായി കിണറിനരികിലൊരുക്കിയ കുടീരത്തില് പുതപ്പു വീണു, ചന്ദനത്തിരികള് എരിഞ്ഞു, മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങള് വിവിധ താളങ്ങളില് ഉയര്ന്നുപൊങ്ങി. സിദ്ധന്റെ മഹത്വങ്ങള് നാട്ടില്പാട്ടായി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അതിനിടെ കലാപം റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്തപ്പോള് സ്വീകരിച്ച നിഷ്പക്ഷതയുടെപേരില് ജോലി ചെയ്തിരുന്ന പത്രസ്ഥാപനം എന്നെ ആ നഗരത്തില് നിന്ന് സ്ഥലംമാറ്റി. ചരിത്രകാരന്റെ നിഷ്പക്ഷത റിപ്പോര്ട്ടര്ക്കുണ്ടായിക്കൂടെന്നവര് പറഞ്ഞു. ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടടുത്ത എതിരാളി പത്രം വൈകാരികത കുത്തിനിറച്ച് ഭാഷ കൊണ്ട് ജിംനാസ്റ്റിക്ക് കളിച്ചപ്പോള് നിഷ്പക്ഷതയുടെ മൂഞ്ചിയ സംഭവവിവരണത്തിലൊതുക്കിയ എന്റെ റിപ്പോര്ട്ടിംഗ്രീതി മാനേജ്മെന്റ്നെ ചൊടിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണത്രേ. ഭാഷയും ഭാവനയും അലങ്കാരവും ഉപമയും ഉല്പ്രേക്ഷയും ഉളുപ്പില്ലായ്മയും വികസിപ്പിക്കാനായി ഒരു പ്രമുഖ രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടിയുടെ ബീറ്റാണ് പുതുതായി എനിക്കനുവദിച്ചുതന്നത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പൊലീസ് സ്റ്റേഷന് മുന്നിലരങ്ങേറിയ ധര്ണ്ണ റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യുകയായിരുന്നു ആ നഗരത്തിലെ എന്റെ അവസാനത്തെ ജോലി. സമര നേതാവിനെ ഞാന് ഇന്റെര്വ്യൂ ചെയ്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അയാള് പറഞ്ഞതിലും കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോള് പൊലീസ് കസ്റ്റഡിയിലുള്ള സിദ്ധന്റെ വസ്ത്രവും വെപ്പുമുടിയുമടക്കമുള്ള തിരുശേഷിപ്പുകള് തങ്ങള്ക്ക് വിട്ടുകിട്ടണം എന്ന് അസന്ദിഗ്ദ്ധമായി അയാള് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവ സൂക്ഷിക്കാനായി നഗരത്തില് നിന്ന് ദൂരെ മാറി ഒരു ആരാധനാലയം സ്ഥാപിക്കുന്നതില് ആര്, എന്തിനെതിര്ക്കണം?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നേതാവിന്റെ ആവശ്യം ന്യായമാണെന്നെനിക്കും തോന്നി. നാട്ടിലെ ചിലര്ക്കെങ്കിലും ഗുണംകിട്ടുന്ന കാര്യത്തില് ആര്ക്കാണിവിടെ എതിര്പ്പ്?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><i><b>മുന്കൂര് ജാമ്യം: </b></i><i style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; line-height: 18px;">ഈ പോസ്റ്റും അതിലെ കഥാപാത്രങ്ങളും തികച്ചും സാങ്കല്പികവും ഭാവനാ സൃഷ്ടവുമാണ്. ഈ കഥയില്ലായ്മക്കോ കഥാപാത്രങ്ങള്ക്കോ, ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ അങ്ങനെ ചെയ്യാത്തവരോ ആയ യാതൊരുവരുമായും സമകാലീകമോ പൌരാണികമോ ആയ സംഭവങ്ങളൊന്നുമായും യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. വല്ല സാമ്യവും ആര്ക്കെങ്കിലും തോന്നുന്നുവെങ്കില് അത് വാസ്തവം മാത്രമാണ്.</i></span><br />
<i style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; line-height: 18px;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></i><br />
<span style="font-size: large;">സമയമുണ്ടെങ്കില് ഇമ്മാതിരിയുള്ള ഒന്നുരണ്ടെണ്ണം കൂടി വായിച്ചു നോക്കൂ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , "trebuchet" , "verdana" , sans-serif; line-height: 18px;"> </span><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/03/blog-post_16.html">പാര്ട്ടികള് പിറക്കാന് കാരണങ്ങള് വേണമെന്നില്ല</a></span><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/03/blog-post_16.html"><span style="color: black; font-size: large;">ഒന്ന് മനസ്സ് വെച്ചാല് നിങ്ങള്ക്കും അത്ഭുതങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കാം </span></a><br />
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com217tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-21368014318455181392011-12-13T22:14:00.013+04:002014-10-02T20:31:53.063+04:00ഇരുളിനെ പിളര്ത്തി ഒരു വജ്രരേഖ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia-_mERwGrVfhUL0yOHYYhVT0PUAF0Jnw2mpwxPqGMs5O-b8rm5621J4O-jE7soguixe2mPieYj302C4g4nOvJdlXKgnvJyZSnLO72J9TPb2yiBrLYJCVaT94F3RTzVFFDjJz_OjOkaoOJ/s1600/DOB.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia-_mERwGrVfhUL0yOHYYhVT0PUAF0Jnw2mpwxPqGMs5O-b8rm5621J4O-jE7soguixe2mPieYj302C4g4nOvJdlXKgnvJyZSnLO72J9TPb2yiBrLYJCVaT94F3RTzVFFDjJz_OjOkaoOJ/s1600/DOB.jpg" /></span></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാനിലെ ലാല്ടെന് പട്ടന് ഭാഗത്തു നിന്നാണ് നസീമയുടെ വരവ്. പ്രേമം വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്ന റൊമാന്റിക് ഗ്രാമമാണ് ലാല്ടെന് പട്ടന്. നിശയുടെ തിരശ്ശീല താഴ്ന്നുതുടങ്ങിയാല് സ്നേഹം അവിടെ വിലക്കുലഭിക്കുകയായി. തെരുവില് പരസ്യമായി വിലപേശി ‘ചരക്ക്’ വില്ക്കുകയും വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന തുറന്ന കമ്പോളം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രഭാതങ്ങളില് കുട്ടികള് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് അവിടെ വിലക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. സ്ത്രീകളുടെയും ദല്ലാളുമാരുടെയും ബഹളവും തിരക്കും, കാമം കത്തിനിന്ന ഒരു രാവിന്റെ ഭ്രാന്തസ്മൃതിയില് സ്വപ്നാടനക്കാരനെപ്പോലെ നടന്നുനീങ്ങുന്ന ഉപഭോക്താവിന്റെ അര്ഥമില്ലാത്ത ആത്മഗതങ്ങളും ജല്പനങ്ങളും കുട്ടികള് കാണുന്നതും കേള്ക്കുന്നതും അവര്ക്കുള്ളിലെ അമ്മമാരും വെറുത്തിരുന്നു. കാമംതേടി പ്രേമ ബാസാറിലെത്തുന്നവരെ ആകര്ഷിക്കാന് തങ്ങളുപയോഗിക്കുന്ന തന്ത്രങ്ങള് കൊച്ചനിയന്മാരും അനിയത്തിമാരും കാണുന്നത് ചേച്ചിമാരും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">യുവ സാമൂഹ്യ പ്രവര്ത്തകനായ വലിയുല്ലാ ലാസ്കര് ആണ് കഴിഞ്ഞ ജുലായിലോ മറ്റോ ഗൌതം സിംഗിന്റെ <span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;">Daughters of the Brothel</span><span style="line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: ML-TTRevathi;"> </span></span>എന്ന ഡോക്യുമെന്റ്റി യെക്കുറിച്ചുള്ള അല്ജസീറ വീഡിയോയുടെ ലിങ്ക് അയച്ചു തരുന്നത്. അതിനെക്കുറിച്ചൊരു ലേഖനമെഴുതണമെന്ന് അന്ന് കരുതിയതുമാണ്. കൃത്യാന്തരബാഹുല്യങ്ങളില് അന്നത്നടന്നില്ല പിന്നീട് എല്ലാം സ്വന്തമാക്കുന്ന മറവിയുടെ മാറാപ്പത് പൂഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വില്യം ഡാല്റിംപ്ളിന്റെ <span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;">Nine Lives</span><span style="font-family: ML-TTRevathi; line-height: 115%;"> </span> ലെ <a href="http://www.mathrubhumi.com/books/story.php?id=1265&cat_id=508">യെല്ലമ്മയുടെ പെണ്മക്കള്</a> (<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 19px;">The</span> <span style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 115%;">Daughters of Yellamma</span>) എന്ന അദ്ധ്യായം വായിച്ചപ്പോള് അല്ജസീറയില് റാഗെ ഒമര് ചെയ്തിരുന്ന, വിറ്റ്നസ്സ് എന്ന ജനപ്രിയ പ്രോഗ്രാമിന്റെ വീഡിയോ വീണ്ടും തേടിപ്പിടിച്ചു. തേടിപ്പിടിച്ചു എന്നാല് യൂട്യുബില് അടിച്ച് വരുത്തി എന്നതിനപ്പുറം ഒരര്ഥം കല്പ്പിക്കേണ്ടതില്ല. ലാസ്കറിന് നന്ദി, അല്ജസീറക്ക് നന്ദി, ഗൌതം സിംഗിന് നന്ദി, നസീമക്കും നിക്ഹത്തിനും... നന്ദി</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">യെല്ലമ്മയുടെ പെണ്മക്കള്ക്ക്, ഈ ലോകത്ത് ഇങ്ങനെയൊക്കെയേ നടക്കൂ, കാലത്തെ മാറ്റാനൊന്നും നിങ്ങള്ക്കാവില്ല, പതിവു പാതയില് നിന്ന് വഴിമാറി നടക്കുന്നത് മൌഢ്യമാണ് എന്ന് തോല്വി സമ്മതിച്ച്, തന്നിലൂടെ പിറവി നേടിയ പെണ്മക്കളെ താന് വെറുത്ത പാതയിലൂടെ തന്നെ നടക്കാന് പഠിപ്പിക്കുന്ന അമ്മയാണുള്ളതെങ്കില്, ഇവിടെ, വേശ്യാത്തെരുവില് കരിങ്കാലം ജീവിച്ചു തീര്ത്ത ഒരു വൃദ്ധയുടെ കനിവില് വഴിമാറി നടന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ജഢാവസ്ഥയില് കല്ലിച്ചുപോയ കൂരിരുളിന് കനത്ത പ്രഹരമേല്പ്പിച്ച്, പുകപാളിയ അനേകം സമപ്രായക്കാരുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വജ്രശോഭയും തൈത്തെന്നലും കടത്തിവിട്ട ഒരു പെണ്കുട്ടിയുടെ കഥയാണുള്ളത്; ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാന്കാരി നസീമയുടെ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നേപ്പാള് അതിര്ത്തിയോട് ചേര്ന്നു കിടക്കുന്ന ബിഹാറിലെ ഒരു ഗ്രാമമാണ് ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാന്. അതേപേരിലുള്ള ഒരു ക്ഷേത്രത്തിന്റെ സാന്നിധ്യവുമുണ്ടവിടെ. 10000 സ്ത്രീകളും കുട്ടികളുമടങ്ങുന്ന ലൈംഗികത്തൊഴിലാളികളുടെ ഗ്രാമമാണത്. പടര്ന്നു വിരിഞ്ഞങ്ങനെ കിടക്കുന്ന വലിയൊരു ‘ചുവന്നഗ്രാമം.’ പരമ്പരാഗതമായി, തലമുറകളില്നിന്ന് തലമുറകളിലേക്ക് പടര്ന്ന വേശ്യാവൃത്തിയുടെ അളിഞ്ഞ ഓടയില് ജീവിക്കുകയാണവിടത്തെ പെണ്ണുങ്ങള്. നൂറ്റാണ്ടുകളായി തങ്ങളുടെ കുലത്തൊഴിലാണെന്ന് കരുതി, വില്ക്കുന്നത് മാനമാണെന്നു പോലും അറിയാതെ, ജീവിതം തേടുന്ന പെണ്ജന്മങ്ങള് വാഴുന്ന ഈ ഗ്രാമത്തിന് വീണു കിട്ടിയ മാണിക്യമാണ് നസീമ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നസീമയ്ക്ക് എട്ടു വയസ്സുള്ളപ്പോള് താഴെയുള്ള രണ്ട് സഹോദരങ്ങളെയും പിതാവിനെയും വിട്ടേച്ച് ഉമ്മ മറ്റൊരാളോടൊപ്പം പോയി. അധികം താമസിയാതെ മക്കളെ വിധിയെ കാവലേല്പ്പിച്ച് പിതാവും തടിതപ്പി. പിന്നീടവരെ വളര്ത്തിയത് അവള് മുത്തശ്ശി എന്നു വിളിക്കുന്ന ലാല്ടെന് പട്ടനിലെ ഒരു ലൈംഗികത്തൊഴിലാളിയാണ്. അവര് അവളുടെ ആരുമായിരുന്നില്ല. വേശ്യാവൃത്തിയില് നിന്ന് ലഭിച്ചിരുന്ന പണമുപയോഗിച്ച് നസീമയെ വളര്ത്തി, അവളെ സ്കൂളിലയച്ചു. നസീമതന്നെ പറയട്ടെ, “ഞങ്ങള്ക്ക് ജന്മംനല്കി തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ കടന്നു കളഞ്ഞ മാതാപിതാക്കളെക്കാള് ഞാന് എനിക്കാരുമല്ലാത്ത എന്റെ ഈ മുത്തശ്ശിയെ സ്നേഹിക്കുകയും ആദരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.” അങ്ങനെ മുന്നൂറോ അതിലധികമോ കൊല്ലത്തെ ലൈംഗികത്തൊഴിലിന്റെ അഭിശപ്ത ചരിത്രം ഭേസുന്ന ഗ്രാമത്തില്നിന്ന് വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിക്കുന്ന ആദ്യത്തെ പെണ്കൊടിയായി അവള്.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്കൂളില് നിന്ന് അവള്ക്ക് കിട്ടിയിരുന്ന നിര്ദേശം സ്വന്തം വീടെവിടെയാണെന്ന് ഒരിക്കലുമാരോടും പറയരുത് എന്നായിരുന്നു. അത് നന്നായി. നിര്ദേശം അക്ഷരം പ്രതി പാലിച്ചതുകൊണ്ട് സ്കൂള് വര്ഷങ്ങളില് ഒരിക്കല്പോലും കളിയാക്കലും മാറ്റിനിര്ത്തപ്പെടലുമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. ഒരിക്കല് പോലും അവള് കൂട്ടുകാരികളെ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചതുമില്ല. ചെറിയ പെരുന്നാളും ബലി പെരുന്നാളും മുറക്ക് കടന്ന് പോയപ്പോഴും കൂട്ടുകാരികളെ വീട്ടിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചില്ല. എന്തെങ്കിലും കാരണം പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞ് മാറും. അതേസമയം, ഹോളിക്കും ബൈസാഖിനുമെല്ലാം അവരുടെയൊക്കെ വീട്ടിലേക്ക് അവള് പോവുകയും ചെയ്തു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്കൂള്വിട്ട് വീട്ടിലെത്തിയാല്പിന്നെ നിശയോടോപ്പം വന്നെത്തുന്ന ഭയപ്പാടിന്റെ നിഴല് കീറിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുകയായി. എപ്പോഴും പൊലീസുകാര്ക്ക് കയറിയിറങ്ങാമായിരുന്ന സാഹചര്യമായിരുന്നുവല്ലോ. പ്രാര്ഥനാവേളയില് ധരിക്കുന്ന ദുപ്പട്ടയും വസ്ത്രവും അടുത്തു തന്നെയുണ്ടാകും; ഔചിത്യമില്ലാതെ കടന്നുവരുന്ന ആവശ്യം വരുമ്പോള് എടുത്തണിയാന് പാകത്തില്. പൊലിസ് വന്നാല്പിന്നെ ഈ വേഷമണിയുകയും ഏതെങ്കിലും ഉര്ദു പുസ്തകമെടുത്ത് വായിക്കുകയും ചെയ്യും; താന് ചീത്ത കുട്ടിയല്ല, ഏതോ മതഗ്രന്ഥമാണ് പാരായണം ചെയ്യുന്നത് എന്ന് പൊലീസുകാരെ ധരിപ്പിക്കാനായിരുന്നു ഇത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്കൂളില് പോയതിന് ഫലവുമുണ്ടായി. ഒരു വലിയ മനസ്സും അത്രതന്നെ ആവേശവും നേടി. അദമ്യമായ ഊര്ജ്ജമാണ് വിദ്യാഭ്യാസം അവളിലേക്ക് കടത്തി വിട്ടത്. നൂറ്റാണ്ടുകളില്നിന്ന് നൂറ്റാണ്ടുകളിലേക്ക് നീണ്ട പാതയില് ഒരു കൊടും വളവ് സൃഷ്ടിച്ച് അവള് ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാന്റെ ജാന്ദാര്ക്ക് (<span lang="FR" style="font-family: ML-TTRevathi; line-height: 115%;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif;">Jeanne d’Arc) ആ</span></span>യി മാറിയത് കുറഞ്ഞ കാലം കൊണ്ട്. 3000 ലൈംഗികത്തൊഴിലാളികളുള്ള ആ ഗ്രാമത്തില് ഇന്ന് പുതുതായി ഒരുകുട്ടി പോലും വേശ്യാ വൃത്തിയിലേക്ക് കടക്കുന്നില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിദ്യാഭ്യാസംനേടി അവള് ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാനില് തിരിച്ചെത്തിയത് ചാരിത്യ്രം വില്പ്പനയ്ക്ക് വെക്കാനായിരുന്നില്ല; ചരിത്രം മാറ്റിയെഴുതാന്. ലോക്കല് ബാങ്കുകളുടെ സഹായത്തോടെ മെഴുകു തിരി, തീപ്പെട്ടിക്കൊള്ളി, ചന്ദനത്തിരി, ചാന്ദ് തുടങ്ങിയ ചില്ലറ വസ്തുക്കള് നിര്മിക്കാന് പഠിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് വേശ്യാവൃത്തിക്ക് പകരമായി ഒരുതൊഴില് സാധ്യത സന്നദ്ധരായവരുടെ മുമ്പിലേക്കിട്ടു കൊടുത്തു. കുട്ടികളെ സ്കൂളിലേക്കയക്കാന് അവള് ഗ്രാമവാസികള്ക്കിടയില് ക്യാംപെയ്ന് നടത്തി. ഇന്ന് ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാനിലെ എല്ലാ കുട്ടികളും സ്കൂളില് പോകുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">2002 ജൂണ് മാസത്തിലായിരുന്നു വഴിത്തിരിവിനാധാരമായ സംഭവമരങ്ങേറിയത്. ഒരു പൊലീസ് റെയ്ഡ്. സ്ത്രീകള് വീടുകളില് നിന്നിറങ്ങിയോടി പുരുഷ പൊലീസുകാര് അവരെ പിന്നില് നിന്ന് അണഞ്ഞുകൂട്ടിപ്പിടിച്ച് അറസ്റ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ടുപോയി പുരുഷന്മാര് എങ്ങോട്ടെന്നല്ലാതെ പരക്കംപാഞ്ഞു. അവള് അതെല്ലാം വേദനയോടെ കണ്ടുനിന്നു. ദാദി (മുത്തശ്ശി), അവരുടെ വാര്ധക്യത്തിന്റെ അവശതകളോടൊപ്പം ബാത്ത്റൂമിലൊളിച്ചു. കുട്ടികള് വാവിട്ട് കരഞ്ഞു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“പിറ്റേന്ന് ഞാന് ഓരോ വീടും കയറിയിറങ്ങി കാര്യങ്ങള് മനസ്സിലാക്കി. എത്രകാലമിങ്ങനെ പതിത്വം ഏറ്റുവാങ്ങിയും അപമാനിതരായും കഴിയും? അല്ലെങ്കിലും ആരും പതിതരായി ജനിക്കുന്നില്ലല്ലോ” നസീമ ധീരയായി. ഇന്ത്യന് ഭരണഘടന ഒരു പൌരനനുവദിച്ച എല്ലാ അവകാശങ്ങളും തങ്ങള്ക്കുമുണ്ട്. വല്ലതും ചെയ്യുക അല്ലെങ്കില് പോയി ചാവുക (do or die) രണ്ട് തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളേ അവരുടെ മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അങ്ങനെയാണ് പതാക എന്നര്ഥം വരുന്ന 'പര്ച്ചം' എന്ന പേരില് ഏതാനും കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് ഒരുസംഘടനക്ക് രൂപം നല്കുന്നത്. “പുറമെ നിന്ന് വരുന്ന എന്.ജി.ഒ കള്ക്ക് എമ്പാടും ഫണ്ട് ലഭിക്കും. അവര്ക്ക് ഞങ്ങള് പഠന വസ്തു മാത്രമാണ്. സര്വേ നടത്തും, വലിയ റിപ്പോര്ട്ടുകള് പുറത്തുവരും, നടത്തിയവര്ക്ക് അഭിനന്ദനങ്ങള് ലഭിക്കും. ഞങ്ങള്ക്കാകട്ടെ, പ്രത്യേകിച്ച് അതു കൊണ്ടൊരു കാര്യവുമില്ല. അതു കൊണ്ട് ആരെയും കാത്തിരുന്നു കൂടാ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWbmp0fuuExY1rVVrvx3rTkmU4V_x_JjXEkCtVMXPfNrf-vJA21wUsFs8OgY8Bi5DebBPcNQ-0dlaRo2A5OlISNcGz2k0CwjZrflx-VpZKmxZ5W0M5F80RrlXcCQ4lbWL6TmVtcDXSWEjm/s1600/naseema-300x200.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWbmp0fuuExY1rVVrvx3rTkmU4V_x_JjXEkCtVMXPfNrf-vJA21wUsFs8OgY8Bi5DebBPcNQ-0dlaRo2A5OlISNcGz2k0CwjZrflx-VpZKmxZ5W0M5F80RrlXcCQ4lbWL6TmVtcDXSWEjm/s1600/naseema-300x200.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെ അവര് പ്രവര്ത്തനം തുടങ്ങി. ഒന്നാമത്തെ ദൌത്യം, പുതുതായി ഒരു പെണ്കുട്ടിയും ശരീരവില്പനക്കായി ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാനിലെത്തിക്കൂടാ എന്നതായിരുന്നു. രണ്ടായിരത്തി ഒമ്പതില്മാത്രം ഇരുപതോളം കുട്ടികളെ ഇങ്ങനെ കടത്തിക്കൊണ്ടു വരുന്നത് അവര് തടയുകയും അവരരുടെ വീടുകളില് തിരിച്ചെത്തിക്കുകയും ചെയ്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">റോമ എന്ന 19 വയസ്സുള്ള ബംഗ്ളാദേശി പെണ്കുട്ടിയുടെ കഥ നീറിനില്ക്കുന്ന മുറിവില് മുളക് പുരട്ടുന്നതായി. സഹോദരീ ഭര്ത്താവാണ് അവളെ മുംബയിലെത്തിച്ചത്. സഹോദരിക്കൊപ്പം അവിടെ താമസിക്കാം, വല്ലതൊഴിലും ചെയ്യാം എന്നൊക്കെ കണക്കു കൂട്ടിയാണ് അവള് വന്നത്. സഹോദരിയോടൊപ്പമല്ല അവള്ക്ക് താമസിക്കേണ്ടി വന്നത്. അവരുടെ ഭര്ത്താവിന്റെ സ്നേഹിതരോടൊപ്പം, അയാള് പറയുന്നവരോടൊപ്പം... അങ്ങനെയങ്ങനെ... അവളവിടുന്ന്ചാടി. വണ്ടികയറി ബിഹാറിലെ മുസഫ്ഫര്പൂരിലെത്തി. എത്തിപ്പെട്ടത് ലാല്ടെന് പട്ടനില്; കുഴിയില് നിന്ന് കുളത്തിലേക്ക്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അപ്പോഴേക്കും നസീമയും പര്ച്ചമും തങ്ങളുടെ പ്രവര്ത്തന ഫലം പറിച്ചെടുക്കാന് തുടങ്ങിയത് റോമയുടെ ഭാഗ്യമായി. അവളവരോടൊപ്പം ചേര്ന്ന് കൈത്തൊഴിലുകളിലേര്പ്പെട്ടു. റോമയെ ബംഗ്ളാദേശിലുള്ള അവളുടെ സഹോദരനുമായി സംസാരിപ്പിക്കുന്ന രംഗം ഡോക്യുമെന്റ്റിയിലുണ്ട്. കണ്ണുകള് അറിയാതെ കരകവിയും. കുടുംബത്തിനുണ്ടാകുന്ന ചീത്തപ്പേര് ഭയന്നായിരിക്കണം അവര് അവളെ തിരിയെ കൊണ്ട് പോകാന് ഒട്ടും താല്പര്യം കാണിക്കുന്നില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നസീമയിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാം. ജുഗ്നു (മിന്നാമിനുങ്ങ്) എന്ന പേരില് 32 പുറങ്ങളോടെ ഹിന്ദിയിലുള്ള മാഗസിന് പുറത്തിറക്കുന്നുണ്ട് പര്ച്ചം. പുറംചട്ടമുതല് കൈപ്പടയില് തയ്യാറാക്കപ്പെടുന്ന ഇന്ത്യയിലെ ഒരേയൊരു പ്രസിദ്ധീകരണമാണത്. എഡിറ്റര് നിക്ഹത്തും കുറേ പെണ്കുട്ടികളും കുത്തിയിരുന്ന് എഴുതുകയാണ് ചെയ്യുക. പിന്നീട് ആവശ്യമുള്ളത്ര കോപ്പിയെടുത്ത് വരിക്കാര്ക്കയക്കുന്നു. ഇന്ത്യയുലുടനീളം മാസികയ്ക്ക് വായനക്കാരുണ്ട്, സ്റ്റാമ്പൊട്ടിച്ച് അവര്ക്കൊക്കെ അയച്ചു കൊടുക്കുന്നതും ഈ സ്ത്രീകള് തന്നെ. അമ്പതിലധികം മുന്കാല ലൈംഗികത്തൊഴിലാളികള് നസീമയോടൊപ്പം പ്രവര്ത്തിക്കുന്നു. അവരെ എഴുതാനും വായിക്കാനും പഠിപ്പിച്ചതും അവള്തന്നെ. റിപ്പോര്ട്ടുകളൊക്കെ അവര്തന്നെ തയ്യാറാക്കുന്നു. നിക്ഹത്ത് എഡിറ്റിംഗ് നിര്വഹിക്കുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഞങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങള്, നേട്ടങ്ങള്, ആഗ്രഹങ്ങള്, അഭിലാഷങ്ങള്, വഴികള്... എല്ലാം പുറം ലോകത്തെ അറീക്കുന്നതിനായി ഞങ്ങള്ക്കൊരു പ്ളാറ്റ്ഫോം വേണം. നസീമതന്നെ പറയട്ടെ, “തഥാകഥിത മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ വാര്ത്തകള് കൊടുക്കും പക്ഷേ അവരുടെ പക്ഷത്തുനിന്ന്, അവര്ക്ക് തോന്നിയതു പോലെ. ഞങ്ങള് കരുതുന്നത് പോലെ പറയാന് ഞങ്ങള്ക്കൊരു പ്ളാറ്റ്ഫോം വേണം.” എല്ലാ കാലത്തും ഇത് കയ്യെഴുത്ത് മാഗസിന് തന്നെയായി നിലനിന്നു കൊള്ളണമെന്നില്ല. വാക്കിലും പ്രവര്ത്തനത്തിലുമെല്ലാം പ്രായത്തില് കവിഞ്ഞ പക്വതയും ധീരതയും പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന അവള് ശുഭാപ്തിയിലാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ മാഗസിന് തേടിയാണ് ഗൌതം സിംഗിന്റെ ശ്രദ്ധ ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാനിലേക്ക് തിരിയുന്നത്. ബ്ളോഗെഴുതാന് ഒരുവിഷയം തിരയുന്നതിനിടയിലായിരുന്നു ജുഗ്നു കണ്ണില് പെടുന്നതും അദ്ദേഹം മാഗസിനുമായി ബന്ധപ്പെടുന്നതും. കാര്യങ്ങള് മനസ്സിലാക്കിയപ്പോള് ഇതൊരു ബ്ളോഗിലൊതുങ്ങേണ്ട വിഷയമല്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ ഈ ഡോക്യുമെന്റ്റി പിറന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നസീമയുടെയും കൂട്ടുകാരികളുടെയും പ്രവര്ത്തനങ്ങള് അവര്ക്ക് ശത്രുക്കളെയും ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അവരിലേറ്റവും ഭീകര രൂപി റാണീ ബേഗം എന്ന ആ പ്രേമച്ചന്തയുടെ സര്വ്വ പ്രതാപിയായ തലയാളാണ്. പര്ച്ചമിന്റെ പ്രവര്ത്തനങ്ങള് തുടങ്ങിയതില്പിന്നെ ആ സ്ത്രീയുടെ വരുമാനം ഗണ്യമായി കുറഞ്ഞു. റാണിയുടെ ഗുണ്ടകള് നസീമയെയും കൂട്ടുകാരികളെയും പരസ്യമായി മര്ദ്ദിച്ചു, നിരന്തരമായി ഉപദ്രവിച്ചു. ദല്ലാളുകളുടെയും ചില പൊലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെയും മുല്ലമാരുടെയും പുജാരിമാരുടെയും വരെ എതിര്പ്പിനും ശത്രുതക്കും പ്രതിക്രിയകള്ക്കും അവര് വിധേയരായി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൃത്യമായി തിരിച്ചറിയാന് കഴിയുന്ന നായക കഥാപാത്രങ്ങളുണ്ട്, ലക്ഷണമൊത്ത വില്ലന് കഥാപാത്രങ്ങളുണ്ട്, ഒന്നിനൊന്ന് മുന്തി നില്ക്കുന്ന സംഘട്ടനങ്ങള് പുറമെയും... അടിപൊളി ഒരു നോവല്. അല്ലെങ്കില് വേണ്ട, എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു ബോളിവുഡ് ബോക്സോഫീസ് ബസ്റ്ററിന് സ്കോപ്പുള്ള കഥയായിത്. ഗൌതം സിംഗ് കണക്കു കൂട്ടി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെയാണദ്ദേഹവും സഹപ്രവര്ത്തകരും ഒരു ഡോക്യുമെന്റ്റിക്ക് തുനിയുന്നത്. ഒരു അഭിസാരികാ കേന്ദത്തിനകത്ത് ഷൂട്ട് ചെയ്യുന്നത് അത്ര എളുപ്പമല്ലല്ലോ. വെറും മൂന്നു പേര് മാത്രമടങ്ങുന്ന ക്രൂവിനെ അദ്ദേഹം തെരഞ്ഞെടുത്തു. 65 കാരി മുന്നര്ത്തകി റാണി ബേഗത്തോടനുമതി ചോദിച്ചു, ഒരു മുറിക്കകത്ത് ചിത്രീകരിക്കുന്നേടത്തോളം പ്രശ്നമൊന്നുമില്ലെന്ന് മറുപടിയും ലഭിച്ചു. താന് ഒരു സാമൂഹ്യ സേവന കേന്ദ്രം നടത്തുകയാണെന്ന നാട്യത്തോടെയായിരുന്നു ആ സ്ത്രീയുടെ സംസാരമെല്ലാം. പാവപ്പെട്ട പെണ്കുട്ടികള്ക്ക് ജീവിക്കാനുള്ള മാര്ഗം കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഒരു പൈതൃക കേന്ദ്രം എന്നാണ് തന്റെ ശരീര വില്പന കേന്ദത്തെ അവര് വിശേഷിപ്പിച്ചത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തൊട്ടടുത്തുള്ള സീതാമഢി ജില്ലയലെ ബോഹാടോലാ ഗ്രാമത്തില് പൊലീസ് സഹായത്തോടെ അരങ്ങേറിയ പൈശാചികമായ ഗുണ്ടാ ആക്രമണം നസീമയും കൂട്ടുകാരും മൊബായ്ലില് റെക്കോഡ് ചെയ്തത് ഗൌതമിന് അവര് നല്കി. നാലുപാടു നിന്നും കത്തിപ്പടര്ന്ന തീനാളങ്ങള് ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ അവസാനത്തെ അവശേഷവും നക്കിത്തുടച്ചു. മണിക്കൂറുകള്ക്ക് മുമ്പ് മാത്രം ജനിച്ച പൈതലിനെ അമ്മയുടെ മാറത്തു നിന്ന് പറിച്ചെടുത്ത് ആളിക്കത്തുന്ന തീയിലേക്കിട്ട് ചിതയൊരുക്കി. ഈ സംഭവം ഗൌതം റീക്രിയേയ്റ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇവരോട് ഐക്യദാര്ഢ്യം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് ഉപവാസം സംഘടിപ്പിക്കുന്നതും മുഖ്യമന്ത്രി നിതീഷ് കുമാറിനെ കണ്ട് പരാതി ബോധിപ്പിക്കുന്നതുമെല്ലാം അഭിസാരികയുടെ മകള് എന്ന് സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന 32 കാരി നസീമ തന്നെ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുട്ടികളെ സ്കൂളിലേക്കയക്കാന് നസീമയും കൂട്ടുകാരും നടത്തിയ ക്യാംപെയ്നെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞു വല്ലോ. ഇന്നവര് ഇന്ദിരാ ഗാന്ധി നേഷ്നല് ഓവ്പന് യുനിവേഴ്സിറ്റി (ഇഗ്നോ) യുമായി ചര്ച്ച നടത്തി വരികയാണ്. ലാല്ടെന് പട്ടനില് ഒരു സെന്റര് തുറക്കാന് ഇഗ്നോ അധികാരികള് സന്നദ്ധരായിരിക്കുകയാണ്. ചതുര്ഭുജ്സ്ഥാനില് നിന്നുള്ളവരാണെന്നതു കൊണ്ട് കോളേജുകളിലും യുനിവേഴ്സിറ്റിയിലും ചെന്ന് ഈ കുട്ടികളുടെ തല കുനിയരുതല്ലോ. അതു കൊണ്ടാണ് ഇവിടെത്തന്നെ ഒരു സെന്റര് എന്ന ആശയം തലയിലുദിച്ചത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">ഇനി ഈ വീഡിയോ കാണുക</span></b></div>
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/QpXr2SW71So?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></span></div>
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബാക്കിയെന്ത്? തീര്ച്ചയായും, ഉള്ളില് പ്രവര്ത്തിക്കാനുള്ള ഊര്ജ്ജതാണ്ഡവമരങ്ങേറുന്ന നസീമയുടെ കഥക്ക് തുടര്ച്ചയുണ്ട്. നിങ്ങളെപ്പോലെ ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">അനുബന്ധ പോസ്റ്റുകള്:</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html"><span style="font-size: large;">ഇടനാഴികയിലുടനീളം പുറത്തേക്ക് തുറക്കുന്ന വാതിലുകളുണ്ട്</span></a></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/09/blog-post.html"><span style="font-size: large;">താണ്ടിയത് മുഴുവന് മരുഭൂമിയായിരുന്നു; അതും നഗ്നപാദയായി</span></a></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com76tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-35802626609585609932011-10-30T18:09:00.024+04:002012-04-19T13:46:55.765+04:00ഖോല് ദോ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">സുപ്രസിദ്ധ ഉര്ദു സാഹിത്യകാരന് സാദത്ത് ഹസന് മന്ടോയുടെ ഖോല് ദോ (തുറക്കൂ) എന്ന പ്രസിദ്ധമായ കഥയുടെ മലയാള വിവര്ത്തനമാണ് വിധിയുണ്ടെങ്കില് നിങ്ങള് വായിക്കാന് പോകുന്നത്. 14 വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് ഞാന് തന്നെ വിവര്ത്തനം നിര്വഹിച്ചതും 1997 മെയ് 31 ജൂണ് 6 ലക്കം ചന്ദ്രിക ആഴ്ചപ്പതിപ്പില് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതുമാണിത്. മലയാളത്തിന്റെ മഹാനായ കഥാകാരന് ഒ.വി. വിജയന്റെ ‘പ്രവാചകന്റെ വഴി’യില് സ്വാസ്ഥ്യം കെടുത്തുന്ന ഈ കഥയെകുറിച്ച് പരാമര്ശമുണ്ട്. ഉര്ദുവില് നിന്ന് നേരിട്ടാണ് വിവര്ത്തനം. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">പണ്ടു ചെയ്ത 'പാപ'ങ്ങളുടെ സോഫ്റ്റ് കോപ്പി തയ്യാറാക്കാമെന്ന് വിചാരിച്ച് പുരാരേഖകളൊക്കെ ചെറിയ നിലക്കൊന്ന് തപ്പി. അത്ഭുതം! വളരെ കുറച്ചു മാത്രമേ കണ്ടെടുക്കാനായുള്ളു. പലതിനും ഇപ്പോള് ഒരു പ്രസക്തിയുമില്ല. എന്നാല്, എന്നും പ്രസക്തമായ 'ഖോല് ദോ' യും മറ്റു ചില കഥകളും വീണ്ടും ടൈപ്പ് ചെയ്ത് കയറ്റാന് തീരുമാനിച്ചു. ആ പ്രോജക്ടിന്റെ ഭാഗമാണിത്. കഥ മലയാളീകരിച്ചപ്പോള് തുറക്കൂ എന്നതിന് പകരം അഴിക്കൂ എന്നാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഗുട്ടന്സ് കഥയുടെ അവസാനത്തില് പിടികിട്ടും. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">14 വര്ഷത്തിനിടെ അത്രയും പ്രായം കൂടി എന്നല്ലാതെ അറിവില് ഒരു വര്ധനവും എന്റെ കാര്യത്തിലുണ്ടായിട്ടില്ല എന്ന് വേണം അനുമാനിക്കാന്. ഈ കഥയിലെ പല വാക്കുകളും മാറ്റണമെന്ന് തോന്നിയതാണ്, പക്ഷേ, തല പുകഞ്ഞതല്ലാതെ പകരം വയ്ക്കാവുന്ന ഒരു പദവും കണ്ടെത്താനായില്ല. കഥയുടെ പശ്ചാത്തലവും മറ്റും മനസ്സിലാക്കണമെന്നുണ്ടെങ്കില്<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post.html"> ടോബാ ടേക് സിങ്: ഒരു സ്വാതന്ത്യ്രദിന സമാനം </a>എന്ന പോസ്റ്റ് ന്റെ മുഖവുര വായിക്കുക. </span></b></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">ഖോല് ദോ</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അമൃത്സറില് നിന്ന് ഉച്ചക്ക് രണ്ട് മണിക്ക് പുറപ്പെട്ട സ്പെഷ്യല് ട്രെയ്ന് എട്ടു മണിക്കൂര് നീണ്ട യാത്രക്കൊടുവില് ലാഹോറിലെ മുഗല്പുര സ്റ്റേഷനിലെത്തി. കൂട്ടക്കരച്ചില് കൊണ്ടും ചോരക്കാഴ്ചകള് കൊണ്ടും സമൃദ്ധമായിരുന്ന യാത്ര അവസാനിച്ചപ്പോഴേക്കും നൂറിലധികം പേര് കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്നു. പരിക്കേറ്റവര്ക്ക് കണക്കില്ല. സ്വന്തം ജീവന് രക്ഷിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തില് പലരും വഴിയിലെവിടെയൊക്കെയോ വെച്ച് കൂട്ടം തെറ്റി. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyGAnQT8aZrIK8Kw2mTGgxbimFWqbmVnB_FWpbWwc3ge9dRP4hY4iCIFxkDxupFDckmbEWEu-DFZL-TYObmiug1IYPuH4mrqGFjplKSVl3rqm4-iHOyWkYx7bf_PgWGnJGGTE6Pyve-esT/s1600/KHOL+DO.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyGAnQT8aZrIK8Kw2mTGgxbimFWqbmVnB_FWpbWwc3ge9dRP4hY4iCIFxkDxupFDckmbEWEu-DFZL-TYObmiug1IYPuH4mrqGFjplKSVl3rqm4-iHOyWkYx7bf_PgWGnJGGTE6Pyve-esT/s400/KHOL+DO.jpg" width="372" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രാവിലെ പത്തുമണി. അഭയാര്ഥി ക്യാംപിലെ തണുത്ത തറയില് കിടന്ന് സിറാജുദ്ദീന് കനം തൂങ്ങിയ കണ്പോളകള് പതുക്കെ തുറന്ന് ഇരു വശങ്ങളിലേക്കും നോക്കി. സ്വപ്നങ്ങള് നഷ്ടപ്പെട്ടവരും മോഹങ്ങള് കരിഞ്ഞവരുമായ ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യരുടെ ഇടയിലാണ് താന് കിടക്കുന്നതെന്നയാള്ക്ക് മനസ്സിലായി. സ്ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും കുട്ടികളുമടങ്ങുന്ന ദുരിതങ്ങളുടെ സമുദ്രത്തലേക്ക് അയാള് കണ്ണ് പായിച്ചു. അതോടെ ഓര്ത്തെടുക്കാനും കാര്യങ്ങള് മനസ്സിലാക്കാനുമുള്ള അയാളുടെ കഴിവ് കൂടുതല് ദുര്ബലമായി. ആയാസത്തോടെ എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് മൂടിക്കെട്ടി നില്ക്കുന്ന ആകാശത്തേക്ക് നോക്കിയുള്ള ആ ഇരിപ്പ് കണ്ടാല് അയാള് ഏതോ ഗാഢമായ ചിന്തയില് മുഴുകിയിരിക്കുകയാണെന്നേ തോന്നൂ. മനസ്സ് മരവിച്ച് കീഴ്ച്ചുണ്ട് കടിച്ചുപിടിച്ച് എത്ര നേരമാണയാള് അവിടെയിരുന്നതെന്ന് നിശ്ചയമില്ല. അയാളുടെ മുഴുവന് ശരീരവും ആ ചുണ്ടില് കേന്ദ്രീകരിച്ച പോലെ. ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ കരച്ചിലും അട്ടഹാസങ്ങളും സമനില തെറ്റിയവരുടെ എണ്ണിപ്പറച്ചിലുകളും വൃദ്ധന് കേട്ടതേയില്ല. ആകാശത്തേക്ക് വെറുതെ നോക്കിയിരിക്കെ കണ്ണുകള് സൂര്യരശ്മികളുമായി ഉടക്കി. നിശിതമായ കിരണങ്ങള് കണ്ണുകളെ തുളച്ച് തലച്ചോറില് കയറിയപ്പോഴായിരിക്കണം അയാള് ആലസ്യത്തില് നിന്നുണര്ന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവ്യക്തമെങ്കിലും, ഭീകരമായ കുറേ ചിത്രങ്ങള് തീരെ അടുക്കും ചിട്ടയുമില്ലാതെ അയാളുടെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയി. കൊള്ള, തീ, സ്റ്റേഷന്, ഓട്ടം, വെടിയുണ്ട, രാവിന്റെ ഇരുള്, സകീന!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പെട്ടെന്ന് സിറാജുദ്ദീന് എഴുന്നേറ്റു. ചുറ്റും നോക്കി. പതുക്കെ ചോരയും ചലവും തളം കെട്ടി നിന്ന തറയിലൂടെ അയാള് നടന്നു. ഇടക്കിടെ വിറയാര്ന്ന ശബ്ദത്തില് വൃദ്ധന് വിളിച്ചു, ‘സകീനാ.. സകീനാ…!’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മുന്ന് മണിക്കൂര് ആ ക്യാംപിലൂടെ സകീനാ എന്നുവിളിച്ച് പലചാല് അയാള് നടന്നു. യുവതിയായ ഏകമകളെക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരം പോലും ലഭിച്ചില്ല. ചുറ്റും മനുഷ്യരുടെ പ്രവാഹം. എല്ലാവരും ആര്ക്കൊക്കെയോ വേണ്ടിയുള്ള തിരച്ചിലിലായിരുന്നു. അമ്മ, ഭാര്യ, മകള്, അച്ഛന്…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സിറാജുദ്ദീന് അപ്പോഴേക്കും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. അയാള് ഒരു ഭാഗത്തിരുന്ന് ഓര്ത്തെടുക്കാന് ശ്രമിച്ചു. സകീന! എപ്പോള്, എവിടെ വച്ചായിരുന്നു ഞങ്ങള് പിരിഞ്ഞത്? മകളെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചു ചിന്തിച്ച് ഓര്മ്മ ഭാര്യയുടെ ചലനമറ്റ ശരീരത്തിനരികിലെത്തി. കണ്മുമ്പില് വച്ചായിരുന്നു അവള് അവസാന ശ്വാസം വലിച്ചത്, കുടല് പുറത്തുചാടി, രക്തം വാര്ന്ന് മരിക്കുന്നതിന് തൊട്ടു മുമ്പ് വിളറിയ കണ്ണുകളുയര്ത്തി, ക്ഷീണിച്ച സ്വരത്തില് അവള് പറഞ്ഞത് വ്യക്തമായി ഓര്ക്കുന്നു. അന്നേരം സകീന എവിടെപ്പോയിരുന്നു? ഹോ, ഒന്നും ഓര്ക്കാനാവുന്നില്ല. അവളെപ്പറ്റിയായിരുന്നല്ലോ ഭാര്യ അവസാനം തന്നോട് സംസാരിച്ചത്, “എന്നെക്കുറിച്ച് ഇനി ചിന്തിക്കേണ്ട, സകീനയെയും കൂട്ടി വേഗം ഇവിടന്ന് പൊയ്ക്കൊള്ളൂ. ഏതെങ്കിലും നല്ല സ്ഥലത്തേക്ക്…”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വീട്ടില് നിന്നിറങ്ങുമ്പോള് സകീന അയാളുടെ കൂടെത്തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. നഗ്നപാദരായി ഓടുകയായിരുന്നു ഇരുവരും. ഓട്ടത്തില് സകീനയുടെ തട്ടം നിലത്തു വീണു. അതെടുക്കാന് വേണ്ടി അയാള് നിന്നു. അവള് വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, “ഉപ്പാ വേണ്ട, അതെടുക്കേണ്ട” അപ്പോഴേക്കും അയാള് അത് കുനിഞ്ഞെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സിറാജുദ്ദീന് വീര്ത്ത് നില്ക്കുന്ന കോട്ടിന്റെ കീശയിലേക്ക് നോക്കി. കൈ കടത്തി ഒരു തുണി പുറത്തെടുത്തു സകീനിയുടെ തട്ടം. പക്ഷേ, അവളെവിടെ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സിറാജുദ്ദീന് ഒന്നുകൂടി ഓര്മകളില് ചികഞ്ഞു. അവള് സ്റ്റേഷനില് തന്റെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ? വണ്ടിയില് കയറിയിരുന്നോ? കലാപകാരികള് വണ്ടിയില് കയറിയിരുന്നു. വൃദ്ധനും പരിക്ഷീണനുമായിരുന്ന അയാള്, എപ്പോഴാണെന്നറിയില്ല, ബോധരഹിതനായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആ സമയത്ത് സകീനയെ അവര് അപഹരിച്ചതാകുമോ? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സിറാജുദ്ദീന്റെ തലക്കകത്ത് സ്വപ്നങ്ങളും യാഥാര്ഥ്യങ്ങളും കൂടിക്കലര്ന്ന് ഉത്തരങ്ങളില്ലാത്ത നൂറുകൂട്ടം ചോദ്യങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചെടുത്തു. അയാള്ക്ക് വേണ്ടത് സഹാനുഭൂതിയാണ്. എന്നാല്, ചുറ്റുമുള്ളവരെല്ലാം അത്തരമൊരവസ്ഥയില് തന്നെയായിരുന്നു; ഒരു പക്ഷേ, അയാളെക്കാള് കൂടുതല്. അയാള് കരയാനാഗ്രഹിച്ചു. കണ്ണുകള് സഹായത്തിനെത്തിയില്ല. കണ്ണുനീര് എങ്ങോട്ടു വലിഞ്ഞോ ആവോ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആറ് ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞു. മനസ്സ് ഒരു വിധം ശാന്തമായി. തന്നെ സഹായിക്കാന് തയ്യാറായ ഒരു സംഘത്തെ സിറാജുദ്ദീന് അന്ന് കണ്ടുമുട്ടി. എട്ടു ചെറുപ്പക്കാര്, അവര്ക്ക് ലോറിയുണ്ടായിരുന്നു, കയ്യില് തോക്കുകളുണ്ടായിരുന്നു. സിറാജുദ്ദീന് അവര്ക്കു വേണ്ടി ആയിരം പ്രാര്ഥനാ മന്ത്രങ്ങളുരുവിട്ടു. സകീനയെ കണ്ടുപിടിക്കാനുള്ള അടയാളങ്ങള് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. വെളുത്ത നിറം, വളരെ വളരെ സുന്ദരി, എന്നെപ്പോലെയല്ല, അവളുടെ ഉമ്മയെപ്പോലെ. പതിനേഴിനോടടുത്ത് പ്രായം, വലിയ കണ്ണുകള്, വലതു കവിളില് ഒരു കറുത്ത പുള്ളി, എന്റെ ഒരേയൊരു മോളാണവള്. പോയി വരിന് മക്കളേ. പടച്ചോന് നന്മവരുത്തും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആ നല്ല ചെറുപ്പക്കാര് അയാള്ക്ക് എല്ലാ സഹായവും ഉറപ്പു നല്കി, “നിങ്ങളുടെ മോള് ഈ ലോകത്തെവിടെയെങ്കിലും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ടെങ്കില് ഉള്ളേടത്ത് പോയി തെരഞ്ഞു പിടിച്ച് അവളെ ഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ മുമ്പിലെത്തിച്ചിരിക്കും.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എട്ടുപേരും തെരച്ചിലാരംഭിച്ചു. ജീവന് പണയം വെച്ചാണ് അമൃത്സര് വരെ അവര് പോയത്. നിരവധി സ്ത്രീകളെയും പുരുഷന്മാരെയും കുട്ടികളെയും കണ്ടെത്തി അവര് സുരക്ഷിതമായ സ്ഥലങ്ങളിലെത്തിച്ചു. എന്നാല് പത്തു ദിവസത്തെ തെരച്ചിലില് സകീനയെ മാത്രം കണ്ടെത്താനായില്ല. ഇനിയവളെ കണ്ടെത്താനാവുമെന്ന പ്രതീക്ഷ തന്നെ അവര് കൈവിട്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു ദിവസം തങ്ങളുടെ ദൌത്യനിര്വഹണത്തിനായി ലാഹോറില് നിന്ന് ലോറിയില് അമൃത്സറിലേക്ക് പോവുകയായിരുന്നു ചെറുപ്പക്കാര്. ഛേഹര്ട്ടക്കടുത്ത് അവര് ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ കണ്ടു. ലോറിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും അവള് എഴുന്നേറ്റോടാന് തുടങ്ങി. വണ്ടി നിര്ത്തിയിട്ട് ചെറുപ്പക്കാരെല്ലാം അവളുടെ പിറകെയും. വയലില് വെച്ച് അവര് അവളെ പിടികൂടി. അവള് വളരെ വളരെ സുന്ദരിയായിരുന്നു. അവളുടെ വലതു കവിളില് കറുത്ത വലിയൊരു പുള്ളിയുണ്ടായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“പേടിക്കേണ്ട” അവരിലൊരാള് സമാശ്വസിപ്പിച്ചു “സകീനയെന്നാണോ പേര്?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവളുടെ മുഖം കൂടുതല് ചുവന്നു. മറുപടിയായി ഒരക്ഷരമുരിയാടാതെ ചെറുപ്പക്കാരന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കവള് തുറിച്ചു നോക്കി. എല്ലാവരും ചേര്ന്നവളെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു. അവര് സിറാജുദ്ദീനെ കണ്ട കാര്യം പറഞ്ഞു, അയാള്ക്ക് നല്കിയ വാഗ്ദാനത്തെയും തങ്ങള് നടത്തിയ സാഹസികമായ തെരച്ചിലിനെയും പറ്റി പറഞ്ഞു. അവസാനം താന് സിറാജുദ്ദീന്റെ മകള് സകീനയാണെന്ന് അവള് സമ്മതിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എട്ടു ചെറുപ്പക്കാരും മത്സരിച്ചാണ് അവളുടെ പരിചരണത്തില് ശ്രദ്ധിച്ചത്. അവര് അവളെ ഭക്ഷണം കഴിപ്പിച്ചു, പാല് കുടിപ്പിച്ചു, പിന്നെ ലോറിയില് കയറ്റിയിരുത്തി. ഇതിന് മുമ്പെങ്ങും അവള് മാറത്ത് തട്ടമിടാതെ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടില്ല. കൈ മാറത്ത് വെച്ചു കൊണ്ടുള്ള നിറുത്തം അവളുടെ നാണം വര്ധിപ്പിച്ചതേയുള്ളൂ. ചെറുപ്പക്കാരിലൊരാള് കോട്ടൂരി സക്കീനക്കു നീട്ടി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചെറുപ്പക്കാരെ യാത്രയാക്കി ദിവസങ്ങള് കഴിഞ്ഞിട്ടും സിറാജുദ്ദീന് മകളെക്കുറിച്ച് വിവരമൊന്നും ലഭിച്ചില്ല. പകല് മുഴുവന് അഭയാര്ഥി ക്യാംപുകളിലും ഓഫീസുകളിലും കയറിയിറങ്ങി. ആര്ക്കും അയാളുടെ മകളെക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും നല്കാനായില്ല. രാത്രി മുഴുവന് ജീവന് പണയം വെച്ച് തന്റെ മകളെ തെരഞ്ഞുപോയ ചെറുപ്പക്കാര്ക്കു വേണ്ടി അയാള് പ്രാര്ഥിച്ചു. സകീന ദുനിയാവിന്റെ കോണിലെവിയുണ്ടെങ്കിലുമുണ്ടെങ്കില് തെരഞ്ഞു പിടിച്ച് കൊണ്ടു വരുമെന്ന് അവര് വാക്കു നല്കിയുട്ടണ്ടല്ലോ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ക്യാംപിന്റെ മുമ്പിലിരിക്കുകയായിരുന്ന സിറാജുദ്ദീന് ഒരു ദിവസം ആ ചെറുപ്പക്കാരെ കണ്ടു. ലോറിയിലിരുന്ന് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയും പരസ്പരം കളിയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവര്. സിറാജുദ്ദീന് ഓടി അവര്ക്കരികിലെത്തി. അവരിലൊരാളോടയാള് ഉറക്കെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു, “മോനേ, ന്റെ മോളെവിടെ? ന്റെ സകീനയെക്കുറിച്ച് വല്ല വിവരോം കിട്ട്യോ? "</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഉടനെ കണ്ടുപിടിക്കും അമ്മാവാ, ഉടനെ...”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“വണ്ടി വിട്… വണ്ടി വിട്…” ചെറുപ്പക്കാര് ഒറ്റ സ്വരത്തില് ഡ്രൈവര്ക്ക് നിര്ദേശം നല്കി. ലോറി കണ്മുമ്പില് നിന്ന് മറയുന്നതു വരെ അയാള് അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. ചെറുപ്പക്കാര്ക്കു വേണ്ടി പ്രാര്ഥിച്ചു കൊണ്ട് അയാള് അവിടെ നിന്ന് പോന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വീണ്ടും രണ്ടു ദിവസങ്ങള് കൂടി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ക്യാംപില് അസ്തമയ സൂര്യനെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു സിറാജുദ്ദീന്. കുറച്ചകലെ ബഹളം കേട്ട് അയാള് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. നാലഞ്ചു പേര് എന്തോ പൊക്കിയെടുത്തു കൊണ്ടു വരുന്നു. റെയ്ല് പാളത്തിനടുത്ത് ബോധരഹിതയായിക്കിടക്കുന്ന പെണ്കുട്ടിയെ ജനങ്ങള് പൊക്കിയെടുത്തു വരികയാണെന്ന് അന്വേഷണത്തില് മനസ്സിലായി. സിറാജുദ്ദീന്റെ മനസ്സില് മകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്മ്മ തികട്ടി വന്നു. അയാള് അവര്ക്ക് പിറകെ പതുങ്ങി നടന്നു. പെണ്കുട്ടിയെ ക്യാംപിനകത്തെ ആശുപത്രിയിലാക്കി അവര് തിരിച്ചു പോയി. അയാള് ആശുപത്രിക്കടുത്ത് നാട്ടിയ മരക്കാലില് ചാരി കുറേ നേരം നിന്നു. ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോള് പതുക്കെ ആ മുറിയില് കയറി. അവിടെ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. സ്ട്രച്ചറില് അനക്കമില്ലാത്ത ഒരു ജഢം മാത്രം. അറച്ചറച്ചയാള് അതിനടുത്തെത്തി. പെട്ടെന്ന് മുറിയില് പ്രകാശം പരന്നു. സിറാജുദ്ദീന് സ്ട്രച്ചറില് കിടക്കുന്ന രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കി. അരുണിമയാര്ന്ന വലതു കവിളില് കറുത്ത പുള്ളി. അയാള് ഉറക്കെ വിളിച്ചു, “സകീനാ..!”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“എന്താണ് നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടത്?” ലൈറ്റ് ഓണ്ചെയ്ത് മുറിയില് പ്രവേശിച്ച ഡോക്ടര് ചോദിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അതേ, അതേ.. ഞാന് ഇവളുടെ ബാപ്പയാണ്.”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഡോക്ടര് സ്ട്രച്ചറില് കിടന്ന ജഢത്തെ നോക്കി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ആ ജനലിന്റെ കൊളുത്തൊന്നഴിക്കൂ”, മിഴിച്ചു നില്ക്കുന്ന സിറാജുദ്ദീനെ നോക്കി ഡോക്ടര് സ്വരമുയര്ത്തി, “അതേ, വെളിച്ചം വരട്ടെ, അതൊന്നഴിക്കൂ”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവസാനത്തെ വാക്ക് ഡോക്ടറുടെ നാക്കില് നിന്ന് പുറത്തു വന്നതും സകീനയുടെ ശരീരത്തില് അനക്കമുണ്ടായി. അനിച്ഛാ പ്രേരണയില് അവളുടെ കൈകള്, ചരടഴിച്ച് തുടകള് നഗ്നമാക്കി ഷെല്വാര് താഴെയിറക്കി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സിറാജുദ്ദീന് തുള്ളിച്ചാടി. അയാള് കഴിയാവുന്നത്ര ഉച്ചത്തില് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “ജീവനുണ്ട്.. ന്റെ മോള്ക്ക് ജീവനുണ്ട്.”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഡോക്ടര് അടിമുടി വിയര്പ്പില് മുങ്ങി </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-size: large;">അനുബന്ധ പോസ്റ്റുകള്:</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post.html"><b><span style="font-size: large;">ടോബാ ടേക് സിങ്: ഒരു സ്വാതന്ത്യ്രദിന സമ്മാനം</span></b></a><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/07/blog-post.html"><b><span style="font-size: large;">ഇസ്മത് ചുഗ്തായിയുടെ ഒരു കഥ</span></b></a><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post_21.html"><b><span style="font-size: large;">അന്ന് ജനങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു</span></b></a><br />
<div style="font-weight: bold;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br /></div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-36682892544742448382011-10-23T08:52:00.020+04:002012-04-19T13:47:25.055+04:00ഈ മരണമായിരുന്നില്ല കേണല് അര്ഹിച്ചിരുന്നത്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1969 സെപ്റ്റംബര് 1 ന് ഇദ്രീസ് രാജാവിനെ തന്റെ സഖാക്കളോടൊത്ത് അധികാര ഭ്രഷ്ടനാക്കുമ്പോള് കേണല് മുഅമ്മര് ഖദ്ദാഫിക്ക് പ്രായം മുപ്പതില് താഴെ. അതു വരെ നടത്തിയ വിദേശ യാത്രകളുടെ എണ്ണം ഒന്ന്. പഠിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സ്കൂളുകളില് നിന്ന് അപ്പോഴേക്കും രണ്ടു തവണ പുറത്താക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. 42 വര്ഷം കേണല് ഭരണത്തില് തുടര്ന്നു, നിരവധി അട്ടിമറി – വധ ശ്രമങ്ങളെ അതിജീവിച്ചു. ഇത്രയധികം കാലം അധികാരത്തില് തുടരുമെന്ന് താനൊരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം ഒരഭിമുഖത്തില് പറയുകയുണ്ടായി. പിന്നെ അതെങ്ങിനെ സാധ്യമായി?</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin6hk4riWAf7IX42nkRM8olz5hwrQB6Pv1CVetHAF2Vk1BaZ3v7QgR7HjcCjwtBzjKy-OBtJJwvNXjfGiQltlzVnLfIu-Xk7b0zOLIiNXwKN8YJc15O1Tq4lSv-ZKVaKuBVeqaSL0PLn_d/s1600/27-September-1969-_1833164i.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="407" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin6hk4riWAf7IX42nkRM8olz5hwrQB6Pv1CVetHAF2Vk1BaZ3v7QgR7HjcCjwtBzjKy-OBtJJwvNXjfGiQltlzVnLfIu-Xk7b0zOLIiNXwKN8YJc15O1Tq4lSv-ZKVaKuBVeqaSL0PLn_d/s640/27-September-1969-_1833164i.jpg" width="640" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അപകടങ്ങള് മണത്തറിയുക അവയെ നിഷ്കരുണം ഇല്ലായ്മ ചെയ്യുക എന്ന ബദുവിന്റെ സഹജ വാസനയെ സമര്ഥമായി അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ചുവെന്നതു തന്നെയാണതിന് കാരണം. വ്യക്തിപരമായ കൂറാണ് ഒരാളെ കൂടെ നിര്ത്തുന്നതിനും പദവികള് നല്കുന്നതിനും ഖദ്ദാഫി മാനദണ്ഡമായി കണക്കാക്കിയത്. മിലിട്ടറിയിലെയും ഭരണ രംഗത്തെയും പ്രധാന സ്ഥാനങ്ങള് മുഴുവന് സ്വന്തം കൂട്ടുകാര്ക്കോ താന് ശൂന്യതയില് നിന്ന് തോണ്ടിയെടുത്തവര്ക്കോ നല്കി. റേഡിയോ/ടി.വി തുടങ്ങിയ വാര്ത്താ വിനിമയ സംവിധാനങ്ങളുടെ തലപ്പത്ത് വിശ്വസ്തരെ മാത്രം ഇരുത്തി. തന്റെയും സഖാക്കളുടെയും വിപ്ളവം വിജയിക്കുന്നതില് അവയ്ക്ക് ചെറുതല്ലാത്ത പങ്കുണ്ട് എന്നദ്ദേഹം ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1969 ല് വിപ്ളവകാരികള് ശ്രദ്ധിച്ച ഏറ്റവും വലിയ കാര്യം ഗോത്രങ്ങള് തമ്മിലുള്ള സൌഹൃദവും അവക്കിടയിലെ താളമേളങ്ങളും സന്തുലിതത്വവും വേണ്ട അളവിലും അനുപാതത്തിലും നില നിര്ത്തുക എന്നുള്ളതായിരുന്നു. അവരുമായി ഏതു തരം കൊള്ളക്കൊടുക്കകളാണ് വേണ്ടിവരികയെന്ന് കേണലിനും കൂട്ടുകാര്ക്കും നല്ലവണ്ണം അറിയാമായിരുന്നു. തന്റെ രക്തരഹിത വിപ്ളവത്തിനുള്ള സഹഗൂഢാലോചകരെ അദ്ദേഹം തെരഞ്ഞെടുത്തത് ഗോത്ര പശ്ചാത്തലമുള്ളവരില് നിന്നായിരുന്നു. അതില് തന്നെയും സ്വന്തം ഗോത്രത്തോട് കൂറുള്ളവരെ. പ്രധാന സ്ഥാനങ്ങള് മുഴുവന് ഗോത്രവഴിയില് നീങ്ങി, സ്വന്തം ഗോത്രമായ ‘ഖദ്ദാഫ’ യെ മറക്കാതിരിക്കാന് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അധികാരത്തിലേറിയ ശേഷം പുതിയ ഭരണകൂടം നേരിട്ട വലിയ പ്രതിസന്ധി ഒന്നാമത്തെ കല്ല് മുതല് ഒരു രാഷ്ട്രത്തെ നിര്മിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. 1970 കളില് ലിബിയയിലെ മൊത്തം യൂനിവേഴ്സിറ്റി ബിരുദ ധാരികളുടെ എണ്ണം അമ്പതില് താഴെ മാത്രമായിരുന്നു. ഒരു ഡസനോളം ഹൈസ്കൂളുകളും മൂന്ന് ആശുപത്രികളും. എണ്ണവരുമാനത്തില് നിന്ന് ശക്തിശേഖരിച്ച് ഖദ്ദാഫി നടത്തിയ നീക്കങ്ങള് രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള സേവന മേഖലയെ ശക്തപ്പെടുത്തുകയും ലിബിയയെ ആഫ്രിക്കന് രാജ്യങ്ങളുടെ മുന്നിരയിലെത്തിക്കുകയും ചെയ്തു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഭരണത്തിലേറി ആദ്യത്തെ രണ്ടു ദശകം ജനകീയതയുടെ തേരിലേറി വികസനത്തിന്റെ മാതൃക തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു യുവ വിപ്ളവ നായകന്. ഫലപ്രദമായ ആശയവിനിമയം കൃത്യമായ തോതില് അദ്ദേഹം നിര്വഹിക്കുന്നുവെന്ന് ലിബിയക്കാരിലധികവും അക്കാലത്ത് പ്രശംസിച്ചു. അസാമാന്യമായ വാഗ്വിലാസം അന്തര്ദേശീയ വേദികളില് കേണല് ഖദ്ദാഫിക്ക് മേല്വിലാസമുണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തു. അക്കാലത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രകടനങ്ങളെല്ലാം തന്നെ, മഹത്തരം എന്നു വിശേഷിപ്പിച്ചു കൂടെങ്കിലും മികച്ചവയായിരുന്നു. രാജ്യത്തിന് നെടുകെയും കുറുകെയുമായി അന്ന് അദ്ദേഹം നടത്തിയ സന്ദര്ശനങ്ങളില് ഒരു ജനകീയ നായകന് എന്ന പരിവേഷം ഖദ്ദാഫിക്കു ചുറ്റും പ്രഭപരത്തി നിന്നു. രാജ്യത്തെ ഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങളും അദ്ദേഹത്തില് വിശ്വാസമര്പ്പിച്ചുവെന്നതായിരുന്നു ഈ സന്ദര്ശനങ്ങളുടെ പ്രത്യക്ഷ ഫലം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്നാല് സ്വന്തം ഭരണ സംവിധാനത്തിനകത്ത് ഖദ്ദാഫി പതുക്കെ ഒറ്റപ്പെട്ടു വന്നു. വിപ്ളവത്തിന്റെ ആദ്യ ദശകത്തില് തന്നെ തന്റെ സഖാക്കളായിരുന്ന പലരെയും, ഭരണം നടത്തിയരുന്ന ഫ്രീ ഓഫിസേഴ്സ് കമാന്റ് കൌണ്സിലില് നിന്ന് പിഴുത് പുറത്തിട്ടു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഭരണകൂടത്തിലെ കള്ളികളെ നിറക്കാനായി ഉദ്യോഗസ്ഥരെ കേണല് തന്നെ പെറുക്കിയെടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. അക്കാലത്താണ് പ്രസിദ്ധമായ തന്റെ മൂന്നാം പ്രപഞ്ച സിദ്ധാന്ത (third universal theory) ത്തിന് ഖദ്ദാഫി പുറംവര കോറിയിടുന്നത്. നേരിട്ടുള്ള ജനാധിപത്യം എന്ന തന്റെ ആശയം, ഖദ്ദാഫി ഭരണകാലത്തുടനീളം ഭരണഘടനയില്ലാത്ത ആ രാജ്യത്തിന് ഭരണഘടനയായി വര്ത്തിച്ച ഗ്രീന് ബുക്കിലൂടെ അവതരിപ്പിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെ, പുതിയ രാഷ്ട്രീയ സംവിധാനത്തില് പഴയ സഹപ്രവര്ത്തകര്ക്ക് യാതൊരിടവുമില്ലാതായി. വിപ്ളവത്തില് പങ്കെടുത്ത പന്ത്രണ്ടു സഖാക്കളില് 1980 ഓടെ എട്ടു പേര് മാത്രം അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം അവശേഷിച്ചു. സംവിധാനത്തില് രണ്ടാമനായിരുന്ന അബ്ദസ്സലാം ജല്ലൂദ് അവസാനം രാജിവെച്ചുവെങ്കിലും ഖദ്ദാഫിയുമായുള്ള സൌഹൃദ ബന്ധങ്ങള് നിലനിര്ത്തി. കഴിഞ്ഞ ഓഗസ്തില് വിമതരോടൊപ്പം ചേര്ന്ന് അദ്ദേഹം രാജ്യം വിടുകയും ചെയ്തു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തുടര്ന്നു വന്ന വര്ഷങ്ങളില് ഈ ഏകാന്തത കൂടതല് കടുത്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുരക്ഷയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആശങ്കകളും മുന്നൊരുക്കങ്ങളും പാരനോയിയയോളം വളര്ന്നു. ലിബിയക്കകത്തുതന്നെയുള്ള യാത്രകള്, മുന്കൂട്ടി വെളിപ്പെടുത്താത്ത ഒരു രാഷ്ട്ര രഹസ്യമായി. വിദേശത്തു പോവുന്നതിന്റെ മുന്നോടിയായി രണ്ട് വിമാനം നിറയെ സെക്യൂരിറ്റിക്കാരെ കടത്തി യാത്രയെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യാജ ചിത്രങ്ങള് പ്രദര്ശിപ്പിച്ചു. കേണല് തന്നെ പെറുക്കിയെടുത്ത സിവിലിയന് സെക്യരിറ്റി സ്റാഫിന് രാജി വക്കാന് അവകാശമുണ്ടായിരുന്നില്ല; വേണ്ട എന്നു തോന്നുമ്പോള് അദ്ദേഹം തന്നെ അവരെ പിരിച്ചുവിടും- അത്രതന്നെ. കഴിവ്, വിദ്യാഭ്യാസം, അറിവ്.. എല്ലാം നേതാവിനോടുള്ള കൂറ് എന്ന യോഗ്യതക്ക് താഴെ നിന്നു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ ആശങ്കകളുടെയും ഭയപ്പാടുകളുടെയും പ്രത്യക്ഷ ഫലം യഥാര്ഥത്തില് കൂറുള്ളവര് കുറഞ്ഞു വന്നു എന്നതായിരുന്നു. ആദ്യമാദ്യം പ്രമുഖ ഗോത്രങ്ങളെല്ലാം ഖദ്ദാഫി ഭരണകൂടത്തില് മുഖ്യ സ്ഥാനങ്ങള് നേടിയെങ്കിലും പിന്നീട് സ്വന്തം ഗോത്രമായ ഖദ്ദാഫയില് മാത്രം ഒതുങ്ങി നിന്നു ഇവയെല്ലാം. സ്വാഭാവികമായും അത് മറ്റു ഗോത്രങ്ങളെ പിണക്കി. മക്കളെല്ലാം ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള് ഏറ്റെടുക്കാന് മാത്രം പ്രായമായതോടെ പ്രധാന ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള് മുഴുവന് അവരെ ഏല്പ്പിച്ചു; മിലിറ്ററി, സെക്യൂരിട്ടി, വാര്ത്താവിനിമയം.. എല്ലാത്തിന്റെയും ഉത്തരവാദിത്തം മക്കള്ക്കായി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഭരണകൂടം എണ്ണ വരുമാനത്തിനെ മാത്രം ആശ്രയിക്കാന് തുടങ്ങി. ഭരണത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്താനും ഭീഷണികളെ നേരിടാനും. തുടക്കത്തില് എതിരാളികളുടെ മൌനം വിലക്കു വാങ്ങാനായിരുന്നു ആ വരുമാനം കൂടുതല് ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നതെങ്കില്, എണ്പതുകളോടെ വിമത ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചവരെ വദേശത്തു വെച്ചു പോലും കൊലപ്പെടുത്താന് അതുപയോഗിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയക്കു പുറത്ത് ഖദ്ദാഫി ഈ ദൃശ പ്രവര്ത്തനങ്ങളുടെ പേരില് മാത്രം അറിയപ്പെട്ടു. അന്തര്ദേശീയ വേദികളിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മിന്നുന്ന പ്രകടനങ്ങള് അവഗണിക്കപ്പെട്ടു. പിന്നീട് പലപ്പോഴും ലിബിയയുടെ വിദേശ നയം ഓര്ക്കാപ്പുറത്ത് യൂ ടേണടിച്ചു. സോവിയറ്റ് യൂനിയന്റെ പതനത്തിന് ശേഷം കേണല് ഖദ്ദാഫി തന്റെ നിലപാടുകളില് അയവു വരുത്തി. രാജ്യത്തിന് മേലുള്ള പിടിത്തം അയച്ചു. നിരവധി രാഷ്ട്രീയത്തടവുകാരെ വിട്ടയച്ചു. പിടിച്ചു വച്ച പാസ്പോര്ട്ടുകള് തിരിച്ചു നല്കി. യാത്രാ നിയന്ത്രണങ്ങള് നീക്കി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പിന്നീട് ഖദ്ദാഫിയെ ക്ഷീണിപ്പിച്ചത് അടിക്കടി വന്ന പ്രശ്നങ്ങളായിരുന്നു. ഭീകരവാദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു കൂട്ടം കേസുകള്; ലോക്കര്ബി ബോമിങ് അവയില് അഗ്രിമ സ്ഥാനത്തു നിന്നു. അവയെല്ലാം രാജ്യത്തിനകത്തെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനകീയതയെ കുള്ളനാക്കിക്കൊണ്ടു വന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രാജ്യത്തിന് പുറത്തെ അംഗീകാരവും അംഗീകാരമില്ലായ്മയുമൊന്നും ഖദ്ദാഫിയുടെ പതനത്തില് കാര്യമായ പങ്കു വഹിച്ചു എന്നു തോന്നുന്നില്ല. കാരണം, അമേരിക്കയുമായി അദ്ദേഹം ചങ്ങാത്തത്തിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. മകന് സെയ്ഫുല് ഇസ്ലാമിന്റെ പിആര് മികവു കൊണ്ട് ടോണി ബ്ളയറും ബുര്ലസ്കോണിയുമെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുഹൃത്തുക്കളായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സ്വന്തം ജനതയുടെ തിരിഞ്ഞാക്രമണവും അദ്ദേഹം തന്നെ വരുത്തി വെച്ച ചോരക്കടങ്ങളുമായിരുന്നു ഈ പതനത്തെ വിളിച്ചു വരുത്തിയത്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മൃതദേഹത്തോടു പോലും വിമതര് ആദരവ് കാണിച്ചില്ല. നോക്കൂ, ഇങ്ങനെയൊരു മരണമായിരുന്നില്ല അദ്ദേഹം അര്ഹിച്ചിരുന്നത് എന്നു തന്നെയാണഭിപ്രായം. ദാരിദ്യ്രം നന്നേ കുറവ്, ചികില്സയും വിദ്യാഭ്യാസവും പൂര്ണമായും സൌജന്യം,പലിശയില്ലാത്ത വായ്പ, ജീവിതച്ചെലവിലെ കുറവ്, തുച്ഛമായ എണ്ണ വില, വീടുവെക്കാനുള്ള സഹായം, സന്നദ്ധതയുള്ള എല്ലാവര്ക്കും തൊഴില്… അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തോട് ലിബിയന് ജനത ഒരു പാട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇതിന് മുമ്പ് ഖദ്ദാഫി നേരിട്ട ഏറ്റവും വലിയ അട്ടിമറി ശ്രമം 1990 കളില് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും വിശ്വസ്തരായ വര്ഫലാ ഗോത്രത്തിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ളതായിരുന്നു. സ്വന്തം ഗോത്രമായ ഖദ്ദാഫയും അക്കുട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു പോലും. വളരെ ക്രൂരമായിരുന്നുവത്രെ അതിനുള്ള പ്രതിക്രിയ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ക്യാരറ്റും വടിയും, രണ്ടും അദ്ദേഹം വേണ്ടുവോളം ഉപയോഗപ്പെടുത്തി. ക്രൂരമായ പ്രതികാര ക്രിയകളും എണ്ണവരുമാനമുപയോഗിച്ച് അഴിമതിക്കാരായ വിമതരുടെ മൌനം വിലക്കു വാങ്ങലും കൈകോര്ത്തു നടന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">ഇനിയെന്ത് എന്നതാണ് പ്രശ്നം. ഖദ്ദാഫിയോടെ പ്രശ്നം അവസാനിച്ചിരിക്കുകയല്ല; കൂടുതല് ഗഹരമായിരിക്കുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. പുതിയ വിപ്ളവത്തിന്റെ നേതാവാരാണ്? അയാളെ അംഗീകരിക്കാന് എത്ര പേരെ കിട്ടും? പ്രബലമായ ഗോത്രങ്ങള്ക്ക് പുതിയ ഭരണ സംവിധാനത്തില് എന്ത് റോളായിരിക്കുമുണ്ടാകുക? ഖദ്ദാഫിയുടെ ഗോത്രം വെറുതെയിരിക്കുമോ? ശത്രു മരിച്ചുമലര്ക്കുന്നതുവരെ സംതൃപ്തമാകാത്ത ബദവീ പ്രതികാര ദാഹം ഖദ്ദാഫിക്കു വേണ്ടി പകരം ചോദിക്കില്ലേ? വിമത പ്രവര്ത്തനങ്ങളുടെ എപിസെന്റര് ആയിരുന്ന ബെന്ഗാസിയെ ഇതുവരെ രാജധാനി പദവിയില് വിരാജിച്ച ട്രിപളി അംഗീകരിക്കുമോ? അശാന്തിയുടെ കനലുകള്ക്ക് മേല് ചാരം മൂടിയേക്കാം പക്ഷേ അവ കരിക്കട്ടകളാകാന് സമയമെടുക്കും. ഇപ്പോള് തങ്ങള് ഒരു യുദ്ധത്തിലാണ് എന്ന ആനുകൂല്യം ട്രാന്സിഷന് കൊണ്സിലിന് ഒന്നു രണ്ട് മാസത്തേക്ക് കൂടി ജനം കല്പിച്ചു നല്കിയേക്കാം. അവിടുന്നങ്ങോട്ട്? ആരുടെയെങ്കിലും കയ്യില് തൃപ്തികരമായ ഉത്തരമുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അതെ, ആഭ്യന്തര ശാന്തി വേണ്ടുമോളമനുഭവിച്ച ലിബിയ പുതിയൊരു ഘട്ടത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു; ഭരണമാറ്റത്തിന്റെയും അനുബന്ധമായ സംഘര്ഷങ്ങളുടെയും.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ലിബയയുമായിമായി ബന്ധപ്പെട്ട കൂടുതല് പോസ്റ്റുകള്ക്ക്:</span><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/03/blog-post.html"><span style="font-size: large;">ഇതൊക്കെയായിരുന്നു ജമാഹീരിയയിലെ വിശേഷങ്ങള് </span></a><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/05/blog-post.html"><span style="font-size: large;">അവിടെ കാരാഗ്രഹങ്ങളേതെങ്കിലും തകര്ന്നു കാണുമോ?</span></a><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post_29.html"><span style="font-size: large;">ആ യുഗം ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നു</span></a></div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-14220592256778172952011-10-16T17:52:00.028+04:002015-07-16T09:14:04.846+04:00അലീഗഢ്; എന്റെ അല്മാമാറ്റര്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">ഒക്ടോബര് പതിനേഴ് സര്സയ്യദ് ഡേ. ഇരുന്നൂറോളം വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് ഒരൊക്ടോബര് പതിനേഴിനാണ് അലിഗഢ് മുസ്ലിം യൂനിവേഴ്സിറ്റിയുടെ സ്ഥാപകന് സര് സയ്യദ് അഹ്മദ് ഖാന് ജനിക്കുന്നത്. അന്നേദിനം യൂനിവേഴ്സിറ്റി ക്യാംപസ് അതിന്റെ ചമയങ്ങള് വാരിപ്പൂശി നവോഢയെപ്പോലെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങും, തോരണങ്ങള് തൂങ്ങും, വിദ്യര്ഥികളും അദ്ധ്യാപകരും ഒരൊറ്റ മൈതാനിയിലില് ഒരുമിച്ചിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കും. പഴയ ഒരു വിദ്യാര്ഥിയുടെ ഗൃഹാതുരമായ ഓര്മകളുടെ കുടഞ്ഞൊഴിവാക്കാനാകാത്ത മാറാപ്പുകള്ക്ക് ചുവട്ടിലിരുന്ന് കുറിച്ചതാണിത്. ഒന്നുകില് വായിക്കുക, അല്ലെങ്കില് വായിക്കാതിരിക്കുക. നിങ്ങളുടെ മുമ്പില് വേറെ ചോയ്സില്ല; ചുരുക്കത്തില്, വായിച്ചാല് വളയും വായിച്ചില്ലെങ്കില് വലയും. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><br />
</span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw0S63CHxLnR5qdKUI7UTWJxrfUvai7rJTursoOzQJ94xRNTRTsZeh6GVUp25h83-XmSFH2ZUAXlbridMs22w4UovzW5mUHmXUn0btKbh-slMTr8rvh553v9wyLoweoHZcrzXzesIeTMAP/s1600/strachy+hall" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw0S63CHxLnR5qdKUI7UTWJxrfUvai7rJTursoOzQJ94xRNTRTsZeh6GVUp25h83-XmSFH2ZUAXlbridMs22w4UovzW5mUHmXUn0btKbh-slMTr8rvh553v9wyLoweoHZcrzXzesIeTMAP/s400/strachy+hall" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><br />
</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">യേ മേരാ ചമന് ഹെ മേരാ ചമന്;</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">മേ അപ്നേ ചമന് കാ ബുല്ബുല് ഹും</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">സര്ഷാറെ നിഗാഹെ നര്ഗിസ് ഹും</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">പാബസ്തയെ ഗേസുവേ സുമ്പുല് ഹും</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(ഇതെന്റെ പൂവാടി, ഞാനതിലെ പൂങ്കുയിലും. ദൃഷ്ടി നിറക്കും സുന്ദര കുസുമം ഞാന്. ചികുരമലങ്കരിക്കും സുന്ദര ദളം ഞാന്)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തറാനയെ അലീഗഢ് (അലീഗഢ്ഗീതം) ആരംഭിക്കുകയാണ്. ആലാപനത്തിന്റെ തുടക്കത്തില്തന്നെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സും കരളും മജാസ് ലഖ്നവിയുടെ വരികള് പിടിച്ചെടുക്കുകയായി. ഹൃദയം തുടികൊട്ടി കാത്തു നില്ക്കുന്നു. രോമകൂപങ്ങളോരോന്നും പൊക്കിള് വിരിയിക്കാന് പാകത്തില് തയ്യാറെടുത്തു കഴിഞ്ഞു. പ്രകാശം പരത്തി, ഒന്നേക്കാല് നൂറ്റാണ്ട് പിന്നിട്ട അലീഗഢ് മുസ്ലിം യൂനിവേഴ്സിറ്റി എന്ന വിജ്ഞാന നഗരിയിലെ ഓരോ വഴിയിലും ചരിത്രം മയങ്ങുന്നുണ്ട്. ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ നിലപാടുപേക്ഷിച്ച് സൌഹൃദ പാത തേടിയ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ മുസ്ലിം രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ആരംഭം ഇവിടെയായിരുന്നു. സ്വാതന്ത്യ്രത്തിന് ശേഷം ദേശീയ മുസ്ലിംകളുടെ വിഹാര കേന്ദ്രമായി. മാര്ക്സിസ്റ്റ് ചരിത്രകാരന്മാരുടെ ആസ്ഥാനമായി. മാര്ക്സിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ സമരങ്ങളുടെ രണഭൂമിയായി. ജനതാ പാര്ട്ടി/ദള് പരീക്ഷണങ്ങള്ക്ക് വളക്കൂറുള്ള മണ്ണായി. ഇന്ത്യന് മുസ്ലിംകളുടെ ബൌദ്ധിക കേന്ദ്രമായി. തറാന പതുക്കെ മുന്നേറുകയാണ്: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ജോ താഖെ ഹറം മെ റോഷന് ഹെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">വോ ശമാ യഹാംഭീ ജല്ത്തീ ഹെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഇസ് ദഷ്ത് കെ ഗോഷേ ഗോഷേ സെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഇക് ജൂവെ ഹയാത്ത് ഉബല്ത്തീ ഹെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(വിശുദ്ധ ഗേഹത്തെ ദീപ്തമാക്കിയ കൈത്തിരി ഇവിടെയുമെരിയുന്നു; ഈ മണ്പരപ്പിന് ദിക്കെട്ടിലും ജീവജലം ഉറവയെടുക്കുന്നു) </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആ കൈത്തിരിയില് നിന്നുതിര്ന്നു വീണ പാല്വെളിച്ചം പരന്നൊഴുകുന്ന ഈ മണ്പരപ്പിലൂടെയും ഊടുവഴികളിലൂടെയും സര്സയ്യദ് അഹ്മദ് ഖാന് നടന്നിട്ടുണ്ട്. നെഹ്റുവും കെന്നഡിയും ഇഖ്ബാലും നടന്നു നീങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. വിഖാറുല് മുല്ക്കും മുഹ്സിനുല് മുല്ക്കും ഈ പാതയോരങ്ങളിലെവിടെയോ വെച്ച് മുസ്ലിം ഇന്ഡ്യയുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച ഗൌരവമായ ചര്ച്ചകളിലേര്പ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അപ്പുറവമിപ്പുറവും കാണുന്ന നരച്ച കെട്ടിടങ്ങളിലൊന്നിലുരുന്നാണ് സര് തോമസ് ആര്നള്ഡ് തന്റെ പ്രസിദ്ധമായ The Preaching of Islam എഴുതിപ്പൂര്ത്തിയാക്കിയത്. ഇന്ഡോ ഇസ്ലാമിക് ശില്പ ഭംഗി തുടിച്ചു നില്ക്കുന്ന ചുവന്ന ഇഷ്ടികക്കെട്ടിടങ്ങള്ക്കുള്ളിലെവിടെയോ വെച്ച് അല്ലാമാ ശിബ്ലി നഅ്മാനിയോടൊപ്പം പ്രഗത്ഭനായ ചരിത്രകാരന് എന്ന് പിന്മുറക്കാര് വിളിച്ച ഈശ്വരി പ്രസാദിന് അദ്ദേഹം ചരിത്ര പാഠങ്ങള് ചൊല്ലിക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. എം.എ.ഒ കോളേജി(യൂനിവേഴ്സിറ്റിയുടെ പ്രാഗ്രൂപം)ല് നിന്നിറങ്ങിയ ഒന്നാമത്തെ ബിരുദധാരി എന്ന ബഹുമതിയായിരുന്നു ചരിത്രം പ്രസാദിനു വേണ്ടി കരുതി വച്ചിരുന്നത്. തറാന ഒഴുകുകയാണ്:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഫിത്റത്ത് നെ സിഖായി ഹെ ഹം കൊ </span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഉഫ്താദ് യഹാം പര്വാസ് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഗായെ ഹെ വഫാ കെ ഗീത്ത് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഛേഢാ ഹെ ജുനൂന് കാ സാസ് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(പ്രകൃതി ഞങ്ങളെ ചിറകണിയാനും പറക്കാനും പഠിപ്പിച്ചതിവിടം; വിശ്വാസ ഗീതി പാടുന്നതിവിടം, ഉന്മാദ രാഗം തിമര്ക്കുന്നതിവിടം)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ കെട്ടിട സമുച്ചയങ്ങളിലെവിടെയെങ്കിലും വെച്ച് ഡോ. സാകിര് ഹുസെയ്നും മുഹമ്മദ് അബ്ദുര്റഹ്മാനും, സയ്യിദ് അമീര് അലിയും രാജാ മഹേന്ദ്ര പ്രാതാപും, നവാബ് ലിയാഖത്ത് അലി ഖാനും അതിര്ത്തി ഗാന്ധിയും, ശെയ്ഖ് അബ്ദുല്ലയും അലി സഹോദരന്മാരും, ഹര്ഷ് നാരായണും റഫീ അഹ്മദ് ഖിദ്വായിയും, മുഹമ്മദ് ഹബീബും മുഷീറുല് ഹസനും, സയ്യിദ് ഹാമിദും സാഹിബ് സിങ് വര്മയും ഹാമിദ് അന്സാരിയും, നസീറുദ്ദീന് ഷായും വക്കം പുരുഷോത്തമനുമെല്ലാം വ്യത്യസതമായ കാലങ്ങളിലും നേരങ്ങളിലും തങ്ങളുടെ ഗുരുനാഥന്മാരുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിലും അല്ലാതെയും ചൂടേറിയ ചര്ച്ചകളിലും വാഗ്വാദങ്ങളിലും ഏര്പ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാകണം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ പാതവക്കിലെ പുല്ത്തകിടികളിലും തൊട്ടടുത്തു കാണുന്ന സ്ട്രാച്ചി ഹാളിലുമിരുന്നാണ് ഹസ്റത്ത് മൊഹാനിയും മജാസും, കെയ്ഫീ ആസ്മിയും അലി സര്ദാര് ജാഫ്രിയും, ജാന് നിസാര് അഖ്തറും മകന് ജാവേദ് അഖ്തറും, നബകാന്ത് ബറുവയും, അനുഭവ് സിന്ഹയും, സാഹിര് ലുധിയാണ്വിയും ഷകീല് ബദായൂനിയും, കെ.എ അബ്ബാസും മജ്റൂഹ് സുല്ത്താന് പുരിയും, ഷാഹിദ് ലതീഫും പത്നി, ഇസ്മത് ചുഗ്തായിയും, ഖുര്റത്തുല് ഐന് ഹൈദറും മഹാഭാരതം സീരിയലിന് തിരക്കഥയെഴുതി സംഭാഷണം തീര്ത്ത റാഹി മാസൂം റസയും പുനത്തില് കുഞ്ഞബ്ദുല്ലയുമെല്ലാം സാഹിത്യത്തെയും സമൂഹത്തെയും കുറിച്ച ചര്ച്ചകളിലേര്പ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാവുക. തറാന പാതി വഴി പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">ഇസ് ബസ്മ് മെ തേഗേം ഖീചീ ഹെ</span></b></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">ഇസ് ബസ്മ് മെ ദില് തക് ജോഡേ ഹെ</span></b></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">ഹര് ശാമ് ഹെ ശാമെ മിസ്റ് യഹാം</span></b></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">ഹര് ശബ് ഹെ ശബേ ശീറാസ് യഹാം</span></b></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(ഈ സദസ്സില് ഖഡ്കങ്ങളുരസിയിട്ടുണ്ട്; ഹൃദയങ്ങള് ചേര്ന്നിട്ടുണ്ട്. മിസ്റിലെ സായന്തനങ്ങളിവിടെ; ശീറാസിലെ ഇരവുകളിവിടെ)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ക്യാംപസിന്റെ പലഭാഗങ്ങളിലായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന അനേകം പച്ചപ്പുല് മൈതാനങ്ങളിലേതെങ്കിലൊന്നിലാവുമല്ലോ ലാലാ അമര് നാഥും ധ്യാന് ചന്ദും സഫര് ഇഖ്ബാലുമെല്ലാം ക്രിക്കറ്റും ഹോക്കിയും പരിശീലിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക. സമന്വയത്തിന്റെ മാതൃകാസ്ഥാനമാണിത്. ശാസ്ത്രവും സാഹിത്യവും ചരിത്രവും സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രവും കലയും മതവും ഭാഷയും ഗണിതവും വൈദ്യവും എഞ്ചിനീയറിംഗും ഭരണവും നയതന്ത്രവും കായിക വിനോദവും ഇവിടെ ഇഴപിരിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഹെ സാരെ ജഹാം കാ സോസ് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഓര് സാരെ ജഹാം കാ സാസ് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(സകല ലോകത്തിന്റെയും അധ്വാനവും ഹൃദയരാഗവുമുണ്ടിവിടെ)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><br />
</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആക്രമണോത്സുക ഹിന്ദുത്വം തെരുവില് നൃത്തം ചെയ്ത തൊണ്ണൂറുകളുടെ തുടക്കത്തിലെ ക്യാംപസിന്റെ ഓര്മകളിലേക്ക്, നിങ്ങളനുവദിക്കുമെങ്കില്, കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകാനാണ് വന്നത്. ജനങ്ങളെല്ലാം പിട്ത്തം വിട്ട ഉന്മാദികളായ കാലം; കൊന്നുതിന്നുന്ന ഭ്രാന്ത്. അത്ഭുതമല്ലെങ്കിലെന്ത്! പുറത്ത് താപകോപ ക്രോധങ്ങളുടെ ജ്വാലാമുഖികള് ലാവയൊഴുക്കിയപ്പോഴും ക്യാംപസ് ശാന്തം! എന്തൊക്കെ ഓര്മകള്! കലാപങ്ങള്, രഥയാത്ര, മണ്ഡല്, ബാബ്റി ധ്വംസനം, വീണ്ടും കലാപങ്ങള്, ഫ്ലാഗ് മാര്ച്ചുകള്, വിദ്യാര്ഥി പ്രക്ഷോഭങ്ങള്…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വായിച്ചു മാത്രമറിഞ്ഞ കാലചക്രത്തിലെ നാലു ഋതുക്കളും അതിന്റെ മഹിമയില് നിങ്ങളിവിടെ അനുഭവിക്കുന്നു. ഫെബ്രുവരി മുതല് ഏപ്രില് വരെയുള്ള കാലത്തിന്റെ ഓര്മകള് മഴവില് വര്ണങ്ങളില് പരിലസിച്ചു നില്ക്കുന്ന പൂക്കളുടേതാണ്. അക്കാലം ക്യാംപസ് കൂടുതല് ഹരിതാഭമായി. മെയ് മുതല് ഓഗസ്ത് വരെ ഗ്രീഷ്മം. വറുത്തെടുക്കുന്ന ചൂടാണ്. ക്യാംപസിനോട് തന്നെ മടുപ്പുണ്ടാക്കുന്ന പരീക്ഷാ ചൂട് വേറെയും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രാത്രി രണ്ട് മണിവരെ പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന മൌലാനാ ആസാദ് ലൈബ്രറിയില്, പുസ്തകങ്ങളില് കണ്ണും പൂഴ്ത്തിയിരിക്കുന്ന വിദ്യാര്ഥികളും അദ്ധ്യാപകരുമുണ്ട്. ബൌദ്ധിക സംവാദങ്ങളും ചര്ച്ചകളും കൊണ്ട് സജീവമാകുന്ന ഡിപാര്ട്മെന്റ് സെമിനാറുകള്, ക്ളാസ് മുറികള്, കവിയരങ്ങുകള്, നുമായിഷ്, വിജയത്തിലേക്ക് വിളിക്കുന്ന പള്ളി മിനാരങ്ങള്, ധാബകള്, വെടിവെട്ടം സജീവമായ ചായക്കടകള്, പിന്നെ തേനീച്ചക്കൂടു പോലെ സദാ സജീവമായ കന്റീന്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഉച്ചനേരം പന്ത്രണ്ട് മണിയോടെ നിങ്ങള് സ്വന്തം ഡിപാര്ട്മെന്റ്ല് നിന്നിറങ്ങുന്നു. ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് കെന്നഡി ഹാള്, ആര്ട്സ് ഫാക്കല്റ്റി, ജിയോഗ്രഫി ഡിപാട്മെന്റ്, ലോ ഫാക്കല്റ്റി.. അങ്ങനെ എവിടെയെങ്കിലും ചുറ്റിത്തിരിയുന്നു. അവിടെയെവിടെയെങ്കിലും വെച്ച് അവിചാരിതമായി നിങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഒരെഴുത്തു കാരന്റെ, ഒരു രാഷ്ട്രീയ നേതാവിന്റെ, ഒരു ചരിത്രകാരന്റെ പ്രഭാഷണം കേള്ക്കാം. അവരുമായി സംവദിക്കാം. ഇപ്പോള് നിങ്ങളാ ഒഴുക്കില് ചേര്ന്നു കഴിഞ്ഞു:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">സര്റാത്ത് കാ ബോസാ ലേനെ കോ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">സൌ ബാര് ഝുകാ ആകാശ് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഖുദ് ആംഖ് സെ ഹം നെ ദേഖീ ഹെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ബാത്തില് കി ശികസ്തെ ഫാഷ് യഹാം</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(ഈ മണ്തരികളില് മുത്തമിടാനായി മാനം നൂറു വട്ടം താഴ്ന്നിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്; അന്ധകാരം പുഴകി വീണതിന് ഈ കണ്ണുകള് സാക്ഷി)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മതങ്ങളെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്ന വഹീദുദ്ദീന് ഖാനെയോ സ്വാമി അഗ്നിവേശിനെയോ, ചിത്ര കലയെക്കുറിച്ച് പ്രഭാഷണം നടത്തുന്ന ജത്തിന് ദാസിനെയോ, നാടകത്തെക്കുറിച്ച് ആധികാരികകതയോടെ സംസാരിക്കുന്ന ഇബ്രാഹിം അല്ഖാസിയെയോ, നിയമം കീറിമുറിക്കുന്ന റാണി ജേഠ്മലാനിയെയോ (ഘടാഘടിയന് റാം ജേഠ്മലാനിയുടെ മകള്), ചന്ദ്ര താരാഗണങ്ങള് തിരിയുന്ന കോലം വിശദീകരിക്കുന്ന ജയന്ത് നാര്ളികറെയോ ഈ പതിവു ചുറ്റിത്തിരിച്ചിലില് നിങ്ങള് കണ്ടെന്നിരിക്കും. വി.പി സിംഗ്, ചന്ദ്രശേഖര്, മാധവ റാവു സിന്ധ്യ, മുലായം സിംഗ് യാദവ്, സയ്യദ് ഷഹാബുദ്ദീന്, നട്വര് സിംഗ്, ഖുഷ്വന്ത് സിംഗ് കുല്ദീപ് നെയര്, മുച്കുന്ദ് ദുബെ, രാജ് മോഹന് ഗാന്ധി, എ.ബി ബര്ധന്, ജോര്ജ് ഫെര്നാന്ഡസ്, അജീത് സിംഗ്, സീതാ റാം യെച്ചൂരി, സല്മാന് ഖുര്ഷീദ്, ഇര്ഫാന് ഹബീബ്…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇര്ഫാനെക്കുറിച്ചൊരോര്മ: ക്യാംപസിലെത്തിയ ആദ്യ ആഴ്ചകളിലൊന്നില് കന്റീന് പുറത്തുള്ള അറീപ്പുഫലകത്തില് പതിച്ച ഒരു നോട്ടീസ് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്പെടുന്നു, പ്രമുഖ ചരിത്രകാരന് ഇര്ഫാന് ഹബീബ് ആര്ട്സ് ഫാക്കല്റ്റി ഹാളില് പ്രഭാഷണം നടത്തുന്നു. വിഷയം Ayodhya at Stake തിയ്യതിയും സമയവും കുറിച്ചെടുത്തു. ധാരാളം കേട്ടിട്ടുള്ള ഇര്ഫാനെ നേരില് കാണണം, പ്രഭാഷണം കേള്ക്കണം. സമയത്തിന് മുമ്പു തന്നെ ഹാളില് സ്ഥലം പിടിച്ചു. അല്പം കഴിഞ്ഞ് വെളുത്ത് അന്തര്മുഖനെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന പുറം വളഞ്ഞു മുമ്പോട്ടാഞ്ഞ ഒരു മധ്യവയസ്കന് ഡയസിലെത്തി പ്രസംഗം തുടങ്ങി. ഇതാണോ ലോക പ്രശസ്ത മിഡീവലിസ്റ്റും പ്രമുഖ മാര്ക്സിസ്റ്റ് ചരിത്രകാരനുമായ പ്രൊഫ. ഇര്ഫാന് ഹബീബ്? എങ്കില് ഞാന് നോം ചോംസ്കിയാണ്. പണ്ട് സ്കൂള് വിദ്യാര്ഥിയായിരുന്നപ്പോള് ഒരു ബന്ധുവിന്റെ കയ്യില് കണ്ട ഇല്ലസ്ട്രേറ്റഡ് വീക്ലിയുടെ പുറം ചട്ടയില് അന്ന് അലിഗഢില് ഇര്ഫാന്-മാര്ക്സിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ സമരത്തിന് നേതൃത്വം കൊടുത്തിരുന്ന സകീ കിര്മാനിക്കൊപ്പം കണ്ട ആ ചിത്രത്തില് നിന്ന് ഒരു പാട് മാറ്റമുണ്ടിപ്പോള്. ഓര്മയിലുള്ള ചിത്രത്തിന് യഥാര്ഥ ഇര്ഫാനുമായി വിദൂര ബന്ധം മാത്രം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു മധ്യകാല ചരിത്ര സ്മാരകത്തെ ഓര്മിപ്പിക്കുന്ന സൈക്കിളില് പതുക്കെ നീങ്ങുന്ന ഇയാളെ മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളില് രാവിലെ ഡിപാര്ട്മെന്റിലേക്കുള്ള എന്റെ വഴിയില് കാണാറുള്ളതല്ലേ? യൂനിവേഴ്സിറ്റിയിലെ ഏതെങ്കിലും ഫോര്ത്ത് ക്ളാസ് ജീവനക്കാരനാകാമെന്ന ധാരണയില് ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെന്നു മാത്രം. ഈ പ്രസംഗം Irfan flays VHP historians എന്ന തലക്കെട്ടില് പിറ്റേന്നിറങ്ങിയ പത്രങ്ങളുടെ ഒന്നാം പജില് സ്ഥാനം പിടിച്ചു. (ഈ പ്രഭാഷണത്തിന് ശേഷമാണ് സി.പി.എം നേതൃത്വംനല്കുന്ന മുഖ്യധാരാ ഇടതു പക്ഷം ബാബ്റി പ്രശ്നത്തില് ഒരു നിലപാടെടുക്കുന്നതെന്നാണോര്മ) ഈ കൊലുന്നനെയുള്ള മനുഷ്യന് തന്നെയാണ് പണ്ട് കോഴിക്കോട്ട് ഡി.വൈ.എഫ്.ഐ സമ്മേളനത്തിലെത്തി ഇന്ത്യയെ, ആദ്യം ഏക സിവില്കോഡ് വിവാദത്തിലേക്കും പിന്നെ ശരീഅത്ത് വിവാദത്തിലേക്കും ആനയിക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിവിധ വിഷയങ്ങളില് വിദ്യാര്ഥികള് നടത്തുന്ന ഡിബേറ്റുകള്, ഗ്രൂപ് ഡിസ്കഷന്സ്, കവിയരങ്ങുകള്… ഒരുല്സവം പോലെ നടക്കുന്ന മുശായറ ഒരു സംഭവം തന്നെ:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ജോ അബ്റ് യഹാം സെ ഉഠേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">വോ സാരെ ജഹാം പര് ബര്സേഗാ,</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഹര് ജൂവെ റവാം പര് ബര്സേഗാ </span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഹര് ഗോഹെ ഗറാം പര് ബര്സേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(ഇവിടെയുരുണ്ടു കൂടുന്ന മേഘമാലകള് നാളെ ലോകമാകെ അരുവികളിലും ഗിരിനിരകളിലും വര്ഷിക്കും)</span></i><br />
<i><span style="font-size: large;"><br /></span></i><span style="font-size: large;">ഷഹര്യാര് എന്ന ഉര്ദു കവിയെ ഇതാ ഇത്ര അകലത്തില് നിന്ന് നിരവധി തവണ കണ്ടിട്ടുണ്ട്... വിശ്വാസം വരുന്നില്ല അല്ലേ? സത്യമാണ്. മുസഫര് അലിയുടെ പ്രശസ്തമായ ഉമ്രാഓ ജാനിലെ, മേരി ആംഖോ കി മസ്തി, ജുസ്ത്ജൂ ജിസ്കി ഥി, സിന്ദഗി ജബ് ഭി തേരി ബസ്മ് മേ ലാത്തി ഹേ ഹമേ, ദില് ചീസ് ഹേ ക്യാ ഹേ ആപ് മേരെ ജാന് ലീജിയേ തുടങ്ങിയ മനോഹര ഗാനങ്ങളുടെ രചയിതാവാണ് ഉര്ദു ഡിപാര്ട്ട്മെന്റ് തലവനായിരുന്ന അഖ്ലാഖ് മുഹമ്മദ് ഖാന് എന്ന ഷഹര്യാര്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രഭാഷണങ്ങളിലൂടെ ഉര്ദു കവിതകളുടെ മാസ്മരിക ലോകത്തെത്തി; അത്ഭുത ലോകത്തിലെ ആലീസ് ആയി അന്തം വിട്ട് നിന്നു. പിന്നീട് 2008 ല് രാജ്യം അദ്ദേഹത്തെ ജ്ഞാനപീഠം നല്കി ആദരിച്ചു. ആര്ക്കും ആരുടെ ക്ലാസിലും എപ്പോള് വേണമങ്കിലും പോയി ഇരിക്കാമായിരുന്നു എന്നത് ഇവിടത്തെ പ്രത്യകത. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മത്സരപ്പരീക്ഷകള്ക്കായി വിദ്യാര്ഥികളെ സജ്ജമാക്കാന് പ്രത്യേകം കോച്ചിംഗ് സെന്ററുകള്, അവ നിറയെ നാളത്തെ കലക്ടര്മാരും അംബാസഡര്മാരും. പുറമെ, കുതിര സവാരിയും സ്കേറ്റിംഗും ട്രെക്കിംഗും സിനിമയും സംഗീതവുമെല്ലാം തലയില്കേറി കിറുങ്ങി കറങ്ങി നടക്കുന്ന കിറുക്കന്മാരെയും കാണാം. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/rn4fxEYnddw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">മികവാര്ന്ന പരിപാടികളോടെ ഒക്ടോബര് 17 ന് സര്സയ്യദ് ഡേ വന്നുചേരുന്നു. വലിയ കുതിരകളെപ്പൂട്ടിയ രഥത്തില് വൈസ് ചാന്സ്ലറോടൊപ്പം മുഖ്യാതിഥി വന്നിറങ്ങുന്നത് ഇന്നലെക്കണ്ട ദൃശ്യത്തിന്റെ തെളിമയോടെ മനസ്സില് പച്ചച്ച് നില്ക്കുന്നു. അക്കൊല്ലത്തെ മുഖ്യാതിഥി ബല്റാം ഝക്കറുടെ വാഗ്ധാടി നിങ്ങള് അനുഭവിച്ചറിയുന്നു. കോണ്ഗ്രസ് വിരുദ്ധ വികാരം ക്യാംപസില് കൊടിപിടിച്ചു നിന്ന നാളുകളില് സാധാരണ ഗതിയില് ഒരു കോണ്ഗ്രസുകാരനെ കൂക്കി വിടേണ്ടതാണ്. തലേ വര്ഷം അജീത് സിംഗിന് അത് അനുഭവിക്കേണ്ടിയും വന്നു. എന്നാല് ഝക്കര്ജി പ്രസംഗിക്കാനായി ഇംഗ്ളീഷിന് പകരം കലര്പ്പില്ലാത്ത ഉര്ദു തെരഞ്ഞെടുത്തു. അതോടെ മഞ്ഞുരുകി എന്നു തോന്നുന്നു. പണ്ട് അല്ജീരിയായില് അംബാസഡറായിരുന്ന കാലത്ത് പഠിച്ചെടുത്തതായിരിക്കണം, ഒന്നര മണിക്കൂര് നേരത്തെ പ്രസംഗത്തില് ഇടക്കിടെ ഖുര്ആന് സൂക്തങ്ങള് ഉച്ചാരണഭംഗമൊഴിഞ്ഞ ശുദ്ധ അറബിയില് ഉദ്ധരിച്ച് സദസ്സിനെ നിശ്ചലം ഇരുത്തി അന്നത്തെ കൃഷി മന്ത്രി. തറാന ഗതി വേഗം വര്ധിച്ച് പതുക്കെ ഉച്ചസ്ഥായി പ്രാപിക്കുകയാണ്:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഹര് സര്ദൊ സമന് പര് ബര്സേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഹര് ദസ്തൊ ദമന് പര് ബര്സേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഖുദ് അപ്നെ ചമന് പര് ബര്സേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">ഗേറോം കെ ചമന് പര് ബര്സേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(വെളിമ്പറമ്പിലും കുടിലിലും, പട്ടിക്കാട്ടിലും പട്ടണത്തിലും എന്റെ കാവിലും അടുത്ത വീട്ടിലെ മുറ്റത്തും വര്ഷിക്കും)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">47,000 ഏക്കറിലായി പരന്നു കിടക്കുന്ന വിശാലമായ ക്യാംപസില് നഴ്സറി മുതല് ഗവേഷണം വരെയുള്ള പഠന സൌകര്യമുണ്ട്. 88 ഡിപാര്ട്മെന്റുകളും 13 സെന്ററുകളുമുണ്ട്. പതിനാറ് ഹാളുകളിലായി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന എഴുപതിലധികം ഹോസ്റലുകളില് 33,000 വിദ്യാര്ഥികള് അന്തിയുറങ്ങുന്നു; ചിലരൊക്കെ പകലും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും ഫ്യൂഡല് വ്യവസ്ഥയുടെ കരിഞ്ഞ അവശേഷങ്ങള് പുറത്തു പോകാന് കൂട്ടാകാതെ കിടക്കുന്നുണ്ട് അലിഗഢില്. ജന്മിത്വത്തിന്റെ ജീര്ണതകള് നിക്ഷേപിച്ച ഒരു കൊട്ടയായി പലപ്പോഴും രംഗപ്രവേശം നടത്താറുണ്ട്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തങ്ങളുടെ ഇളമുറക്കാര്ക്കായി കേരളത്തിലും ഇത്തരം ഒരു ക്യാംപസ് സ്വപ്നം കണ്ടവര്ക്കിപ്പോള് ആശ്വസിക്കാം. മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ പെരിന്തല്മണ്ണയില് റീജനല് സെന്റര് തുറന്നിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് വ്യക്തിപരമായി ഇനിയും സന്തോഷിക്കാനുണ്ട്. എന്റെ നാട്ടില് നിന്നുള്ള മൂന്നാമത്തെ അലീഗേറിയനും അയല്പക്കക്കാരനുമായ പ്രോഫെസര് മുഹമ്മദ് ആണ് സെന്റ്റിന്റെ ഡയറക്ടര്. തറാന ഉച്ചസ്ഥായിയിലാണ്; നിങ്ങളുടെ ആവേശവും: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">യേ അബ്റ് ഹമേശാ ബര്സാ ഹെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">യേ അബ്റ് ഹമേശാ ബര്സേഗാ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">യേ അബ്റ് ഹമേശാ ബര്സാ ഹെ</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="font-size: large;">യേ അബ്റ് ഹമേശാ ബര്സേഗാാാ..</span></i></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">(ഈ മുകിലുകള് എന്നും പെയ്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്; പെയ്യുകയും ചെയ്യും)</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><br />
</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കരഘോഷങ്ങളുടെ അലകളില് നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ ശബ്ദവും മുങ്ങിപ്പോകുന്നു. തലതാഴ്ത്തി പതുക്കെ സ്ഥലം കാലിയാക്കുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><b>അലീഗഢ്നെക്കുറിച്ചുള്ള </b><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;">Stanley Wolpert ന്റെ </span></b></span><b> </b><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;">Aligarh's First Generation</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"> </span></b></span><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif;"><b> </b></span></span><b>നല്ലൊരു വായന സമ്മാനിക്കും </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><span class="Apple-style-span" style="color: #999999; font-size: large;">അടിക്കുറി: അലിഗഢില് സ്ഥിര താമസമുള്ള എന്റെ സഹപാഠിയോട് പതിവ് ഫെയ്സ്ബുക് സലാം ചൊല്ലലിനിടെ ഞാന് ചോദിച്ചു, സര്സയ്യദ് ദിനത്തിന് ഇപ്രാവശ്യം ആരാ മുഖ്യാതിഥി? തല ചൊറിഞ്ഞു കാണണം, 'ആര്ക്കാ ആരിഫ് അതൊക്കെ നോക്കാന് നേരം?' അവളുടെ കമന്റ്. ദൂരെ നിന്ന് നോക്കുമ്പോള് എല്ലാം രസകരമായിത്തോന്നുന്നു. വിട്ടു പോന്ന അക്കരെയാണ് പച്ചപ്പുള്ളത് എന്ന് പറയുന്നത് ശരിയായിരിക്കാം.</span></b></i></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-36938778051814163062011-10-05T16:29:00.022+04:002012-04-19T13:48:51.603+04:00ഒരു ലക്ഷം കയ്യില് വരുന്ന ദിവസം പ്രവാസം നിര്ത്തും<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രഭാതത്തില് ഓടാനെന്ന വ്യാജേന പാര്ക്കിലെത്തി നടക്കാറുണ്ടായിരുന്നു അന്നൊക്കെ ഞാന്. മിക്കാവാറും എല്ലാ ദിവസവും ഞാനയാളെ കാണാറുണ്ടായിരുന്നു. പാര്ക്കിനു ചുറ്റും ഘടികാരക്രമത്തില് നടന്നു വരാറുണ്ടായിരുന്ന അയാളുടെ കണ്ണുകള് എതിര് ദിശയില് നിന്ന് വരുന്ന എന്റെതുമായി ഉടക്കും. ആദ്യമാദ്യം ചെറുചിരിയോടെ കടന്നു പോകുമായിരുന്നു; ഒരു തരം സഹകരണാത്മകമായ സഹവര്ത്തിത്വം. പോകപ്പോകെ ഞങ്ങള് വെയ് വിങ് ഫ്രണ്ട്സായി മാറി; തമ്മില് കാണുമ്പോള് കൈയുയര്ത്തി പരസ്പരം വിഷ് ചെയ്യും.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു ദിവസം സന്തത സഹചാരിയും മുഖ്യ ഉപദേഷ്ടാവുമായ മടി, ഇന്നിത്രമതി എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിയതനുസരിച്ച് തൊട്ടടുത്ത് കണ്ട ബെഞ്ചില് ഞാനിരുന്നു രാത്രി കണ്ട സ്വപ്നത്തിന്റെ നൂലിഴകള്ക്ക് വേണ്ടി തിരയുകയോ മറ്റോ ആയിരിക്കണം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">“ഥക് ഗയേ ജനാബ്?” എന്ന ചോദ്യം എന്നെ സംഭവലോകത്തേക്ക് കൊണ്ടു വന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">“നഹി തോ!” എന്റെ കൈവീശിച്ചങ്ങാതിക്കിരിക്കാനായി ഒരറ്റത്തേക്ക് മാറി ഇരുന്നു കൊടുത്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വന്നിരുന്നതും ചെവി മുതല് ചെവി വരെ നീണ്ട ചിരിയോടെ “നാം നിസാര് ആസ്മി” എന്നു പരിചയപ്പെടുത്തി. ജന്മം കൊണ്ട് ഉത്തര് പ്രദേശിലെ ആസംഗഢ് കാരന്, മുംബൈയിലേക്ക് കുടുംബ സമേതം കുടിയേറി. ദുബൈയില് സ്ഥിരതാമസം . നാലു മക്കള്; രണ്ട് ആണും രണ്ട് പെണ്ണും. എന്റെ പേരും നാടും വിശേഷങ്ങളും ചോദിച്ചു. ഞാന് എന്നിടത്തൊക്കെ നാം എന്ന പൂജക ബഹുവചനമാണ് അദ്ദേഹം ഉപയോഗിക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“എത്ര വര്ഷമായി ഇവിടെ?” ഒന്നും ചോദിക്കാനില്ലാത്തതു കൊണ്ട് പതിവ് ആയുധം ഞാന് പ്രയോഗിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">"മുപ്പത്തി മൂന്ന് വര്ഷം, ഇനി നിങ്ങളുടെ ചോദ്യം നമുക്കറിയാം എന്താ പോകാത്തെ മതിയായില്ലെ, അല്ലേ?"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഞാന് ചിരിച്ചു. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMft1nnb2jWk3qaKhuEKzIXDaLk_ZiS4HpwCikVIKwVTssk5O1ArEXtwoJaihNq4wlaN-Ccrz1rzCjN5BalIImZz8UBSy1rxsHK3IPbRXFAKxXMPhf8EAGOJNIMiyh3-n6Cel8j993Frnz/s1600/this+is+good.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMft1nnb2jWk3qaKhuEKzIXDaLk_ZiS4HpwCikVIKwVTssk5O1ArEXtwoJaihNq4wlaN-Ccrz1rzCjN5BalIImZz8UBSy1rxsHK3IPbRXFAKxXMPhf8EAGOJNIMiyh3-n6Cel8j993Frnz/s320/this+is+good.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നമുക്കറിയാം താങ്കളുടെ നാവിന് തുമ്പില് വരുന്ന ചോദ്യം അതു തന്നെയാണ്.<b> ഒരു ലക്ഷം രൂപ നമ്മുടേതായി എന്ന് കയ്യില് വരുന്നോ അന്ന് നാം തിരിച്ചു പോകും. </b>പണ്ടൊക്കെ ആളുകള് പിന്നാമ്പുറത്ത് വന്നായിരുന്നു ചോദിച്ചിരുന്നത്, ഇപ്പോള് നേര്ക്കുനേര് ചോദിക്കാന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, ഇനിയെത്ര കാലം ഈ ദുബൈയില്? എത്ര സമ്പാദിച്ചു ചങ്ങാതീ? ഇനിയും മതിയായില്ലേ? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പറഞ്ഞത് ശരിയല്ലേ എന്ന് ഞാന് വീണ്ടും ചിരിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“കേള്ക്കൂ കൂട്ടുകാരാ, മുപ്പതു വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് നാം ഇവിടെയെത്തുമ്പോള് മുമ്പിലുണ്ടായിരുന്ന ലക്ഷ്യം അര ലക്ഷം രൂപ സമ്പാദിച്ച് തിരികെ പോവുക എന്നതായിരുന്നു. ഇന്നും ലക്ഷ്യത്തില് വലിയ മാറ്റമൊന്നും വന്നിട്ടില്ല; ഒരു ലക്ഷം കയ്യില് വന്നാല്, ഇന്ഷാ അല്ലാഹ്, നാം തിരിച്ചു പോകും. <b>അതേ ചങ്ങാതീ, നാം സംസാരിക്കുന്നത് ഒരു ലക്ഷം ഡോളറിനെക്കുറിച്ചല്ല, ഒരു ലക്ഷം പൌണ്ടിനെക്കുറിച്ചല്ല, ഒരു ലക്ഷം ദിര്ഹമിനെക്കുറിച്ച് പോലുമല്ല; ഒരു ലക്ഷം ഇന്ഡ്യന് രൂപയെക്കുറിച്ച് തന്നെ.</b> എന്നാല് പറയുന്നത് ആരും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. തമാശ പറയുകയാണെന്നാണവരുടെ വിചാരം. അവര്ക്കൊക്കെ നമ്മുടെ അവസ്ഥയറിയുമോ? അഞ്ച് ലക്ഷം കയ്യില് വന്നാലും പത്തു ലക്ഷം കിട്ടിയില്ലല്ലോ എന്ന വിചാരം തൊഴിലില്ലായ്മയെക്കാള് വലിയ ആധിയായി കൊണ്ടു നടക്കുന്നവരിലല്ല നാം. എന്റെ യുവ സുഹൃത്തേ നിങ്ങള്ക്കിത് മനസ്സിലാകുമോ ആവോ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“പറഞ്ഞോളൂ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“പറയാം, രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി സേവനം ചെയ്യണമെന്നത് നമ്മുടെ തീവ്രമായ ജീവിതാഭിലാഷമായിരുന്നു. ഒരു സ്കൂള് അല്ലെങ്കില് കോളേജ് അതുമല്ലെങ്കില് ഒരാശുപത്രി അതൊന്നുമല്ലെങ്കില് ഇതെല്ലാം കൂടി കെട്ടിപ്പടുത്ത് വിദ്യാഭ്യാസ സാമൂഹ്യ സാംസ്കാരിക രംഗത്ത് നാടിന് ഒരു കുതിപ്പുണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കുക എന്ന തീവ്രാഭിലാഷമായിരുന്നു അക്കാലത്തെ സ്വപ്നങ്ങളെ നിറച്ചത്. ഒരു റാം മോഹന് റോയ് അല്ലെങ്കിലൊരു സര്സയ്യദ്. ഇനി ഇതൊന്നുമല്ലെങ്കില് ഒരു ഇംഗ്ളീഷ് ദിനപത്രമോ മാസികയോ തുടങ്ങുക എന്നിട്ട് ഒരു പത്രാധിപരായി അങ്ങനെ നടക്കുക; അതിനായി ചുരുങ്ങിയത് അക്കാലത്ത് അര ലക്ഷമെങ്കിലും ആവശ്യമായിരുന്നു. നാട്ടില് നിന്നുകൊണ്ട് മുപ്പത് മുപ്പത്തഞ്ച് വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് അത്രയും സംഖ്യ സ്വരൂപിക്കുക അചിന്ത്യമായിരുന്നു; <b>അങ്ങനെയാണ് നാം ദുബൈയിലെത്തുന്നത്. മോഹം പരിഷ്കര്ത്താവുക എന്നു മാത്രമായിരുന്നു. !</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“വാവ്! ഇന്റ്രസ്റിങ്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“വീസ വന്ന ദിവസം നാം ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു,ഒരു ലക്ഷം രൂപ എന്ന് കയ്യില് വന്നു ചേരുന്നുവോ, അന്ന് നാട് പിടിച്ച് സ്വന്തത്തെ നാടിനു വേണ്ടി ഉഴിഞ്ഞിടും.കല്ലേ പിളര്ക്കുന്ന തീരുമാനമായിരുന്നു. കഴിയുമെങ്കില് ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പിലും മത്സരിക്കണം; എന്നിട്ട് രാജ്യത്തിന്റെ പിന്നോക്കാവസ്ഥയെ ചരിത്രത്തിനെറിഞ്ഞു കൊടുക്കണം. ഇത്തരം വിപ്ളവാത്മകമായ ആശയങ്ങള് ഇപ്പോഴും നമ്മുടെ മനസ്സില് കുലച്ചു വിരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നാട്ടിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ മത സാമൂഹിക സാസ്കാരിക സംഘങ്ങള്ക്കിടയില് പത്തു വീതം വെച്ച് വിതരണം ചെയ്താല് അവരൊക്കെ അതിന്മേല് മരിച്ച് പണിയെടുക്കേണ്ടിവരും. എന്നാലോ നമ്മുടെ ഐഡിയാസിന് വല്ല കുറവുമുണ്ടോ? ഉറവ പൊട്ടി അതങ്ങനെ പെരുകിപ്പെരുകി വരും.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“എന്നിട്ട്, നിങ്ങള്ക്കിതുവരെ ഒരു ലക്ഷം സ്വരൂപിക്കാനായില്ലേ?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇല്ലെന്ന് നാം പറഞ്ഞോ? വാക്കുകള് വായില് നിന്ന് മാന്തിയെടുക്കരുത്. നിരവധി തവണ കയ്യില് ഒരു ലക്ഷം രൂപ വന്നണഞ്ഞു. അതെല്ലാം മണലില് മൂത്രമൊഴിച്ചതു പോലെ നൊടിയിടയില് അപ്രത്യക്ഷമായി. ഒന്നാമത്തെ രണ്ട് മൂന്ന് വര്ഷത്തിനുള്ളില് തന്നെ ഒരു ലക്ഷം കയ്യില് വന്നു. നാട്ടില് പോകാന് മനസ്സ് കെട്ടി ഭദ്രമാക്കി. അപ്പോഴാണ് ജ്യേഷ്ടന് നമ്മുടെ മാനത്തെ തട്ടിയുണര്ത്തിയത്; ശൂന്യ ഹസ്തനായി എങ്ങനെ ഉറ്റവരുടെയും ഉടയവരുടെയും അടുത്തു ചെല്ലും? അതും രണ്ടു മൂന്ന് വര്ഷത്തിനു ശേഷം?</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">നോക്കൂ നിസാര്, നിന്നെ വരവേല്ക്കാനായി ബൊക്കെയുമായി എയര്പോര്ട്ടില് വരുന്നവരൊക്കെ എന്തെങ്കിലും പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടായിരിക്കും വരിക. അവരെയൊക്കെ കാരക്കച്ചീളും പിഷ്തയും ബാദാമും കൊടുത്ത് പിരിച്ചയക്കാനാണോ പരിപാടി? പിന്നെ വീട്ടില് ഉമ്മയും ഉപ്പയും കുഞ്ഞനുജന്മാരും അനുജത്തിമാരും നിന്റെ വരവ് പൂവാടി വസന്തത്തെ എന്ന പോല് കാത്തിരിക്കുകയാണ് അവരെ നീയെങ്ങനെയാണ് സന്തോഷിപ്പിക്കാന് പോകുന്നത്?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“സങ്കതി ന്യായം”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“കൂടപ്പിറപ്പിന്റെ ആശങ്ക മനസ്സിലാകാവുന്നതേയുള്ളൂ”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അങ്ങനെയാണ് ഒരു ലക്ഷം രൂപയുടെ സാധനങ്ങള് വാങ്ങി കഴിയാവുന്നത്ര കയ്യില് പിടിച്ചും ബാക്കി കാര്ഗോയില് വിട്ടും നമ്മുടെ ഒന്നാമത്തെ തിരിച്ചുപോക്ക് ആഘോഷിക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“തിരികെ വന്ന് രണ്ടു മൂന്നു വര്ഷമെടുത്തു ഒരു ലക്ഷം രൂപ കയ്യില് വരാന്. നാട്ടില് പോക്കിനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പില് വ്യാപൃതനായിരിക്കെയാണ് ഉപ്പയുടെ എഴുത്ത് ലഭിക്കുന്നത്. നമുക്ക് ഒരു നല്ലൊരു വീട് വെക്കണം പിന്നീട് നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെയാകാം തിരിച്ചുവരവ്. ഈ മണ്ചുവരുകളില് താങ്ങി നിര്ത്തിയിരിക്കുന്ന കൂരക്കുള്ളില് എത്ര കാലാന്ന് വെച്ചിട്ടാ മോനേ കഴിഞ്ഞു കൂട്വാ? മണ്സൂണ് കാലത്തുണ്ടാകാറുള്ള ചോര്ച്ച കുറേ റിപയര് ചെയ്തിട്ടും മാറ്റമൊന്നുമില്ല; തന്നെയുമല്ല പുതിയ ചോര്ച്ചകളുടെ കണ്ടുപിടിത്തിങ്ങള് നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ആ വീട്ടില് താമസിക്കാനുള്ള പ്രയാസം നിനക്ക് നന്നായറിയുന്നതല്ലേ? നേതാവ് താമസിക്കുന്ന വീടിന്റെ പത്രാസും ഗരിമയും കണ്ടിട്ടാണ് ജനങ്ങള് വോട്ടു നല്കുക.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ന്യായം”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>വീട്ടില് നിന്നൊരാള് ഗള്ഫിലെത്തിയാല് പതിറ്റാണ്ടുകളായി താമസിച്ചു വരുന്ന വീട് പെട്ടെന്ന് ചെറുതായിപ്പോകുന്നു.</b> എക്സ്പ്രസ് വേഗതയില് സ്ഥലം തേടി കണ്ടു പിടിച്ചു വീടുപണി തുടങ്ങി. പിന്നെ നാലഞ്ച് കൊല്ലം അതിലായിരുന്നു. നിര്മാണം കഴിഞ്ഞു. ആരിലും അസൂയ ജനിപ്പിക്കുന്ന ധൂമധാങ്ങളോടെ ഹൌസ് വാമിങും കഴിഞ്ഞു. ഒരു ലക്ഷം ശേഖരിക്കുക എന്ന പഴയ ഏര്പ്പാടിലേക്ക് നാം വീണ്ടും ഊളിയിട്ടു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മുമ്പ് പരിചയമുണ്ടായിരുന്നതു കൊണ്ട് ഒരു ലക്ഷം ശേഖരിക്കുന്നതില് പഴയ പ്രയാസമുണ്ടായില്ല. തിരിച്ചു പോരാനുള്ള ഒരുക്കങ്ങള് നടക്കവേ ഉമ്മയുടെ എഴുത്ത് വന്നു. സഹോദരിമാര്ക്ക് വേണ്ടി കല്യാണാലോചനകള് വന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അവരെഴുതി: മുമ്പ് നമ്മുടെ തറവാടു വീട്ടിലായിരുന്നപ്പോള് മാന്യമായ കുടുംബങ്ങളില് നിന്ന് ആലോചനകള് വന്നിരുന്നു; വലിയ വീടായപ്പോള് മരുമക്കളുടെ വില പലവുരു പെരുകി. ഒരു കോഴി ഇരുപതിരുപത്തഞ്ചിന് ലഭിച്ചിരുന്നത് ഇന്ന് നൂറും നൂറ്റമ്പതും കൊടുത്താലേ ലഭിക്കൂ. അഞ്ചാറു രൂപ കൊടുത്താല് ഓട്ടോക്കാര് പഴയ നമ്മുടെ വീട്ടിന് മുമ്പില് ആളെയിറക്കിയിരുന്നു. ഇന്നവര് വീടിന്റെ വലിപ്പം നോക്കി സംഖ്യ നിശ്ചയിക്കുന്നതു കൊണ്ട് ചാര്ജ് ശതഗുണീഭവിച്ചിരിക്കുന്നു.അതുകൊണ്ട് ചില്ലറക്കാരൊന്നും ഈ വഴിക്ക് വരുന്നില്ല. ഇക്കാലത്ത് മണവാളന്മാര്ക്കൊക്കെ എന്താ വില! പണ്ട് നിനക്കോര്മയുണ്ടോ, ഡോക്ടറേയോ എഞ്ചിനീയറെയോ അര ലക്ഷം രൂപക്ക് കിട്ടുമായിരുന്നു. ഇന്നാകട്ടെ ഒരു മാമൂലി ഗ്രാജ്വേറ്റും എന്തിന് പ്ളസ്ടൂക്കാരന് പോലും ആവശ്യപ്പെടുന്നത് ഒരു ലക്ഷമാണ്. (ഇതേതാ കാലം!) ഈ അവസരത്തില് മോനേ നീ ദുബൈയില് നിന്ന് തിരിച്ചു പോന്നാല് നിന്റെ പെങ്ങന്മാരുടെ അവസ്ഥയെന്തായിരിക്കും.?” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ന്യായം”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഉമ്മയുടെ ആധി മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. <b>വീട്ടില് നിന്നൊരാള് ഗള്ഫിലെത്തിയാല് പെണ്കുട്ടികള്ക്ക് പെട്ടെന്ന് പ്രായമാകുന്നു. </b>കൊള്ളക്കൊടുക്കകളുടെ ദുനിയാവില് മരുമക്കളെയും അളിയന്മാരെയും വാങ്ങാനായുള്ള മാര്ക്കറ്റുകളില് ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞ് ജീവിതത്തിന്റെ നല്ലൊരു ഭാഗം കരിഞ്ഞു തീരുന്നു. അത് ജീവിതത്തില് നാം ചെയ്തു തീര്ക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളില് നിന്ന് നമ്മെ ഗതിമാറ്റി വിടുകയും ചെയ്യുന്നു. രസമതല്ല, ഇച്ചങ്ങായി വേറൊരാളുടെ മരുമകനോ അളിയനോ ആകുമ്പോള് അയാള് താനനുഭവിച്ച പ്രയാസങ്ങള്ക്കുള്ള വിലയൊക്കെ അയാളുടെ ശ്വശുരനില് നിന്നും ഭാര്യയുടെ സഹോദരന്മാരില് നിന്നും ഈടാക്കുന്നു.<b>എല്ലാ ഭാവി അളിയന്മാരും ജാമാതാക്കളും കൂടി, മാമൂലിന്റെയും നാട്ടുനടപ്പിന്റെയും പേരും പറഞ്ഞ് ആര്ത്തിപ്പണ്ടാരങ്ങളായി മറ്റൊരാള്ക്കും മേല് ഒരു ഭാരമായിരിക്കില്ലെന്ന് പ്രതിജ്ഞയെടുക്കുകയാണെങ്കില്, പരിഷ്കര്ത്താവാകാന് പരിശ്രമിക്കുന്ന ഒരാളെന്ന നിലയില് എനിക്ക് പറയാനാകും, ആയിരക്കണക്കിന് ജനങ്ങള്ക്ക് തങ്ങളുടെ വിലപ്പെട്ട പണവും സമയും രാജ്യത്തിന്റെ നന്മക്കായി ചെലവഴിക്കാനാകും.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“പക്ഷേ ഇതൊക്കെ നാം നമ്മുടേതാകാന് പോകുന്ന അളിയന്മാരോടും ജാമാതാക്കളോടും പറഞ്ഞു എന്നിരിക്കട്ടെ, ആ സമയത്ത് അവരതെല്ലാം തികഞ്ഞ ഭവ്യതയോടെ തലയും താഴ്ത്തി കേട്ടിരിക്കും. അടുത്ത ദിവസം അയാളുടെ തന്താജിയുടേയോ തള്ളാജിയുടേയോ ഫോണ് വരും രിഷ്താ മന്സൂര് നഹി.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ച്ചാല്?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ബന്ധം നടക്കില്ല എന്നു തന്നെ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അതു കൊണ്ടാണ് ഈ ഉപദേശമെല്ലാം മറ്റുള്ളവര്ക്ക് ഫ്രീയായി നല്കാനായി നീക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നത്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“തരക്കേടില്ലല്ലോ!”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇല്ല അല്ലേ? നമ്മുടെ നാലഞ്ചു വര്ഷം അങ്ങനെയും പോയി. പിന്നീട്, അല്ഹംദു ലില്ലാഹ് ഒരു വര്ഷം കൊണ്ട് ഒരു ലക്ഷം ഒരുക്കൂട്ടി ലീവില് നാട്ടിലെത്തി. അവിടെയെത്തിയതും വീട്ടുകാരും കുടുംബക്കാരും നാട്ടുകാരും കൂട്ടുകാരുമെല്ലാം ചേര്ന്ന് ഒരുത്തിയുടെ ഭര്ത്താവുദ്യോഗം നല്കി നമ്മെ ആദരിച്ചു. രാജ്യ സേവനത്തിനാണ് ഒന്നാം പരിഗണിയെന്നും അതു കഴിഞ്ഞിട്ടേ വിവാഹത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയുള്ളുവെന്നും ആണയിട്ട് പറഞ്ഞതാണ്. നടക്കാതെ വന്നപ്പോള് കേണപേക്ഷിച്ചതാണ്. അന്നാണ് ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി പിതാശ്രീ ഫിലോസഫറായതും ചരിത്രത്തെയും വര്ത്തമാനത്തെയും കൂട്ടുപിടിച്ചുള്ള തത്ത്വശാസ്ത്രപരമായ തന്റെ ആദ്യത്തെ ഉദീരണം ലോകത്തിന് സംഭാവന ചെയ്തതും. ‘രാഷ്ട്ര സേവനത്തിന് വാജ്പേയിജി ആകേണ്ട ആവശ്യമൊന്നുമില്ല; കല്യാണം കഴിച്ചവരും സാമൂഹ്യ സേവനം നടത്തുന്നില്ലേ? ഗാന്ധീജിയെത്തന്നെയെടുക്ക്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഓക്കേ, കെട്ടുപാടുകളില് നിന്നും മരണത്തില് നിന്നും ഓടിപ്പോകാന് ആര്ക്കുമാകില്ല എന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുന്നു. ഫിലോസഫറുടെ മകന് ഫിലോസഫര്. അല്ലാതെന്താ? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആദ്യ രാത്രി മണവാട്ടി ചോദിച്ചു, “എന്നെ മക്കയിലും മദീനയിലും കൊണ്ടു പോകുമോ? ജീവിതത്തില് ഞാന് നിങ്ങളോട് മറ്റൊന്നും ആവശ്യപ്പെടില്ല.” <b>ഇതവസാനത്തെ പ്രാവശ്യം എന്നു പറയാതെ സ്ത്രീകള്ക്ക് ജീവിതത്തിലൊരുകാര്യവും ആവശ്യപ്പെടാനാവില്ലെന്നും പാവം പുരുഷന്റെ ഓര്മ വളരെ വീക്കാണെന്നും</b> അന്ന് നമുക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഓരോ തവണയും ആദ്യത്തെ തവണ എന്ന പോലെ നാം അവള് ചോദിച്ചതൊക്കെ കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മേഡം സാഹബ ദുബായിലെത്തിയതിന് ശേഷം ഉണ്ടായ/കുന്ന ചെലവുകളൊക്കെ എന്റെ ചങ്ങാതീ നിങ്ങള്ക്കൂഹിക്കാവുന്നതല്ലേ ഉള്ളൂ! അങ്ങനെയും നമ്മുടെ വിലപ്പെട്ട കുറേ വര്ഷങ്ങള് തോട്ടിലെ വെള്ളത്തോടൊപ്പം ഒലിച്ചു പോയി. പിന്നീടാണ് അവളുടെ ആങ്ങളമാര്, കസിന്സ് ഇവരെയൊക്കെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവരാനുള്ള കല്പനകള് അവള് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതും കൊണ്ടുവരുന്നതും. പിന്നീട് ആഗ്രഹങ്ങള് പനങ്കുലകളായി കുലച്ചു തൂങ്ങി.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“വര്ഷങ്ങള് കടന്നു പോകുന്നത് താങ്കള് പറയാതെ തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട്. അതിനി ആവര്ത്തിച്ചു കൊള്ളണമെന്നില്ല.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“മാന് ഗയെ!!”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“കോന് ഗയേ?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“സമ്മതിച്ചിരിക്ക്ണൂന്ന്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഓക്കേ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇതിനിടയില് നാം രണ്ടു പെണ്കുട്ടികളുടെ പിതാവായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള രണ്ടു വര്ഷം ഒരു ലക്ഷം സ്വരൂപിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തില് വ്യാപൃതനായി. നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം മറന്നു കൂടല്ലോ. അങ്ങനെയിരിക്കെയാണ് ഒരു ദിവസം ബേഗം സാഹബ തന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ അന്തിമാഭിലാഷമറീക്കുന്നത്, “നോക്കൂ, നമുക്ക് രണ്ട് പെണ്കുട്ടികളാണ് അവര് വളര്ന്ന് വരുന്നു. ഒരു ദിവസം നമുക്കവരെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചയക്കേണ്ടി വരും. കാലം വല്ലാത്തതാണ് ഏതു തരം ആളുകളാണ് അവരുടെ ഭര്ത്താക്കന്മാരായി വരിക എന്ന് നമുക്കറിയില്ലല്ലോ. അവരെ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയേക്കാം അതെല്ലെങ്കില് വേറെ കല്യാണം കഴിച്ചേക്കാം, ഇതു രണ്ടുമല്ലെങ്കില് മരണപ്പെടാം…”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അതിനിപ്പോള് നാമെന്ത് ചെയ്യാനാ?"</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അവരിരുവരുടെയും പേരില് നമുക്ക് സ്വത്തെന്തെങ്കിലും വാങ്ങിയിടാം. ഒരു ഫ്ലാറ്റ്, ഒരു വില്ല, ഒരു ഷോപ്പിംഗ് കോംപ്ളക്സ്.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ന്യായം.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“കമാല് കീ ബാത്ത് ഹെ, സ്വന്തം ആവശ്യം കഴിഞ്ഞ് കയറ്റി അയക്കാന് മാത്രം ഭാവന സ്റോക്കുള്ള നമ്മുടെ ഖോപ്ഡിക്കകത്ത് എന്തു കൊണ്ട് ഈ ഹാലോജന് ഇതു വരെ തിരി തെളിഞ്ഞില്ല?!”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവളുടെ ആധിയും പൂതിയും മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. നാലഞ്ച് വര്ഷം അങ്ങനെയും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇപ്പോള് മൈതാനം ഒഴിഞ്ഞു കിട്ടിയിരിക്കുന്നു; ഇനി ഇവിടെ എന്തും കളിക്കാം. രണ്ട് വര്ഷം കൊണ്ട് ഒരു ലക്ഷം ഒരുക്കൂട്ടി നാം ഇങ്ങനെ പ്രഖ്യാപിച്ചു, ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചു പോക്കില്ലാത്ത വിധം ദിബൈയോട് വിട പറയുകയാണ്. പക്ഷേ, ദുബൈയിലെ അലമ്പില്ലാത്ത ജീവിതത്തിനിടെ അമ്മായ്യമ്മയെ എങ്ങനെ കയ്യിലെടുക്കാം നാത്തൂന്മാരോട് എങ്ങനെ ചിരിക്കാം എന്നൊന്നും വിചാരപ്പെടാതെ കഴിഞ്ഞു കൂടിയിരുന്ന കെട്ട്യോളെക്കാള് സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രവും ആസൂത്രണവും വശമുള്ളയാള് വേറാരുണ്ട്! അവള്, ഒതുക്കം വന്ന ബുദ്ധിജീവിയുടെ ആധികാരികതയോടെ വാക്കുകള് നമ്മുടെ മാനസികാവസ്ഥയുടെ ആക്കത്തൂക്കങ്ങള് നോക്കി ഇറക്കി വച്ചു, “നോക്കൂ, നിങ്ങള് രാഷ്ട്ര സേവനത്തിനായി ഒരു ലക്ഷം നേര്ച്ച നേര്ന്ന കാലത്തെ ഒരു ലക്ഷത്തിന്റെ വില ഇപ്പോഴത്തെ കോടികളുടേതാണ്. നാട്ടില് ചെന്ന് ഒരു ബിസ്നെസില് ഏര്പ്പെടുകയോ ജോലി ചെയ്യുകയോ വേണ്ടി വരും, ഇക്കാലത്ത് വീട് നടത്താനും, വണ്ടി, ഡ്രൈവര്, സെര്വന്റ്സ് തുടങ്ങിയ വകയിലുള്ള ചെലവ് വകയിരുത്താനും ഒരു മാസം ഒരു ലക്ഷം രൂപ വേണ്ടി വരും. ഇയ്യൊരു ലക്ഷം എവിടുന്ന് കണ്ടെത്താനാ? രണ്ട് മൂന്ന് കോടി നിങ്ങളെവിടെയെങ്കിലും നിക്ഷേപിക്കുകയോ ബിസ്നെസിലിറക്കുകയോ ചെയ്താല് (നാലോ അഞ്ചോ ആയാല് വളരെ നല്ലത്) വയസ്സു കാലത്ത് പിന്നെ സമാധാനത്തോട് സമാധാനം.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ബാക്കി വരുന്ന സമാധാനം ഫലസ്തീനിലേക്കോ കൊസോവയിലേക്കോ കൊടുത്തു വിടാമല്ലോ, അല്ലേ?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അവളുടെ വാക്കുകള് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. വയസ്സുകാലത്ത് പിന്നെ മക്കളുടെയും മരുമക്കളുടെയും ഔദാര്യത്തിന് കൈ നീട്ടണ്ടല്ലോ. <b>തന്തമാരും തള്ളമാരും ഭാരമായിക്കരുതുന്ന മക്കള് കൂടി വരികയാണ്.മക്കള് മുട്ടിവിളിക്കുന്നതും കാതോര്ത്ത് വാതിലില് കണ്ണും നട്ടിരിക്കും മാതാപിതാക്കള്. ആ സമയത്ത് മക്കള്, ഭാര്യവീട്ടുകാരുടെ കണ്ണിലുണ്ണിയാകാന് വേണ്ടി തത്രപ്പെടുകയായിരിക്കും.</b> അതാലോചിച്ചപ്പോള് തന്നെ മനസ്സിന്റെ ദിഗന്തങ്ങളില് വിറയലനുഭപ്പെട്ടു. ഇന്ഷാ അല്ലാഹ് നമ്മുടെ ഈ പ്രോജക്ട് പൂര്ത്തിയാക്കിക്കഴിഞ്ഞ് വരുന്ന ഒരു ലക്ഷവുമായി നാം നാട്ടിലെത്തി രാജ്യസേവനത്തിലേര്പ്പെടുന്നതായിരിക്കും.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഓക്കെ സാബ്, പ്രോജക്ട് ചല്ത്തേ രഹേ, മുലാഖാത്ത് ഹോഗി, ഇന്ഷാ അല്ലാഹ്.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇന്ഷാ അല്ലാഹ് മുലാഖാത്ത് ഹോഗി. ഖുദാ ഹാഫിസ്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;"><b>മുന്കൂര് ജാമ്യം:</b> ഈ പോസ്റ്റും അതിലെ കഥാപാത്രങ്ങളും തികച്ചും സാങ്കല്പികവും ഭാവനാ സൃഷ്ടവുമാണ്. ഈ കഥയില്ലായ്മക്കോ കഥാപാത്രങ്ങള്ക്കോ, ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ അങ്ങനെ ചെയ്യാത്തവരോ ആയ യാതൊരുവരുമായും യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ല. വല്ല സാമ്യവും ആര്ക്കെങ്കിലും തോന്നുന്നുവെങ്കില് അത് വാസ്തവം മാത്രമാണ്.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<b><span style="font-size: large;">നേരമുണ്ടെങ്കില് ഇത് കൂടി വായിച്ചു നോക്കൂ:</span></b><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/03/blog-post_16.html"><span style="font-size: large;">പാര്ട്ടികള് പിറക്കാന് കാരണങ്ങള് വേണമെന്നില്ല </span></a><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/06/blog-post.html"><span style="font-size: large;">ഒന്ന് മനസ്സ് വച്ചാല് നിങ്ങള്ക്കും അത്ഭുതങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കാം </span></a></div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-64519935808591170412011-09-17T11:05:00.005+04:002014-07-13T12:30:46.971+04:00ഖിര്ബെത് ഖിസെ: മനസ്സാക്ഷിയുടെ ശബ്ദം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu1WRhdo_22R3VdiJ3HYm1TiQyJDZdCr6eFgwdqMP5oY_bE8jQ6bu5u0DLcRo3LWdRXidPHs-G6enHStd0yOg6yKnVEYRaDs23sd4tjidBxfYpRW7WiM1mJS7u10_F_LR7OR_5cdG0g8hp/s1600/Smilansky1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu1WRhdo_22R3VdiJ3HYm1TiQyJDZdCr6eFgwdqMP5oY_bE8jQ6bu5u0DLcRo3LWdRXidPHs-G6enHStd0yOg6yKnVEYRaDs23sd4tjidBxfYpRW7WiM1mJS7u10_F_LR7OR_5cdG0g8hp/s1600/Smilansky1.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: small;">സ്മിലാന്സ്കി</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">“ശരിയാണ്, അതെല്ലാം നടന്നിട്ട് കാലം കുറേ കഴിഞ്ഞു. എന്നാല് അതെന്നെ ഇപ്പോഴും വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.” സുപ്രിദ്ധ ഇസ്രയേലി സാഹിത്യകാരന് യിസ്ഹാര് സ്മിലാന്സ്കിയുടെ ഏറെ ചര്ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ട ഖിര്ബെത് ഖിസെ എന്ന നോവല് ആരംഭിക്കുന്നതിങ്ങനെയാണ്. ഹിബ്രുവില് 1949 ല് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടുവെങ്കിലും നോവലിന്റെ ഇംഗ്ളീഷ് പരിഭാഷ പുറത്തിറങ്ങിയത് അടുത്തിടയാണ്. അതുല്യമായ ഈ കൃതിശില്പ്പത്തിന്റെ വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് പുറത്തിറങ്ങിയ അറബി പരിഭാഷ ഇതെഴുമ്പോള് എന്റെ മേശപ്പുറത്തുണ്ട്. ഖിര്ബ ഖിസ്അ: ഖര്യത്തുന് അറബിയ്യത്തുന് ലം യഉദ് ലഹാ വജൂദ് (ഖിര്ബത് ഖിസ: നിലവിലില്ലാത്ത ഒരറബി ഗ്രാമം) എന്നു പേര്. പരിഭാഷ തൌഫീഖ് ഫയ്യാദ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഖിര്ബെത് ഖിസെ എന്ന സാങ്കല്പിക ഗ്രാമമാണ് നോവലിന്റെ പശ്ചാത്തലം. ശിശിരത്തിലെ ഒരു പുലര്ക്കാലത്ത് മൂന്നു ബെറ്റാലിയനുകളില് നിന്നുള്ള ഇസ്രയേലി ഭടന്മാര് ഖിര്ബെത് ഖിസെ ഗ്രാമാതിര്ത്തിയില് മുകളില് നിന്നുള്ള നിര്ദേശങ്ങള് കാത്തു നില്ക്കുന്നു. കയ്യിലുള്ള ദൂരദര്ശിനിയിലൂടെ നോക്കി ഗ്രാമത്തിലെ ചലനങ്ങള് അവര്ക്ക് മനസ്സിലാക്കാം. അവിടെയുള്ള ചെറുപ്പക്കാരും പ്രായമായവരുമെല്ലാം തങ്ങളുടെ അന്നത്തെ ദിവസം തുടങ്ങുന്നതിനായുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകള് നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്ക്ക്ശേഷം അവരുടെ നിയന്ത്രണത്തില് വരാനുള്ള ഗ്രാമത്തെ വീക്ഷിക്കുകയാണവര്. പിടിച്ചെടുക്കാന് പോകുന്ന മണിമാളികകളും തകര്ക്കാന് പോകുന്ന വീടുകളും നശിപ്പിക്കാന് പോകുന്ന പച്ചക്കറിപ്പടര്പ്പുകളുമെല്ലാം അവര് തങ്ങളുടെ ബൈനോക്കുലറിലൂടെ നോക്കിക്കണ്ടു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; color: #222222; font-family: MeeraRegular; font-size: large; line-height: 20px;">.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്വാഗതാഖ്യാനത്തിലുള്ള കഥ എഴുതാനരംഭിച്ചപ്പോള്, എങ്ങനെ കഥ മുമ്പോട്ട് കൊണ്ടു പോകണമെന്നോ, എന്തു പറയണമെന്നോ മുഖ്യ കഥാപാത്രമായ ആഖ്യാതാവിനുതന്നെ വലിയ നിശ്ചയം പോരായിരുന്നു എന്ന് വായനക്കാരന് തോന്നും. താന് കണ്ടതും അനുഭവിച്ചതും ഇനിയും മനസ്സില് സൂക്ഷിക്കാന് അയാള്ക്കാകില്ല. കഥ പൂര്ത്തിയാക്കാന് സാധിച്ചാല്തന്നെ സത്യസന്ധമായി കാര്യങ്ങള് പറയാന് തനിക്കാകുമോ എന്നും അയാള്ക്കു തീര്ച്ചയില്ല. ജീവിതത്തില് ഏറ്റവും പ്രയാസകരമായ കാര്യം സത്യം പറയുന്നതാണെന്നയാള്ക്ക് തോന്നി. കഥ പറയാന് സാധിക്കുമോ എന്നതു പോലെ തന്നെ പ്രധാനമാണ് താനെഴുതിയത് അംഗീകരിക്കാന് മറ്റുള്ളവര്ക്ക് കഴിയുമോ എന്നതും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh471GuwRbAbpDSSXfoZYXym5IO6XSzPQTh5FtIxxOxrlkjEASFGbOTgB_JRxl7Ox2qLzpjoHoWoHUXOXtpr7hxaZ0KN5AAGGztGKTPNwS0AtLdYhtYSSrX6ujm9xU6uj8WqXwWMmzegFQ/s1600/KKYS.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh471GuwRbAbpDSSXfoZYXym5IO6XSzPQTh5FtIxxOxrlkjEASFGbOTgB_JRxl7Ox2qLzpjoHoWoHUXOXtpr7hxaZ0KN5AAGGztGKTPNwS0AtLdYhtYSSrX6ujm9xU6uj8WqXwWMmzegFQ/s200/KKYS.jpg" height="200" width="141" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;">നോവലിന്റെ തുടക്കത്തില് സ്മിലാന്സ്കി നല്കുന്ന സൂചന ‘നാം’ എന്നും ‘അവര്’ എന്നുമുള്ള ദ്വന്ദ്വങ്ങള്ക്കിടയിലാണ് കഥ പുരോഗമിക്കുക എന്നാണ്. ‘നാം’ നമ്മുടെ ഭൂമി ഏറ്റെടുക്കുന്നു. അവരോ? അവര് വാസ്തവത്തില് അസ്തിത്വം തന്നെ ഇല്ലാത്തവരാണ്. ഇനി, അസ്തിത്വമുണ്ടെങ്കില്തന്നെ, ‘ഒലീവ് മരങ്ങള്ക്കു ചോട്ടിലെ നിഴലുകളായി മാത്രം’. ‘നാം’ ഉല്കൃഷ്ടര്, ‘അവര്’ ഭീരുക്കള് ഒരു ചെറുത്തു നില്പിന് പോലും ശ്രമിക്കാതെ പലായനം ചെയ്യുന്നവര്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവര് നിര്ദയരും ക്രൂരന്മാരുമാണ്; ചെകുത്താനു മാത്രം മനസ്സിലാകുന്ന യുക്തി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തങ്ങള് വലയം ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഗ്രാമത്തെ ചൂഴ്ന്നു നില്ക്കുന്ന മലമുകളില് യുവസൈനികര് ഒലീവ് മരങ്ങളില് ചാരി വര്ത്തമാനം പറഞ്ഞ് നേരം പോക്കി. ചിലര് ബൈനോക്കുലറിലൂടെ ഗ്രാമത്തെ നിരീക്ഷിച്ചു. കാത്തിരിപ്പ് അനിവാര്യമാണ്. പുതുതായെന്തോ സംഭവിക്കാനുള്ള കാത്തിരിപ്പ്. തങ്ങള് സജ്ജരാക്കപ്പെട്ടതെന്തിനു വേണ്ടിയായിരുന്നോ അതിന് വേണ്ടി മാത്രമുള്ള കാത്തിരിപ്പ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആദ്യം അവര് വെടിയുതിര്ത്തത് ഗ്രാമത്തിന്റെ താഴ്ന്ന ഭാഗത്തേക്കാണ്; തലയുയര്ത്തി നിന്ന വലിയ വീടുകള്ക്കു നേരെ. അവ ഒരിക്കലും ആരുടെ കണ്ണിലും പെടാതെ പോകില്ല. പിന്നീട് യന്ത്രത്തോക്കുകള് ഇടതടവില്ലാതെ തീ തുപ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ചുമരായ ചുമരൊക്കെ ബുള്ളറ്റുകള് തുളച്ചുകേറി വികൃതമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു ഗ്രാമത്തില് നിന്ന് അവിടത്തെ നിവാസികളെ പേടിപ്പിച്ച്നിര്ത്തി ആട്ടിയോടിക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്നുള്ളുതിന്റെ വിവരണമാണീ നോവല്. ഗ്രാമവാസികള്ക്ക് ഇനിയൊരു തിരിച്ചു വരവ് സാധ്യമാകാത്ത വിധം എങ്ങനെ ഗ്രാമത്തെ തരിപ്പണമാക്കാം എന്നതിനെക്കുറിച്ചെല്ലാം വായന പുരോഗമിക്കുന്തോറും വായനക്കാരന് വ്യക്തമായി ചിത്രവും വിവരവും ലഭിക്കുന്നു. പുലര്ച്ചെ ആരംഭിച്ച ഓപ്പറേഷന് മധ്യാഹ്നത്തോടെ ലക്ഷ്യം കണ്ടു. ഇനി പിറ്റേന്ന് അടുത്ത ഗ്രാമത്തിലേക്ക്…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 15px;">A land without a people for a people without a land</span> (ഭൂമിയില്ലാത്ത (ജൂത) ജനതക്കൊരു ജനങ്ങില്ലാത്ത (ഫില്സ്തീന്) ഭൂമി. എന്നായിരുന്നുവല്ലോ ഇസ്രയേലിന്റെ സ്ഥാപനത്തിനു വേണ്ടി നിലം ശരിപ്പെടുത്താനായി പ്രചരിപ്പിക്കപ്പെട്ട വലിയ നുണ. ഫലസ്തീനെക്കുറിച്ച് ആളില്ലാത്ത ഭൂപ്രദേശം എന്ന മിത്ത് എങ്ങനെ സൃഷ്ടിച്ചെടുത്തുവെന്ന് ശക്തമായ ആഖ്യാനത്തിലൂടെ സ്മിലാന്സ്കി വിശദീകരിച്ചു തരുന്നു. ഈ ഗ്രാമത്തില് വന്ന് പട്ടാളക്കാര്ക്ക് എന്തും സ്വന്തമാക്കാം. ഫലസ്തീന് ജനങ്ങളില്ലാത്ത ഭൂമിയാണെന്നും, അറബികളെ പുറത്താക്കുന്നതിന് മുമ്പു തന്നെ അവര്ക്കാ ഗ്രാമത്തിനുമേല് അവകാശമുണ്ടായിരുന്നു എന്നുമൊക്കെയാണല്ലോ അവരെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRZIe4UR_siQ2RZDUuLy6XTxpI0U3y5zmSVRRmvmCmTMSJ22fcqEQJos3-HsIAnGuj3CxUNqGBQXlWLiLglvv4LOD86bragI5kw2hyzbgWFP6rY5qfrkI27-iJJbRaq9-5mAIKB1yw5maB/s1600/arab+fleeing5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRZIe4UR_siQ2RZDUuLy6XTxpI0U3y5zmSVRRmvmCmTMSJ22fcqEQJos3-HsIAnGuj3CxUNqGBQXlWLiLglvv4LOD86bragI5kw2hyzbgWFP6rY5qfrkI27-iJJbRaq9-5mAIKB1yw5maB/s1600/arab+fleeing5.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;">‘അപരന്’ എന്ന ധാരണ സുസംഘടിതമായി സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന് ഒരുപക്ഷേ അവര് പഠിച്ചത് തങ്ങളുടെ പീഡകരായ നാസികളില് നിന്നു തന്നെയാകാം. അസ്തിത്വം തന്നെയില്ലാത്ത അപരന് ദുഷ്ടനാണ്, ക്രൂരനാണ്, ഭീരുവാണ്, അസംസ്കൃതനാണ്, യാതൊരുപകാരവുമില്ലാത്തവനും കൊള്ളരുതാത്തവനുമാണ്, വിശ്വസിക്കാന് കൊള്ളാത്തവനും മടിയനുമാണ്. ഒരു വിലയുമില്ലാത്ത അപരന് അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഗൌരവത്തിലെടുക്കപ്പെടേണ്ടവനല്ല… അങ്ങനെ പോകുന്നു തിരസ്കരണത്തിന്റെ തികഞ്ഞ അവസ്ഥ. ഗ്രാമത്തിലൂടെ നടന്നുനീങ്ങുന്ന, തങ്ങള് ബൈനോക്കുലറിലൂടെ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അപരന് ഭൂമുഖത്ത് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നേ ഇല്ല! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1947-48 കാലത്ത് അപ്രത്യക്ഷമായ 418 ഫലസ്തീന് ഗ്രാമങ്ങളില് വാസ്തവത്തില് എന്തു നടന്നുവെന്ന് വെറും നൂറില്പരം പേജുകളിലായി സ്മിലാന്സ്കി വരച്ചിടുന്നു. ഗ്രാമം സാങ്കല്പ്പികമായതു കൊണ്ട് ഈ അവസ്ഥ ഫലസ്തീനിലേക്ക് മാത്രമായി ചുരുക്കേണ്ടതില്ല. ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെ ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലായി അപ്രത്യക്ഷമായ നൂറുകണക്കിന് ഗ്രാമങ്ങളുടെ കഥയായി നമുക്കതിനെ കണക്കാക്കാം. വിയറ്റനാമിലെ സോംഗ് മൈ ഗ്രാമത്തെ വരികള്ക്കിടയിലൂടെ വായിച്ചെടുക്കാം. ഗസ്സയ്ക്കു നേരെ ആക്രമണത്തിന് പുറപ്പെടാനിരിക്കുന്ന ഇസ്രയേലി പട്ടാളക്കാരിലാരെങ്കിലും ഈ നോവല് വായിച്ചിരുന്നെങ്കില് തങ്ങളുടെ ചെയ്തികള് പുറത്തുനിന്നെങ്ങനെ വീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നുവെന്ന് അവര് മനസ്സിലാക്കാമായിരുന്നു. വേണമെങ്കില്, അവര്ക്ക് തങ്ങളുടെ റോള് എന്താണെന്നും മുന്തലമുറയില് നിന്ന് തങ്ങള് ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നതെന്താണെന്നും വ്യക്തമായി അറിയാനാകുമായിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഫലസ്തീനിലെ, ഓസ്ട്രിയയിലെ, ജര്മനിയിലെ… നിങ്ങളുടെ വീടുകളില് നിന്ന്, അമേരിക്കയിലെ നിങ്ങളുടെ തമ്പുകളില് നിന്ന് നിങ്ങള് ഓടിപ്പോന്നിരിക്കുന്നു. ഇന്ന്, നിങ്ങള്ക്ക് മടങ്ങിപ്പോകാനായി ആ വീടുകളോ തമ്പുകളോ അവിടെ അവശേഷിക്കുന്നില്ല. ഒരിക്കല് നിങ്ങളവിടെ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇപ്പോഴും നിങ്ങള് ജീവിക്കുന്നു, നിങ്ങളുടെ കഥ മറവിയിലേക്ക് മറഞ്ഞുകൂടാ എന്നാണ് നോവലിസ്റ്റിനു പറയാനുള്ളത്. ഹിബ്രു സാഹിത്യത്തില് അത് വിശദമായി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; ഖിര്ബെത് ഖിസെയിലൂടെ. അറുപത് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് അപ്രത്യക്ഷമായ 418 ഗ്രാമങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള വിലപ്പെട്ട രേഖ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആരും ഒന്നും പഠിക്കുന്നില്ല, തിരുത്തുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഘടികാരസമാനമായ കൃത്യതയോടെ തെറ്റുകള് ആവര്ത്തിക്കപ്പെടുന്നത്. രണ്ടാം ലോക യുദ്ധം അവസാനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുള്ള കരാര് ഒപ്പിട്ടതിന്റെ തൊട്ടു പിറകെയാണ് നക്ബ അരങ്ങേറുന്നത്. മഷി ഉണങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് ലോകം ദുരന്തത്തെ മറന്നു. ഓരോ ഫലസതീനിയും വേദനയുടെ കൈപ്പ് കുടിച്ച് ദുരിതക്കടല് നീന്തി അഭയാര്ത്ഥി ക്യാംപുകളില് ചെന്നു കേറി. പിന്നീട് ഇതുവരെ ഈ ക്യാംപുകള് തന്നെയായിരുന്നു അവരുടെയും അവരുടെ മക്കളുടെയും മക്കളുടെ മക്കളുടെയും മേല്വിലാസം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAntJ4L_lPPSxWijsjFXsEWlBs1ojuPptWMRkEl7pDZqP79qROqE2ecaHIliItNuUpndPMonoydvoKkfkvIEcyHudHrWuYVfrur9bxApaba5U8n7cP8qSLjWYk_RO3rZzwiQVFT49lmZ-M/s1600/arab+news.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAntJ4L_lPPSxWijsjFXsEWlBs1ojuPptWMRkEl7pDZqP79qROqE2ecaHIliItNuUpndPMonoydvoKkfkvIEcyHudHrWuYVfrur9bxApaba5U8n7cP8qSLjWYk_RO3rZzwiQVFT49lmZ-M/s1600/arab+news.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പറഞ്ഞതു പോലെ, ചരിത്രത്തില് നിന്ന് ആരും ഒന്നും പഠിച്ചില്ലെന്നാണ് ചരിത്രം നല്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ പാഠം. അഥവാ വേണ്ടപോലെ പഠിച്ചില്ല. വിയറ്റ്നാം യുദ്ധം വന്ശക്തിയുടെ നിലപാടുകള് മുച്ചൂടും മാറാന് കാരണമാകേണ്ടതായിരുന്നു. പിന്നീടൊരു യുദ്ധത്തിലേക്ക് അമേരിക്കയെ വലിച്ചു കൊണ്ടു പോയ ജോര്ജ് ബുഷ് രണ്ടാമന് ഇറാഖില് അമേരിക്ക വിജയിച്ചുവെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു. സ്വന്തം മനസ്സാക്ഷിയെ വഞ്ചിക്കാതെ അദ്ദേഹത്തിനതെങ്ങനെയത് പറയാനാകും? 15 ലക്ഷം കുഴിമാടങ്ങളായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനാധിപത്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള യുദ്ധത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷഫലം. ഈ കൊടുംക്രൂരതയുടെ പേരില് ആരും വിചാരണ ചെയ്യപ്പെടാനോ ശിക്ഷിക്കപ്പെടാനോ പോകുന്നില്ല. ഇറാഖിലും അഫ്ഗാനിലുമെല്ലാം ‘ഖിര്ബെത് ഖിസെ’കള് ആവര്ത്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അപരന്റെ വീടുകള് തകിട്പൊടിയാക്കുക, വീട്ടുകാരെ ഓടിപ്പിക്കുക, ഓടുന്നില്ലെങ്കില് അയാള് കൊല്ലപ്പെടും. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് നാളെ എന്തു സംഭവിക്കുമെന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സുനിശ്ചിതത്വം; അധിനിവേശക്കാരനെ സ്വതന്ത്രനായി വിലസാന് വിടുകയും സംഭവിച്ചതിന്റെയെല്ലാം ഉത്തരവാദിത്തം അധിനിവിഷ്ടനുമേല് കെട്ടിയേല്പ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന തലതിരിഞ്ഞ നീതി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഖിര്ബെത് ഖിസെ പഴയതും പുതിയതും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം, ഇസ്രയേലി/അമേരിക്കന്/നാറ്റോ പട്ടാളക്കാരന് തന്റെ എഫ് 16 കളിപ്പാട്ടം വളരെ കൂളായി പറത്തുന്നത് കോടിക്കണക്കിനാളുകള് തല്സമയം തല്സമയം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുവെന്നുള്ളതാണ്. വളരെ കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളില് കൂടുതല് ബോംബുകള് വര്ഷിച്ച് അയാള് തന്റെ ആയുധവര്ഷത്തിലെ വൈദഗ്ദ്യത്തിന്റെ അങ്ങേത്തല, തുറന്നുപിടിച്ച ശതകോടി കണ്ണുകള്ക്കു മുമ്പില് പുറത്തെടുക്കുന്നു. പട്ടാള ക്യാമ്പില് തിരിച്ചെത്തി ടെലവിഷന് കാണാന് മെനക്കെടാതെ നേരെ തന്റെ കംപ്യൂട്ടിറില് കയറ്റിയിരിക്കുന്ന ഏറ്റവും പുതിയ ഗെയ്മിലേക്ക് ഊളിയിടുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഗസ്സയിലെ കാര്യമെടുക്കൂ. അറുപത് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് വീടുവിട്ടോടിപ്പോയവരെ ഒരു മതില് കെട്ടി വളഞ്ഞുവെച്ചിരിക്കുന്നു. എവിടെയും പോകാനില്ല. കാഴ്ച ബംഗ്ളാവുകളിലെ കൂടുകളില് മൃഗങ്ങളെന്ന പോലെ അവര് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടുമോടുന്നു. അറുപത് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് അവര്ക്ക് ബൈത്ലേഹമിലേക്കോ, ഈജിപ്തിലേക്കോ, ജോര്ഡനിലേക്കോ, ലെബനാനിലേക്കോ, സ്വീഡനിലേക്കോ ഓടിപ്പോകാമായിരുന്നു. ഇന്നതിന് കഴിയില്ല. കാരണം നാലുപാടും മതിലുകളാണ്. മെഡിറ്ററേനിയനില്നിന്ന് യുദ്ധക്കപ്പലുകള്, ആകാശത്തുനിന്ന് യുദ്ധവിമാനങ്ങള്, കിഴക്കു നിന്നും വടക്കു നിന്നും യുദ്ധടാങ്കുകള്. ഏതു സമയവുംപതിക്കാവുന്ന ഒരു യുദ്ധം തലക്കുമേല് തൂങ്ങിയാടിനില്ക്കുന്ന തഥാകഥിത അന്തര്ദേശീയ സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണില് പുഴുക്കള് മാത്രമായ കുറേ ജന്മങ്ങള്.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinFG_8LSwhaNJZxYTgjHWnEO4U3-AqYH-KUFsKzae6Yd5t-iFC9KK0AI8mzAzHB2bQQ1Dnga4DwFp49mNVwB6B7DjGHCBt_lXQ9IO8lhIOf-4m3HOGh56Z6cwYc1dxfpz4KDj74eaapQb8/s1600/arab+fleeing4.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinFG_8LSwhaNJZxYTgjHWnEO4U3-AqYH-KUFsKzae6Yd5t-iFC9KK0AI8mzAzHB2bQQ1Dnga4DwFp49mNVwB6B7DjGHCBt_lXQ9IO8lhIOf-4m3HOGh56Z6cwYc1dxfpz4KDj74eaapQb8/s1600/arab+fleeing4.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്മിലാന്സ്കിയുടെ പുസ്തകം നിരോധിക്കാന് തുടക്കത്തില് അധികൃതര് ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും എതിര്പ്പുകളില് അത് വിഫലമാവുകയായിരുന്നു. മനസ്സാക്ഷിയുടെ ശബ്ദം എന്ന് ഈ കൃതി വാഴ്ത്തപ്പെടാനുണ്ടായ കാരണം കുടിയിറക്കപ്പെട്ടവരോടുള്ള അതിന്റെ അനുഭാവവും ഐക്യദാര്ഢ്യ പ്രഖ്യാപനവുമായിരുന്നു. മുന് ഇസ്രയേലി പ്രധാനമന്ത്രി മെനാഹം ബെഗിനെ ചോരയുടെ ആള് എന്ന് വിളിച്ച് ലിക്കുദ് പാര്ട്ടിയുടെ നിതാന്ത ശത്രുത ഏറ്റുവാങ്ങിയ സ്മിലാന്സ്കി, 2003 ല് ഫലസ്തീന് പ്രദേശങ്ങള്ക്കുമേല് യുദ്ധവിമാനങ്ങള് പറത്താന് വിസമ്മതിച്ച ഇസ്രയേലി പൈലറ്റുമാര്ക്ക് പിന്തുണയുമായി രംഗത്തുവന്ന ആദ്യത്തെ പ്രമുഖനായിരുന്നു. 2006 ല് 89ാം വയസ്സില് അദ്ദേഹം മരണമടഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-34250712481168280302011-09-08T15:34:00.025+04:002012-09-12T13:06:50.991+04:00താണ്ടിയത് മരുഭൂമിയായിരുന്നു; അതും നഗ്നപാദയായി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><i>2001 സെപ്തംബര് പതിനൊന്നിനു ശേഷം നീന്തിക്കടന്ന ദുരിതക്കയങ്ങളെയും തിന്നു തീര്ത്ത വേദനകളെയും പത്ത് വര്ഷത്തിന് ശേഷം ബറാഹീന് അഷ്റഫി അയവിറക്കുന്നു; ഒപ്പം അധീരയാകാതെ, ഏകാകിയായി കൊടുങ്കാറ്റിനു മുമ്പില് പിടിച്ചു നിന്നതും</i></b>. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju6Jp7IMvZTp4oG6KIvKl5zONprUXE4V1cNrlPu12V-0kfyM3NlxB8UolViqECQTV1VaBUf-VLWLPuZD79w3aRGsDT964u19xQQIqZ0SbtpVyodaKOXww71uqx4Z9FQICnG_7oULMv3o1g/s1600/WTC.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju6Jp7IMvZTp4oG6KIvKl5zONprUXE4V1cNrlPu12V-0kfyM3NlxB8UolViqECQTV1VaBUf-VLWLPuZD79w3aRGsDT964u19xQQIqZ0SbtpVyodaKOXww71uqx4Z9FQICnG_7oULMv3o1g/s1600/WTC.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അഞ്ച് വയസ്സുകാരി ഫാഹിന അവളുടെ ഉപ്പയുടെ കൈ പിടിച്ച് വലിച്ചു. അവളോടൊപ്പം ഡാന്സ് ചെയ്യണമെന്ന്. പിതാവ് മുഹമ്മദ് ചൌധരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളോടൊപ്പം ചാടിക്കളിക്കാന് തുടങ്ങി. അയാളുടെ ഗര്ഭിണിയായ ഭാര്യ ബറാഹീന് അഷ്റഫിക്ക് ചിരിയടക്കാനായില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒക്കെക്കഴിഞ്ഞ് ഭാര്യയുടെ നിറവയറില് കൈവെച്ച് മുഹമ്മദ് പതുക്കെ ചോദിച്ചു, “എന്റെ മോനേ, നിനക്കെങ്ങനെയുണ്ട്? നിന്റെ ഉപ്പയോടൊപ്പം ഫുട്ബാള് കളിക്കാന് നീ തയ്യാറായോ?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അതാണ്കുട്ടിയല്ലെങ്കിലോ?” അവള് ചോദിച്ചു, “നിങ്ങളാകെ നിരാശനാകുമല്ലോ”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അതൊന്നും ഒരു വിഷയമേ അല്ല. എനിക്കു വേണ്ടത് ആരോഗ്യമുള്ള ഒരു കുഞ്ഞിനെയാണ്.” അയാള് ഉറപ്പു കൊടുത്തു. “മോളൊന്നെനിക്കുണ്ടല്ലോ, ഇതൊരാണ്കുഞ്ഞായിരുന്നെങ്കില് ലോകത്തിലേറ്റവും സന്തുഷ്ടനായ വ്യക്തി ഞാനായിരിക്കും.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മുഹമ്മദിന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ തന്നെ ആണ്കുഞ്ഞ് പിറന്നു, പക്ഷേ അവനെ കണ്പാര്ക്കാന് മുഹമ്മദുണ്ടായിരുന്നില്ല. ജോലിക്കായി വിന്ഡോവ്സ് ഓണ് ദ് വേള്ഡിലേക്ക് (വേള്ഡ് ട്രെയ്ഡ് സെന്ററിലെ 106, 107 നിലകളില് സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്ന റെസ്ററന്റ് അടങ്ങുന്ന അവന്യൂ) പോയതാണ്; അവസാനമായി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അന്ന് മുഹമ്മദിന് ഡ്യൂട്ടിയുണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. പിറക്കാനിരിക്കുന്ന മകന് ഒരു സിസേറിയനിലൂടെ ലോകത്തിന് നേരെ കണ്തുറക്കേണ്ടിയിരുന്ന സെപ്തംബര് മൂന്നു മുതല് രണ്ടാഴ്ച ലീവില് പ്രവേശിക്കേണ്ടതായിരുന്നു. പിന്നീട് ഡോക്ടര് ശസ്ത്രക്രിയയുടെ ഡെയ്റ്റ് നീട്ടുകയായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് 38 കാരനായ വെയ്റ്റര് സാധാരണ പോലെ രാവിലെ ആറിന് ജോലിക്കായി നൂറ്റി ആറാം നിലയിലെത്തുന്നത്. ഡ്യൂട്ടിയുടെ മൂന്നു മണിക്കൂറുകള് തീരാന് ഏതാനും നിമിഷങ്ങളേ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു. ഏതു നിമിഷവും വന്നെത്താവുന്ന കുഞ്ഞിനെ കാണാനാനുള്ള തിടുക്കം കാത്തിരിപ്പിനെ അക്ഷമമാക്കി. അന്നേരം താഴെ നിലകളില് അമേരിക്കന് എയര്ലൈന്സ് ഫ്ലൈറ്റ് 11 തുളച്ചു കയറി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെയാണ് ആഘാതത്തിന് മുകളിലുള്ള നിലകളില് കുടുങ്ങിയ 1344 പേരില് മുഹമ്മദ് ഉള്പ്പെടുന്നത്. ലിഫ്റ്റുകളും കോണിപ്പിടികളും തകര്ന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നതിനാല് രക്ഷപ്പെടുക അസാധ്യമായിരുന്നു. 10.28 ന് കെട്ടിടം സമ്പൂര്ണമായി നിലം പൊത്തിയതോടെ മുഴുവന് പേരും മരണമടഞ്ഞു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രണ്ടു ദിസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം സിസേറിയനു വേണ്ടി ഓപറേഷന് തിയറ്ററിലേക്കെടുക്കുമ്പോള് ബറാഹീന് അഷ്റഫി ആഘാതത്തിന്റെ ഇരുളറയില് തന്നെയായിരുന്നു. ഫര്ഖദിന് ജന്മം നല്കിയ നിമിഷത്തില് അവള് നേടിയത് ലോക ശ്രദ്ധ. അന്തര്ദേശീയ മാധ്യമങ്ങളുടെ കണ്ണഞ്ചിപ്പോകുന്ന വെളിച്ചത്തിന് നടുവിലായിരുന്നു ബോധം തിരിച്ചു കിട്ടുമ്പോള് അവള്,.. ലോക വ്യാപാര കേന്ദ്രത്തിലെ ഭീകരാക്രമണത്തില് മരണമടഞ്ഞ 59 മുസ്ലിംകളില് ഒരാളായിരുന്നു അവളുടെ ഭര്ത്താവ് എന്നതു മാത്രമായിരുന്നില്ല അതിന് കാരണം, സെപ്തംബര് 11 വിധവയാക്കിവിട്ട സ്ത്രീകള് ജന്മം നല്കിയ നൂറു മക്കളില് ഒന്നാമനായിരുന്നു മകന് ഫര്ഖദ് എന്നതു കൂടിയായിരുന്നു. ഓരോ തവണ മകനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോഴും അവളുടെ കരള് പലതായി പിളര്ന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവന് പ്രതീക്ഷയുടെ പുതുനാമ്പായിരുന്നു. ബറാഹീനെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം അവളുടെ കനവുകളില് കനല് കോരിയിട്ട ദുര്ദിനത്തിനു ശേഷം ആദ്യം വന്നണഞ്ഞ തിരിവെട്ടവും. അവളെയും ഭര്ത്താവിനെയും അമേരിക്കയിലെത്തിച്ച സ്വപ്ന സൂനങ്ങള് വാടിക്കരിഞ്ഞിരുന്നുവല്ലോ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgZvo7A5k1KMVLJRuscVO48gPMHlfocqDd0ma0tb9wivTBw5WMEinhSN9cEwcBTe1zJceLP_kZtU1yTLeC6gSQ4xPZKZuC2ViEuAzH2lpgnO8_ar7JwP68MOYwbGVOUkTT0vpvqe2M8D4L/s1600/Baraaheen1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgZvo7A5k1KMVLJRuscVO48gPMHlfocqDd0ma0tb9wivTBw5WMEinhSN9cEwcBTe1zJceLP_kZtU1yTLeC6gSQ4xPZKZuC2ViEuAzH2lpgnO8_ar7JwP68MOYwbGVOUkTT0vpvqe2M8D4L/s320/Baraaheen1.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">ബറാഹീന് അഷ്റഫി</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആ ദിവസം മുസ്ലിംകളെയും ജൂതന്മാരെയും കൃസ്ത്യാനികളെയും ഒരു പോലെ ദുരിത ഗര്ത്തത്തിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടതെങ്ങനെയെന്ന് ബറാഹീന് അഷ്റഫി എന്ന വിശ്വാസിയായ മുസ്ലിം യുവതി വിവരിച്ചു തരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നീണ്ട പത്തു വര്ഷങ്ങള് പിന്നിലായി...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">താണ്ടേതത്രയും മരുഭൂമിയായിരുന്നു, അത് താണ്ടിയതോ മിക്കവാറും നഗ്നപാദയായും. ഓക്ലഹാമയിലെ എഡ്മോണ്ഡില് ഹരിതാഭമായ വയലേലകള്ക്ക് നടുവിലാണവള് മക്കളോടൊപ്പം താമസിക്കുന്നത്.. ടി.വി ക്രൂ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്കുന്നു. ഇടക്കിടെ ഫോണ് ശബ്ദിക്കുന്നു, മിക്കവയും ഇന്റെര്വ്യൂവിനുള്ള അപേക്ഷകളാണ് ആരെയും അവള് നിരാശരാക്കുന്നില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പതിനഞ്ചും ഒമ്പതും വയസ്സുള്ള മക്കള് മനോഹരമായ വീടിനെ സജീവമാക്കുന്നു. സ്വഛതയുടെ മരുപ്പച്ചയാണാഭവനമിന്ന്. “എന്റെ ജീവിതം മുഴുവന് ഈ വീടും മക്കളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണിരിക്കുന്നത്. അപൂര്മായി മാത്രമേ പുറത്തിറങ്ങാറുള്ളൂ.” അവള് പറഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1987 ല് മാതാപിതാക്കളുടെ മരണത്തിനു ശേഷമാണ് മുഹമ്മദ് സലാഹുദ്ദീന് ചൌധരി, കയ്യില് ധാക്കയിലെ ജഹാംഗീര് നഗര് യൂനിവേഴ്സിറ്റിയില് നിന്നുള്ള ഫിസിക്സിലെ ബിരുദാനന്തര ബിരുദവും മനസ്സില് സ്വപ്നങ്ങളുമായി അമേരിക്കയിലെത്തുന്നത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിദ്യാഭ്യാസവും സര്ട്ടിഫിക്കറ്റുമൊന്നും കാര്യമായ ഫലം ചെയ്തില്ല. ഒരു റസ്ററന്റ് ശൃംഖലയില് വെയ്റ്ററായി ഭാവി ശോഭിപ്പിക്കാന് തീരുമാനമെടുത്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1992 ല് അയാളും ബറാഹീന് അഷ്റഫിയുമായുള്ള വിവാഹം നടന്നു. അതുവരെ ബംഗ്ളാദേശിന് പുറത്തുള്ള ഒരു ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുക പോലും ചെയ്തിരുന്നില്ല അക്കാലം ബംഗ്ളാ ഭരണകൂടത്തില് ചെറുതല്ലാത്ത സ്ഥാനം വഹിച്ചിരുന്ന അറ്റോര്ണി ജനറല് മന്സൂര് സൈറുസ്സമാന്റെ മകളും തത്ത്വചിന്തകനും വനിതാവകാശ പ്രവര്ത്തകനുമായിരുന്ന ദിവാന് മുഹമ്മദ് അസ്റഫിന്റെ ചെറുമകളുമായ ബറാഹീന്. വീട്ടുകാര് തമ്മില് പറഞ്ഞുറപ്പിച്ച വിവാഹമായിരുന്നു അവരുടേത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അങ്ങനെ എട്ടും പൊട്ടുമൊക്കെ തിരിഞ്ഞു വരികയായിരുന്ന പ്രായത്തില് അവള് സുന്ദരനും ലോകത്തിന് നേരെ സദാ ചിരിക്കുന്നവനുമായ ഭര്ത്താവൊന്നിച്ചു ജീവിക്കാന് ന്യൂയോര്ക്കിലെത്തി. 1995 ല് മകള് ഫാഹിന പിറന്നു. ആയിരം ഇതളുകളോടെ മുഹമ്മദിന്റെ മനസ്സില് സ്വപ്നങ്ങള് വിരിഞ്ഞു കുലച്ചു. ഒരിക്കല് ഒറ്റടിവെച്ച് നടന്നു പഠിക്കുന്ന മകള്ക്ക് അയാള് ഹാര്വാഡ് യൂനിവേഴ്സിറ്റി ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു കൊടുത്തു, ഇവിടെയാണയാണവള്ക്ക് പഠിക്കാനുള്ളതെന്ന് പിള്ളവാണിയില് അയാള് മകളോട് പറഞ്ഞു. പ്രശസ്തമായ വിന്ഡോവ്സ് ഓണ് ദ് വേള്ഡ് റെസ്ററന്റ് ലെ വെയ്റ്റര് ജോലിയില് നിന്ന് മോചനം നേടാനായി തൊഴില് ദാനക്ഷമമായ കോഴ്സിന് പഠിക്കാനാരംഭിച്ചിരുന്നു അയാള്.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">********</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഫര്ഖദ് ജനിക്കാനിരുന്ന സിസേറിയന് ഡോക്ടര്മാര് നിര്ദേശിച്ചിരുന്ന തിയ്യതി സെപ്തംബര് മൂന്നായിരുന്നു. എന്നാല് അവന്റെ തലയുടെ പൊസിഷന് ശരിയായ നിലയിലായിരുന്നില്ല; അതിനാല് അവളെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചയച്ചു. ഗര്ഭസ്ഥശിശു ആണാണെന്ന് അവള് ആശുപത്രിയില് നിന്ന് മനസ്സിലാക്കി; എന്നാല് ഭര്ത്താവുമായി പങ്കുവച്ചില്ല. ഒരു ആകസ്മിക നിമിഷം അദ്ദേഹത്തിന് വേണ്ടി കരുതി വെച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">സെപ്തംബര് പത്തിന് രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് അയാള് അവളുടെ പാചകത്തെ പുകഴ്ത്തി. രാവിലെ 4.30 എഴുന്നേറ്റ് പ്രഭാത നമസ്കാരം അവര് ഒരുമിച്ച് നിര്വഹിച്ചു. ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന മകളുടെ കവിളില് മുത്തം വെച്ചു. ഉച്ചയോടെ തിരിച്ചു വരാം എന്നു പറഞ്ഞ് അയാള് പുറത്തിറങ്ങി. അതാണവര് തമ്മില് അവസാനമായി സംസാരിച്ചത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഫാഹിന സ്കൂളിലേക്ക് പോയി. അല്പം കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ വയറിനകത്ത് വല്ലാത്ത അസ്വസ്ഥതയനുഭവപ്പെട്ടു. അടിവയറ്റില് ഇളക്കം അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോള് പോയി കിടന്നു. സഹോദരിയുടെ കോള് ആണ് വിളിച്ചുണര്ത്തിയത്. മഖവുരയില്ലാതെ അവള് ചോദിച്ചു, “മുഹമ്മദ് എവിടെ?” ആ സ്വരത്തില് അങ്കലാപ്പ് നിറഞ്ഞിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ജോലിക്ക് പോയതാണ്.” പിന്നീട് മറുതലക്കല് നിന്ന് കേട്ടത് ഒരലര്ച്ചയാണ്. ഉടന് ടിവി ഓണ് ചെയ്യാനാവശ്യപ്പെട്ട് അവള് ഫോണ് വെച്ചു. ഇരട്ട ഗോപുരം തകര്ന്നു നിലം പൊത്തുന്നത് ഏല്ലാ ചാനലും കാണിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഞാനത് കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നെങ്കിലും ഒരു തരി വിശ്വസിച്ചില്ല.” വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം തന്നെ വന്നു കണ്ട പത്രപ്രവര്ത്തകയോടവള് പറഞ്ഞു. വിശദാംശങ്ങള് ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഭീകരതയുടെ വ്യാസം കൂടി വരുന്ന കരിനിഴലുകള്, ആദ്യം അവളുടെ കണ്ണുകളെയും പിന്നീട് ശരീരത്തെ മൊത്തമായും മൂടിപ്പൊതിഞ്ഞു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്നാലും പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു, ഒരവസരം കിട്ടിയാല് മുഹമ്മദ് അവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട് തിരിച്ചു വരുമെന്ന്. എന്റെ പ്രതീക്ഷകള് നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കൂടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചു വരികയില്ലെന്ന യാഥാര്ഥ്യം മനസ്സിലേക്ക് കേറുന്നേയില്ല. രക്ത സമ്മര്ദം വര്ധിച്ച് വഷളായി, 13 ന് ആശുപത്രിയില് പ്രവേശിക്കപ്പെട്ടു. “എന്റെ സിസേറിയനെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോള് ഒന്നും ഓര്ക്കുന്നില്ല; മാനസിക വേദന അട്ടിയിലട്ടിയില് കുമിഞ്ഞു കൂടിക്കിടക്കുമ്പോള് ശരീരത്തിന്റെ വേദന ഒരു വേദനയേ അല്ല.”</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്നാല്, ഫര്ഖദിനെ ആദ്യം കയ്യിലെടുത്ത രംഗം ഇന്നലെക്കഴിഞ്ഞ ദൃശ്യത്തിന്റെ തെളിമയോടെ ഇന്നും മനസ്സില് പച്ചപിടിച്ച് നില്ക്കുന്നു. ഫര്ഖദ്, ശോഭയേറിയ ഒരു നക്ഷത്രമാണത്, എന്ന പേരാണ് അവന്റെ പിതാവ് അവനു വേണ്ടി കരുതിവച്ചിരുന്നത്. പിതാവിനെ എടുത്തു വെച്ചതു പോലെയുള്ള അവനെ കയ്യിലെടുത്ത് അവള് ചെവിയില് മന്ത്രിച്ചു, “ഞങ്ങളിരുവരും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു നിന്നെ കാണാന് കരുതിയിരുന്നത്. എന്നാലിപ്പോള് ഓമനേ, നിന്നെ കാണാനുള്ള യഥാര്ഥ സമയം വന്നണഞ്ഞപ്പോള് ഞാനൊറ്റക്കായി. അദ്ദേഹം തിരിച്ചു വരാതിരിക്കില്ല. അന്ന് ഞങ്ങളിരുവരും നിന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കും.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ശൂന്യമായിക്കിടന്ന ചുമരുകള് മുഴുന് ഞങ്ങളിരുവരടെയും ഞങ്ങളുടെ രണ്ട് മക്കളുടെയും ചിത്രങ്ങള് തൂക്കാനും ‘എന്നെന്നും ആനന്ദം’ എന്ന് അവക്ക് മീതെ എഴുതി വെക്കാനും ഞാന് പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു. ഇനിയതിന് അവസരമില്ല… ദുരന്തത്തില്പെട്ട് മരണമടഞ്ഞവരുടെ വിധവകള് ജന്മം നല്കിയ ഒരു ഡസന് കുട്ടികളില് ഒന്നാമനായി ഫര്ഖദ് പിറക്കുമ്പോള് അവന്റെ പിതാവ് മരണമടഞ്ഞിട്ട് പൂര്ണമായും രണ്ടു ദിവസം പിന്നിട്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബറാഹീന്റെ ലോകം കീഴ്മേല് മറിഞ്ഞു, അതോടൊപ്പം പുറംലോകവും. പിന്നീടെന്തെല്ലാം? പ്രതികാരമൂര്ത്തിയായി കുടുമയഴിച്ചിട്ട് ഉഗ്രശപഥമെടുത്ത ബുഷ് ഭരണകൂടം അല്ഖാഇദയെത്തേടി അഫ്ഗാനിസ്താനിലെത്തി കൂട്ടക്കൊലകളുടെ ഹവനകുണ്ഡങ്ങള് തീര്ത്തു. കൂട്ടനശീകരണായുധങ്ങള് തേടി ഇറാഖിലെത്തി അവ കണ്ടെത്താനാകാതെ വന്ന അരിശത്തില് അവിടത്തെ ഭരണാധികാരിയെ ഒരു പെരുന്നാള് ദിനത്തില് തൂക്കിക്കൊന്നു. ലോകത്തിന്റെ അധികാര സംതുലിതത്വ സമവാക്യങ്ങളെ മുഴുവന് ശീര്ഷാസനത്തില് നിര്ത്തി അമേരിക്കയാഗ്രഹിച്ച വിധം ഒരു ഏകധ്രുവ ലോകം തന്നെ അത് തീര്ത്തു. പാശ്ചാത്യരും പൌരസ്ത്യരും, മുസ്ലിംകളും അമുസ്ലിംകളും എന്ന നിലയില് ലോകം അസംതുലിതമായ യുദ്ധത്തിനായി അഭിമുഖം നിന്ന അഭിശപ്തമായ നാളുകള്. അമേരിക്കയില്, മധ്യപൂര്വ ദേശങ്ങളില്, യൂറപില്, ആഫ്രികയില്, ഏഷ്യയില്… എവിടെയാണ് സംഘര്ഷങ്ങളും സംശയങ്ങളും കടന്നെത്താതിരുന്നത്!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു ബില്ലടക്കാനോ ടിക്കറ്റ് വാങ്ങാനോ കാര് ഡ്രൈവ് ചെയ്യാനോ അറിയാത്ത ഒരേഷ്യന് പെണ്കൊടി ജീവിതത്തിന്റെ ഈ മുടിഞ്ഞ നാല്ക്കവലയില് വട്ടം കറങ്ങേണ്ടതാണ്. എന്നാല് ബറാഹീന് തോറ്റുകൊടുക്കാന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നില്ല. അവളുടെ മനസ്സ് കാരിരുമ്പിന്റെ കരുത്ത് നേടിയെടുക്കുന്നതാണ് പിന്നീട് കണ്ടത്. ഫാഹിനയെന്ന പതിനഞ്ചുകാരി സുന്ദരി ചുറുചുറുക്കോടെ ജീവിതത്തെ മാറോടണക്കുന്നു; ഒരു ഡോക്ടറാകണമെന്നാണവളുടെ ആഗ്രഹം. നാണം കുണുങ്ങിയായ ഫര്ഖദ് ഉമ്മയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി സദാ വാട്ടം പിടിച്ച് നില്ക്കുന്നു; അവന് കംപ്യൂട്ടര് എഞ്ചിനീയറാണാകേണ്ടത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എത്രമാത്രം പ്രയാസപ്പെട്ടാണ് ഉമ്മ വളര്ത്തുന്നതെന്ന് ഒരിക്കലും മക്കളായ തങ്ങളെ അറീയച്ചിട്ടില്ലെന്ന് ഫാഹിന പറയുന്നു. ഉപ്പയെക്കുറിച്ച് ഇടക്കിടെ സഹോദരന് പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. “ഞാനെന്റെ പിതാവിനോടൊപ്പം അഞ്ച് വര്ഷം ജീവിച്ചിട്ടുണ്ട് രണ്ട് വര്ഷത്തെ ഓര്മ്മകളുമുണ്ട്; ഫര്ഖദിനതില്ലല്ലോ.” അവള് പ്രായത്തെ കവച്ചുവെച്ച് പക്വത കാണിച്ചു. ചിരിയും കളിയും നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷത്തില് കദനത്തിന്റെ ഒരു മേഘക്കീറ് ഇപ്പോഴും തൂങ്ങി നില്ക്കുന്നുണ്ട്. പിറന്നു വീണതിന് ശേഷം തന്റെ കൈകളിരുന്ന് സമാധനാത്തോടെ ഉറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന മകന് പിതാവിന്റെ അസാന്നിദ്ധ്യം അനുഭവപ്പെടാതിരിക്കാന് പാടുപെടുകയായിരുന്നു ബറാഹീന്, “അവന് വലുതായിരിക്കുന്നു, എത്ര കാലം ഈ അവസ്ഥ തുടരാനാവുമെന്നെനിക്കറിയില്ല.” അവള് പറഞ്ഞു. “സംഭത്തിന് ശേഷം ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞാണ് മുഹമ്മദ് തിരിച്ചെത്തുമെന്ന പ്രതീക്ഷ ഞാന് കൈവിട്ടത്.. പ്രതീക്ഷകള് പലതും പൂവണിയാറില്ലല്ലോ.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പത്തു ദിവസങ്ങള്ക്ക് ശേഷം അഞ്ച് വയസ്സുകാരി മകളോട് അവള് പറഞ്ഞു, “മോളേ, ഫാഹിന, ഉപ്പ ഭീകരാക്രമണത്തില് മരണമടഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനി ഒരിക്കലും അദ്ദേഹം നമുക്കിടയിലുണ്ടാവില്ല.” കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് അല്പമൊക്കെ അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും അപ്പോഴാണവളും പ്രതീക്ഷ കൈവിട്ടത്. അവള് നേരെ കട്ടിലില് പോയി കമഴ്ന്നു കിടന്ന് തേങ്ങി. ഇന്നും അവള്ക്ക് ആ ദിവസത്തെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള് വിതുമ്പാതെ പൂര്ത്തിയാക്കാനാവില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു തരത്തിലുള്ള വ്യാജപ്രതീക്ഷയും ബറാഹീന് മക്കള്ക്ക് നല്കിയില്ല. ഒന്നുകില് തന്നെത്തന്നെ മുഴുവനായി ദുരിതത്തിന് കൈമാറി വിധിയെ പഴിച്ച് സമൃദ്ധമായ ഇന്നലെകളെ താലോലിച്ച് കാലം കഴിക്കുക, അതല്ലെങ്കില് മക്കള്ക്ക് മാതാവും പിതാവുമായി ധീരതയോടെ വര്ത്തിക്കുക. അവള് രണ്ടാമത്തേത് തെരഞ്ഞെടുത്തു. അങ്ങേയറ്റം സുരക്ഷിതമായ ബാല്യത്തിനും ശാന്തമായ വിവാഹ ജീവിത്തിനും ശേഷം മക്കളെ താനൊറ്റക്ക് വളര്ത്തേണ്ടതുണ്ട് എന്ന യാഥാര്ഥ്യം അവള് തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഹിജാബ് (മുഖവും മുന്കയ്യും പുറത്തു കാണുന്ന തരത്തിലുള്ള ഇസ്ലാമിക വേഷവിധാനം) ധരിച്ച് അവള് പുറത്തിറങ്ങിയ നിമിഷം തന്നെ വെല്ലുവിളി തെളിഞ്ഞു വന്നു. മുസ്ലിംകള് പോലും, ഇപ്പോള് ഈ സാഹചര്യത്തില് ഈ വേഷവിധാനം ആയിക്കൂടെന്ന് അവളെ ഉപദേശിച്ചു. ആണുങ്ങള് പലരും താടി വടിക്കുകയും പെണ്ണുങ്ങള് ഹിജാബ് അട്ടത്തേക്കെറിയുകയും ചെയ്ത സമയമായിരുന്നു അത്. എന്നാല് ബറാഹീന് ഇതാണ് വിശ്വാസം പുറത്തു കാണിക്കാന് ഏറ്റവും പറ്റിയ സന്ദര്ഭം എന്നു തീരുമാനിക്കുകയായിരുന്നു. ഭയപ്പാടുകള്ക്കിടിയില് അധീരയായിപ്പോകാതിരിക്കാനുള്ള ആദ്യത്തെ കാല്വെയ്പായിരുന്നു അത്. “എനിക്ക് ലോകത്തോട് പറയേണ്ടിയിരുന്നത്, എന്റെ മതം സമാധാനത്തിന്റെതാണ്. അത് ഞങ്ങളെ ശാന്തിയും ക്ഷമയും പഠിപ്പിക്കുന്നു, ആയിരങ്ങളെ കൊലപ്പെടുത്താനായി ഇരട്ടഗോപുരങ്ങളിലേക്ക് വിമാനമിടിച്ചു കേറ്റിയവര് നരാധമന്മാരാണ്, മുസ്ലിംകളല്ല എന്നൊക്കെയായിരുന്നു. അതിനായി ഞാനീ വേഷം തെരഞ്ഞെടുത്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പുറത്ത് പോകുന്ന മുറക്ക് കമന്റ്കളും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു, ‘എങ്ങോട്ടാ? ജിഹാദിന് പോവുകയാണോ?’ എന്നൊക്കെ സാധാരണ മട്ടിലുള്ളതായിരുന്നു. ഭര്ത്താവിന്റെ മരണത്തിന് ശേഷം രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞ് അവള് ഡ്രൈവിംഗ് ടെസ്റ്റ് പാസായി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഓരോ സെപ്തംബര് പതിനൊന്നും മനസ്സിലേക്ക് ഓര്മ്മകളുടെ കരിമ്പുക വമിപ്പിച്ചു. അന്നാണ് താന് ഇപ്പോഴും ധീരയായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നവള്ക്ക് തോന്നുക. അങ്ങനെയാണ് എന്നന്നേക്കുമായി മക്കള്ക്കൊപ്പം ബറാഹീന് ന്യൂയോര്ക്ക് വിട്ട് ജീവിക്കാനായി ഓക്ലഹാമ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്. അവളുടെ സഹോദരി തന്സീം ഏതാനും വര്ഷങ്ങളായി അവിടെയാണ് താമസക്കുന്നത്. അതിവേഗം വളര്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരിസ്ലാമിക് കമ്യൂനിറ്റി അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. മക്കളിരുവരും സാറ്റര്ഡേ സ്കൂളില് ചേര്ന്ന് ഇസ്ലാമിക ചരിത്രവും ഖുര്ആനും പഠിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അതിനിടെ, ഭീകരാക്രമണത്തിന്റെ ഇരകള്ക്കായി ഗവണ്മെന്റ് പ്രഖ്യാപിച്ച നഷ്ടപരിഹാര ഫണ്ടില് നിന്ന് 1.6 മില്യന് ഡോളറിന്റെ സഹായം കുടുംബത്തിന് ലഭിച്ചു. അത് സുഹൃത്തിന്റെ കൂടെ ബിസിനസില് നിക്ഷേപിച്ചു. ഓക്ലഹാമയില് തന്നെ ആരും തിരിച്ചറിയുന്നില്ലെന്ന മെച്ചവുമുണ്ട്. ന്യൂയോര്ക്കില് ഓര്മകള് വേട്ടയാടിയിരുന്നു. നഴ്സറിയിലായിരുന്നപ്പോള് ഫര്ഖദ് ചോദിക്കുമായിരുന്നു അവന്റെ ഉപ്പയെവിടെയെന്ന്, അവന്റെ കൂട്ടുകാരുടെയെല്ലാം മാതാപിതാക്കള് ഒരുമിച്ചോ വേറെ വേറെയായോ സ്കൂളില് വന്ന് അവരെ തലോടുമ്പോള് അവനെത്തേടി ഉമ്മ മാത്രം ചെന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഓര്മകള് എന്നെ വല്ലാതെ പീഡിപ്പിച്ചു അവയെല്ലാം ഞാനതിജീവിച്ചു. ഇന്ന് ഞാന് ശക്തയാണ്. അമേരിക്കയാണെന്റെ വീട് കുട്ടികളാണെന്റെ സ്വപ്നവും പ്രതീക്ഷയും.” ബംഗ്ളാദേശിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോള് പരീക്ഷണങ്ങള്ക്കു മുമ്പില് അധീരയാകാത്ത ബറാഹീന് അഷ്റഫി പറഞ്ഞു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-20962678188490916722011-08-29T20:37:00.023+04:002012-04-19T13:54:16.931+04:00ആ യുഗം ഇവിടെ അവസാനിക്കുന്നു<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ICsRI1xc_MRpAABAKNolllSt0dZ-ezKqEyYdw5qUvQx6uzCj4M0o4tclBwlkGUJVxlp2gk7utJdBaoBjFvLjQ0MPdizNwGMr7SMHNxWvbJFzo8OKHDJU-DW8fB1QaJhiPxdWAyKxQbMK/s1600/qaddafi_announcement" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1ICsRI1xc_MRpAABAKNolllSt0dZ-ezKqEyYdw5qUvQx6uzCj4M0o4tclBwlkGUJVxlp2gk7utJdBaoBjFvLjQ0MPdizNwGMr7SMHNxWvbJFzo8OKHDJU-DW8fB1QaJhiPxdWAyKxQbMK/s1600/qaddafi_announcement" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1969 സെപ്റ്റംബര് ഒന്നിന്റെ പ്രഭാതം കാത്തിരുന്ന ഇളം നാഴിക നേരത്ത് അവര് ഒരു കൂട്ടം പട്ടാളക്കാര് ഏതാനും ടാങ്കുകളിലായി പതുക്കെ ബെന്ഗാസിയിലെ ഇദാഅത്തുല് മംലക അല്ലീബിയ്യ (Kingdom of Libya Radio) റേഡിയോ സ്റേഷനു നേരെ നീങ്ങി. ചെറുത്തു നില്പ്പൊന്നും കൂടാതെ അവര് അകത്ത് പ്രവേശിച്ചു. രാവിലെ ആറ് മണിക്ക് 'സബാഹല് ഖൈര്' എന്ന ലളിത സംഗീത പരിപാടി പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യേണ്ടതായിരുന്നു. ആറു മണി കഴിഞ്ഞ് ഇരുപത് മിനിട്ടായപ്പോള് ഇരുപത്തിയേഴുകാരനായ അവരുടെ നേതാവ് ക്യാപ്റ്റന് മുഅമ്മറല് ഖദ്ദാഫി മൈക്രോ ഫോണിനു മുമ്പില് വന്നു നിന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു, “അസ്സലാമു അലൈക്കും, നിങ്ങളുടെ സൈന്യം, ആ പിന്തിരിപ്പന് പിന്നാക്ക അഴിമതി ഭരണകൂടത്തെ പുറത്താക്കിയിരിക്കുന്നു. നാടിന് അഭിമാനകരമായ ഒരു നിമിഷത്തില് നിങ്ങളുടെ വീര സേനാനികള് ഒറ്റയടിക്ക് വിഗ്രഹങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം തകിടം മറിച്ചിരിക്കുന്നു… </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ലിബിയ സ്വതന്ത്രയായി. ഇന്നു മുതല് ലിബിയ പരമാധികാര റിപബ്ളിക് ആയിരിക്കും. ലിബിയന് അറബ് റിപബ്ലിക് എന്ന പേരില് അറിയപ്പെടുകയും ചെയ്യും.. അടിച്ചമര്ത്തലുകളോ അത്യാചാരങ്ങളോ ഇല്ലാത്ത ഒരു സമൂഹം നിലവില് വരും. അവിടെ, ദൈവമിഛിച്ചെങ്കില്, സൌഭ്രാത്രത്തിന്റെയും സമതയുടെയും കൊടിക്കൂറക്കു കീഴില് നാം അണിനിരക്കും..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“അങ്ങനെ നാം നമ്മുടെ പൈതൃകത്തെ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കും. നമ്മുടെ വ്രണിതാഭിമാനത്തിന് വേണ്ടി പകരം ചോദിക്കും… പ്രവര്ത്തിക്കാനുള്ള സമയം സമാഗതമായി. നമുക്ക് മുമ്പോട്ടു നീങ്ങാം.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhn7HXw8Tk2LWtubdhrxPw_KJIM1WAzpm2zwxfLUa_2R6pJA8ok1ZegH3Y2y41gJlP3Qp-Gn2slg7LeDEgWGAXj_4c3BtbsXbpJB-pBie56tgWqx2gfVVinGXTOyPBXAIVeXAZPl5Bmawk/s1600/king+idris.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhn7HXw8Tk2LWtubdhrxPw_KJIM1WAzpm2zwxfLUa_2R6pJA8ok1ZegH3Y2y41gJlP3Qp-Gn2slg7LeDEgWGAXj_4c3BtbsXbpJB-pBie56tgWqx2gfVVinGXTOyPBXAIVeXAZPl5Bmawk/s1600/king+idris.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">ഇദ്രീസ് രാജാവ്</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">ഖദ്ദാഫി മൈക്രോ ഫോണ് സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്ത് പതിവ് സംഗീത പരിപാടിക്കു പകരം ഖുര്ആന് പാരായണം പ്രക്ഷേപണം ചെയ്യാന് ടെക്നീഷ്യനോടാവശ്യപ്പെട്ടു. തുടര്ന്ന് ട്രിപളി സ്റ്റേഷനുമായി ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചു; അവിടെ അപ്പോഴേക്കും മാര്ഷ്യല് മ്യൂസിക് പ്രക്ഷേപണം ചെയ്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ലിബിയ മുഴുവന് ഖദ്ദാഫിയുടെ ദുബാത്തല് വഹ്ദവിയ്യൂനല് അഹ്റാര് (Free Unitary Officers) എന്ന പേരിലുള്ള സൈനിക സംഘത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തില് വന്നു കഴിഞ്ഞു. തുര്ക്കിയിലെ അങ്കറയില് ചികിത്സയില് കഴിയുകയായിരുന്ന വയോധികന് മുഹമ്മദ് ഇദ്രീസ് സനൂസി രാജാവിനെ അവര് സ്ഥാനഭ്രഷ്ടനാക്കാനാക്കിയിരിക്കുന്നു. തീര്ത്തുമൊരു രക്തരഹിത വിപ്ലവം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിപ്ലവത്തിന് പത്തു ദിവസത്തിനു ശേഷം, നേതൃത്വം കൊടുത്ത ചെറുപ്പക്കാരനെ ലോകമറിഞ്ഞു. തെല്ലിട സംശയിച്ച ശേഷം പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളടക്കം പുതിയ റിപബ്ലിക്കിനെ അംഗീകരിക്കുകയായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സെപ്തംബര് വിപ്ലവം അഥവാ അല്ഫത്ഹ് എന്ന പേരില് ഇതുവരെ ഈ വിപ്ലവം അറിയപ്പെട്ടു; അതിന്റെ നായകന് അല്ഫാതിഹ് എന്ന പേരിലും. സെപ്തംബര് വിപ്ലവത്തിന്റെ സ്മരണ നില നിര്ത്തുന്ന നാമകരണങ്ങളാണ് എവിടെയും. അല്ഫാത്തിഹ് ബില്ഡിംഗ്, അല്ഫാത്തിഹ് യൂനിവേഴ്സിറ്റി, അല്ഫാത്തിഹ് സ്ക്വയര് അങ്ങനെയങ്ങനെ... ഫാതിഹ് അഥവാ ഖാഇദ് എന്നാണ് ഖദ്ദാഫി അഭിസംബോധന ചെയ്യപ്പെടുന്നത്. നാല്പത്തി രണ്ട് വര്ഷം മുമ്പ് ആ പ്രഭാതത്തില് ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യപ്പെട്ട യുഗം അവസാനിക്കാന് പോകുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRKHQM7vcUBjBMf_JjtjXP3vZeATMuhK99SNtMR_nDLejcfkpps6DEPI044T9LE16e_aBSC0utL-Y1B_ngBtOehg0Xb-coWy2D0XRXrED_VLmbB-jIuLpXg8Gr9Xb2rLVoPepRDNJchJcO/s1600/green+square.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRKHQM7vcUBjBMf_JjtjXP3vZeATMuhK99SNtMR_nDLejcfkpps6DEPI044T9LE16e_aBSC0utL-Y1B_ngBtOehg0Xb-coWy2D0XRXrED_VLmbB-jIuLpXg8Gr9Xb2rLVoPepRDNJchJcO/s1600/green+square.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">ഗ്രീന് സ്ക്വയര്</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">എല്ലാ സെപ്തംബര് ഒന്നാം തിയ്യതിയും ലിബിയയുടെ ഗ്രാമങ്ങളും നഗരങ്ങളും വൈദ്യുത പ്രഭയില് കുളിച്ചു നിന്നു. തോരണങ്ങള്തൂങ്ങി. ഈ വരുന്ന സെപ്തംബര് ഒന്നിന് അങ്ങനെയൊരാഘോഷം ലിബിയയില് ഉണ്ടാകാനിടയില്ല എന്ന് മിക്കവാറും ഉറപ്പായിക്കഴിഞ്ഞ ഒരു സന്ദര്ഭത്തിലാണിത് കുറിക്കുന്നത്. പ്രഖ്യാപനത്തിന് സമയം നിശ്ചയിക്കേണ്ട പ്രശ്നമേയുള്ളൂ എന്നു കേള്ക്കുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു കര്ഷക കുടുംബത്തിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ അംഗമായി സിര്ത്തിലാണ് ഖദ്ദാഫി ജനിക്കുന്നത്. പാരമ്പര്യ മത പഠനത്തിന് ശേഷം ഫെസ്സാനിലെ പ്രൈമറി സ്കൂളിലേക്കു പോയ ഖദ്ദാഫി അവിടെ വെച്ചാണ് പില്ക്കാലത്ത് വിപ്ലവത്തിന് കൂടെ നിന്ന സൈനിക ഓഫീസര്മാരായി വളര്ന്ന കൂട്ടുകാരുമായി പരിചയപ്പെടുന്നത്. തൊട്ടടുത്ത ഈജിപ്തിലെ ജമാല് അബ്ദുന്നാസറായിരുന്നു പ്രചോദനം. അറബ് ദേശീയതയും അഭിമാനവും ഉയര്ത്തിപ്പിടിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മറ്റു ചില സൈനിക വിപ്ലവകാരികളില് നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഭരണം പിടിച്ചെടുത്തതോടെ ഖദ്ദാഫി സ്വയം ജനറലായി ഉയര്ത്തിക്കാട്ടിയില്ല. ക്യാപ്റ്റനില് നിന്ന് കേണലായുള്ള ഉയര്ച്ച സൈനിത്തിലെ സാധാരണ രീതികളനുസരിച്ച ക്രമാനുഗതികതയോടെയായിരുന്നു. കേണലായിത്തന്നെ ശിഷ്ട കാലം അദ്ദേഹം നിലനില്ക്കുകയും ചെയ്തു. ഖദ്ദാഫിയുടെ തന്നെ വാക്കുകളില്, ലിബിയ ഭരിച്ചിരുന്നത് ജനങ്ങളായിരുന്നു. അതു കൊണ്ട് തന്നെ പൊലിമയേറിയ സൈനിക പദവികള് അദ്ദേഹത്തിന് ആവശ്യവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയക്കാരും അറബ് ഇസ്ലാമിക ലോകവും പുരോഗമന വാദികളും ഖദ്ദാഫിയുടെ വിജയത്തില് അതിരറ്റ് സന്തോഷിച്ചു. പ്രതീക്ഷയുടെ മസൃണമായ മുകുളങ്ങള് തലകാട്ടി. അറബ് ദേശീയ വാദത്തിന്റെയും ക്ഷേമരാഷ്ട്ര സങ്കല്പത്തിന്റെയും, അദ്ദേഹം അവകാശപ്പെട്ടതുപോലെ, നേരിട്ടുള്ള ജനകീയ ജനാധിപത്യത്തിന്റെയും മിശ്രണത്തില് ഖദ്ദാഫി തന്റെ ഭകരണകൂടം കെട്ടിപ്പടുത്തു. ഇസ്ലാമിക സോഷ്യലിസം എന്ന് അതിനെ പേരിട്ടു വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. ചെറുകിട കംപനികള്ക്ക് സ്വകാര്യ നിയന്ത്രണം അംഗീകരിച്ചപ്പോള് വന്കിട കംപനികളെ ഗവണ്മെന്റ് നിയന്ത്രിച്ചു. ക്ഷേമം, സ്വാതന്ത്യ്രം, വിദ്യാഭ്യാസം എന്നീ മേഖലകള്ക്ക് ഊന്നല് നല്കി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മദ്യവും ചൂതാട്ടവും നിരോധിച്ചു, ഒട്ടകപ്പാല് കുടിച്ച് ടെന്റ് കളില് ഒരു ബദുവായി ജീവിച്ചു. ഈ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ഇസ്ലാമിക് സ്റേറ്റിന്റെ' രൂപരേഖയെന്നോണം ഖദ്ദാഫി തന്റെ രാഷ്ട്രീയ തത്ത്വശാസ്ത്രത്തിന് പുറംവര ചമച്ചു; 1975 നും 79 നുമിടയില് മൂന്ന് വാല്യങ്ങളിലായി, അല്കിതാബുല് അഖ്ദര് (Green Book) ലൂടെ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രാഥമിക തലം മുതല്, വിദേശത്തയച്ചുള്ള പ്രോഫെഷ്നല് തലം വരെ വിദ്യാഭ്യാസം സൌജന്യമാക്കി, ബിസിനസ് തുടങ്ങാനായി പലിശയില്ലാത്ത വായ്പയനുവദിച്ചു. പെട്രോള് വിലയില് വര്ഷങ്ങളോളം വ്യത്യാസമുണ്ടായില്ല. ക്രൈം റേറ്റ് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായിരുന്നു ലിബിയ. ചുരുക്കത്തില്, പട്ടാള വേഷത്തില് വന്ന ഒരു ജനകീയ വിപ്ലവമായിരുന്നു തുടക്കത്തില് അത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUA3NcqbdmkM9nVLINlyGFfp0WFuysh9_1HbZ0PgN18yt2em6aFfvv47ccJD6stjE88SUHHIEhq1SPUjr1rpSpVU5-ykgs6bWAw4XLT4drH_YZw64WBzDecMp79o9zJ8JidTYsZ3fQKQR/s1600/night_fall.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="149" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxUA3NcqbdmkM9nVLINlyGFfp0WFuysh9_1HbZ0PgN18yt2em6aFfvv47ccJD6stjE88SUHHIEhq1SPUjr1rpSpVU5-ykgs6bWAw4XLT4drH_YZw64WBzDecMp79o9zJ8JidTYsZ3fQKQR/s200/night_fall.jpg" width="200" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">ട്രിപളിയിലെ ഒരു സന്ധ്യ</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">വിപ്ലവം കാടന്പൂച്ചകളെപ്പോലെയാണെന്നാരാണ് പറഞ്ഞതാരാണെന്നെനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ; വിശന്നാല് അവ സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങളെ കൊന്നു തിന്നുമത്രെ. സുപ്രസിദ്ധ അറബി നോവല്ക്കാരിയും കവയത്രിയുമായ അഹ് ലാം മുസ്തഗാന്മിയുടെ ദാകിറത്തുല് ജസദ് (ഗാത്രസ്മൃതി) എന്ന നോവല് അറുപത്തഞ്ചിലെ അല്ജീരിയന് വിപ്ലവത്തിനു ശേഷം നിലവില് വന്ന വിപ്ലകാരികളുടെ ഗവണ്മെന്റ്, വിപ്ലവത്തില് പങ്കെടുത്ത ധീര വിപ്ലവകാരികളോട് എങ്ങനെ പെരുമാറി എന്നു വരച്ചിടുന്നുണ്ട്. തങ്ങള് സ്വപ്നം കണ്ട വിപ്ലവം ഇതായിരുന്നില്ലല്ലോ എന്നു തോന്നിയ നിമിഷത്തില് പ്രതിഷേധമുയര്ത്തുന്നവര് ഒന്നുകില് ഏതെങ്കിലും തരത്തില് പെട്ട കേസുകളില് പ്രതി ചോര്ക്കപ്പെടുകയോ അല്ലെങ്കില് കൊല്ലപ്പെടുകയോ അതുമല്ലെങ്കില് അവര് തങ്ങളെത്തന്നെ വിസ്മൃതിക്ക് വിട്ടു കൊടുക്കുകയോ ആണ് പതിവ്. വിപ്ളവത്തിലെ അവരുടെ പങ്കിനെ ആരും പുകഴ്ത്തുന്നതു പോയിട്ട് അത് എവിടെയും പരാമര്ശിക്കപ്പെട്ടതു പോലുമില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വലുതും ചെറുതുമായ പോരാട്ടങ്ങളുടെയും വിപ്ലവങ്ങളുടെയുമൊക്കെ കഥ ഇതു തന്നെയാണ്. സഹസ്ര ദിന യുദ്ധത്തില് പങ്കെടുത്ത് ഒരിക്കലും വന്നണയാത്ത പെന്ഷന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന നിസ്സഹായനും നിരാലംബനും വൃദ്ധനുമായ കേണലിന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ മര്ക്വേസിന്റ No One Writes to the Colonel എന്ന ചെറുനോവലിലും കാണാം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">താന് നെഞ്ചിലേറ്റി നടന്നതും 1979 ല് ഖുമെയ്നിയുടെ നേതൃത്വത്തില് നിലവില് വന്നതുമായ വിപ്ലവാനന്തര ഇറാനെ നേരില് അനുഭവിക്കാന് തെഹ്റാനിലെത്തിയ സിയാഉദ്ദീന് സര്ദാറിനെ കാത്തിരുന്നത് വിപ്ലവത്തിന് നേതൃത്വം നല്കിയവരിലധികവും ജയിലാലെണെന്ന അസംബന്ധ യാഥാര്ഥ്യമായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ Desperately Seeking Paradise: Journeys of a Skeptical Muslim (മെനക്കെട്ട് സ്വര്ഗവും തേടി: സന്ദേഹിയായ മുസ്ലിമിന്റെ അലച്ചിലുകള്) എന്ന സ്വയം വിമര്ശനാത്മകമായ കൃതിയില് വളരെ രസകരമായിത്തന്നെ തന്നെ തന്റെ ക്വിക്സോട്ടിക് അനുഭവങ്ങള് വിവരിക്കുന്നുണ്ട് സര്ദാര്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയയും ഖദ്ദാഫിയും പതിവു രീതികളില് നിന്ന് മാറിസ്സഞ്ചരിച്ചില്ല. വിപ്ലവത്തിന്റെ പതിവു ഉഴവുചാലുകളിലൂടെത്തന്നെയായിരുന്നു ആ കര്ഷകനും വിപ്ളവക്കാളകളെ തെളിച്ചതും വിത്തെറിഞ്ഞതും. അതിര്ത്തിക്കുള്ളില് നിന്നും പുറത്തു നിന്നുമുള്ള ഏതെതിര്പ്പിനെയും തികഞ്ഞ അസഹിഷ്ണുതയോടെ ഉരുക്കു മുഷ്ടി കൊണ്ട് അദ്ദേഹം നേരിട്ടു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയയില് ചെന്നിറങ്ങിയ ദിവസം തന്നെ എനിക്ക് തോന്നിയത് അതൊരു പൊലിസ് സ്റ്റേറ്റ് ആണെന്നാണ്. എവിടെയും കര്ക്കശ ഭാവത്തോടെയുള്ള പൊലീസുകാരുടെ സാന്നിദ്ധ്യവും അവരുടെ മയമില്ലാത്ത പെരുമാറ്റവും. ഏതു തെരുവിന്റെ ഏതു കോണില് നിന്നും ഡിക്ടേറ്റര്ഷിപ്പ് നിങ്ങളെ കവിളില് തോണ്ടി വിളിച്ച് താനിവിടെയുണ്ടെന്നോര്മ്മിപ്പിക്കും. പോകപ്പോകെ ഡെമോക്രസിയെ അദ്ദേഹം ദീമ കുര്സി എന്ന് വിളിച്ചു. ലിബിയയിലെ അറബി വകഭേദമനുസരിച്ച് എന്നെന്നും കസേര (ദാഇമന് കുര്സി) എന്നര്ത്ഥം</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-ILHQ147zde48T95FWjK8MPM2GFwL6JbQoatWQpKGuQEBvLSDAfBt6GuXfBYaMfn-v0LVlRjiqFAuWa0taYyOExsVMF2fgBJNmcDLC9mIZr1MZhBvVdSaQSGtTYeAF34u3h5Mdnmfs9Vh/s1600/bab+al+azizia.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-ILHQ147zde48T95FWjK8MPM2GFwL6JbQoatWQpKGuQEBvLSDAfBt6GuXfBYaMfn-v0LVlRjiqFAuWa0taYyOExsVMF2fgBJNmcDLC9mIZr1MZhBvVdSaQSGtTYeAF34u3h5Mdnmfs9Vh/s1600/bab+al+azizia.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">ബാബല് അസീസിയായിലെ വന്മതില്</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">ബാബല് അസീസിയയിലെ വലിയ മതിലിനുള്ളില് രമ്യഹര്മ്യങ്ങളൊന്നുമില്ല. ഉണ്ടെങ്കില് തന്നെ പുറമേക്ക് കാണാനില്ല. എന്റെ ഡ്രൈവറും ലിബിയന് രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ച് അത്ര മോശമല്ലാത്ത വിവരുമുള്ളയാളുമായ സ്തവീ സ്വാലെഹിനോട് ഒരിക്കല് ചോദിച്ചു, “എന്താണിതിനുള്ളില്?” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ മറുപടി എന്നില് ചിരി വിടര്ത്തിയതല്ലാതെ കാര്യമായി എന്തെങ്കിലും വിവരം നല്കുന്നതായിരുന്നില്ല. ദീര്ഘ കാലം സൈനികനായിയിരുന്ന സ്തവിക്കു പോലും അവിടെ എന്താണുള്ളതെന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു വിവരവുമില്ലെങ്കില് സാധാരണക്കാരുടെ സ്ഥിതി പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആ സുതാര്യതയില്ലായ്മയും സാധാരണ പൌരനില് കനത്തു വന്ന അസംതൃപ്തിയുമാണ് ഖദ്ദാഫിക്ക് ശത്രുക്കളെ സൃഷ്ടിച്ചു കൊടുത്തതില് മുഖ്യ പങ്കു വഹിച്ചത് എന്നു തോന്നുന്നു. വിദേശീകള്ക്ക് കനത്ത ശമ്പളം നല്കുമ്പോള് തദ്ദേശീയര്ക്ക് നല്കുന്ന ശമ്പളം ദയനീയമാം വിധം താഴ്ന്ന വിതാനത്തിലുള്ളതാണ്. നിറയെ കണ്ണുകളും വെടിപ്പഴുതുകളുമുള്ള ആ മതില് സ്വന്തം ജനങ്ങളെ അകറ്റാനല്ലാതെ ഒരു നിലക്കും ഉപകാരം ചെയ്തില്ല എന്ന കാര്യം തീര്ച്ച. അല്ലെങ്കിലും മാന്യന്മാരെ തടയാമെന്നല്ലാതെ മതിലുകള് കൊണ്ട് ഒരു പ്രയോജനവുമില്ലല്ലോ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaNd5JgAsY8BHZp-VPFiHSSDs_WsaOss5uG93vu-hty3RE1lVz1YgbvLJTi4aptshfEnD7HffAu5CKRJXhoP9OifC2DuC1gWDKNYKpgRonvw3kiiBYX2qqohEu15TMLRXF7jgH5XdM2ykk/s1600/qaddafi_faisal.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaNd5JgAsY8BHZp-VPFiHSSDs_WsaOss5uG93vu-hty3RE1lVz1YgbvLJTi4aptshfEnD7HffAu5CKRJXhoP9OifC2DuC1gWDKNYKpgRonvw3kiiBYX2qqohEu15TMLRXF7jgH5XdM2ykk/s320/qaddafi_faisal.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">സഹാറയുടെ പശ്ചാത്തലത്തില് </span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">അതി സമര്ഥനും അതേ സമയം വിചിത്ര സ്വഭാവിയുമാണ് ഖദ്ദാഫി. താനല്ലാത്ത എല്ലാ അറബ് ഭരണാധികരകളും അമേരിക്കയുടെയും യൂറപ്യന് രാജ്യങ്ങളുടെയും പാവകളാണെന്ന് അദ്ദേഹം നിരന്തരം ആക്ഷേപിച്ചു. ജി.സി.സി രാജ്യങ്ങളിലെ ചില ഭരണാധികാരികളുടെ കൈപിടിച്ചു കുലുക്കേണ്ടി വരുമെന്നതു കൊണ്ട് കൈകളില് ഗ്ളൌസുകള് ധരിച്ചാണ് ഒരു അറബ് ഉച്ചകോടിയില് ഖദ്ദാഫി പങ്കെടുത്തത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടായ നിരന്തരമായ അപമാനത്തില് സഹികെട്ട് ഒരിക്കല് സഊദിയിലെ അബ്ദുല്ലാ രാജാവ് ചോദിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു, “നിങ്ങളെ ആരാണ് പിന്നെ അധികാരത്തില് കൊണ്ടു വന്നത്?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അതെന്താ? അതിനു പിന്നില് ഒരു കഥയുണ്ട്. നിങ്ങളനുവദിക്കുമെങ്കില്, മുഹമ്മദ് ഹസനെയ്ന് ഹൈക്കലിനെപ്പോലെ, അറബ് ലോകത്തെ ഉന്നത ശീര്ഷനായ ഒരു പത്രപ്രവര്ത്തകനെ ഇനിയുള്ള വിവരണത്തിനായി എനിക്ക് കൂട്ടു പിടിക്കേണ്ടിവരും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHUN1N2zxUZohWluzcwVQk1v39FnLqHD9yA4pBTD9lLoR2EKfKN8Aq9-Rrfbmltm5blgUABOvmsNY2483fvGBTElUM19mVmgokJaaxZbFjV1VZjx2cT124O-NIV4kAmRM2uCpdnaM6Xa_z/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHUN1N2zxUZohWluzcwVQk1v39FnLqHD9yA4pBTD9lLoR2EKfKN8Aq9-Rrfbmltm5blgUABOvmsNY2483fvGBTElUM19mVmgokJaaxZbFjV1VZjx2cT124O-NIV4kAmRM2uCpdnaM6Xa_z/s1600/images.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">മുഹമ്മദ് ഹസനൈന് ഹൈക്കല്</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">അമേരിക്കയുടെയും ബ്രിട്ടന്റെയും സൈന്യങ്ങള് ലിബിയയിലുണ്ടായിരുന്നിട്ടും എങ്ങനെ ഖദ്ദാഫിയുടെ വിപ്ലവം അരങ്ങേറി എന്ന് ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ഇക്കഴിഞ്ഞ ഏപ്രല് 29 വ്യാഴാഴ്ച അല്ജസീറ (അറബി) ചര്ച്ചയില് ഹൈക്കല് തന്റെ പതിവു ശൈലിയില് വിവാദത്തിനു തിരി കൊളുത്തി. 1969 ഓഗസ്ത് ഒടുവില് ഇസ്രയേലുമായി നേരിട്ട് യുദ്ധമുഖത്തു നില്ക്കുന്ന രാഷ്ട്രത്തലവന്മാരുടെ ഒരു സമ്മേളനത്തിനിടെയാണ് ലിബിയയില് ഭരണമാറ്റം നടന്നുവെന്ന വാര്ത്തകള് വരുന്നത്. ഈജിപ്ഷ്യന് പ്രസിഡന്റ്നെ അനുഗമിക്കുകയായിരുന്ന പത്രപ്രവര്ത്തകരുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഹൈക്കലിനോട് പ്രസിഡന്റ് നാസര്, ലിബിയയില് പുതുതായി ഭരണം പിടിച്ചെടുത്തിരിക്കുന്ന പട്ടാളക്കാരുമായി അഭിമുഖം നടത്താനാവശ്യപ്പെട്ടു. സംസാരത്തില് നിന്ന് നാസറിന് വിപ്ളവത്തെക്കുറിച്ച് മുന്കൂട്ടി വിവരമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നതായി തോന്നിയില്ല. വിപ്ളവകാരികള് ബഅസിസ്റ്റു (ബാത്തിസ്റ്) കളാണോ അതോ അറബ് ദേശീയ വാദികളാണോ എന്നൊക്കെയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിനറിയേണ്ടിയിരുന്നത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിപ്ലവ നേതാക്കളില് രണ്ടാമനായിരുന്ന മുസ്തഫാ ഖര്റൂജിയുമായാണ് അദ്ദേഹം ആദ്യം സംസാരിക്കാന് ശ്രമിച്ചത്. മെലിഞ്ഞ് കിളിരം കൂടിയ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ കാണിച്ചു കൊടുത്തിട്ട്, ഖര്റൂജി പറഞ്ഞു ഞാനല്ല അദ്ദേഹമാണ് നേതാവ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൂടിക്കാഴ്ചക്കു ശേഷം ഹൈക്കല് നാസറിന് റിപ്പോര്ട്ട് നല്കി “ഇവര് ബഅസിസ്റ്റുകളെക്കാള് മോശമാണ്”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiihSIJjcMk7qU2jw32VR2CVTnmt9bJKe5oF_47RfVfuJeVMAeGoCnuPTNooB9MBOnQ8Ee5veFbrU9NbKa9ALgZSYugNptfkVXqMJDUgHQeS-tHdC8iPfnwzvc1n5J8H-x5_gBXMtJgQvpM/s1600/nasser.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiihSIJjcMk7qU2jw32VR2CVTnmt9bJKe5oF_47RfVfuJeVMAeGoCnuPTNooB9MBOnQ8Ee5veFbrU9NbKa9ALgZSYugNptfkVXqMJDUgHQeS-tHdC8iPfnwzvc1n5J8H-x5_gBXMtJgQvpM/s1600/nasser.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">നാസറിനോടൊപ്പം</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">അമേരിക്കന് സേന ട്രിപളിയിലും ബ്രട്ടീഷ് സേന വിപ്ലവത്തിന്റെ ആദ്യ രംഗം അരങ്ങേറിയ ബെന്ഗാസിയിലും സന്നിഹിതരായിരുന്നിരിക്കെ അവരുടെ കണ്ണു വെട്ടിച്ച് എങ്ങനെ ഒരു ചെറു സംഘത്തിന് ഇത്തരം ഒരു ഭരണമാറ്റം നടത്താനായി, എന്ന് ഹൈക്കല് ചോദിക്കുന്നു. ഒമ്പതിനായിരം സൈനികരുണ്ടായിരുന്നു അന്ന് രാജാവിന്റെ സൈന്യത്തില്. പൊലിസ് ഗാഡില് പന്ത്രണ്ടായിരവും കൂടാതെ പതിനെണ്ണായിരം വരുന്ന സാദാ പൊലിസ് സേനയും. സൈനികരുടെ ഒരു ചെറു സംഘത്തിനെങ്ങനെ പിന്നെ അവരെ മറി കടക്കാനായി? ഉത്തരം ഒന്നു മാത്രം: ലിബിയന് സൈനികക്കോടതിയോടുള്ള പ്രതിഷേധം മാത്രമായിരുന്നു റേഡിയോ നിലയം പിടിച്ചെടുക്കാന് പുറപ്പെട്ട സംഘത്തിനുണ്ടായിരുന്നത്. അതിന് അവര്ക്ക് പ്രത്യേക എതിര്പ്പുകളൊന്നും ഒരു ഭാഗത്തു നിന്നുമുണ്ടായില്ല എന്നത് വിചിത്രമായി തനിക്ക് തോന്നുന്നുവെന്ന് പറയുന്ന ഹൈക്കല് വിപ്ലവത്തിന് പിന്നില് അമേരിക്കന് ബിട്ടീഷ് സൈന്യങ്ങളുടെ ഒളി പിന്തുണ ലഭിച്ചുവെന്നും അവരുടെ താല്പര്യം സംരക്ഷിക്കാനാണ് രാജാവിനെ അട്ടിമറിച്ചതെന്നും പറയുന്നു. റേഡിയോ നിലയം നാടകം അലമ്പില്ലാതെ അരങ്ങേറിയതോടെ മുമ്പോട്ടു നീങ്ങാന് അമേരിക്കന് ബ്രിട്ടീഷ് സൈനികാധികാരികള് ഖദ്ദാഫി സംഘത്തിന് നിര്ദ്ദേശം നല്കുകയായിരുന്നുവത്രേ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സെപ്തംബര് ഒന്നിന് അധികാരം തന്റെ മകന് ഹസനല് സനൂസിക്ക് കൈമാറാനായി നില്ക്കുകയായിരുന്നുവത്രേ വയോധികനും സൂഫിയുമായിരുന്ന രാജാവ്. ഹസനാകട്ടെ, വിപ്ളവ വാര്ത്ത വന്ന നിമിഷം പുതിയ ഭരണകൂടത്തിന് പിന്തുണ പ്രഖ്യാപിച്ചു. രാജാവ് ശിഷ്ട കാലം ചെലവഴിച്ചത് അമേരിക്കയിലോ ബ്രിട്ടനിലോ ആയിരുന്നില്ല. തന്റെ ദീര്ഘകാല സുഹൃത്തായിരുന്ന നാസറിന്റെ ഈജിപ്തിലായിരുന്നു. അമേരിക്കയും ബ്രിട്ടണും തനിക്ക് സുരക്ഷിത വിപ്രവാസം നല്കില്ല എന്നദ്ദേഹത്തിനുറപ്പായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇന്ന് 42 വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം കാവ്യ നീതി ഖദ്ദാഫിയെത്തേടിയെത്തിയിരിക്കുന്നു. നാറ്റോയുടെയും അമേരിക്കയുടെയും കൈക്ക് നീണ്ട നാലു പതിറ്റാണ്ടു കാലത്തെ ഭരണത്തിന് അനിവാര്യമായ അന്ത്യം കുറിക്കുപ്പെടുന്നു. അന്ത്യത്തിന്റെ സമയം കുറിക്കാന് മാത്രമേ ഇനി ബാക്കിയുള്ളൂ വെന്ന് അവിടെ നിന്നുള്ള വാര്ത്തകള് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span class="apple-style-span"><i><span style="color: black; font-family: ML-TTRevathi; font-size: large; line-height: 115%;">ലിബിയന് ജീവിതം അയവിറക്കുന്ന കൂടുതല് കുറിപ്പുകള്ക്കായി താഴെയുള്ള ലിങ്കുകളില് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക:</span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: ML-TTRevathi; font-size: large; line-height: 15px;"><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/03/blog-post.html">ഇതൊക്കെയായിരുന്നു ജമാഹിരിയായിലെ വിശേഷങ്ങള്<i> </i></a></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: ML-TTRevathi;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large; line-height: 15px;"><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/05/blog-post.html">അവിടെ കാരാഗൃഹങ്ങളേതെങ്കിലും തകര്ന്നു കാണുമോ?</a></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: ML-TTRevathi;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 16px;"><i><br />
</i></span></span></div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-20674466192967793212011-08-21T22:01:00.012+04:002012-10-07T09:23:58.731+04:00അന്ന് ജനങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>കാലം:</b> 1947 ഓഗസ്ത് 15 നെ തുടര്ന്നു വന്ന കറുത്ത ദിനങ്ങള്. മൃഗീയതയില് ഒരു കൂട്ടം മറ്റൊരു കൂട്ടത്തെ പിന്നിലാക്കാന് മത്സരിച്ച ശാപദുരിതമാര്ന്ന പകലിരവുകള്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>സ്ഥലം:</b> ജാലന്ധര് സിറ്റി റെയ്ല് വേ സ്റേഷന് പരിസരം. അടിമുടി ആയുധം ധരിച്ച സിഖ് യുവാക്കള് അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടക്കുന്നു. വെള്ള യൂനിഫോമിലുള്ള അവരുടെ നേതാവിന്റെ മുഖത്ത് ഏതോ വീരകൃത്യം ഏറ്റെടുത്തു നടത്തുന്നതിന്റെ ഗൌരവം. നിശ്ശബ്ദമായ തെരുവുകളിലേക്ക് നീണ്ടു കിടക്കുന്ന ട്രക്കുകളുടെ നീണ്ട നിര. പിടികൂടുന്ന ഇരയെ കൊന്നതിനു ശേഷം ട്രക്കുകളില് കരുതി വച്ച വിറകുപയോഗിച്ച് കത്തിച്ച് വിസ്മൃതിയിലേക്കു തള്ളുകയാണ് പതിവ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">റോന്തു ചുറ്റുന്ന നേതാവിന്റെ പകപുകയുന്ന കണ്ണുകള് ഒരാള് രൂപത്തിലുടക്കി. സ്റേഷന്റെ കവാടത്തിലൂടെ പുറത്തേക്കു വരികയാണാരൂപം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഫ്രഞ്ച് മാതൃകയില് കത്രിച്ച താടിയിഴകള് അവിടവിടെ നരച്ചിട്ടുണ്ട്. മുഖത്ത് കറുത്ത കണ്ണട, ക്രീം കളര് ഷെര്വാനി; കാഴ്ചയില് ഒരു കുലീന മുസ്ലിം കുടുംബത്തിലെ അംഗം. ഒരു സൈനികോദ്യോഗസ്ഥന് അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിക്കുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2PsGfNwHuv2TrRvnce9BDKB9lVspLq9ums6AkITxcQKlIOBtwaJpJnjBjst3pW0f3GttsOXImNjzZHYOlpok4ao6TDOGmeyZRmC-0Vfz-3xjSZdYf1n5_BGGqAwJm7ydFMvYnTuzLpEyy/s1600/zakir.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2PsGfNwHuv2TrRvnce9BDKB9lVspLq9ums6AkITxcQKlIOBtwaJpJnjBjst3pW0f3GttsOXImNjzZHYOlpok4ao6TDOGmeyZRmC-0Vfz-3xjSZdYf1n5_BGGqAwJm7ydFMvYnTuzLpEyy/s1600/zakir.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;">ഇര കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്ന അക്രമി സംഘത്തിന്റെ നേതാവും അനുയായികളില് ചിലരും സ്റ്റേഷന്റെ കവാടത്തിലേക്ക് കുതിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഇനി ഒരടി മുമ്പോട്ടു വെക്കരുത്!” തന്റെ സ്റ്റേന് ഗണ് അവരുടെ നേരെ ചൂണ്ടി സൈനികോദ്യോഗസ്ഥന് അലറി. അത്രയ്ക്ക് അവര് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ലെന്നു തോന്നുന്നു. അവര് നിന്നേടത്തു നിന്നു. വെള്ള യൂനിഫോമിലുള്ള നേതാവ് സൈനികോദ്യോഗസ്ഥനുമായി തര്ക്കിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“നിങ്ങളെന്തിനാണ് അയാളെ സ്വീകരിക്കാനെത്തിയിരിക്കുന്നത്?” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഞാനിദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിക്കാനായി വന്നതല്ല, മറ്റൊരു കാര്യത്തിനു വേണ്ടിയാണ് വന്നത്. ഇദ്ദേഹം ആരാണെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള് ഞാനെന്റെ കൂടെ കൊണ്ടു പോകാന് തീരുമാനിച്ചു. അത്രമാത്രം.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ശരി, ഇനി അയാളെ ഞങ്ങള്ക്ക് വുട്ടു തരിക”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“നാണമില്ലേ? സിഖുകാരായ നിങ്ങള് മറ്റൊരു സിഖുകാരനോട് മാന്യനും കുലീനനുമായ ഒരാളെ വഞ്ചിക്കണമെന്ന് പറയാന്?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ശരി, നിങ്ങള് വാക്ക് പാലിച്ചോളൂ. അയാളെ പട്ടണത്തിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി പ്രധാന കവലയില് വിട്ടേച്ചാല് മതി, ഞങ്ങളെടുത്തോളാം.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“എനിക്കിഷ്ടമുള്ളേടത്തേക്ക് ഞാനിദ്ദേഹത്തെ കൊണ്ടു പോകും; എനിക്കിഷ്ടമുള്ളേടത്ത് ഇറക്കി വിടുകയും ചെയ്യും”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">*******</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ സംഭവത്തിലെ രണ്ടു സിഖുകാരിലൊരാള്, ആ നാളുകളില് നിയമം കയ്യിലെടുത്ത് ഭീകരത സൃഷ്ടിച്ച, രക്തദാഹികളായ അക്രമി സംഘങ്ങളിലൊന്നിന്റെ അജ്ഞാതനായ തലയാള്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മറ്റെയാള് തന്റെ രാഷ്ട്രത്തെ സേവിക്കുന്ന ഉത്തരവാദിത്ത ബോധമുള്ള ഒരുദ്യോഗസ്ഥന്, ക്യപ്റ്റന് ഗുര്ധ്യാന് സിംഗ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തര്ക്കത്തിലിരിക്കുന്ന വ്യക്തി ജാമിഅ മില്ലിയ ഇസ്ലാമിയയുടെ റെക്ടറും പേരുകേട്ട വിദ്യാഭ്യാസ വിചക്ഷണനുമായ ഡോക്ടര് സാക്കിര് ഹുസൈന്.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">*******</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രോഗിയും പരിക്ഷീണനുമായിരുന്നു ഡോക്ടര് സാഹെബ്. ഡല്ഹിയില് നിന്ന് കഷ്മീരിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടതാണ്. അതൊരുല്ലാസയാത്രയായിരുന്നില്ല; ആരോഗ്യം വീണ്ടെടുക്കാനായി ഡോക്ടര്മാര് നിര്ദേശിച്ച യാത്ര. വഴിയില് വെച്ചാണ് പഠാന്കോട്ടിലേക്കുള്ള തീവണ്ടി സര്വീസ് നിര്ത്തി വെച്ച വിവരം അദ്ദേഹത്തിനു ലഭിച്ചത്. അതോടെ യാത്ര ജാലന്ധറില് അവസാനിപ്പിച്ചു. അവിടെ അദ്ദേഹത്തിന് കുറച്ച് സുഹൃത്തുക്കളുണ്ട്. ലുധിയാണയില് വെച്ച് സ്റ്റേഷന് മാസ്റ്റര് അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞിരുന്നു, “ഫെറോസ്പൂരിലേക്കുള്ള ട്രാക്ക് അടച്ചിരിക്കുകയാണ്. ജാലന്ധറിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊള്ളൂ, അവിടെ താങ്കള്ക്കാവശ്യമുള്ള എല്ലാ സംവിധാനവും ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9BEesVE1srs3uZMicHBBembSdSxv5dP6OlOPfnCD3NJEgUg7xLLC7K0YCX7J64sQLNyixMQrLNUaLl4Yp7tCwuLt8Bj9qdq-HHskHZcbrupIByS1tHtgQ35whE-boGiH75GrHQgX5XRTj/s1600/riot.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9BEesVE1srs3uZMicHBBembSdSxv5dP6OlOPfnCD3NJEgUg7xLLC7K0YCX7J64sQLNyixMQrLNUaLl4Yp7tCwuLt8Bj9qdq-HHskHZcbrupIByS1tHtgQ35whE-boGiH75GrHQgX5XRTj/s1600/riot.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഭാവനാ സമ്പന്നനായ സ്റ്റേഷന് മാസ്ററുടെ 'സംവിധാനം' എന്ന ആലങ്കാരിക പ്രയോഗത്തിന്റെ അര്ഥം സാക്കിര് സാഹെബിന് മനസ്സിലായത് ജാലന്ധറില് എത്തിയ ശേഷം മാത്രമാണ്. ആ സംവിധാനങ്ങള് ഏറെക്കുറെ പൂര്ണവുമായിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വണ്ടി ജാലന്ധറിലെത്തി. ഒരു കൂലിയെപ്പോലും സ്റേഷനില് കാണാനില്ല. പകരം ഒരു കൂട്ടം കൊലയാളികള്, സന്നദ്ധസേവകര് എന്ന വ്യാജേന എല്ലാ മുസ്ലിം യാത്രക്കാര്ക്കും തങ്ങളുടെ സേവനം വച്ചുനീട്ടുന്നുണ്ട്. അവരുടെ കൈപിടിക്കുന്നു, പെട്ടികള് താങ്ങിയെടുക്കുന്നു, കുട്ടികളെ വാരിയെടുക്കുന്നു, മുമ്പോട്ട് വഴി കാണിക്കുന്നു... സാക്കിര് സാഹെബ് ഇതൊന്നുമറിയാതെ അവരെ വിളിച്ചു, പ്രാദേശിക സേവാസമിതിയിലെ അംഗങ്ങളാണവരെന്ന് ധരിച്ചിട്ടാകണം അദ്ദേഹം അവരോടൊപ്പം നടന്നു. പുറത്തേക്കുള്ള കവാടത്തിലെത്തുന്നതിനുമുമ്പ്, കൊലയാളിയുടെ വാളിന്റെ ഏതാനും വാര അകലെ വെച്ച്, വിധിയുടെ ഇടപെടലുണ്ടായി; കുന്ദന്ലാല് കപൂറിന്റെ രൂപത്തില്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുന്ദന്ലാല് കപൂറിന് സാക്കിര് സാഹെബിനെ അറിയാമായിരുന്നു. മരണക്കെണിയിലേക്കുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ നടത്തം കണ്ടപ്പോള് കുന്ദന്ലാലിന്റെ കാലിനടിയില് നിന്ന് മൂര്ധാവിലേക്കൊരു മിന്നല് പാഞ്ഞു. ആദ്യത്തെ ഞെട്ടലില് നിന്ന് മുക്തനായപ്പോള് അദ്ദേഹം ഉറക്കെ വിളിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഡോക്ടര് സാഹെബ്, താങ്കളോ?... താങ്കളെങ്ങോട്ടു പോകുന്നു. സ്വന്തം ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് കുന്ദന്ലാല് മറുപടിയൊന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. അദ്ദേഹം സാക്കിര് സാഹെബിന്റെ കരങ്ങള് കവര്ന്നെടുത്തു. പിടിച്ചു വലിച്ച് സ്റ്റേഷന് മാസ്റററുടെ മുറിക്കകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ആഗതനെ സ്റേഷന് മാസ്റ്റര്ക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി കുന്ദന്ലാല് പുറത്തേക്കോടി. വീണ്ടും ഒരു നിമിഷം... തടിച്ച് ഉയരം കൂടിയ രണ്ടു സിഖുകാര് കയ്യില് കഠാരയുമായി മുറിയുടെ വിതില്ക്കല് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് സാക്കിര് സാഹെബിനോട് പുറത്തു വരാന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അദ്ദേഹം കുറേക്കൂടി ജീവിക്കണമെന്നാണ് ദൈവ നിശ്ചയം. ഗാലിബിന്റെ വരികള് ഓര്മയിലോടിയെത്തി, “ബെയ്ഠാ രഹാ അഗര്ചെ ഇഷാറാ ഹുവാ കിയെ”. അദ്ദേഹം ഇരുന്നിടത്തു നിന്നിറങ്ങിയില്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അന്ന് ജനങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുന്ദന്ലാല് കപൂര് ഓടിപ്പോയത് ക്യാപ്റ്റന് ഗുര്ധ്യാന് സിങിനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വരാനായിരുന്നു. ക്യാപ്റ്റന്റെ ചെവിയില് അദ്ദേഹം എന്തോ തിരക്കിട്ടു മന്ത്രിച്ചു. അവരുടെ മുമ്പിലിരിക്കുന്ന വ്യക്തി ജാമിഅ മില്ലിയായുടെ റെക്ടറാണെന്നും വിദ്യാഭ്യാസ വിചക്ഷണനാണെന്നും മഹാത്മാ അദ്ദേഹത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്നും ജവാഹര്ലാല് അദ്ദേഹത്തെ ആദരിക്കുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹത്തിനെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാല് അത് ക്യാപ്റ്റനെയും ബാധിക്കുമെന്നുമൊക്കെയാകാം. ആര്ക്കറിയാം!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqpsn_fffy07Cr23rmovMCq0CptzS59RphKLC_JUY76zo-PLPVNV_Y2HM7BMYpAkGDhqc6nXNFZBThk2c1YxT9i3Es9dsgqfv2PCj1CSXR6FyMXc3h2tMtCJKD9bercj__o9fM1-Ug1onf/s1600/First-Train-to-Pakistan.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqpsn_fffy07Cr23rmovMCq0CptzS59RphKLC_JUY76zo-PLPVNV_Y2HM7BMYpAkGDhqc6nXNFZBThk2c1YxT9i3Es9dsgqfv2PCj1CSXR6FyMXc3h2tMtCJKD9bercj__o9fM1-Ug1onf/s320/First-Train-to-Pakistan.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മാന്യനും അഭിമാനിയുമായ ക്യാപ്റ്റന്, നിരപരാധിയും ബഹുമാന്യനുമായ ‘ബന്ദി’യുടെ ജീവന് രക്ഷിക്കാനായി തന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം നിര്വഹിച്ചു. മരണത്തിന്റെ പിളര്ന്ന വായ്മുഖത്തുനിന്ന് സാക്കിര് സാഹെബിനെ പിടിച്ച് പുറത്തേക്കു കൊണ്ടുവന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അകമ്പടി സേവിച്ചു. സാക്കിര് സാഹിബിനെയിരുത്തി സ്വയം വാഹനമോടിച്ച് ജാലന്ധറിലെ സബോഡിനേറ്റ് ജഡ്ജായിരുന്ന രഘുബീര് സിംഗ് ബേദിയുടെ വീട്ടിലെത്തി. ഏതാനും സൈനികരെ കാവല് നിര്ത്തി അദ്ദേഹം സ്റ്റേഷനിലേക്ക് മടങ്ങി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബേദി സാഹെബ് സാക്കിര് സാഹെബിന്റെയൊരു പഴയ സ്നേഹിതനായിരുന്നു. കാറിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് വീട്ടില് നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ ബേദി തന്റെ ബഹുമാന്യനായ അതിഥിയെ നെഞ്ചോടു ചേര്ത്തു. ഇരുവരും നേര്ക്കുനേര് നോക്കി. പറയാനുള്ളതെല്ലാം നിമിഷനേരത്തെ നോട്ടത്തിലൂടെ കൈമാറി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNPDkCVw61MWbbaS_z63FEpnbDJ48U1A5XlDizRznLEkiFbg7g4b6U_VfmWL4_POaazRW7oFoCw7GkP0YKtZ8Kv0fOr_F0DpItpmURnYQzLPUcLJD96Wxtdtd2UbNWAWWid6w6qHLqrccV/s1600/Massive-Exchange.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNPDkCVw61MWbbaS_z63FEpnbDJ48U1A5XlDizRznLEkiFbg7g4b6U_VfmWL4_POaazRW7oFoCw7GkP0YKtZ8Kv0fOr_F0DpItpmURnYQzLPUcLJD96Wxtdtd2UbNWAWWid6w6qHLqrccV/s320/Massive-Exchange.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബേദിയും പത്നിയും പൌരസ്ത്യ ആദിഥ്യമര്യാദയോടെ സാക്കിര് സാഹെബിനെ പരിചരിക്കുന്നതില് മത്സരിച്ചു. കഥ കേട്ട് അവര് സ്തബ്ധരായി. തങ്ങളുടെ ആളുകളുടെ അന്തസ്സുകെട്ട പ്രവര്ത്തിയോര്ത്ത് അവര് ലജ്ജിച്ചു. അന്നേരം പുറത്ത് ജാലന്ധറിലെ ഒഴിഞ്ഞ മുസ്ലിം വീടുകളുടെ അവസാനത്തെ അവശേഷവും തീനാളങ്ങള് നക്കിത്തുടക്കുകയായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അന്ന് ജനങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവരുടെ അതിഥിയും ലജ്ജിച്ചു തലതാഴ്ത്തി. തന്റെ മതാനുയായികള് അവര്ക്ക് സ്വാധീനമുള്ള ഭാഗങ്ങളില് കാട്ടിക്കൂട്ടിയ ക്രൂരതകള് ഒട്ടും കുറവായിരുന്നില്ല. ലാഹോറിലെ ഡി.വൈ.എസ്.പി യുടെ സഹോദരന് കൊല്ലപ്പെട്ടത് മൃഗീയമായാണ്. വീട് കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ടു. പിന്നെയത് ഇടിച്ചു നിരത്തി. ഇറങ്ങിയോടിയ ഡി.വൈ.എസ്.പി യെ പിന്തുടര്ന്ന് നഗ്നനാക്കി അതിര്ത്തി കടത്തി വിട്ടു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അടുത്ത ദിവസം പ്രഭാതത്തില്, ഡല്ഹിയിലേക്ക് മടങ്ങിപ്പോകാന് അനുവദിക്കണമെന്ന് സാക്കിര് സാഹെബ് ബേദി ദമ്പതികളോടഭ്യര്ഥിച്ചു. ബേദി സാഹെബ് പട്ടാളക്കാരുടെ അകമ്പടിയോടെ സ്വന്തം കാറില് അദ്ദേഹത്തെ ജാലന്ധര് കന്റോണ്മെന്റ് സ്റ്റേഷനിലെത്തിച്ചു. ഡല്ഹിയിലേക്കുള്ള വണ്ടിയില് കയറ്റിയിരുത്തി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNH9XYGHnQrQraPUMNv4HLezSgnfYcvGhjYdnG_WaK2mV4wHmBuBHB4ALiHjFn63CVJvuXjFqYj-uV9rd-159P1L2I_5Db6rVvTtvSwniDbfLUnoVv5QZ1ij8jTD_KYgreqyIfx1M1-qKp/s1600/Parting-Library.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNH9XYGHnQrQraPUMNv4HLezSgnfYcvGhjYdnG_WaK2mV4wHmBuBHB4ALiHjFn63CVJvuXjFqYj-uV9rd-159P1L2I_5Db6rVvTtvSwniDbfLUnoVv5QZ1ij8jTD_KYgreqyIfx1M1-qKp/s320/Parting-Library.jpg" width="320" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സാക്കിര് സാഹെബ് സീറ്റില് ഇരുന്നതേയുള്ളൂ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന് വന്ന് അദ്ദേഹത്തെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “ഞാന് അങ്ങയുടെ ശിഷ്യനാണ്. അങ്ങന്നെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഇപ്പോള് ഒരഭയാര്ഥി. എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട് ഇന്ത്യയിലേക്ക് വരുന്നു. പരീക്ഷകളില് വിജയിച്ചത് സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്ന കുറേ കടലാസുകളല്ലാതെ എന്റെ കയ്യിലൊന്നുമില്ല. എന്റെയീ രണ്ടു കൂട്ടുകാര് അങ്ങേക്കൊപ്പം ഈ കംപാര്ട്മെന്റ്ലുണ്ടാകും, ഒന്നിനും പുറത്തിറങ്ങരുത്. എന്തു വേണമെന്ന് ഇവരോട് പറഞ്ഞാല് മതി. അവര് അങ്ങയുടെ ആവശ്യം നിവര്ത്തിച്ചു തരും.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മടക്കയാത്രക്കിടയിലെ ഭീകര ദൃശ്യങ്ങള്ക്കിടയില് സാക്കിര് സാഹെബ് മൂകനായിരുന്ന് പ്രാര്ഥിച്ചു; നിസ്സഹായന്റെ അവസാനത്തെ അത്താണി. വണ്ടി സ്റ്റേഷനുകളില് നിന്ന് സ്റ്റേഷനുകളിലേക്ക് ഇരമ്പിയൊഴുകി. ജാലന്ധര് കന്റോണ്മെന്റ് ജാലന്ധര് സിറ്റി, ലുധിയാണ… എല്ലാം സ്റേഷനുകള് എന്നതിനേക്കാള് അഭയാര്ഥി ക്യാമ്പുകളായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്ളാറ്റ്ഫോം നിറയെ കിനാവുകള് കരിഞ്ഞ, പ്രതീക്ഷകള് കൊഴുഞ്ഞ മനുഷ്യ രൂപങ്ങള്. അതിരുകളില്ലാത്ത നരച്ച ആകാശപ്പരപ്പില് കണ്ണുംനട്ട് അവരിരുന്നു. അതിര്ത്തിക്കപ്പുറത്തുനിന്ന് പലായനം ചെയ്തെത്തിയ നിരാശാഗ്രസ്തരായ ജനക്കൂട്ടങ്ങള്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചിലര് തങ്ങളുടെ നഷ്ടപ്പെട്ട മാതാപിതാക്കളെ വിളിച്ച് വാവിട്ട് കരയുന്നു. മറ്റു ചിലര്, വഴിയില് വെച്ച് കൊല്ലപ്പെടുകയോ തട്ടിയെടുക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്ത സഹോദരനെയോ സഹോദരിയെയോ ഓര്ത്ത് നിലവിളിക്കുന്നു. ഇനിയും ചിലര് കാണാതായ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെയോര്ത്ത് വിതുമ്പിക്കരയുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അന്ന് ജനങ്ങള്ക്കെല്ലാം ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മനുഷ്യ രൂപത്തില് കണ്ടവരെല്ലാം അന്ന് മനുഷ്യരായിരുന്നില്ല. മിക്കവരും തങ്ങളുടെ ഉള്ളിലെ മൃഗങ്ങളെ കയറൂരി വിട്ടു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഹൃദയത്തിലെ കാരുണ്യത്തിന്റെ നനവുകള്ക്ക് കാവലേര്പ്പെടുത്തിയ മഹാവ്യക്തിത്വങ്ങള് വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവര്.,. അവര് മാത്രമാണ് മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ വജ്രശോഭ വിതറി പാപത്തിന്റെ കൂരിരുളിന് പ്രഹരമേല്പ്പിച്ചവര്. മനുഷ്യത്വം മരവിക്കാത്ത മനസ്സുമായി ചരിത്രത്താളുകളെ ദീപ്തമാക്കിയ കുന്ദലാല് കപൂറിന്റെ, ഗുര്ധ്യാന് സിങിന്റെ, രഘുബീര് സിങ് ബേദിയുടെ, പേരറിയാത്ത ഹിന്ദു വിദ്യാര്ഥിയുടെ…എല്ലാം കനിവിന്റെ തീരാക്കടങ്ങള്ക്കു മുമ്പില് ഒരു നിമിഷത്തെ മൌനം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഉത്തരേന്ത്യയെ പിടിച്ചുകുലുക്കിയ 1947 ലെ വര്ഗീയ ലഹളയുടെ ഒരിരയാകുമായിരുന്ന തന്റെ കഥ സാക്കിര് സാഹെബ് തന്നെയാണ് സുപ്രസിദ്ധ ഖുര്ആന് വ്യാഖ്യാതാവ് മൌലാനാ അബ്ദുല് മാജിദ് ദര്യാബാദിയോട് പറഞ്ഞത്.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">*******</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">1962 ഡിസംബറില് എല്ലുകളെ തുളച്ചുകയറുന്ന തണുപ്പില് ഡല്ഹി റെയ്ല് വേ സ്റ്റേഷനില് വണ്ടി പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്ന മൌലാനാ ദര്യാബാദി അന്നത്തെ പത്രം വാങ്ങി. ഒന്നാം പേജിലെ ചിത്രത്തിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. അടുത്ത നിമിഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടുകള് അറിയാതെ വിരിഞ്ഞു. വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സിഖ് മത സമ്മേളനത്തിന്റെ ഉദ്ഘാടന വേളയിലെടുത്ത ചിത്രമായിരുന്നു അത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇന്ത്യന് യൂനിയന്റെ വൈസ് പ്രസിഡന്റ് ഡോക്ടര് സാക്കിര് ഹുസൈനെക്കൂടാതെ പ്രധാനമന്ത്രി ജവാഹര്ലാല് നേഹ്റുവിനെയും പ്രമുഖരായ സിഖ് മത നേതാക്കളെയും ചിത്രത്തില് കാണാമായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-13462502115368681122011-08-14T09:04:00.016+04:002012-04-19T13:55:42.374+04:00ടോബാ ടേക് സിങ്: ഒരു സ്വാതന്ത്യ്ര ദിന സമ്മാനം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">എല്ലാവര്ക്കും സ്വാതന്ത്യ്ര ദിനാശംസകള്, തിരിച്ചും അങ്ങനെ ആശംസിക്കുമെന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ആദ്യം ഒരു മുഖവുര പറയട്ടെ പിന്നെ കാര്യത്തിലേക്കു കടക്കാം.</span></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">സ്വാതന്ത്യ്രദിന സ്മരണകള് ഇന്ത്യാ പാക് വിഭജനത്തിന്റെതു കൂടിയാണ്. വിഭജനത്തിനെ ന്യായീകരിക്കുന്നതും അതിന്റെ സാമൂഹ്യ രാഷ്ട്രീയ പശ്ചാത്തലം വിശദീകരിക്കുന്നതുമായ വിഭജന വിദഗ്ധരു(Partition experts)ടെ ഒട്ടേറെ കൃതികള് വിദ്യാര്ഥിയായിരുന്ന കാലം തൊട്ട് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഹെക്ടര് ബോളിതോ, ആയിഷാ ജലാല്, സ്റേന്ലി വൂള്പേര്ട്, എച്ച്. എം സീര്വായ്, കെ.കെ. അസീസ്… വിഭജനത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്ന കൃതികളോ മുഹമ്മദലി ജിന്നയുടെ ജീവചരിത്ര ഗ്രന്ഥങ്ങളോ ആണവ. ഓരോ തവണയും വിഭജനത്തിന്റെ സാമൂഹ്യ സാഹചര്യം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുള്ള ന്യായീകരണങ്ങള് തലയില് വന്ന് കൂടുകൂട്ടാനാരംഭിച്ചപ്പോള് മറുമരുന്നായി വിഭജന പശ്ചാത്തലത്തില് എഴുതപ്പെട്ട ഒരു കഥ, ഒരു നോവല് വായിക്കും, സാദത്ത് ഹസന് മന്ടോ, രാജിന്ദര് സിങ് ബേദി, ഭീഷം സാഹ്നി, ഗുല്സാര്, ഖദീജാ മസ്തൂര്, ജോഗിന്ദര് പാല് , മോഹന് രാകേഷ്, ഇന്തിസാര് ഹുസെയ്ന്… അങ്ങനെയങ്ങനെ. അതോടെ വിഭജനത്തിന്റെ മാനവ വിരുദ്ധതയും ക്രൌര്യങ്ങളും വിഹ്വലതകളും അതിനനുകൂലമായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന യുക്തികളെയും തഥാകഥിത സാമൂഹ്യ പശ്ചാത്തലങ്ങളെയും കവിഞ്ഞു നില്ക്കുകയായി. വീണ്ടും വിഭജന വിരുദ്ധ പക്ഷത്ത് നിലയുറപ്പിച്ച നിലയിലായിരിക്കും പിന്നെ ഞാനെന്നെ കാണുക.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">ഇത്തരത്തില് വിഭജനത്തിന്റെ അനര്ഥം വീണ്ടും വീണ്ടും എന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തിയതും ഏറെ ചര്ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടതുമായ കഥകളിലൊന്നാണ് ആധുനിക ഉര്ദു കഥാകാന്മാരില് അഗ്രിമ സ്ഥാനത്തു നില്ക്കുന്ന സാദത്ത് ഹസന് മന്ടോയുടെ ടോബാ ടേക് സിങ്. </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<b><span style="font-size: large;">ഉര്ദുവില് നിന്ന് ഞാന് തന്നെ പരിഭാഷ നിര്വഹിച്ചതും 2000 ഓഗ്സ്ത് 25 ന്റെ മാധ്യമം ആഴ്ചപ്പതിപ്പില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതുമാണീ കഥ. ലാഹോറിലെ ചിത്തരോഗാശുപത്രിയിലരങ്ങേറുന്ന രസകരമായ സംഭവങ്ങളിലൂടെ മുന്നേറുന്ന കഥയിതാ ഒഴിവുണ്ടെങ്കില് വായിച്ചോളൂ.</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b><span style="font-size: large;">ടോബാ ടേക് സിങ്</span></b></i></div>
<div>
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDSs501KM4mROeQnNrjoIsUn5qoDb_ROfa7USCXeM3udC5erZwra8Cy5FHB9b9CzQM6nDP4gJBGsDEi12yqPURfyo_pyLBNoj_wWUx3xjTJpm6dSbwo58-YxAKgs37e5DEntd0wQwsN6ax/s1600/manto.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDSs501KM4mROeQnNrjoIsUn5qoDb_ROfa7USCXeM3udC5erZwra8Cy5FHB9b9CzQM6nDP4gJBGsDEi12yqPURfyo_pyLBNoj_wWUx3xjTJpm6dSbwo58-YxAKgs37e5DEntd0wQwsN6ax/s1600/manto.jpg" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">സാദത്ത് ഹസന് മണ്ടോ</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-size: large;">വിഭജനം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടോ മൂന്നോ വര്ഷം പിന്നിട്ടപ്പോഴാണ്, സാധാരണ തടവുകാരെപ്പോലെ തന്നെ ചിത്തരോഗികളായ തടവുകാരെയും പരസ്പരം കൈമാറണമെന്ന് ഇന്ത്യയിലെയും പാകിസ്താനിലെയും സര്ക്കാറുകള്ക്ക് ബുദ്ധിയുദിച്ചത്. ഇന്ത്യയിലെ ചിത്ത രോഗികള്ക്കുള്ള തടവറകളില് മുസ്ലിം ഭ്രാന്തന്മാരുണ്ടെങ്കില് അവരെ പാകിസ്താനിലെത്തിക്കണം. പാകിസ്താനിലെ തടവറകളില് ഹിന്ദു-സിഖ് ഭ്രാന്തന്മാരുണ്ടെങ്കില് അവരെ ഇന്ത്യയുലുമെത്തിക്കണമെന്ന് ചുരുക്കം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇതിലെ യുക്തി നിങ്ങള്ക്ക് പിടികിട്ടിയോ എന്തോ. എന്നാല്, നിര്ദേശം വന്നത് അപ്പുറത്തെയും ഇപ്പുറത്തെയും ഉന്നതാധികാരികളുടെ ഭാഗത്തു നിന്നാണ്.പലവുരു നടന്ന ഉന്നത തല സംഭാഷണങ്ങള്ക്കൊടുവില് ഭ്രാന്തന്മാരെ കൈമാറാനായി ഒരു ദിവസം നിശ്ചയിക്കുകയും ചെയ്തു. കൂലങ്കഷമായ ചര്ച്ചകള് വീണ്ടുമൊരുപാട് നടന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇന്ത്യയില് തന്നെ തുടരാന് തീരുമാനിച്ച ബന്ധുക്കളുള്ള മുസ്ലിം ഭ്രാന്തന്മാര്ക്ക് അവരോടൊപ്പം ഇന്ത്യയില് തന്നെ കഴിയാം. ബാക്കിയുള്ളവരെ അതിര്ത്തിയില് കൊണ്ടുപോയി വിടും. പാകിസ്താനിലുണ്ടായിരുന്ന മിക്കവാറും ഹിന്ദുക്കളും സിഖുകാരും ഇന്ത്യയിലേക്ക് പോയിക്കഴിഞ്ഞുരുന്നതിനാല് പാകിസ്താനില് ആരെ പാര്പ്പിക്കണം പാര്പ്പിക്കേണ്ട എന്നതിനെക്കുറിച്ചു അധികം ആലോചനകളൊന്നും വേണ്ടിവന്നില്ല. രാജ്യാതിര്ത്തികകത്തുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാ സിഖ്-ഹിന്ദു ഭ്രാന്തന്മാരെയും പൊലിസ് സംരക്ഷണയില് അതിര്ത്തിയിലെത്തിച്ചിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൈമാറ്റത്തിന്റെ വാര്ത്ത പരന്നതോടെ ലാഹോറിലെ ഭ്രാന്തന് തടവുകാരെ പാര്പ്പിച്ചിരുന്ന കേന്ദ്രത്തില് രസകരമായ പല സംഭവങ്ങളുമുണ്ടായി. മുടങ്ങാതെ ‘സമീന്ദാര്’ എന്ന ചൂടന് പത്രം വായിച്ചിരുന്ന ഒരു മുസ്ലിം ഭ്രാന്തനോട് സഹ തടവുകാരാരോ ചോദിച്ചു, “മോല്ബീ സാബ്, ഈ പാക്കിസ്താന് എന്നു വെച്ചാല് എന്താണ്?” തെല്ലിട നേരത്തെ ഗാഢമായ ചിന്തക്കു ശേഷം അയാള് മറുപടി നല്കി, “അറിഞ്ഞു കൂടേ, ഹിന്ദുസ്താനില് ക്ഷൌരക്കത്തി നിര്മിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥലത്തിന്റെ പേരാണത്.” ഉത്തരം കിട്ടാതെ നിന്നിരുന്ന വലിയ ഒരു പ്രശ്നത്തിന് പരിഹാരമായ സന്തോഷത്തോടെ കൂട്ടു കാരന് തിരിച്ചു പോയി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു മുസ്ലിം ഭ്രാന്തന് ‘പാക്കിസ്താന് സിന്ദാബാദ്’ എന്ന് ഉറക്കെ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ച് കാല് തെന്നി ബോധമറ്റ് നിലത്തു വീണു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചില ഭ്രാന്തന്മാര് യഥാര്ഥത്തില് ഭ്രാന്തന്മാരായിരുന്നില്ല. കൊലപാതകം പോലുള്ള കൊടും കൃത്യങ്ങള് ചെയ്തതിന് ശേഷം ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര്ക്ക് കൈക്കൂലി കൊടുത്ത് ബന്ധുക്കള് അവരെ ചിത്ത രോഗികള്ക്കുള്ള തടവറയിലെത്തിച്ചതാണ്; കഴുമരത്തില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാന്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> വിഭജനമെന്താണെന്നും പാക്കസ്താന് എന്താണെന്നുമൊക്കെ ഇവരില് ചിലര്ക്ക് കുറച്ചൊക്കെ അറിയമായിരുന്നുവെങ്കിലും ഏറ്റവും പുതിയ സംഭവ വികാസങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഇവര്ക്കും പിടിപാടൊന്നമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പത്രങ്ങള് വായിച്ചതില് നിന്ന് ഒന്നും മനസ്സിലായതുമില്ല. വാര്ഡര്മാരാണെങ്കില് നിരക്ഷരരും. ഇത് സംബന്ധിച്ച് അവര്ക്ക് ആകെ അറിയാമായിരുന്നത്, മുഹമ്മദലി ജിന്ന എന്നൊരാളുണ്ട്, അദ്ദേഹത്തെ ഖാഇദെ ആസം എന്നു വിളിക്കുന്നു, അദ്ദേഹം മുസ്ലിംകള്ക്കു വേണ്ടി ഒരു പുതിയ രാജ്യമുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു, അതിന്റെ പേര് പാക്കിസ്താന് എന്നാകുന്നു.. അതെവിടെയാണ്? അതെന്നു മുതല് നിലവില് വന്നു? ആര്ക്കുമറിഞ്ഞു കൂടാ. അവര് ആകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായിരുന്നു, തങ്ങള് പാകിസ്താനിലാണോ ഹിന്ദുസ്താനിലാണോ? പാകിസ്തനിലോ? അതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? അല്പം മുമ്പ് ഇവിടെ താമസിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ തങ്ങളെല്ലാം ഹിന്ദുസ്താനിലായിരുന്നുവല്ലോ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൂട്ടത്തിലൊരു ഭ്രാന്തന്, പാകിസ്താന്, ഹിന്ദുസ്താന് പാകിസ്താന്, ഹിന്ദുസ്താന് എന്നു ചിന്തിച്ച് ചിന്തിച്ച് കൊടിയ ഭ്രാന്തനായി മാറി. നിലം അടിച്ചു വാരുന്നതിനിടയില് ഒരു ദിവസം അയാള് അടുത്തുള്ള മരത്തില് പാഞ്ഞു കേറി സുരക്ഷിതമായ ഒരു കൊമ്പത്തിരുന്ന് പാകിസ്താന് ഹിന്ദുസ്താന് എന്ന ലോലമായ പ്രശ്നത്തെക്കുറിച്ച് രണ്ട് മണിക്കൂര് നീണ്ട ഒരു കിടിലന് പ്രഭാഷണം നടത്തി. വാര്ഡര്മാര് വന്ന് ഇറങ്ങി വരാനാവശ്യപ്പെട്ടു; അയാള് കൂടുതല് മേലോട്ടു കയറി ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും ഞാന് ഹിന്ദുസ്താനില് തന്നെ ഉറച്ചു നില്ക്കും… പാക്കിസ്താനില് പോകില്ലാ… ഈ മരത്തില് നിന്ന് ഇറങ്ങുന്ന പ്രശ്നമേയില്ലാ...” കുറേ കഴിഞ്ഞ് അയാള് ഇറങ്ങി വന്ന് തന്റെ ഹിന്ദു-സിഖ് കൂട്ടുകാരെ കെട്ടപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞു. താനും അവരോടൊപ്പം ഹിന്ദുസ്താനിലേക്ക് വരികയാണെന്നറിയിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മുസ്ലിം ലീഗിന്റെ സജീവ പ്രവര്ത്തകനായിരുന്ന ചിന്യോട്ടുകാരനായ തടിച്ച മുസ്ലിം ഭ്രാന്തന് ദിവസത്തില് പത്തു പതിനാറ് തവണ കുളിച്ചിരുന്നത് പൊടുന്നനെ നിര്ത്തിക്കളഞ്ഞു. പേര് മുഹമ്മദലി. പേരിന്റെ ആനുകൂല്യം വെച്ച് താന് ഖാഇദെ ആസം മുഹമ്മദ് അലി ജിന്നയാണെന്നയാള് പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇതറിയാനിടയായൊരു സിഖ് ഭ്രാന്തന് താന് മാസ്റ്റര് താരാ സിങ് ആണെന്നും പ്രഖ്യാപിച്ചു. അവര് വക്കാണങ്ങളിലേര്പ്പെട്ടു. തര്ക്കം കയ്യാങ്കളിയിലെത്തുമെന്നായപ്പോള്, അപകടകാരികളായ തടവുകാര് എന്നു പറഞ്ഞ് ജയിലധികൃതര് അവരെ വെവ്വേറെ മുറികളിലാക്കി പൂട്ടി. പ്രേമ നൈരാശ്യം ഭ്രാന്തിലെത്തിച്ച ഒരു യുവ ഹിന്ദു വക്കീല് അമൃത്സര് ഇന്ത്യയാലാണെന്നറിഞ്ഞ് അത്യധികം ദു:ഖിച്ചു. അവിടത്തുകാരിയായ ഒരു പെണ്കുട്ടിയെയായിരുന്നു അയാള് സ്നേഹിച്ചിരുന്നത്. അയാളെ ഒഴിവാക്കി അവള് മറ്റൊരാളെ കല്യാണം കഴിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും ഭ്രാന്തിന്റെ ഊക്കില് അയാള് എല്ലാം മറന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇന്ത്യയെ രണ്ട് കഷണമാക്കിയ ഹിന്ദു മുസ്ലിം നേതാക്കളെ മുഴുവന് അയാള് തെറി വിളിച്ചു. കാമുകി ഹിന്ദുസ്താനി, താന് പാകിസ്താനി! ഇങ്ങനെയുണ്ടോ ഒരു വിഭജനം!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൂട്ടു പുള്ളികളുടെ നിരന്തരമായ ശ്രമങ്ങളുടെ ഫലമായി താനും ഇന്ത്യയിലയക്കപ്പെടുമെന്ന് അയാള്ക്ക് ബോധ്യമായി. എന്നാല് അവിടെയും പ്രശ്നം തലപൊക്കി; താന് ലാഹോര് വിട്ട് എങ്ങോട്ടുമില്ല. അമൃത്സറില് തന്റെ പ്രാക്ടീസ് വേണ്ടത്ര വിജയം കാണില്ല എന്നയാള്ക്കുറപ്പാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">യൂറോപ്യന് വാഡിലെ രണ്ട് ആംഗ്ളോ ഇന്ത്യന് ഭ്രാന്തന്മാര് തിരക്കിട്ട ചര്ച്ചയിലാണ്; ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രയായെന്നും ബ്രിട്ടീഷുകാര് ഇന്ത്യ വിട്ടു പോവുകയാണെന്നും കേള്ക്കാനിടയായ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ചര്ച്ച. ഇംഗ്ളീഷുകാര് തിരിച്ചു പോകുന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഇനി ഈ ജെയ്ലില് യൂറോപ്യന് വാഡ് ഉണ്ടാകുമോ, ബ്രെയ്ക് ഫാസ്റ്റ് കിട്ടുമോ, ബ്രേഡ് കിട്ടുമോ, അതോ ബ്ളഡി ഇന്ഡ്യന് ചപ്പാത്തി കഴിക്കേണ്ടി വരുമോ തുടങ്ങിയ പ്രശ്നങ്ങള് അവരെ ശരിക്കും അലട്ടി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoTegvTJIPbVkjiUItDfiFV3h6vVy8Jbt9761O1heGuvyJgMahoJvE49txryW6X7eRtlOUoOrKot1mvMPVp19LBNg2rD7UP3eVAdcGlCZNgperLt2j329oESIk8x3_Y6PPSHoN5sKeVXS6/s1600/toba+tek+singIII.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoTegvTJIPbVkjiUItDfiFV3h6vVy8Jbt9761O1heGuvyJgMahoJvE49txryW6X7eRtlOUoOrKot1mvMPVp19LBNg2rD7UP3eVAdcGlCZNgperLt2j329oESIk8x3_Y6PPSHoN5sKeVXS6/s1600/toba+tek+singIII.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പതിനഞ്ച് വര്ഷമായി ഇതേ തടവറയില് കഴിയുന്ന ഒരു സിഖ് ഭ്രാന്തനുണ്ട്. എപ്പോഴും അയാള് വിചിത്രമായ വാക്കുകള് ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടിരിക്കും “…ഊപ്ഡി ഗിഡ്ഗിഡി ദ അനെക്സ് ദ ബേധ്യാന് ദ ദാല് ഓഫ് ദ ലാല്ടന്” രാത്രിയോ പകലോ ഉറങ്ങാറില്ല. വാര്ഡന് പറഞ്ഞത് ശരിയാണെങ്കില് കഴിഞ്ഞ പതിനഞ്ച് വര്ഷത്തിനിടെ ഒരു നിമിഷം പോലും അയാള് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല; കിടന്നിട്ടുമില്ല. വല്ലപ്പോഴും ചുമരില് ചാരി നില്ക്കുന്നത് കാണാം. നിന്ന് നിന്ന് കാലില് നീര് വന്നിരുന്നു. സഹ തടവുകാര്, ഇന്ത്യാ പാകിസ്താന്, തടവു പുള്ളികളുടെ കൈമാറ്റം തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളില് ചര്ച്ച നടക്കുമ്പോള് സാകൂതം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കും. തന്റെ അഭിപ്രായം ചോദിക്കുന്നവരോട് തികഞ്ഞ അവധാനതയോടെ അയാള് പറയും, “ഊപ്ഡി ഗിഡ്ഗിഡി ദ അനെക്സ് ദ ബേധ്യാന് ദമംഗ് ദ ദാല് ഓഫ് ദ പാക്കിസ്താന് ഗവണ്മെന്റ്”. പിന്നീട് ഓഫ് ദ പാകിസ്താന് ഗവണ്മെന്റ് എന്നത് ഓഫ് ദ ടോബാ ടേക് സിങ് ഗവണ്മെന്റ് എന്നായി മാറി. മറ്റു തടവുകാരോട് അയാള് ചോദിച്ചു, </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ടോബാ ടേക് സിങ് എവിടെയാണ്?” പക്ഷേ തൃപ്തിയായി ഒരുത്തരം നല്കി അയാളെ സഹായിക്കാന് ആര്ക്കുമായില്ല. അയാള് സ്വന്തം ചിന്തയില് നഷ്ടപ്പെട്ടു. സിയാല്കോട്ട് ആദ്യം ഇന്ഡ്യയിലായിരുന്നു, ഇപ്പോള് കേട്ടു അത് പാകിസ്താനിലാണെന്ന്. ഇന്ന് പാകിസ്താനിലായ ലാഹോര് നാളെ ഹിന്ദുസ്താനിലാവില്ലെന്നാരറിഞ്ഞു? ഇനി ഹിന്ദുസ്താന് മുഴുവന് പാകിസ്താനിലാകിലെന്നുണ്ടോ? ഹിന്ദുസ്താനും പാകിസ്താനുമെല്ലാം ഈ ഭൂമുഖത്തു നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകില്ലെന്ന് നെഞ്ചത്ത് കൈവെച്ച് ആര്ക്ക് പറയാനാകും? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുളിക്കുന്ന പതിവില്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് താടിയും മുടിയുമെല്ലാം ജട പിടിച്ച് ഒരു ഭീകര രൂപിയായി മാറിയിരുന്നുവെങ്കിലും ആള് നിരുപദ്രവിയായിരുന്നു. പതിനഞ്ചു വര്ഷത്തിനിടെ ഒരിക്കല് പോലും അയാള് ആരോടെങ്കിലും കശപിശ കൂടുകയോ വക്കാണമേല്ക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. ജെയ്ലിലെ ഒരു പഴയ തൊഴിലാളി പറഞ്ഞാണറിയുന്നത്, ടോബാ ടേക് സിങ് ഒരു സ്ഥലപ്പേരാണ്, അവിടെ അയാള്ക്ക് ഒരുപാടേക്കര് ഭൂമിയുണ്ട്. ഒന്നാം കിട ജന്മിയായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് തല തിരിഞ്ഞതാണ്. അന്നു തന്നെ വലിയ ഒരു ചങ്ങലയില് കെട്ടിവരിഞ്ഞ് കുടുംബക്കാര് ഇവിടെ കൊണ്ടു വന്നാക്കി തിരിച്ചു പോയി. മാസത്തിലൊരിക്കല് അവര് ജെയ്ലില് വരും സുഖവിവരങ്ങളന്വേഷിക്കും തിരിച്ചു പോകും. അത്ര തന്നെ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബിഷന് സിങ് എന്നാണയാളുടെ പേര്. എന്നാല് മറ്റുള്ളവര് അയാളെ വിളിക്കുക ടോബാ ടേക് സിങ് എന്നാണ്. മാസമേതാണ്, ദിവസമേതാണ്, എത്ര കാലമായി താനിവിടെ വന്നിട്ട് എന്നൊന്നും അയാള്ക്കറിഞ്ഞു കൂടാ. എന്നാല് ബന്ധുക്കള് കാണാന് വരുന്ന ദിവസം ഒരു തരം സഹജ ബോധത്തിലെന്ന പോലെ അയാളറിയും. രാവിലെത്തന്നെ ദഫേദാറെ വിളിച്ചു പറയും “ഇന്ന് കുടുംബക്കാര് വരും” പിന്നെ എണ്ണയും സോപ്പുമുപയോഗിച്ച് നല്ലവണ്ണം കുളിക്കും തുടര്ന്ന് സാധാരണ അണിയാറില്ലാത്ത വസ്ത്രങ്ങളുടുത്ത് ഒരുങ്ങിയങ്ങനെ കാത്തു നില്ക്കും. ബന്ധുക്കള് വന്നാല് അവരുടെ അടുത്ത് ചെല്ലും, അവര് വല്ലതും ചോദിച്ചാല് അയാള് പറയും, “ഊപ്ഡി ഗിഡ്ഗിഡി ദ അനെക്സ് ദ ബേധ്യാന് ദ ദാല് ഓഫ് ദ ലാല്ടന്” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA0g6q_f3YM4ex6hyphenhyphen2fy1EJKyXp1CpKbX0MTmA34eqKyHfIgrVPa69olOIIU5URnoOSkfI7NcaPm2aUhSMcxgMwBc39j1xwibJ2rc4UlDyCPnGcl4Anpw-SyrTXyIatxZpZi5QwUOliZ0Y/s1600/toba+tek+singII.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA0g6q_f3YM4ex6hyphenhyphen2fy1EJKyXp1CpKbX0MTmA34eqKyHfIgrVPa69olOIIU5URnoOSkfI7NcaPm2aUhSMcxgMwBc39j1xwibJ2rc4UlDyCPnGcl4Anpw-SyrTXyIatxZpZi5QwUOliZ0Y/s1600/toba+tek+singII.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അയാള്ക്കൊരു മകളുണ്ടായിരുന്നു. മാസത്തില് ഒരംഗുലം എന്ന തോതില് വളര്ന്ന് പതിനഞ്ചു വര്ഷം മുമ്പ് കുട്ടിയായിരുന്ന അവള് ഒരു യുവതിയായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോള് പിതാവിനെ കാണുമ്പോള് തന്നെ അവള് കരയുമായിരുന്നു; യുവതിയായിട്ടും മാറ്റമൊന്നുമില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> പാകിസ്തനാന് ഹിന്ദുസ്താന് പ്രശ്നം സജീവമായത് മുതല് അയാള് എല്ലാവരോടും ചോദിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്, “ടോബാ ടേക് സിങ് എവിടെയാണ്? ഹിന്ദുസ്താനിലോ പാകിസ്താനിലോ?” തൃപ്തികരമായ ഉത്തരം ലഭിച്ചില്ലെങ്കില് അന്വേഷണം തുടര്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കും. ആദ്യമാദ്യം ബന്ധുക്കളുടെ വരവ് അയാള് മുന്കൂട്ടി അറിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കില് ഇപ്പോള് അതും അറിയാറില്ല; മനസ്സിന്റെ ശബ്ദവും നിലച്ചതു പോലെ. പുതുതായി ജെയ്ലില് വരുന്നവരോടൊക്കെ അയാള് ചോദിക്കും, “ടോബാ ടേക് സിങ് എവിടെയാണ്? ഹിന്ദുസ്താനിലോ പാകിസ്താനിലോ?” വരുന്നവരൊക്കെ ടോബാടേക് സിങ്ങുകാരാണെന്നാണയാളുടെ വിചാരം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">താന് ദൈവമാണെന്നവകാശപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു ഭ്രാന്തനുണ്ടായിരുന്നു ജെയ്ലില്. അയാളോട് ബിഷന് സിങ് ഒരു ദിവസം ചോദിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു, “ടോബാ ടേക് സിങ് എവിടെയാണ്? ഹിന്ദുസ്താനിലോ പാകിസ്താനിലോ?” ഭ്രാന്തന് (സാധാരണ പോലെത്തന്നെ) ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. പിന്നെ പറഞ്ഞു, “അത് പാകിസ്താനിലുമല്ല, കാരണം നാം ഇതു സംബന്ധിച്ച് ഒരു കല്പനയും ഇതുവരെ പുറപ്പെടുവിപ്പിച്ചിട്ടില്ല.” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അയാളോട് ബിഷന് സിങ് പലതവണ അപേക്ഷാ സ്വരത്തില് പറഞ്ഞതാണ്. പെട്ടെന്ന് ഒരു തീരുമാനമെടുത്ത് കല്പന പുറപ്പെടുവിക്കുകയാണെങ്കില് ഈ അനിശ്ചിതാവസ്ഥ തീര്ന്നു കിട്ടുമെന്ന്. എന്നാല് അപ്പോഴൊക്കെ ഉടനെ തീരുമാനമെടുക്കേണ്ടുന്ന നൂറുനൂറു പ്രശ്നങ്ങള് തന്റെ മുമ്പില് കിടക്കുന്നുണ്ട് എന്നായിരുന്നു അയാളുടെ മറുപടി. ഈ മറുപടി കേട്ട് സഹി കെട്ട് ബിഷന് സിങിന് കലി കയറി അയാള് ഉച്ചത്തില് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “ഊപ്ഡി ഗിഡ്ഗിഡി ദ അനെക്സ് ദ ബേധ്യാന് ദ ദാല് ഓഫ് വാഹ് ഗുരുജീ കീ ഫതേഹ് ജോ ബോലെ സോ നിഹാല് സത് ശ്രീ അകാല്.” നിങ്ങള് മുസ്ലിംകളുടെ ദൈവമാണ്, സിഖുകാരുടെ ദൈവമായിരുന്നുവെങ്കില് ഞാന് പറഞ്ഞത് കേട്ടേനെ എന്നായിരിക്കാം ഒരു പക്ഷേ അയാള് പറഞ്ഞതിനര്ഥം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൈമാറ്റത്തിന് ഏതാനും ദിവസങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് ബിഷന് സിങിന്റെ ഒരു പഴയ കൂട്ടുകാരന് അയാളെ കാണാനായി വന്നു. മുമ്പൊരിക്കലും അയാളവിടെ വന്നിട്ടില്ല. അയാളെ കണ്ടതും ബിഷന് സിങ് മുഖം തിരിച്ചു കളഞ്ഞു. വാഡര്മാര് ചേര്ന്ന് അയാളെ അനുനയിപ്പിച്ചു, ഇയാള് നിങ്ങളെ കാണാനായിട്ടാണിവിടെ വന്നത്; നിങ്ങളുടെ പഴയ സ്നേഹിതന് ഫസ്ല്ദ്ദീന്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div closure_uid_tq79h8="135">
<span style="font-size: large;">ഫസ്ലുദ്ദീന് മുമ്പോട്ടു ചെന്ന് അയാളുടെ തോളില് കൈവെച്ചു. “കുറേ ദിവസമായി കാണണമെന്ന് വിചാരിക്കുന്നു. സമയം കിട്ടണ്ടേ, ഇപ്പോഴാ ഒരൊഴിവു കിട്ടിയത്. നിന്റെ ആള്ക്കാരൊക്കെ സുഖമായി ഹിന്ദുസ്താനിലേക്ക് പോയി. എന്നാലാകുന്ന എല്ലാ സഹായവും ഞാനവര്ക്ക് നല്കി. നിന്റെ മകള് റൂപ് കൌര്...” അയാള് എന്തോ പറയാനാഞ്ഞു, നിര്ത്തിക്കളഞ്ഞു.</span></div>
</div>
<div closure_uid_tq79h8="136" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div closure_uid_tq79h8="133">
<span style="font-size: large;">“എന്റെ മകള് റൂപ് കൌര്?” ബിഷന് സിങ് ചോദിച്ചു.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ങ്ഹാ… ങ്ഹാ… അവള്ക്കും സുഖം... അവളും സുരക്ഷിതമായി ഹിന്ദുസ്താനിലേക്ക് പോയി.” ഫസ്ലുദ്ദീന് വിക്കി വിക്കിപ്പറഞ്ഞു “ങ്ഹാ.. പിന്നെ നീയും ഹിന്ദുസ്താനിലേക്കു പോവുകയാണെന്ന് കേട്ടു. എല്ലാവരോടും എന്റെ അന്വേഷണം പറയണം. ഭായി ബല്ബീര് സിങിനോടും ഭായി കുല്വന്ത് സിങിനോടും എന്റെ അന്വേഷണം പറയണം... ബഹന് അമൃത് കൌരിനോടും.. അവരോടൊക്കെ പറയണം ഫസ്ലുദ്ദീന് ഭായി നിങ്ങളെയൊക്കെ എപ്പോഴും ഓര്ക്കാറുണ്ടെന്ന്. ബാല്ബീറിനോട് പറയണം അവന് വിട്ടു പോയ രണ്ട് എരുമകള്ക്കും സുഖം തന്നെ. അവ രണ്ടും പെറ്റു, എന്താ ചെയ്വാ, കുഞ്ഞുങ്ങളിലോന്ന് ചത്തു. അവനോട് ഇടക്കൊക്കെ എനിക്കെഴുതാന് വേണ്ടി പറയണം. ഇതാ ഞാന് നിനക്ക് കുറച്ച് പ്ലം കൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നു."</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുറേ നേരം ദൂരെ ദൃഷ്ടിയൂന്നി ബിഷന് സിങ് ചോദിച്ചു, “ടോബാ ടേക് സിങ് എവിടെയാണ്? ഹിന്ദുസ്താനിലോ പാകിസ്താനിലോ?” </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഹിന്ദുസ്താനില്… അല്ല.. പാകിസ്താനില്…” അയാള് വീണ്ടും വിക്കി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഊപ്ഡി ഗിഡ്ഗിഡി ദ അനെക്സ് ദ ബേധ്യാന് ദമംഗ് ദ ദാല് ഓഫ് ദ പാക്കിസ്താന് ആന്ഡ് ഹിന്ദുസ്താന് ഓഫ് ദര്ഫട്ടേ മുംഹ്” എന്ന് പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് അയാള് തിരിഞ്ഞു നടന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പൊലിസുകാര് ഹിന്ദുസ്താനിലേക്കയക്കേണ്ട തടവുകാരെ അതിര്ത്തിയിലെത്തിച്ചു. മേലധികാരികള് തമ്മില് രേഖകള് കൈമാറി. കൈമാറ്റ പ്രക്രിയ ആരംഭിച്ചു. ഭ്രാന്തന്മാരില് ചില് വണ്ടിയില് നിന്നിറങ്ങിയോടി; പിറകെ പൊലിസുകാരും. ചിലര് ചിരിക്കുന്നു, ചിലര് കരയുന്നു, ചിലര് കണ്ണില് കണ്ടവരെയൊക്കെ നോക്കി പുളിച്ച തെറി പറയുന്നു. സുരക്ഷിതമായ വാസ സ്ഥലങ്ങളില് നിന്നിറക്കി തങ്ങളെ എവിടെ കൊണ്ടു പോകുന്നുവെന്ന് കൈമാറ്റത്തിന്റെ കഥയൊന്നുമറിഞ്ഞു കൂടാത്ത ഭ്രാന്തന്മാര് ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. “പാകിസ്താന് സിന്ദാബാദ്, ഹിന്ദുസ്താന് സിന്ദാബാദ്” അന്തരീക്ഷത്തില് മുഴങ്ങി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബിഷന് സിങിന്റെ ഊഴം. ബന്ധപ്പെട്ട ഓഫീസര്മാര് അയാളുടെ പേര് രജിസ്റ്ററില് ചേര്ത്തു. “ടോബാ ടേക് സിങ് എവിടെയാണ്? ഹിന്ദുസ്താനിലോ പാകിസ്താനിലോ?” ബിഷന് സിങ് ചോദിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“പാകിസ്താനില്” ഓഫീസര് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബിഷന് സിങ് തിരിഞ്ഞോടി. ബാക്കി തടവുകാരോടൊപ്പം ചേര്ന്നു. പൊലിസുകാര് അയാളെ പിടിച്ചു കൊണ്ടു വന്നു. അതിര്ത്തി കടത്താന് ശ്രമിച്ചു. അയാള് അനങ്ങാതെ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. “ടോബാ ടേക് സിങ് ഇവിടെയാണ്?” അയാള് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfwdqFiQlCs42Rphc5qKxgR5EgsOlvbkTUyJgtPfuhhb33rc7KiMKx-PikJy25ChzDev4mHiYLpBG18DJnXSqffy94NL2fyfkIBQaExcQKs327g0I0LxjRGYvWXoxcMv0Y_vWS9t2v0ACT/s1600/toba+tek+singIV.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfwdqFiQlCs42Rphc5qKxgR5EgsOlvbkTUyJgtPfuhhb33rc7KiMKx-PikJy25ChzDev4mHiYLpBG18DJnXSqffy94NL2fyfkIBQaExcQKs327g0I0LxjRGYvWXoxcMv0Y_vWS9t2v0ACT/s1600/toba+tek+singIV.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഊപ്ഡി ഗിഡ്ഗിഡി ദ അനെക്സ് ദ ബേധ്യാന് ദമംഗ് ദ ദാല് ഓഫ് ദ ടോബാ ടേക് സിങ് ആന്ഡ് പാകിസ്താന്”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പലരും പലതും പറഞ്ഞ് അയാളെ അനുനയിപ്പിക്കാന് ശ്രമിച്ചു. ടോബാ ടേക് സിങ് ഇന്ഡ്യലാണ്. ഇനി അല്ല എങ്കില് തന്നെ തിരിച്ചു കൊണ്ടു വന്നാക്കാം എന്നൊക്കെ. എന്നാല് അതിനൊന്നുമയാള് വഴങ്ങിയില്ല. പൊലിസുകാര് ബലാല്ക്കാരമായി അയാളെ പിടിച്ചു കൊണ്ടു പോകുന്നതിനിടയില് നീരു വന്ന് വീര്ത്ത കാല് നിലത്തൂന്നി ഒരേ നിറുത്തം; ആരു വന്നാലും അയാളെ ഇളക്കാന് കഴിയില്ല എന്ന പോലെ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആള് അപകടകാരിയല്ലാത്തതിനാലാകണം ആരും കൂടുതല് ബലം പ്രയോഗിച്ചില്ല. അയാളെ അവിടെത്തന്നെ വിട്ട ഉദ്യോഗസ്ഥര് അവരുടെ ജോലി തുടര്ന്നു. സൂര്യനുദിക്കുന്നതിനു തൊട്ടു മുമ്പ് ബിഷന് സിങിന്റെ തൊണ്ടയില് നിന്ന് ഒരാര്ത്ത നാദം ഉയര്ന്നു പൊങ്ങി. നിലത്തു വീണതും ചലന രഹിതനായി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കഴിഞ്ഞ പതിനഞ്ച് വര്ഷമായി ഒരിക്കല് പോലും ഉറങ്ങാത്ത മനുഷ്യന് കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്നത് കാണാനായി അപ്പുറത്തു നിന്നും ഇപ്പുറത്തു നിന്നുമായി ഉദ്യോഗസ്ഥര് ഓടിയെത്തി. ആ കമ്പി വെലിക്കപ്പുറത്ത് പാകിസ്താന് ഈ കമ്പി വേലിക്കിപ്പിറുത്ത് ഹിന്ദുസ്താന്. ഇടയിലെ, ആരുടേതുമല്ലാത്ത പേരില്ലാത്ത സ്ഥലത്ത് ടോബാ ടേക് സിങ് കിടന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;"><br />
</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;">നേരമുണ്ടെങ്കില് ഇത് കൂടി വായിക്കുക:</span></b><br />
<a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/07/blog-post.html"><span style="font-size: large;">ഇസ്മത് ചുഗ്തായിയുടെ ഒരു കഥ</span></a><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large; line-height: 15px;"><br />
</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 21px;"><b><br />
</b></span></span></div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com52tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-24874097165474529502011-07-21T13:19:00.004+04:002014-07-14T16:50:04.343+04:00ഫാത്തിമയെത്തേടി<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOM1yMtxzB3BxAUrIHdpWg-Rz5BgLOvcvrnM3Gp6dXwoIrJXzMjvOp1YtjDbgRiX_p_3IKvfuAYKtFKLO0zYygw3RGPtrVw53lUNZvgFhjeiB1WM90U3VTbVKvDh88tqJjy_qZbvBdu2Vb/s1600/In+search+of+fatima_photo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOM1yMtxzB3BxAUrIHdpWg-Rz5BgLOvcvrnM3Gp6dXwoIrJXzMjvOp1YtjDbgRiX_p_3IKvfuAYKtFKLO0zYygw3RGPtrVw53lUNZvgFhjeiB1WM90U3VTbVKvDh88tqJjy_qZbvBdu2Vb/s1600/In+search+of+fatima_photo.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: large;">1948 ഏപ്രില്</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വീട് കുലുക്കി വീണ്ടുമൊരു ഭീകര ശബ്ദം. ഒരു ബോംബ്, മോര്ട്ടാര്, അതുമല്ലെങ്കില് ഒരായുധശേഖരം, കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ പൊട്ടിത്തെറിച്ചതാണ്. ആ കുഞ്ഞുമോള്ക്കത് തന്റെ തലക്കകത്തു തന്നെ സംഭവിച്ചതായാണ് തോന്നിയത്. അനിച്ഛാപ്രേരണയിലെന്നവണ്ണം രണ്ട് കൈകളും കാതുകള്ക്കു മേല് അമര്ത്തി വെച്ച് മറ്റുള്ളവരോടൊപ്പം അവളും ലിവാന്റെ തണുത്ത തറയിലേക്കിറങ്ങി; അങ്ങനെയായിരുന്നു അവരെ അത്തരം സന്ദര്ഭങ്ങള് നേരിടാനായി പഠിപ്പിച്ചിരുന്നത്. ആദ്യം വെടിവെപ്പിന്റെ ശബ്ദം, തുടര്ന്ന് ജനലുകള്ക്കരികിലൂടെ പറക്കുന്ന വെടിയുണ്ടകളുടെ പിഷ്-പിഷ് ശബ്ദം, പിന്നെ റോഡിന്റെ അങ്ങേ ഭാഗത്തുള്ള ഒഴിഞ്ഞ വീടുകളുടെ മതിലുകളില്തട്ടി വെടിയുണ്ടകള് തെന്നിച്ചിതറുന്ന ശബ്ദം. എല്ലാം നൊടിയിടയിലാണ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“വേഗം! വേഗം!” അന്തരീക്ഷത്തില് തങ്ങിനിന്ന അപകടം തൊട്ടറിയാമായിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവള്ക്ക് പോകാന് താല്പര്യമാല്ലാത്തൊരിടത്തേക്ക് അവരെ കൊണ്ടു പോകാനായി ടാക്സി, ഡോര് തുറന്നുവെച്ച് പുറത്ത് കാത്തുനില്ക്കുന്നുണ്ട്. റെക്സിനും ഫാത്തിമക്കുമൊപ്പം, ഇവിടെ ഈ വീട്ടില്തന്നെ കഴിയാനാണ് അവള്ക്ക് താല്പര്യം. ഗാഡനില് കളികളിലേര്പ്പെട്ടും വേലിക്കു മുകളിലൂടെ അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലേക്ക് ചാടിയും, തന്റെ കൂട്ടുകാരികള് തിരിച്ചുവരുന്നത് നോക്കിയിരുന്നും അവള് അവിടെ കഴിയും. ക്രിസ്മസിനു വേണ്ടി അടച്ച സ്കൂള് തുറക്കുമെന്ന് പോലും അവള് പ്രതീക്ഷിച്ചു. അവളുടെ സാധാരണ ജീവിതത്തില് പരിചയമുള്ള എല്ലാം തിരിച്ചു വരുന്നത് അവള്ക്ക് കാണണം. ഈ ഭ്രാന്തല്ല. അവള് അറിഞ്ഞതും ഇഷ്ടപ്പെട്ടതുമായ എല്ലാം ഒഴിവാക്കേണ്ടിവരുന്ന ഈ ഭ്രാന്തല്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“വേഗം കേറ്, വേഗം!” ഏറ്റുമുട്ടലിനിടയിലെ ചെറിയൊരിടവേളയായിരുന്നു അത്. എല്ലാം ധൃതിയില് ചെയ്തു തീര്ക്കേണ്ടതുണ്ട്. രണ്ട് പെട്ടികള് കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്. എട്ടെണ്ണം വണ്ടിയില് കയറ്റിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഡ്രൈവര് തിരക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അയാള് ഭയചകിതനും ആശങ്കാകുലനുമായിരുന്നു. തലങ്ങും വിലങ്ങും വെടിയുണ്ട ചീറിപ്പായുന്ന ആ തെരുവില് അപകടം പതിയിരിക്കുന്നുണ്ടെന്നയാള്ക്കറിയാം. ഏതു വിധേനയും അവിടന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടാല് മതിയായിരുന്ന അയാള്ക്ക്. റെക്സിന് അവരോടൊപ്പം വരാനാകുമായിരുന്നില്ല. അവന് അവിടെത്തന്നെ നില്ക്കണം. അവള് അവന്റെ രോമാവൃതമായ ശരീരം തന്നോട് ചേര്ത്തു പിടിച്ച് അവന്റെ നീണ്ട ചെവിയില് പതുക്കെ തലോടി. അവള്ക്ക് പറയണമെന്ന് തോന്നി, “ഒന്നു കൊണ്ടും പേടിക്കേണ്ട. ഒരാഴ്ച അതിനപ്പുറം പോകില്ല. അവരങ്ങനെയാണ് പറയുന്നത്. നിനക്കെല്ലാം കൊണ്ടും സുഖമായിരിക്കും. ഞങ്ങള് തിരിച്ചെത്തുകയും ചെയ്യും.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്നാല്, ഒരിക്കലും അങ്ങനെ സംഭവിക്കുകയില്ല എന്ന് അവള്ക്കുറപ്പായിരുന്നു. മാതാപിതാക്കള് വീണ്ടുംവീണ്ടും അവള്ക്ക് ഉറപ്പു നില്കിയിരുന്നെങ്കിലും അന്ത:പ്രജ്ഞ അവളോട് പറഞ്ഞത് മറിച്ചായിരുന്നു. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVc3DbwVm7WAx7VxYEm3lf3bB37ZKLVSLvZFbPd_4U8kbKp5B-fBE6lrOeg7H-V5HoxrmYzmESRiHuuRMzXFUYA_eO6qHka1ZYXISnD2ura3lfBdSutzZDnWvsrb4-sURQgLtcMVZpE0Nr/s1600/Ghada+Karmi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVc3DbwVm7WAx7VxYEm3lf3bB37ZKLVSLvZFbPd_4U8kbKp5B-fBE6lrOeg7H-V5HoxrmYzmESRiHuuRMzXFUYA_eO6qHka1ZYXISnD2ura3lfBdSutzZDnWvsrb4-sURQgLtcMVZpE0Nr/s1600/Ghada+Karmi.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ഗാദാ, വരൂ, ഒന്ന് വേഗം വരൂ” റെക്സ് ഗാഡന്റെ ഇരുമ്പു ഗേറ്റിനകത്തും അവള് പുറത്തുമായിരുന്നു. വീട് താഴിട്ട് പൂട്ടിയിരിക്കുന്നു. വരാന്ത ഒഴിഞ്ഞു കിടന്നു. രഹസ്യങ്ങള് പതിയിരിക്കുന്ന നിഗൂഢ ഭവനമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു അത്. അവരൊരിക്കലും അതിലെ താമസക്കാരാകാത്തതു പോലെയും അതൊരിക്കലും അവരുടെ വീടായിരുന്നിട്ടില്ലാത്തതു പോലെയും തോന്നിച്ചു. ഗാഡനിലെ ഫലവൃക്ഷങ്ങള് പ്രഭാതവേളയിലെ ആകാശത്തിന് നേരെ കര്ക്കശം നിന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്വന്തം ശരീരത്തിലെ നാഡിഞരമ്പുകളോരോന്നും തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട വീടും നാടും വിട്ടോടിപ്പോകുന്നത് ഒഴിവാക്കാനാകാത്ത, വിധി സമ്മാനിച്ച അവളുടെ നിസ്സഹായതക്കെതിരെ കലാപം കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവള് തന്റെ കൈപ്പത്തി ഗേറ്റിനു നേരെ ഉയര്ത്തി, റെക്സ് കുരച്ചു കൊണ്ട് അത് തള്ളിത്തുറക്കാന് ശ്രമിച്ചു. അവന് വിചാരിച്ചിരിക്കുക അവള് അകത്തേക്ക് വരികയാണ് എന്നായിരിക്കാം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഉമ്മ അവളെ പിടിച്ച് വലിച്ചിഴച്ച് ടാക്സിയുടെ പിന്സീറ്റിലിരിക്കുന്ന ഫാത്തിമയിയുടെ മടിയിലേക്കിട്ടു. എല്ലാവരും കയറി. മുഹമ്മദ് വലിയ ശബ്ദത്തോടെ ഡോറുകള് വലിച്ചടച്ചു. അവള് പണിപ്പെട്ട് മുട്ടു കുത്തി നിന്ന് പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവസാനവട്ടം താന് കളിച്ചു വളര്ന്ന വീടും ഗാഡനും കാണാന്, റെക്സിനെ ഒരു നോക്കു കൂടി കാണാന്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മറ്റൊരു സ്ഫോടനം. നല്ല ദിനങ്ങള് പിന്നിട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്ന ടാക്സി, വലിയ ഞരക്കത്തോടെ പതുക്കെ നീങ്ങി. പിന്നിലെ വിന്ഡോയിലൂടെ അവള് - അവള് മാത്രം - ആ കാഴ്ച കണ്ടു. റെക്സ്, എങ്ങനെയാണെന്നറിയില്ല, പുറത്തു കടന്ന് റോഡിന്റെ മധ്യത്തില് വന്നുനിന്ന് പതുക്കെ നീങ്ങുന്ന ശകടത്തെ നോക്കിനില്ക്കുന്നു. അവന് ശാന്തനായിരുന്നു, അവന്റെ വാല് കടുത്തും ചെവികള് മേലോട്ട് എഴുന്നുമിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സ്ഫടികസമാനം വ്യക്തമായിരുന്നു അത്. ആ നിമിഷം കുഞ്ഞുമോള് അത് മനസ്സിലാക്കി. താന് അറിഞ്ഞത് അവനും അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇനിയൊരിക്കലും അവര് തമ്മില് കണ്ടുമുട്ടുകയില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഫലസ്തീനില് ജനിച്ച് അധിനിവേശത്തില് നാടു വിടേണ്ടി വന്ന ഗാദ കര്മിയുടെ In Search of Fatima A Palestinian Story എന്ന ആത്മകഥയുടെ ആമുഖ (Prologue) മാണ് മുകളില് നിങ്ങള് വായിച്ചത്. അധിനിവേശം നടക്കുമ്പോള് കുഞ്ഞായിരുന്ന ഗാദയുടെ ഓര്മകള് റിസെര്ച്ചിന്റെ സഹായത്തോടെ ചരിത്ര ഗ്രന്ഥമായി വികസിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ കൃതി ഫലസ്തീന് പ്രശ്നമെന്താണെന്ന് കുട്ടികള്ക്കു പോലും മനസ്സിലാകുന്ന രീതിയില് വിശദീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. നോവല് പോലെ വായിച്ചു പോകാവുന്ന ഒരു ചരിത്ര രേഖ. തന്റെ ആയയും കൂട്ടുകാരിയും സര്വോപരി സംരക്ഷകയുമായിരുന്ന വീട്ടിലെ പരിചാരിക ഫാത്തിമ എന്ന ഗ്രാമീണ സ്ത്രീക്കു വേണ്ടിയുള്ള അന്വേഷണം എന്ന നിലയിലാണ് ഫതിമയെത്തേടി എന്ന് പുസ്തകത്തിന് പേര് നല്കിയിരിക്കുന്നത് </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അന്യാദൃശമായ സ്വയം ബോധമുള്ള ഒരു ഫലസ്തീന് വനിതയുടെ അസാമാന്യമാം വിധം തയ്യാറാക്കപ്പെട്ട, വിപ്രവാസത്തിന്റെയും ആട്ടിപ്പുറത്താക്കലിന്റെയും മാനുഷികാനുഭവങ്ങള് പങ്കുവെക്കുന്ന മികച്ച കൃതിയെന്ന് എഡ്വേര്ഡ് സഈദ് ഈ ആത്മകഥയെ വിശേഷിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPep4CnGN3b4K7GeaBAvaIc3JNsCKLXGUAc6FBBE5LSRhwxvz5pNIc0PWQv_6mEqQfSMDU5O291_hoXQgFRwBMtUmUGD3gPSsimpaeIBIV1icqSNn3qaaRos2At-0Qna5eIrZ_xtC4Xhk-/s1600/E.said.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPep4CnGN3b4K7GeaBAvaIc3JNsCKLXGUAc6FBBE5LSRhwxvz5pNIc0PWQv_6mEqQfSMDU5O291_hoXQgFRwBMtUmUGD3gPSsimpaeIBIV1icqSNn3qaaRos2At-0Qna5eIrZ_xtC4Xhk-/s1600/E.said.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രസിദ്ധ ഫലസ്തീന് കവി അബൂസല്മയുടെ സഹോദരപുത്രിയാണ് ഗാദ. ഇപ്പോള് ലണ്ടനില് ഡോക്ടറായി പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുന്നു. പുറമെ പത്രമാസികകള്ക്കു വേണ്ടി ഫലസ്തീനെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം ലേഖനങ്ങള് എഴുതുകയും ചെയ്യുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ജറൂസലേമിലായിരുന്നു അവരുടെ ജനനം. ഫലസ്തീനിലെ ക്രിസ്ത്യന് നേതാവും വിദ്യാഭ്യാസ പ്രവര്ത്തകനും അറബ് ദേശീയവാദിയുമായിരുന്ന ഖലീല് സകാകീനി അവിടെ അവരുടെ അയല്വാസിയായിരുന്നു. ഫലസ്തീനിലെ ഒരു ബ്രീട്ടിഷ് കമ്പനിയില് ഉദ്യോഗസ്ഥനായിരുന്ന പിതാവ് ഹസന് സഈദ് കര്മി 1948 ലെ നക്ബയോടെ, കുടുംബത്തോടൊപ്പം ഇംഗ്ളണ്ടിലേക്ക് പോയി. അവിടെ അദ്ദേഹം BBC യുടെ അറബിക് സര്വീസിനു വേണ്ടി ജോലി ചെയ്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇര്ഗുന്, ഹഗാന തുടങ്ങിയ ജൂത ഭീകര സംഘങ്ങള് ബോംബാക്രമണങ്ങളും വെടിവെപ്പുകളും നടത്തി തദ്ദേശീയരായ മുസ്ലിംകളെയും ക്രിസ്ത്യാനകളെയും ഭയപ്പെടുത്തുകയും, നിസ്സഹായരെപ്പോലെ പെരുമാറിയ ബ്രട്ടീഷ് മാന്ഡേറ്റ് അധികാരികളെപ്പോലും കൊന്നൊടുക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള് എല്ലാം വിട്ടെറിഞ്ഞ് ഓടേണ്ടിവന്ന ഒരു കുടുംബത്തിന്, ഒരു ബാല്യത്തിന് എന്തു പറയാനുണ്ടെന്ന് അരനൂറ്റാനുമിപ്പുറത്തു നിന്ന് വിളിച്ചു പറയുന്ന ഈ കൃതി എന്തുകൊണ്ടും മനോഹരമാണ്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇതിന്റെ മലയാള പരിഭാഷ പുറത്തിറങ്ങിയതായി അറിവില്ല. ഒരുപക്ഷേ, പലകാലങ്ങളിലായി പലരാലും കൈകാര്യം ചെയ്യപ്പെട്ട് മിനുസം വന്ന ഒരു വിഷയമായതു കൊണ്ടാകാം 2002 ല് പ്രസിദ്ധീകൃതമായ ഈ കൃതി പ്രസാധകരോ പരിഭാകരോ ശ്രദ്ധിച്ചല്ലെന്നു തോന്നുന്നു. ഫലസ്തീന് പ്രശ്നവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നിരവധി ഗ്രന്ഥങ്ങള് മലയാളത്തിലുണ്ടെങ്കിലും ഈ കൃതിയുടെ പരിഭാഷ അധികമാവില്ല. ആരെങ്കിലും ആ ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റെടുക്കുകയാണെങ്കില് അത് വിലപ്പെട്ട ഒരു സേവനമായിരിക്കും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-size: large;">പോസ്റ് സ്ക്രിപ്റ്റ്:</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: large;">വിഷയം പഴകിപ്പുളിച്ചു എന്ന് വിധി പറയാന് വരട്ടെ. അധിനിവേശത്തിനെതിരെയുള്ള ജനവികാരം ഇപ്പോഴും കെട്ടടങ്ങിയിട്ടില്ല. പലസ്തീനിയായ എന്റെ പഴയ പരിചയക്കാരന് താരിഖ് നബ്ലൂസി ഒരിക്കല് പറഞ്ഞതോര്ക്കുന്നു. ഫലസ്തീന് ഞങ്ങള് തിരിച്ചു പിടിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. അറുപതാണ്ട് കടന്നതൊന്നും കാര്യമാക്കേണ്ട. ഒന്നാം കുരിശു യുദ്ധകാലത്ത് ഖുദ്സ് പിടിച്ച കുരിശു പടയാളികള് അവിടെ ഒരു കൃസ്ത്യന് രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിച്ച് നൂറു വര്ഷം ഭരിച്ചതിന് ശേഷമാണ് സലാഹുദ്ദീന് അവരില് നിന്നത് തിരിച്ചു പിടിക്കുന്നത്. ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള ഫലസ്തീനികളുടെ മനസ്സില് അധിനിവേശ വിരുദ്ധ വികാരത്തിന്റെ കനല് നീറിക്കൊണ്ടിരിക്കും.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-68915798765159582462011-07-19T21:05:00.010+04:002012-04-19T13:56:45.572+04:00മാധ്യമങ്ങളും ധാര്മികതയും തമ്മിലെന്ത്?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNCln6caTznvDVnTP_3DWUWV7YDqs2mWKk5iWoKaksY-T5OLkaXZR6wF7IfxtlRUkm2PQt94mmZHij-Yenaz1qkBXHp1Yg1llbDgcpAc60wWwFiqo0OksG3Bpr8gvSGrXLZ76pd0jDunsK/s1600/ethics.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNCln6caTznvDVnTP_3DWUWV7YDqs2mWKk5iWoKaksY-T5OLkaXZR6wF7IfxtlRUkm2PQt94mmZHij-Yenaz1qkBXHp1Yg1llbDgcpAc60wWwFiqo0OksG3Bpr8gvSGrXLZ76pd0jDunsK/s1600/ethics.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ജനങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം സ്വരൂപിക്കുന്നതില് മാധ്യമങ്ങള്ക്കുള്ള ക്ഷമത മറ്റൊരു സംവിധാനത്തിനുമില്ല. അതിശക്തമായ ഭരണകൂടങ്ങള് പോലും തങ്ങളുടെ നിലപാടുകള് ജനങ്ങളെ അറിയിക്കാനും സ്വാധീനിക്കാനും വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്നത് മീഡിയയെയാണ്. സ്വേച്ഛാധിപതികളായ ഭരണാധികാരികള് സ്വതന്ത്രമായ മാധ്യമപ്രവര്ത്തനത്തെ ഭയപ്പെടുന്നു. ജനങ്ങള്ക്കിടയിലെ അതിന്റെ വിശ്വാസ്യതയാണിതിനു കാരണം. ഈ വിശ്വാസ്യതയാണ് മാധ്യമങ്ങളുടെ കരുത്തും. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മാധ്യമങ്ങള് ഒരേസമയം പല റോളുകള് നിര്വഹിക്കുന്നുണ്ട്. വിവരദാതാവിന്റെ, സര്വകലാശാലയുടെ, വിനോദകേന്ദ്രങ്ങളുടെ, നിയമപാലകരുടെ, നീതിപീഠങ്ങളുടെ, സമാധാനദൂതരുടെ, സാമ്പത്തിക ആരോഗ്യ കാര്യങ്ങളിലെ ഉപദേശകരുടെ, ജീവകാരുണ്യ പ്രവര്ത്തകരുടെ, അങ്ങനെ സമൂഹത്തിന്റെ നിഖില മേഖലകളിലും മീഡിയ സ്തുത്യര്ഹമായ സേവനമാണ് നിര്വഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. സമൂഹത്തെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം വിനാശകരമായ തീരുമാനങ്ങളില് നിന്ന് ഗവണ്മെന്റുകളെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനും അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളുടെ കണ്ണു തുറപ്പിക്കുന്നതിനും പലപ്പോഴും ഭരണമാറ്റത്തിനു തന്നെയും മാധ്യമങ്ങളുടെ ഇടപെടലുകള് വഴിവെക്കുന്നു. വന് അഴിമതികള് വരെ അവ പുറത്ത് കൊണ്ടുവരുന്നു. അനൌപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ അദ്വിതീയമായ ഉപാധി എന്ന നിലയില് മീഡിയക്ക് വല്ല ഭീഷണിയും ഏതെങ്കിലും ഭാഗത്തു നിന്ന് നേരിടേണ്ടിവരുമ്പോള് ജനങ്ങള് മാധ്യമങ്ങളുടെ കൂടെ നില്ക്കുന്നതിന്റെ കാരണമിതാണ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEtOioqgaMKcup-I9oGV-VIC70Cx94Pt9z3D3L0xLv2P13u1I8NJ7HMx-4q8ZpsdxvulUaZM7Ucl8BvqIx3atWTj_DoGxNk9LUXehmxRnASevExrPVK-L4FJJO_7zom7YYO8zzSIObjNf/s1600/MEDIA.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYEtOioqgaMKcup-I9oGV-VIC70Cx94Pt9z3D3L0xLv2P13u1I8NJ7HMx-4q8ZpsdxvulUaZM7Ucl8BvqIx3atWTj_DoGxNk9LUXehmxRnASevExrPVK-L4FJJO_7zom7YYO8zzSIObjNf/s1600/MEDIA.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അടുത്ത കാലത്തായി, അവയുടെ വിശ്വാസ്യതക്ക് കോട്ടം തട്ടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഈ ബന്ധം കൂടുതല് ശക്തമായിട്ടുണ്ടെന്ന് കാണാനാകും. മാധ്യമങ്ങളുടെ പ്രചാരണത്തില് ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുത്തനെയുള്ള വളര്ച്ച സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അതാണ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇന്ത്യന് പശ്ചാലത്തില് നിന്നു കൊണ്ട് പറയുമ്പോള് ഒരിരുപത് വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പുള്ള മീഡിയ സങ്കല്പമല്ല ഇന്നുള്ളത്. അന്ന് നമുക്ക് പ്രഭാതത്തില് വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തിയിരുന്ന വിരലിലെണ്ണാവുന്ന വര്ത്തമാനപത്രങ്ങളും ഏതാനും മണിക്കൂറുകള് പ്രക്ഷേപണം നടക്കുന്ന ഓള് ഇന്ത്യാ റേഡിയോയും മാത്രമാണുണ്ടായിരുന്നത്. സ്റേഷന് തുറക്കുമ്പോഴുള്ള സിഗ്നേച്ചര് മ്യൂസിക് ഇപ്പോഴും നമ്മുടെയൊക്കെ ഗൃഹാതുരതയെ തൊട്ടുണര്ത്താറുണ്ടല്ലോ. ബി.ബി.സി തുടങ്ങിയ അന്തര്ദേശീയ റേഡിയോ ചാനലുകള് അന്നും രാപ്പകല് പ്രവര്ത്തിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും അത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നവര് തുലോം കുറവായിരുന്നു. പിന്നീട,് ദൂര്ദര്ശന് പരിമിതമായ സമയം നമ്മുടെ വീടുകളിലെത്തിയെങ്കിലും ജനകീയമാകാന് വര്ഷങ്ങളെടുത്തു. തൊണ്ണൂറുകളുടെ ആരംഭത്തോടെ നമ്മുടെ നയങ്ങളില് മാറ്റം വരികയും ഗ്ളോബലൈസേഷന്റെ ഭാഗമായി രാജ്യങ്ങളുടെ അതിരുകള് ഭേദിച്ചുള്ള മൂലധനത്തിന്റെ ഒഴുക്ക് തുടങ്ങുകയും ചെയ്തതോടെ, മറ്റെല്ലാ രംഗവുമെന്നപോലെ മാധ്യമരംഗവും കീഴ്മേല് മറിഞ്ഞു. നമ്മുടെ ജീവിതം ആഗോളീകരിക്കപ്പെട്ടു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇപ്പോള് നാം എത്തിനില്ക്കുന്നത് മീഡിയ വൈവിധ്യവല്കരിക്കപ്പെടുകയും വാര്ത്തകള് ഫില്റ്റര് ചെയ്യപ്പെടാതെ തന്നെ ഗ്രാഹകനിലെത്തുകയും ചെയ്യുന്ന സ്ട്രീറ്റ് ജേണലിസത്തിന്റെ കാലത്താണ്. ഇന്ന് വാര്ത്താവിതരണം ഏതെങ്കിലും ഒന്നോ രണ്ടോ മാധ്യമങ്ങളിലൊതുങ്ങുന്നില്ല. ഇന്റര്നെറ്റ്, മൊബൈല് ഫോണ് തുടങ്ങിയ ഇമാധ്യമങ്ങള് കൂടുതല് ജനകീയവും ഫലവത്തുമാണ്. പറയാനുള്ളത് ജനങ്ങളിലെത്തിക്കാന് ഏതെങ്കിലും പത്രാധിപരുടെ കനിവിനു കാത്തിരിക്കേണ്ട അവസ്ഥ ഇന്ന് ജനത്തിനില്ല. സോഷ്യല് നെറ്റ്വര്ക്ക് വഴിയോ ഇമെയ്ല് വഴിയോ പ്രചരിപ്പിക്കുകയോ, സ്വന്തമായി ഒരു ബ്ളോഗ് തുടങ്ങി പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യാം. ആശയവിനിമയം കൂടുതല് ദ്രുതഗതിയില് നടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതു കൊണ്ടാണ് പലപ്പോഴും മീഡിയ ബഹുവചനമാണ് എന്ന് പറയുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വഴിയില് ഒരപകടത്തിന്റെ കാഴ്ച ശ്രദ്ധയില്പ്പെടുമ്പോള് ഉടനെ അത് മൊബൈല് ക്യാമറയില് പകര്ത്തി പബ്ളിഷ് ചെയ്യാന് ഇന്ന് മാര്ഗങ്ങളുണ്ട്. ഒരു വാര്ത്ത തമസ്കരിക്കാന് ഏതെങ്കിലും പത്രക്കാരന് വിചാരിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല എന്ന് സാരം. അത് തിരിച്ചറിഞ്ഞുകെണ്ടാണ് ഇലക്ട്രോണിക് മീഡിയ അടക്കമുള്ള മുഖ്യധാരാമാധ്യമങ്ങള് സിറ്റിസന്സ് ജേണലിസത്തിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന നയം സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. അഭിപ്രായ രൂപീകരണത്തില് തങ്ങള്ക്കുള്ള കുത്തക തകര്ന്നിരിക്കുന്നുവെന്ന തിരിച്ചറിവാണ് സിറ്റിസന്സ് ജേണലിസം അഥവാ പാട്ടിസിപ്പേറ്ററി ജേണലിസം സ്ട്രീറ്റ് ജേണലിസം എന്നൊക്കെ അറിയപ്പെടുന്ന ജനകീയ പത്രപ്രവര്ത്തനത്തെ ഉള്ച്ചേര്ക്കാന് അവയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് എന്ന് കണ്ടെത്താനാകും</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgit5votMWQNG6SJi0pV0EpFUm3-gbUHLNN1o-uUORE_GsD9Z0IbVmLsuppEqoJHPwYMWRX5yBBiAPSpFY-PTO-EixyiB6sIdy-u8ah0FZn9Qp6N-H8ekAWV_pWBOOgcdDD8x9Mc3OJilmA/s1600/MEDIA2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgit5votMWQNG6SJi0pV0EpFUm3-gbUHLNN1o-uUORE_GsD9Z0IbVmLsuppEqoJHPwYMWRX5yBBiAPSpFY-PTO-EixyiB6sIdy-u8ah0FZn9Qp6N-H8ekAWV_pWBOOgcdDD8x9Mc3OJilmA/s1600/MEDIA2.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സിറ്റിസന്സ് ജേണലസിത്തിന്റെ കാലത്തു നിന്നു കൊണ്ടാണ് നാം മാധ്യമധര്മത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നത്. പത്രങ്ങള്ക്കൊന്നാകെ ബാധമാകുന്ന ലിഖിതമായ ഒരു ധര്മസംഹിത എവിടെയെങ്കിലും നിലനില്ക്കുന്നുണ്ടോ എന്നതു തന്നെ സംശയമാണ്. എന്നിട്ടല്ലേ, ആരോടും ഒരുത്തരവാദിത്തവുമില്ലാത്ത സിറ്റിസന്സ് ജേണലിസ്റുകളില് നിന്ന് അത് പ്രതീക്ഷിക്കുക!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഏതു വിധേനയും സ്കൂപ്പുകള് തരപ്പെടുത്താനല്ലാതെ എത്തിക്സിനെക്കുറിച്ച് ഏതെങ്കിലും മാധ്യമസ്ഥാപനമോ മാധ്യമപ്രവര്ത്തകനോ സംസാരിക്കാറില്ല. മാധ്യമധര്മം എന്നത് മാധ്യമങ്ങള് കൈനീട്ടി സ്വീകരിക്കുന്ന ധര്മം എന്ന തലത്തിലേക്ക് ചുരുങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇയ്യിടെ നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ പിടിച്ചു കുലുക്കിയ കുപ്രസിദ്ധമായ റാഡിയാ ടെയ്പ്പ് സംഭവം മാധ്യമധര്മത്തെക്കുറിച്ച് വിശാലമായ ചര്ച്ചയും പുനര്വിചിന്തനവും ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. കോര്പ്പറേറ്റ് ഭീമ•ാരും ഇടനിലക്കാരും രാഷ്ട്രീയക്കാരും മാധ്യമപ്രവര്ത്തകരും കൃത്യമായ താളമേളങ്ങളോടെ വര്ത്തിക്കുന്ന കുറ്റമറ്റ ഒരു പരിസ്ഥിതിവ്യൂഹം (ecosystem) നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് നിലനില്ക്കുന്നുവെന്നതിന് ഇതില്കൂടുതല് തെളിവുകള് ആവശ്യമില്ല. കോര്പ്പറേറ്റ് ഭീമന്മാര്ക്ക് സ്റ്റോറികള് നട്ടുപിടിപ്പിക്കാം, തലക്കെട്ടുകള് തീരുമാനിക്കാം, എവിടെ, ഏതു സമയത്ത് വാര്ത്തവരണം എന്നത് ചര്ച്ച ചെയ്യാം. തങ്ങള് പരസ്യത്തിനായി മുടക്കുന്ന ഓരോ ചില്ലിക്കാശും എങ്ങനെ തിരിച്ചു വസൂലാക്കണമെന്ന് അവര്ക്ക് നന്നായറിയാം എന്നാണ് ഈ സംഭവം നല്കുന്ന പരശ്ശതം വലിയ പാഠങ്ങളിലൊന്ന്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മനസ്സില് കുറേ കാലമായി ഇന്ത്യന് മീഡിയയിലൊരു വിഭാഗത്തിനെക്കുറിച്ചെങ്കിലും കൊണ്ടുനടന്നിരുന്ന ധാര്മികസങ്കല്പത്തിന്റെ ഫിലമെന്റ് അടിച്ചുപോയി എന്നത് പാഠത്തെക്കാളേറെ ഒരു ദുരന്തമായിരുന്നു. വലിയ വിഭാഗം ജനങ്ങള് ആദരാതിരേകങ്ങളോടെ കണ്ടിരുന്ന ഇന്ത്യയുടെ ക്രിസ്റ്യന് അമാന്പോര് <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 21px;">India's answer to Christiane Amanpour</span> എന്ന് പലരാലും പ്രശംസിക്കപ്പെട്ട ബര്ഖ ദത്തും വീര്സാംഘ്വിയും രാജീദീപ് സര്ദേസായിയുമെല്ലാം അഴിമതിയുടെ അറ്റം കാണാത്ത ചങ്ങലയിലെവിടെയോ കണ്ണിയാണെന്നറിയുമ്പോള് മനസ് വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാകുന്നു. താല്പര്യങ്ങളുടെ വിളനിലമാണ് മീഡിയാ രംഗം എന്ന് നാം ഇപ്പോള് തിരിച്ചറിയുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അമേരിക്കന് ചിന്തകനും ഭാഷാ ശാസ്ത്രജ്ഞനുമായ നോം ചോംസ്കി എഡ്വേഡ് എസ് ഹെര്മനുമായി ചേര്ന്നെഴുതിയ <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 21px;">Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media</span> മാധ്യമ ചര്ച്ചകളില് വ്യാപകമായി പരാമര്ശിക്കപ്പെടുന്ന പ്രൌഢോജ്വല കൃതിയാണ്. മാധ്യമ പഠനരംഗത്ത് വലിയൊരു കുതിച്ചു ചാട്ടമായിരുന്നു 1988 ല് പുറത്തുവന്ന പ്രസ്തുത ഗ്രന്ഥം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 21px;">Walter Lippman</span> മുന്നോട്ടു വെച്ച ജനാധിപത്യം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടു പോകുന്നത് പൊതുസമ്മതയിലൂടെയാണ് എന്ന സങ്കല്പം ചോംസ്കിയും ഹെര്മനും ചേര്ന്ന് വിപുലീകരിക്കുകയായിരുന്നു. വാര്ത്താമാധ്യമങ്ങളുടെ പ്രചാരമാതൃക (Propaganda model) എന്ന ഒരു പരികല്പന അവര് അവതരിപ്പിച്ചു. ഈ സിദ്ധാന്തപ്രകാരം ജനങ്ങളെ അനുസരിപ്പിക്കാന് ബലപ്രയോഗം നടത്തുന്ന സമഗ്രാധിപത്യ സമൂഹങ്ങള്ക്ക് വിരുദ്ധമായി മിക്ക ജനാധിപത്യ സമൂഹങ്ങളും താരതമ്യേന കണ്ടുപിടിക്കാന് പ്രയാസമുള്ള അഹിംസാത്മകമായ നിയന്ത്രണോപാധികള് ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. ചോംസ്കി പറഞ്ഞതു പോലെ, ‘സമഗ്രാധിപത്യരാജ്യത്ത് എന്താണോ മര്ദനായുധം, അതാണ് ജനാധിപത്യരാജ്യത്ത് പ്രചരണായുധം.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഏതു വാര്ത്തയും അഞ്ച് അരിപ്പകളിലൂടെയാണ് കടന്നു പോന്നത്. ഉടസ്ഥത, ഫണ്ടിങ്, ഉറവിടങ്ങള്, സമ്മര്ദശക്തികള്, നാട്ടുനടപ്പ് എന്നിവയാണവ. ലോകത്തെ പ്രമുഖ മാധ്യമങ്ങളെല്ലാം വന്കിട കോര്പറേറ്റ് മുതലാളിമാരുടെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ളതാണ്. വാര്ത്താവിതരണരംഗത്ത് മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്ക്കാത്ത കോണ്ഗ്ളോമെറേറ്റുകളാണ് അവയുടെ ഉടമസ്ഥരില് പലരും. തങ്ങള് ഏര്പ്പെട്ട ഒരുപാട് കച്ചവടങ്ങളില് ഒന്നുമാത്രമാണ് അവര്ക്ക് മാധ്യമപ്രവര്ത്തനം. കച്ചവടമല്ലാത്ത എന്തെങ്കിലും താല്പര്യം അവക്കുണ്ടായിരിക്കില്ല എന്ന് സാരം. പരസ്യദാതാവിന്റെ താല്പര്യവും സംരക്ഷിക്കപ്പെടണം, അവരില്ലെങ്കില് ഒരു വാര്ത്താമാധ്യമവും നിലനില്ക്കില്ല. ഉറവിടങ്ങളെ പിണക്കാന് ഒരു മാധ്യമവും തയ്യാറാവില്ല. പുതുതായി പുറത്തുവന്ന വിവാദത്തില് നീരാ റാഡിയാ എന്ന കോര്പറേറ്റ ലോബിയിസ്റ് തങ്ങളുടെ ഉറവിടമായിരുന്നു എന്ന ബര്ഖാ ദത്തിന്റെയും സാംഘ്വിയുടെയും വാദങ്ങള് അംഗീകരിക്കുകയാണെങ്കില് തീര്ച്ചയായും അവര് ആ ഉറവിടത്തെ പിണക്കാന് ആഗ്രഹിച്ചു കാണില്ല; ഉറവിടത്തിന് എല്ലാ പിന്തുണയും അവര് നല്കുകയും ചെയ്തു. അതേസമയം, ആ ഉറവിടത്തില് നിന്ന് കിട്ടിയതൊന്നും അവര് പുറത്തു വിട്ടതുമില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQKk8y_hkci2y-bffuY2Js5zjfH3MZYFqjaWVfQ0UKc7A7NW9d7apVA68h1iLpfCAdVaO6grDwSagDcvjadhISo5ttIAgmtxHbYeIUNVmKCtN08FG7R0dlG8BqmX5R2ebO7lp7uJUviR3F/s1600/MEDIA4.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQKk8y_hkci2y-bffuY2Js5zjfH3MZYFqjaWVfQ0UKc7A7NW9d7apVA68h1iLpfCAdVaO6grDwSagDcvjadhISo5ttIAgmtxHbYeIUNVmKCtN08FG7R0dlG8BqmX5R2ebO7lp7uJUviR3F/s1600/MEDIA4.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സമ്മര്ദശക്തികള് എക്കാലത്തും യഥാര്ഥ വാര്ത്തകള് പുറത്തുകൊണ്ടു വരുന്നതില് വലിയ വിലങ്ങുതടിയായിരുന്നു. രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കള്, ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര്, മതസംഘങ്ങള്, വ്യവസായികള്, ആള്ദൈവങ്ങള് തുടങ്ങിയവയൊക്കെ ഈ ഗണത്തില് പെടുന്നു. അടുപ്പവും (Proximity) സ്വാധീനവും (Influence) എക്കാലവും വാര്ത്തകളുടെ സൃഷ്ടി സ്ഥിതി സംഹാരങ്ങളില് രാജാപാര്ട്ട് കളിച്ചിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ നാട്ടില് അതതു കാലത്തു നിലനില്ക്കുന്ന പൊതുധാരണകളും വാര്ത്തകള്ക്കും പൊതുജനത്തിനുമിടയില് അരിപ്പയായി വര്ത്തിക്കുന്നു. ഉദാഹരണമായി, ഏതാനും വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് ഇന്ത്യാ രാജ്യത്തുണ്ടായ ചില സ്ഫോടനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാര്ത്ത തന്നെയെടുക്കാം. മാലേഗാംവ്, സംഝോത്താ എക്സ്പ്രേസ്, അജ്മേര്, ഹൈദ്രാബാദ് മക്കാമസ്ജിദ് തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങള്. അന്നത്തെ നാട്ടുനടപ്പനുസരിച്ച് അവയുടെയെല്ലാം പിന്നില് ഇസ്ലാമിക ഭികരവാദികളായിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കല് നാം ഇന്ത്യക്കാരുടെ പൌരധര്മമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടു. ദ ഹിന്ദു ദിനപത്രത്തിന്റെ അന്നത്തെ അസോഷ്യേറ്റഡ് എഡിറ്റര് പ്രവീണ് സ്വാമി ചിത്രങ്ങള് വരച്ച് ഭാഗങ്ങള് അടയാളപ്പെടുത്തി എങ്ങനെയൊക്കെ, എവിടെയൊക്കെ, ആരൊക്കെ ബോംബ് സ്ഥാപിച്ചുവെന്ന് വായനക്കാരനെ നിരന്തരം ബോധ്യപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അത്തരം വാര്ത്തകളുടെ ഒരു തരം യൂനിലാറ്ററല് ബംബാഡ്മെന്റ് എന്നുതന്നെ പറയാം. ഇത്രയൊക്കെ കാര്യങ്ങള് കൃതകൃത്യയോടെയറിഞ്ഞ താങ്കളെന്തേ ഇതൊന്നും മുന്കൂട്ടി അധികൃതരെ അറീച്ചില്ല, പാവങ്ങളായ കുറേ മനുഷ്യരെ താങ്കളെന്തിനു മരിക്കാന് വിട്ടു തുടങ്ങിയ ചൊദ്യങ്ങളൊന്നും ആരും സ്വാമിയോടു ചോദിച്ചില്ല, ചോദിക്കുന്നത് അന്ന് പശ്ചാത്താപമില്ലാത്ത പാപവുമായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോള് ആ സ്ഫോടനങ്ങള്ക്കു പിന്നില് പ്രവര്ത്തിച്ച ശക്തികളേതെന്ന് നമ്മുടെ അന്വേഷണ ഏജന്സികള് തന്നെ തെളിയിച്ചിരിക്കുകയാണ്. എന്നാല്, അക്കാലത്തു തന്നെ ഈ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പലരും ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയതാണ്, പറഞ്ഞുവല്ലോ, കാലം അതായിരുന്നു. സംഝോത്താ എക്സ്പ്രേസ് സ്ഫോടനം നടന്ന രാത്രി പുലരിയോടു ചേരുമ്പോള് അല്ജസീറയുടെ തൈമൂര് നബീലിയുടെ, സംഭവത്തിനു പിന്നില് ഹിന്ദുഭീകരരായിക്കൂടേ, എന്ന ചോദ്യത്തിന്, ഇന്ത്യയിലെ അതിപ്രഗത്ഭനായ പ്രതിരോധ വിദഗ്ധനും മീഡിയയിലെ നിറസാന്നിദ്ധ്യവുമായ ബ്രഹ്മ ചെല്ലാനി പറഞ്ഞത് അങ്ങനെയൊരു പദപ്രയോഗം തന്നെ തെറ്റാണ് എന്നായിരുന്നു. എന്തുകൊണ്ട് കൃത്യം നിര്വഹിച്ചത് ഇസ്ലാമിക ഭീകരര് തന്നെ എന്നതിന് യുക്തിസഹമായ കാരണങ്ങള് നിരത്തുകയും ചെയ്തു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പറഞ്ഞുവന്നത്, നിരവധി അരിപ്പകളിലൂടെ കടന്നു വന്നാണ് ഒരു വാര്ത്ത വായനക്കാരനിലെത്തുന്നത്, സര്വതന്ത്രസ്വതന്ത്രമായ ഒരുമാധ്യമപ്രവര്ത്തനം ഒരുകാലത്തും യാഥാര്ഥ്യമായിരുന്നില്ല എന്നതാണ്. മുഖ്യധാരാമീഡിയ തമസ്കരിക്കുന്ന വാര്ത്തകള് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന സമാന്തര മാധ്യമങ്ങള് പലതും അവയുടെ ഊഴം വരുമ്പോള്, ശതമാനക്കണക്കില് ചില്ലറ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും, വാര്ത്തകള് തമസ്കരിക്കുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മീഡിയ പലതുമായിരിക്കാം. എന്നാല് മറ്റെന്തിനെക്കാളും അതു ബിസിനസ് ആണ് എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കണം. ആ ബിസിനെസ് കൊഴുപ്പിക്കാന് ഏത് മാര്ഗവും അവരവലംബിക്കും ആ മാര്ഗം പലപ്പോഴും സമൂഹത്തിനും രാഷ്ട്രത്തിനും ഗുണകരമായിരിക്കാം പലപ്പോഴും ദോഷകരമായിരിക്കാം. പരിസ്ഥിതിയാണ് നടപ്പു കാലത്ത് വിറ്റുപോകുന്ന ചരക്കെങ്കില് പിരിസ്ഥിതിയെ മുഖ്യവിഷയമായി മാധ്യമങ്ങളെടുക്കുന്നു. രാജ്യസ്നേഹമാണ് വിറ്റു പോകുന്നതെങ്കില് അത്, ടെററിസമാണെങ്കിലത്, ലൈംഗികതയാണെങ്കിലത്; വിശിഷ്യാ സ്ത്രീ ലൈംഗികത. മൃഗസ്നേഹമാണെങ്കിലത്. കുറ്റം പറയരുതല്ലോ, അതൊക്കെ സമൂഹത്തിന്റെ നന്മക്കാണെന്ന് വരുത്തിത്തീര്ക്കുന്നതില് ദോഷൈകദൃക്കുകള്ക്ക് മുമ്പില് മാത്രമാണവര് പരാജയപ്പെടുന്നത്. കാര്യമായ വിവേചനങ്ങളൊന്നും ഒരുകാര്യത്തിലുമില്ല എന്നര്ഥം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5-4v8HJdavp30zj19Hs5m7CEalCokzyNlWn-pqo8hyyDnlseU3L036RYUzg4LKiOs2YsVmTVw1D2gty9oRz1kyiU1ZzXg2mnSnN9EOSfQ3SQ-4ta3EGLk0w7qNkm82caT5FjtIuRKzye/s1600/MEDIA3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5-4v8HJdavp30zj19Hs5m7CEalCokzyNlWn-pqo8hyyDnlseU3L036RYUzg4LKiOs2YsVmTVw1D2gty9oRz1kyiU1ZzXg2mnSnN9EOSfQ3SQ-4ta3EGLk0w7qNkm82caT5FjtIuRKzye/s1600/MEDIA3.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലോകത്തെ തന്നെ വന്കിട ബിസിനസ് സ്ഥാപനങ്ങളാണ് പത്രങ്ങളുടെ ഉടമകള്. പലപ്പോഴും വിവിധ മേഖലകളില് ബിസിനസ്സ് കൈയ്യാളുന്ന <span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Times New Roman', serif; line-height: 21px;">conglomerate</span> സ്ഥാപനങ്ങളാണ് അവയുടെ ഉടമകള്; മാധ്യമ മേഖലയില് മാത്രം ഒതുങ്ങതല്ല അവരുടെ ബിസിനെസ് എന്നര്ഥം. കുറേ ബിസിനസുകളിലൊന്നിതും. മീഡിയയും ധാര്മികതയും തമ്മിലെന്ത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ധാരണയും ബിസിനെസ് കുടുംബങ്ങള്ക്കുണ്ടായിക്കൊള്ളണമെന്നില്ല. ഈ പരിസരം കാണാതെ മീഡിയ വെറും സാമൂഹ്യ ഉത്തരവാദിത്തം നിര്വഹിക്കുന്ന സ്ഥാപനമാണെന്ന തെറ്റിധാരണയിലാണ് നിങ്ങളെങ്കില് നിങ്ങള് ജീവിക്കുന്നത് മത്സരത്തിന്റെ വര്ത്തമാനകാലത്തല്ല. ബോട്ടം ലൈനിനെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം ബോധവാനാകുന്ന എഡിറ്ററായി നിങ്ങള് സ്വയം സങ്കല്പിച്ചിട്ടില്ല എന്നര്ഥം. മത്സരത്തിന്റെ വര്ത്തമാനകാലത്ത് തന്റെ പത്രം എങ്ങനെ പെര്ഫോം ചെയ്യുന്നു എന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാത്ത ഒരു പത്രാധിപര് പരാജിതരായ പത്രാധിപന്മാരുടെ പട്ടികയിലേക്ക് പാഞ്ഞുകേറും.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഗാന്ധിജിയുടെ സമരങ്ങളെ ബിര്ള ഉപയോഗിച്ചത് അങ്ങനെയാണ്. അക്കാലത്തെ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വലിയ മുതലാളിയായിരുന്നു ബിര്ള. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലിറങ്ങിയിരുന്ന ഹിന്ദുസ്താന് ടൈംസ് സ്വാതന്ത്യ്ര സമരത്തിന് കലവറയില്ലാത്ത പിന്തുണ നല്കി. മുതലാളിമാരോട് രാജ്യത്തെ വാമകക്ഷികള്ക്കുള്ള വിരോധമൊന്നും ഈയുള്ളവനില്ല. മുതലാളിക്ക് രാജ്യസ്നേഹം പാടില്ലെന്നുമില്ല. ഗാന്ധിജിയുടെ വിദേശവസ്ത്ര ബഹിഷ്കണത്തില് ഏറ്റവും വലിയ ലാഭം കൊയ്തത് രാജ്യത്തെ അന്നത്തെ ടെക്സ്റൈല് രംഗത്തെ രാജാവും കുത്തകയുമായിരുന്ന ബിര്ള തന്നെയായിരുന്നു. ഗാന്ധിജിയുടെ മകന് ദേവ്ദാസ് ഗാന്ധിയെ അവര് ദത്തെടുക്കുകയും പിന്നീടദ്ദേഹത്തെ ഹിന്ദുസ്താന് ടൈംസിന്റെ എഡിറ്ററാക്കുകയും ചെയ്തു.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-G2j869lVxCpnzQGDN7e72OMmvpc727qoOTwWsO9q3WtjTFLMxrWhyphenhyphenynIzOOUpNe3N8KtcoSWq-19h0FlAjcahnrXkQQ1ods_-Fyuay_y1s9EAOCFy5cMAMrrhqRaCrE-fcg_2WeK5Oux/s1600/BIrla" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-G2j869lVxCpnzQGDN7e72OMmvpc727qoOTwWsO9q3WtjTFLMxrWhyphenhyphenynIzOOUpNe3N8KtcoSWq-19h0FlAjcahnrXkQQ1ods_-Fyuay_y1s9EAOCFy5cMAMrrhqRaCrE-fcg_2WeK5Oux/s1600/BIrla" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബിര്ളയുടെ ഈ ഏറ്റെടുക്കല് സമൂഹത്തെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം ഗുണകരമായിരുന്നു. എന്നാല് പരസ്യദാതാക്കളെയും ഒട്ടും ആശാസ്യമല്ലാത്ത മാനസികാസ്ഥകളെയും തൃപ്തിപ്പെടുത്താനായി മാധ്യമങ്ങള് ഏര്പ്പെടുന്ന മത്സരം ഒട്ടും ഗുണകരമല്ല തന്നെ. ബിസിനസ്സ് എന്ന അംശമില്ലെങ്കില് മീഡിയ ഇല്ല. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും മുമ്പോട്ട് വരുമ്പോള് നാം അയാളെ വിശ്വസിക്കാന് തയ്യാറുമല്ല. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5-4v8HJdavp30zj19Hs5m7CEalCokzyNlWn-pqo8hyyDnlseU3L036RYUzg4LKiOs2YsVmTVw1D2gty9oRz1kyiU1ZzXg2mnSnN9EOSfQ3SQ-4ta3EGLk0w7qNkm82caT5FjtIuRKzye/s1600/MEDIA3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും ലാഭമുണ്ടാക്കുക എന്നതും സാമൂഹ്യ ഉത്തരവാദിത്തവും ഒരിക്കലും പൊരുത്തപ്പെടാത്ത പ്രതിഭാസങ്ങളാണെന്ന് അര്ഥമാക്കേണ്ടതില്ല. വാണിജ്യാവിപണന രംഗത്ത് വിജയിച്ചൊരു പത്രം എഡിറ്റോറിയല് രംഗത്ത് പരാജയപ്പെട്ടതാണെന്ന് പറയാനാവില്ല. ഉന്നതമായ എഡിറ്റോറിയല് മൂല്യങ്ങള് കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന പത്രങ്ങള് വാണിജ്യരംഗത്ത് പരാജയമാണെന്നും പറഞ്ഞുകൂടാ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എല്ലാ പ്രോഫെഷനുകളുടെയും മുറിച്ചുമാറ്റാന് കഴിയാത്ത ഘടകമാണ് അവയുടെ എത്തിക്സ്. പത്രപ്രവര്ത്തനം പ്രൊഫെഷന് ആണെന്ന് നാമംഗീകരിക്കുമ്പോഴും എന്താണ് ആ പ്രൊഫഷന്റെ എത്തിക്സ് എന്ന് ആരും ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മഖന്ലാല് ചതുര്വേദി അനുസ്മരണ പ്രഭാഷണം നടത്തിക്കൊണ്ട് ജസ്റിസ് ജി.എന് റേ പറഞ്ഞു,</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">“ദാരിദ്യ്രനിര്മാര്ജനം, വിദ്യാഭ്യാസ ആരോഗ്യ രംഗത്തെ പ്രശ്നങ്ങള് എന്നിവ ഉയര്ത്തിക്കാട്ടി അധികൃതരുടെ ശ്രദ്ധയില് കൊണ്ടുവരിക, ഗ്രാമീണരുടെയും അവശവിഭാഗങ്ങളുടെയും പ്രശ്നങ്ങളെ രാജ്യത്തിന്റെ മൊത്തം പ്രശ്നമായി അവതരിപ്പിക്കുക, സമുദായങ്ങള് തമ്മിലും രാഷ്ട്രങ്ങള് തമ്മിലും സമാധാനവും ഐക്യവും ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാനും അതുവഴി സമൂഹത്തിന്റെ പൊതു ന•യും പുരോഗതിയും നേടിയെടുക്കാനുമായിരിക്കണം അച്ചടി ഇലക്ട്രോണിക മാധ്യമങ്ങള് പ്രധാനമായും ലക്ഷ്യം വെക്കേണ്ടത്. അതാണ് മാധ്യമങ്ങളുടെ ധര്മം.”</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilRVV-lQxgSf9Hf0hD5H8ATQT5vwU6DYSM3IRbX0jJh4yTwklC1H7xBcBF-OfdwBPQZoSKkSbQZgvY0arHpN58UHrC6TL5Cp3xjnbcUnxUMq-Pab58Y5EWQbjd_vBOxnqv0f_x6_egKyBN/s1600/sainath" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilRVV-lQxgSf9Hf0hD5H8ATQT5vwU6DYSM3IRbX0jJh4yTwklC1H7xBcBF-OfdwBPQZoSKkSbQZgvY0arHpN58UHrC6TL5Cp3xjnbcUnxUMq-Pab58Y5EWQbjd_vBOxnqv0f_x6_egKyBN/s1600/sainath" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പി. സായിനാഥ് എന്ന പത്രപ്രവര്ത്തകന് ഈ രംഗത്തു വെട്ടിത്തുറന്ന പാത അനുകരണീയം തന്നെ. ഇന്ത്യന് ഗ്രാമങ്ങളില് ജീവിക്കുന്ന ദരിദ്ര ജനങ്ങളുടെ അവസ്ഥ അദ്ദേഹം ലോകത്തിനു മുമ്പില് കൊണ്ടുവരുന്നു. Everybody loves a good drought എന്ന പുസ്തകം അദ്ദേഹത്തിന് റോമന് മഗ്സസെ അവാര്ഡ് നേടിക്കൊടുക്കുകയുണ്ടായി. അദ്ദേഹം തന്നെ ഒരിക്കല് പറഞ്ഞതു പോലെ, പുസ്തകത്തിലുള്പ്പെടുത്തിയ ലേഖനങ്ങള് എഴുതിത്തീര്ത്തപ്പോഴേക്കും 400 ലധികം വിധത്തിലുള്ള മലിനജലം അദ്ദേഹം കുടിച്ചു തീര്ത്തിരുന്നു. സത്യം, കൈപ്പുറ്റതായാല് പോലും, തുറന്നു പറയുക പ്രതിബദ്ധതയുള്ള എഴുത്തുകാരനെ സംബന്ധച്ചേടത്തോളം നിര്ബന്ധമാണല്ലോ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്നാല് സമൂഹത്തില് ഭയപ്പാടുകള് സൃഷ്ടിക്കുക, പരസ്പരം അവിശ്വാസം വളര്ത്തുക കലാപങ്ങളില് നിന്ന് മൈലേജ് സൃഷ്ടിക്കുക തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളില് മാധ്യമ പ്രവര്ത്തകര് അറിഞ്ഞും അല്ലാതെയും ഇടപെടുന്നുണ്ട്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം രംഗങ്ങളില് മീഡിയക്ക് താല്പര്യങ്ങളുണ്ട് എന്നുറപ്പിച്ചു പറയാവുന്ന തരത്തിലാണ് അവ പെരുമാറാറുള്ളത്. ഇലക്ട്രോണിക് മാധ്യമങ്ങളുടെ വളര്ച്ചയോടെ ഗൌരവുമുള്ള മാധ്യമപ്രവര്ത്തനം അട്ടിമറിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സാധാരണ ന്യൂസ് പോലും ആകേണ്ട കാര്യമില്ലാത്ത സംഗതികള് ബ്രേക്കിംഗ് ന്യൂസ് ആയി രംഗപ്രവേശനം നേടുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പലപ്പോഴും സംഘടിതമായ പരദൂഷണമാണ് മീഡിയാ പ്രവര്ത്തനം എന്ന പേരില് ഘോഷിക്കപ്പെടുന്നത്. അന്യന്റെ സ്വകാര്യതകളിലേക്ക് ഒരു ക്യാമറയുമായി നുഴഞ്ഞു കേറുന്നതാണ് അന്വേഷണാത്മക പത്രപ്രവര്ത്തനം. അതിനുള്ള ദുസ്വാതന്ത്യ്രം ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോള് മാധ്യമ സ്വാതന്ത്യ്രത്തിനു നേരെയുള്ള കടന്നു കേറ്റമായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇവിടെയാണ് മാധ്യമങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാന് പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങള് ഏര്പ്പെടുത്തേണ്ടത്. സാമൂഹ്യമായ നിയന്ത്രണങ്ങളും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും ബാധ്യതകളും സമ്മര്ദവുമില്ലാതെ പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തില് മാധ്യമങ്ങള്ക്ക് നിലനില്ക്കാനാവില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സഹജീവികളോടുള്ള ഐക്യദാര്ഢ്യത്തില് നിന്നാണ് ധാര്മികതയിലേക്കുള്ള പാത തുടങ്ങുന്നത്. ജനങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷകള്ക്കും പ്രത്യാശകള്ക്കും ശബ്ദം നല്കാനുള്ള ശക്തമായ സ്തംഭമായാണ് ജനാധിപത്യത്തിലെ നാലാം തൂണുകള് വര്ത്തിക്കേണ്ടത്. മാനവാധികാരങ്ങള് എവിടെ ലംഘിക്കപ്പെടുമ്പോഴും അവകാശങ്ങള് എവിടെ ഹനിക്കപ്പെടുമ്പോഴും അവരുടെ ഇടപെടലുകള് വേണം. പലപ്പോഴും അതുണ്ടാവുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. വലിയ അഴിമതികള് അവര് പുറത്തു കൊണ്ടുവരുന്നു. വര്ഗീയലഹളകളിലും കൂട്ടക്കൊലകളിലും ഭരണാധികാരികള്ക്കുമുള്ള പങ്കിനെ വരെ അവര് പുറത്തുകൊണ്ടുവരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വായനക്കാരന് മുഴുവന് വസ്തുതകളും മനേരിട്ടറിയാവുന്ന ഒരു കാര്യം പത്രവാര്ത്തയാകുമ്പോള് മാത്രമാണ് പത്രങ്ങളെ എത്രമാത്രം വിശ്വസിക്കാമെന്ന ധാരണയുണ്ടാവുക. കാര്യങ്ങള് റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്യുമ്പോള് പലപ്പോഴും മാധ്യമങ്ങളുടെ വിശ്വാസ്യതക്ക് ഇളക്കം തട്ടുന്നു. ഒരു ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തില് പൊതുസമ്മതിയുടെ നിര്മിതി ശരിയായി ഉപയോഗിച്ചാല് അതു ഗുണകരമാവുമെന്ന കാര്യത്തില് സംശയമില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പൊതുജനത്തിന്റെ വിശ്വാസമാണ് പത്രത്തെ നിലനിര്ത്തുന്നത്. ആ വിശ്വാസം തകര്പ്പെട്ടാല് പത്രപ്രവര്ത്തനം എന്ന തൊഴിലിന്റെയും ഫോര്ത്ത് എസ്റേന്റെ തന്നെയും നിലനില്പ് അപകടത്തിലാകും. ലൈംഗിതയും വയലന്സും മാധ്യമങ്ങള് ആഘോഷിക്കുകയാണ് എന്നു പലപ്പോഴും തോന്നാറുണ്ട്. ഇവിടെ മാധ്യമങ്ങള് ധര്മത്തെക്കാള് അധര്മമാണ് പിന്തുടരുന്നത്. സത്യം അതെത്ര കൈപ്പുറ്റതാണെങ്കിലും തുറന്നു പറയണമെന്നാണല്ലോ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-2614416735196446802011-07-13T10:04:00.015+04:002012-09-13T19:20:03.259+04:00ഇസ്മത് ചുഗ്തായിയുടെ ഒരു കഥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>മടിപിടിച്ചിരുന്ന ഒരപരാഹ്നത്തില് പഴയ പുസ്തങ്ങള് സൂക്ഷിച്ച അലമാര വെറുതെ തുറന്നു നോക്കി. പുറംചട്ട പോയതും താളുകള് പൊടിയെടുത്തതുമായ കുറേ പഴയ പുസ്തകങ്ങള് ഗൃഹാതുരതയുണര്ത്തി മൂകം വിശ്രമിക്കുന്നു. അന്നേരമാണ് അത്ഹര് പര്വേസിന്റെ ‘ഹമാരേ പസന്ദീദാ അഫ്സാനെ’ വീണ്ടും ശ്രദ്ധയില് വരുന്നത്. മികച്ച ഉര്ദു കഥകളുടെ സമാഹാരമാണത്. പകുതിയും ചിതലിന്റെ മുതലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്ന പുസ്തകം പതുക്കെ മറിച്ചു. പ്രേം ചന്ദിന്റെ ‘അമാവാസ് കീ റാത്’, സുദര്ശന്റെ ‘ആസ്മായിഷ്’, സാദത്ത് ഹസന് മന്ടോയുടെ, ഞാന് തന്നെ മുമ്പൊരിക്കല് പരിഭാഷ നിര്വഹിച്ച ‘ടോബാ ടേക്സിങ്’, ഖുര്റത്തുല് ഐന് ഹൈദറിന്റെ ‘യേ ഗാസി യേ തേരെ പുര് അസ്റാര് ബന്ദേ… '</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvFxBpLq4whkzkpCVI36xzFuoDC22Zo1BRn8iaaaeX_zk4e911bBvwoUSEVWOVkzA0i-72RZYJ5uA84G7IE1AftcBse_JFfGD4FpEbx9RINzeQFIM2W5yAzHKClqnR_S-zYNlgZjxUcV-m/s1600/chughtai.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvFxBpLq4whkzkpCVI36xzFuoDC22Zo1BRn8iaaaeX_zk4e911bBvwoUSEVWOVkzA0i-72RZYJ5uA84G7IE1AftcBse_JFfGD4FpEbx9RINzeQFIM2W5yAzHKClqnR_S-zYNlgZjxUcV-m/s1600/chughtai.jpg" /></span></a></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ഇസ്മത്ത് ചുഗ്തായിയുടെ 'ഘൂംഘട്ടി'ലെത്തിയെപ്പോള് അവിടെ തങ്ങി. ഞാനൊരിക്കല് ഭാഷാന്തരം ചെയ്തതും മാധ്യമം ആഴ്ചപ്പതിപ്പിന്റെ 2001 ലെ ഏതോ ലക്കത്തില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതുമാണ് ഘൂംഘട്ട്. ആ പഴയ ആഴ്ചപ്പതിപ്പിനു വേണ്ടി ചെറിയൊരു തിരച്ചില് നടത്തി. പഴയത് സൂക്ഷിക്കുന്ന കാര്യത്തില് ഞാന് വളരെ പിന്നിലാണ് അതുകൊണ്ടാണ് തിരച്ചില് ചെറുതാക്കിയതും. കണ്ടുകിട്ടിയതുമില്ല.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ആ കഥ വീണ്ടും മൊഴിമാറ്റം നടത്തി ബ്ലോഗില് പോസ്റ് ചെയ്യാന് തീരുമാനിച്ചു. ഉടനെ പണി തുടങ്ങി. ഉര്ദുവില് എന്തെങ്കിലും വായിച്ചിട്ട് പത്തു വര്ഷത്തിലധികമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നതിനാല് ചില ഭാഷാ പ്രയോഗങ്ങള്ക്ക് എന്നെ തിരിച്ചറിയാന് കുറച്ച് വേണ്ടി വന്നു.</b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ആധുനിക ഉര്ദു സാഹിത്യത്തിലെ ശക്തമായ സ്ത്രീ സാന്നിദ്ധ്യമാണ് ഇസ്മത്ത് ചുഗ്തായിയുടേത്. മനോഹരമായ കഥകളോടൊപ്പം വിവാങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചു. അവരെഴുതിയ ‘ലിഹാഫ്’ എന്ന കഥ വിവാദത്തിന്റെ കൊടുങ്കാറ്റിളക്കിവിട്ടു.</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4OHAqNHZg9o0GVVhxXC1kEZWYwVuohq9tPSbaKNGtV60faI55Vygesr7QdNX4mBbaHoposH3R66gEXJgrEPcHu9r0vpz3U9BHguXAEWYrKaSImU1a_nc0byru1joBOwtE-6hn8R8AUnS5/s1600/lihaf" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4OHAqNHZg9o0GVVhxXC1kEZWYwVuohq9tPSbaKNGtV60faI55Vygesr7QdNX4mBbaHoposH3R66gEXJgrEPcHu9r0vpz3U9BHguXAEWYrKaSImU1a_nc0byru1joBOwtE-6hn8R8AUnS5/s1600/lihaf" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ഒരു വൃദ്ധകന്യകയുടെ കഥയാണ് ഘൂംഘട്ട്. മുഖപടം എന്നു മലയാളമാകാം. </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>ഇതാ കഥ. സമയമുണ്ടെങ്കില് ഒന്നു വായിച്ചു നോക്ക്. എനിക്കറിയേണ്ടത്, ഒരു പരിഭാഷകനെന്ന നിലയില് എനിക്ക് വല്ല ഭാവിയുമുണ്ടോ എന്നാണ്.</b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: large;">മുഖപടം</span></b></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">കൊക്കിന്റെ ചിറകുകളേക്കാള് വെണ്മായാര്ന്ന തലമുടിയുമായി വെളുത്ത തുണി കൊണ്ട് ശരീരം മൂടിപ്പുതച്ച് കട്ടിലിലിരിക്കുന്ന ആ മുത്തശ്ശിയെ കണ്ടാല് നിറം മങ്ങിയ മാര്ബ്ള് കൂനയാണെന്നേ തോന്നൂ. ഒരു തുള്ളി പോലും രക്തം അവരുടെ ശരീരത്തിലുണ്ടെന്ന് ആരും പറയില്ല, അത്രവെളുപ്പ്. ഈ വെളുപ്പ് കൃഷ്ണമണികളുടെ അതിരുകള് വരെ ചെന്നെത്തിയിരിക്കുന്നു. നരച്ച് തിളക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന അവരുടെ കണ്ണുകള്, കട്ടിയുള്ള കര്ട്ടനപ്പുറം ഭയാശങ്കകളോടെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കൊച്ചു ജാലകങ്ങളെ ഓര്മിപ്പിക്കും. പാതിവ്രത്യത്തിന്റെയും പരിശുദ്ധിയുടെയും പ്രതീകമായ ഈ എണ്പതു കാരിയെ ഇന്നോളം ഒരു പുരുഷനും സ്പര്ശിച്ചിട്ടില്ല.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzwrgjitH2Zt1JXIOnZz9RWVsG8a4RH7VAwuUd99u__Te8-qaStTdWIknL8uEU0frLRH21wrRiCdc9jXgZFBsp4s8Nu4aEgJuUbbe9ODLcF7SeE4aJURQqVQh0ABbWty1Vs8H3KCd_fD3P/s1600/Old+mother.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzwrgjitH2Zt1JXIOnZz9RWVsG8a4RH7VAwuUd99u__Te8-qaStTdWIknL8uEU0frLRH21wrRiCdc9jXgZFBsp4s8Nu4aEgJuUbbe9ODLcF7SeE4aJURQqVQh0ABbWty1Vs8H3KCd_fD3P/s1600/Old+mother.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പതിമൂന്നു വയസ്സുള്ളപ്പോള് ഒരു പൂച്ചെണ്ടു പോലെയായിരുന്നുവത്രേ അവര്. നിതംബം മറച്ച് പിന്നിലേക്ക് താഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന കാര്കൂന്തല്, താരുണ്യത്തിന്റെ മാര്ദവം, ചന്ദനത്തിന്റെ നിറം. ഇപ്പോഴും പഴയ സൌന്ദര്യത്തിന്റെ പാടുകള് അവരുടെ മുഖത്ത് അവശേഷിക്കുന്നു. കാലം അവരുടെ നിറഞ്ഞ യൌവനത്തെ നിഷ്കരുണം ചവിട്ടിത്തേച്ചിരിക്കുന്നു. മകളെ ജിന്നുകള് തട്ടിയെടുക്കുമോ എന്ന് ഭയന്ന് അക്കാലത്ത് മാതാപിതാക്കള് അവര്ക്ക് വേണ്ടി ഉറക്കമിളച്ച് കാവല് പാര്ത്തിരുന്നുവത്രെ. അത്രക്ക് സുന്ദരിയായിരുന്നു അവര്. ഒരു ഹൂറി.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അവര്ക്ക് പതിന്നാല് വയസ്സുള്ളപ്പോഴായിരുന്നു എന്റെ ഉമ്മയുടെ അമ്മാവനുമായി അവരുടെ വിവാഹമുറപ്പിച്ചത്. വധുവിന്റെ നേര് വിപരീതമായിരുന്നു വരന്.എന്നുവെച്ചാല് വധു എത്രമാത്രം വെളുത്തിട്ടായിരുന്നോ അത്ര തന്നെ കറുപ്പായിരുന്നു വരന്. കുട്ടികള് അയാളെ കറുത്ത മാമാ എന്നു വിളിച്ചു. എന്നാല് അസാധരണമാം വിധം ഒത്ത ശരീരഘടനയും പൌരുഷ ഭാവവുമുള്ളയാളായിരുന്നു കറുത്ത മാമാ. വാള് തലപ്പു പോലെ നിശിതമായ അഗ്രത്തോടു കൂടിയ മൂക്ക്, ജാഗ്രതയൊഴിയാത്ത കണ്ണുകള്, മുത്തുമാല പോലെയുള്ള ദന്ത നിര… ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും തന്റെ തൊലിയുടെ കരിമഷി നിറത്തില് ഉല്ക്കണ്ഠപ്പെട്ട് അങ്ങേയറ്റം വികാരധീനനായിരുന്നു അയാള്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന്റെയന്ന് എല്ലാവരും അയാളെ കളിയാക്കി, ‘ചങ്ങാതീ, മണവാളന് ഒന്നു സ്പര്ശിക്കുമ്പോഴേക്ക് മണവാട്ടി പുകപാളിയ പോലെയാകുമല്ലോ.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ചന്ദ്ര ഗ്രഹണം പോലെയിരിക്കും ആദ്യരാത്രി’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പതിനേഴ് വയസ്സായിരുന്നു അന്ന് കറുത്ത മാമാക്ക് പ്രായം.ഒട്ടും പക്വതയുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല മുരടനും ദുര്വാശിക്കാരനുമായിരുന്നു അയാള്. പ്രതിശ്രുത വധുവിന്റെ സൌന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വര്ണനകളില് ചകിതനായി ജോധ്പൂരിലുള്ള ഉമ്മയുടെ ബന്ധുക്കളുടെ വീട്ടിലേക്കോടിപ്പോയി തനിക്ക് കല്യാണമൊന്നും വേണ്ടെന്ന്, മടിച്ചാണെങ്കിലും, അവിടെയുള്ള തന്റെ കൂട്ടുകാരോടയാള് പറഞ്ഞുവത്രെ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ധിക്കാരങ്ങളെയും ശാഠ്യങ്ങളെയും കൈകാര്യം ചെയ്യാനായി ചില്ലറ ദണ്ഡനമുറകളും ഒന്നോ രണ്ടോ തൊഴിയും പ്രയോഗിക്കുന്നത് അക്കാലത്ത് ഒട്ടും അസാധരണമായിരുന്നില്ല . ഒരു സാഹചര്യത്തിലും നിശ്ചയിച്ചുറപ്പിച്ച വിവാഹം വേണ്ടെന്ന് വെക്കാനാകുമായിരുന്നില്ല. അത്തരം നടപടികള് കുടുംബങ്ങളുടെ സല്പേരിന് തീര്ത്താല് തീരാത്ത കളങ്കം വരുത്തിവെക്കുമായിരുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രതിശ്രുത വധു എന്തു പിഴച്ചു? അവള് അതീവ സുന്ദരിയായിരുന്നുവെന്നതോ? ലോകം മുഴുക്കെ സൌന്ദര്യത്തെ വിഗ്രഹമാക്കി ഉപാസിക്കുമ്പോള് ഇവിടെയിതാ ഒരാള് അതിനെ ഭയക്കുകയും പുച്ഛിക്കുകയും അതിനു നേരെ കടുത്ത നീരസം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അവള് അഹങ്കാരിയാണ്’ സങ്കോചത്തോടെ അയാള് പറഞ്ഞു</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘അത് നിനക്കെങ്ങനെ അറിയാം?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">തെളിവൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാല് സൌന്ദര്യം സ്ത്രീകളില് അഹന്ത ജനിപ്പിക്കുമെന്നത് സര്വാംഗീകൃതമായ ഒരു പൊതു വിജ്ഞാനമായിരുന്നു. അഹന്തക്ക് കീഴൊതുങ്ങുക കറുത്ത മാമാ എന്ന പുരുഷനെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം അചിന്ത്യവും അസാധ്യവുമായിരുന്നു. മറ്റുള്ളവരുടെ ഇംഗിതത്തിന് വഴങ്ങാന് വേറെ ആളെ നോക്കണം എന്ന നിലപാടായിരുന്നു അയാള്ക്ക്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കറുത്ത മാമയുടെ മനസ്സു മാറ്റാന് സംഘടിത ശ്രമം തന്നെയുണ്ടായി. കല്യാണം കഴിയുന്നതോടെ വെളുത്ത പെണ്ണ് അയാളുടെ സ്വന്തമായിത്തീരുമെന്നും അയാളുടെ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങള്ക്കും അവള് വഴങ്ങുമെന്നും അവര് ആയാളെ ബോധ്യപ്പെടുത്താന് ശ്രമിച്ചു. പലരും പലതും പറഞ്ഞു നോക്കി. ഇപ്പോള് പകലാണെന്ന് പറയണമെന്ന് അയാള് ആവശ്യപ്പെടുമ്പോഴേക്ക് അവള് അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരിക്കുമെന്നും, അതല്ല രാത്രിയാണ് എന്നാണവള് പറയേണ്ടതെങ്കില് അങ്ങനെയേ അവള് പറയൂ. അയാള് ഇരിക്കാന് പറഞ്ഞേടത്ത് അവള് ഇരിക്കും. ഇനി, എഴുന്നേല്ക്കാനാണയാള് ആവശ്യപ്പെടുന്നതെങ്കില് അവള് ചാടിയെന്നേല്ക്കുമെന്നും മറ്റും. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">കറുത്ത മാമയെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരാനായി ഭീഷണി പ്രയോഗങ്ങളും ചില ശീരീരിക സമ്മര്ദങ്ങളുമെല്ലാം വേണ്ടി വന്നു. അവസാനം വിവാഹം നടന്നു. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">പെണ്ണുങ്ങള് പാടിയ കല്യാണപ്പാട്ടുകളില് വെളുത്ത മണവാട്ടിയും കറുത്ത മണവാളനും കടന്നുവന്നു. കറുത്ത മാമയെ അരിശം കൊള്ളിക്കാന് ഇതൊന്നും പോരാ എന്ന മട്ടില് ഒരുത്തി കവിത ചൊല്ലി. കവിതയില് അയാളുടെ കരിവര്ണത്തെ കളിയാക്കുന്ന കടുത്ത വ്യംഗ്യം ഒളിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഇതോടെ അയാളുടെ ക്ഷമയുടെ അവസാനത്തെ തുരുമ്പും നഷ്ടപ്പെട്ടു. അയാളുടെ വേവലാതിയോ പരിഭവമോ ആരും കണക്കിലെടുത്തതേ ഇല്ല. ഈ ഹരങ്ങളിലെല്ലാം അയാളും സര്വാത്മനാ പങ്കെടുക്കുന്നുണ്ട് എന്ന ധാരണയില് ‘കറുത്ത’ പരിഹാസം തുടന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">അയാള് പതുക്കെ പുതുപെണ്ണിരിക്കുന്ന മുറിയില് പ്രവേശിച്ചു. ചിരിക്കുന്ന പൂക്കള്ക്ക് നടുവില് അവള് ഇരിക്കുന്നത് അയാള് കണ്ടു. ശരീരം വിയര്ത്തു. വെളുത്ത് മിനുത്ത അവളുടെ കൈത്തണ്ട അയാളുടെ രക്തം തിളപ്പിച്ചു. തന്റെ കറുപ്പില് അവളുടെ വെറുപ്പ് ചതരച്ചരച്ച് തങ്ങള്ക്കിടയിലുള്ള വ്യത്യാസം മായ്ച്ചുകളയാനുള്ള അഭിനിവേശം പതച്ചു പൊങ്ങി. അയാള് അവളുടെ ശിരസ്സില് നിന്ന് മുഖം മറച്ചു ഞാന്നു കിടക്കുന്ന മുഖപടത്തിനു നേരെ കൈ നീട്ടി. അവള് തലകുനിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ശരി, ആ മുഖപടം നീ തന്നെയങ്ങ് ഉയര്ത്ത്’ അയാള് അവളോടാവശ്യപ്പെട്ടു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">മണവാട്ടിയുടെ തല ഒന്നുകൂടി താഴ്ന്നു. താടിയെല്ല് നെഞ്ചില് തട്ടി നിന്നു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘കേട്ടില്ലേ, നിന്റെ മൂടുപടം നീക്കാനാണ് പറഞ്ഞത്’ അയാളുടെ ശബ്ദം കനത്തു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഇതൊടെ പെണ്ണ് ചുരുണ്ട് തേരട്ടയുടെ പരുവത്തിലായി. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘ഓ…ഹ്! എന്തൊരഹങ്കാരം! ങ്ഹും’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മണവാളന് ഷൂ അഴിച്ചെടുത്ത് കക്ഷത്തില് തിരുകി. ജനല് വഴി ഗാര്ഡനിലേക്ക് ചാടി. അവിടെ നിന്ന് നേരെ റെയ്ല്വേ സ്റേഷനിലേക്ക്.. അവിടെ നിന്ന് ജോധ്പൂരിലേക്ക്!</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">പുതുപെണ്ണിന് ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് കുടുംബത്തിലെ സ്ത്രീകളറിഞ്ഞു; താമസിയാതെ പുരുഷന്മാരും. അവര് കറുത്ത മാമയെ ചോദ്യം ചെയ്തു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘അവള് അഹങ്കാരിയാണ്, അനുസരണ ഒട്ടുമില്ലാത്തവള്’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘അത് നിനക്കെങ്ങനെ അറിയാം?’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> ‘ഞാനവളോട് മുഖപടം ഉയര്ത്താനാവശ്യപ്പെട്ടു. അതവള് അനുസരിച്ചില്ല’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘എടോ വിവരം കെട്ടവനേ, ഒരു പുതുപെണ്ണും അവളുടെ മുഖാവരണം സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് നീക്കുകയില്ലെന്ന് നിനക്കറിഞ്ഞു കൂടേ, അത് ചെയ്യേണ്ടത് നീയാണ്’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘പറ്റില്ല, ഞാന് സത്യം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു. സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് മുഖപടം മാറ്റുന്നില്ലെങ്കില് അവള്ക്ക് എങ്ങോട്ടാണെന്ന് വെച്ചാല് പോകാം’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘അവളുടെ കൈകൊണ്ട് മുഖാവരണം നീക്കാന് ആവശ്യപ്പെട്ടത് നിന്റെ വങ്കത്തം. ഇനി മറ്റെല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും അവള് തന്നെ മുന്കൈ എടുക്കേണ്ടി വരുമോ? വല്ലാത്ത വിവരക്കേട്!’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">വിവാഹമോചനം എന്ന ചിന്ത തന്നെ അക്കാലത്ത് ആരുടെയും മനസ്സിലുദിക്കുമായിരുന്നില്ല. ഒരിക്കല് വിവാഹിതനായാല് കാലാകാലം അയാള് വിവാഹിതനാണ്.</span><br />
<span style="font-size: large;">ഏഴു വര്ഷക്കാലത്തേക്ക് കറുത്ത മാമയെക്കുറിച്ച് ആര്ക്കും ഒരുവിവരവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാല് ഇക്കാലത്തെല്ലാം അയാള് ഉമ്മയുടെ പേരില് പണമയച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. മണവാട്ടിയായ വെളുത്ത പെണ്ണ് സ്വന്തം വീട്ടിലും ഭര്തൃവീട്ടിലുമായി മാറിമാറി കഴിഞ്ഞു കൂടി. തങ്ങളുടെ ഏക മകള്ക്ക് വന്നു പെട്ട ദുരിതമോര്ത്ത് അവളുടെ മാതാപിതാക്കള് വല്ലാതെ സങ്കടപ്പെട്ടു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">പിന്നീടാരോ പറഞ്ഞാണറിയുന്നത്, തന്റെ പൌരുഷം തെളിയിക്കാനായി കറുത്ത മാമ, പ്രാപ്യമായ എല്ലാ ദുര്വൃത്തികളിലും വ്യാപരിച്ചുവത്രെ. വേശ്യാലയങ്ങളിലും സ്വവര്ഗ രതിയിലും ആനന്ദം കണ്ടെത്തി. പ്രാവുകളെ വളര്ത്തി അവയ്ക്ക് വിവിധ തരം പരിശീലനങ്ങള് നല്കി നേരം പോക്കി. സുന്ദരിയായ വെളുത്ത പെണ്ണിന്റെ ജീവിതം അവളുടെ മുഖപടത്തിനുള്ളില് എരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഉമ്മ ഗുരുതരാവസ്ഥയിലാണെന്നറിഞ്ഞാണ് പിന്നീട് കറുത്ത മാമ വീട്ടിലെത്തുന്നത്. അതൊരവസരമായിക്കണ്ട് കുടുംബത്തിലെ മുതിര്ന്നവര് ഇരുവരെയും ഒന്നിപ്പിക്കുന്നതിനായി വീണ്ടും ഒരു ശ്രമം നടത്തി. വെളുത്ത പെണ്ണ് ഒരിക്കല് കൂടി പുതുക്ക വസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞു. അന്നേരം എല്ലാവരെയും ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് കറുത്ത മാമ പ്രഖ്യാപിച്ചു, ‘എന്റെ ഉമ്മയുടെ ജീവനാണേ സത്യം, എന്റെ കൈകൊണ്ട് അവളുടെ മുഖപടം ഉയര്ത്തുകയില്ല.’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഇതോടെ എല്ലാവരും ചേര്ന്ന് വെളുത്ത പെണ്ണിനെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളാരംഭിച്ചു. ‘മോളേ, ഇത് നിന്റെ ജീവിത്തെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യമല്ലേ, നാണമെല്ലാം മാറ്റി വെക്ക്. കുറച്ച് ധൈര്യം സംഭരിച്ച് മുഖപടം നീ തന്നെയങ്ങ് നീക്കിയാല് മതി. അതില് ഒരു മാന്യതക്കുറവുമില്ല. അവന് നിന്റെ ഭര്ത്താവാണ്; ഭൂമിയിലെ നിന്റെ ദൈവം. അവനെ അനുസരിക്കേണ്ടത് നിന്റെ ബാധ്യതയാണ്. അവന് പറയുന്നതു പോലെ ചെയ്യുന്നതാണ് നിന്റെ സ്വാതന്ത്യ്രം.’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">വീണ്ടുമൊരിക്കല് കൂടി പുതുപെണ്ണ് ചമയിക്കപ്പെട്ടു. അറയൊരുങ്ങി, പുലാവും മധുരച്ചോറും തയ്യാറായി. മണവാളനെ മണിയറയിലേക്ക് തള്ളി. സ്ത്രൈണതയുടെ ഊഷ്മളതയില് തുടുത്തു നില്ക്കുന്ന ഇരുപത്തി ഒന്നു വയസ്സ് പ്രായമുള്ള സുന്ദര കുസുമമാണിപ്പോള് വെളുത്ത പെണ്ണ്. അവളുടെ കണ്പോളകളില് കനം തൂങ്ങി. ശ്വസനം ദ്രുതഗതിയിലായി. കഴിഞ്ഞ ഏഴു വര്ഷം അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളില് ഈ രാവ് നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു. കൂട്ടുകാരികള് കാതില് മന്ത്രിച്ച കാര്യങ്ങള് ഓര്മ്മയില് നിറഞ്ഞപ്പോള് ഹൃദയം ശക്തിയായി മിടിച്ചു. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മണവാട്ടിയുടെ മൈലാഞ്ചിയണിഞ്ഞ കൈത്തലം കണ്ട മാത്രയില് തന്നെ താന് വികാരത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലേക്ക് വഴുതുകയാണെന്ന് കറുത്ത മാമയ്ക്കു തോന്നി. വധു അയാളുടെ മുമ്പിലിരിക്കുകയാണ്. പഴയ പതിനാലുകാരി വിടരാത്ത മൊട്ടല്ല ഇന്നവള്; നിറഞ്ഞ പൂച്ചെണ്ടാണ്. അയാളില് തൃഷ്ണയുണര്ന്നു. പരിചയസമ്പന്നമായ അയാളുടെ ശരീരം ഇര കാത്തിരിക്കുന്ന പുലിയെപ്പോലെ അവള്ക്കു വേണ്ടി കൊതിച്ചു. അസ്വസ്ഥത പതുക്കെ മനസ്സിനെ ഗ്രസിച്ചു. ഒരിക്കല് പോലും അവളുടെ മുഖം കണ്ടിരുന്നില്ലെങ്കിലും ആ വിചിത്ര വധുവിന്റെ രൂപം ഭാവനയില് തെളിഞ്ഞു വരുമ്പോഴെല്ലാം അയാളുടെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാകുമായിരുന്നു. അയാള് മറ്റു സ്ത്രീകളോടൊപ്പമായിരിക്കുമ്പോള് പോലും ഇതായിരുന്നു സ്ഥിതി. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘മുഖപടം ഉയര്ത്ത്’ പതര്ച്ചയോടെ അയാള് പറഞ്ഞു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഒരു ചെറിയ അനക്കം പോലുമുണ്ടായില്ല. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘മുഖപടം നീക്ക്’ ഇത്തവണ സ്വരം അപേക്ഷയുടേതായിരുന്നു. ഗദ്ഗദം അയാളുടെ വാക്കിനെ വിറപ്പിച്ചാണ് പുറത്തു വിട്ടത്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മൂകത തകര്ക്കപ്പെടാതെ കിടന്നു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഞാന് പറയുന്നതു പോലെ ചെയ്തില്ലെങ്കില് ഇനിയൊരിക്കലും എന്റെ മുഖം നിന്നെ കാണിക്കുകയില്ല.’</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഒരനക്കവുമില്ല.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">കറുത്ത മാമ ജനലിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. മുഷ്ടി ചുരുട്ടിയിടിച്ച് ജനല്പാളി തുറന്ന് ഗാര്ഡനിലേക്ക് ചാടി. രാത്രി തന്നെ അപ്രത്യക്ഷനായി. പിന്നീട് അവളെത്തേടി അയാള് വന്നതേ ഇല്ല.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">വെളുത്ത പെണ്ണ് എന്ന പുരുഷ സ്പര്ശമേല്ക്കാത്ത മണവാട്ടി മുപ്പതു വര്ഷം അയാള്ക്കു വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു. കുടുംബത്തിലെ പ്രായമായവരെല്ലാം ഒരോരുത്തരായി മരമടഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. പ്രായം ചെന്ന സ്വന്തം അമ്മായിയുടെ കൂടെ ഫതേഹ്പൂര് സീക്രിയില് താമസിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെയാണ് അവര് തന്റെ മണവാളന്റെ മടങ്ങിവരവിനെക്കുറിച്ചറിയുന്നത്.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">നീണ്ടകാലത്തെ വിവേചനരഹിതമായ തോന്ന്യാസ ജീവിത്തിനു ശേഷം കുറേ രോഗങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ കറുത്ത മാമ വീട്ടില് തിരിച്ചെത്തി. സമാധത്തോടെ കണ്ണടയണമെങ്കില് തന്റെ ശയ്യക്കരികില് വെളുത്ത പെണ്ണ് ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്നും ഉടനെ അവളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വരണമെന്നും അയാള് ആവശ്യപ്പെട്ടു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ഭര്ത്താവിന്റെ സന്ദേശം കിട്ടിയപ്പോള് ഒരു തൂണില് തല ചായ്ച് വെളുത്ത പെണ്ണ് മൂകയായി കുറേ നേരം നിന്നു. ഭര്തൃഗൃഹത്തിലെത്തി പഴയ തകരപ്പെട്ടി തുറന്ന് പിന്നിയ വിവാഹ വസ്ത്രങ്ങള് പുറത്തെടുത്തു. എണ്ണയിട്ട് മുടിമിനുക്കി.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">മരണത്തിലേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന രോഗിയുടെ ശയ്യക്കരികില് അവര് ഇരുന്നു. നീണ്ട മുഖപടം ഇരു കൈകള്ക്കുമിടയിലൂടെ ഞാന്നു കിടന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘മുഖപടം ഉയര്ത്തൂ’ ക്ഷീണിച്ച സ്വരത്തില് അയാള് മന്ത്രിച്ചു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിറയാര്ന്ന കൈകളോടെ അവര് മുഖപടം പതുക്കെ ഉയര്ത്തി, അടുത്ത ക്ഷണത്തില് അതു താഴ്ത്തുകയും ചെയ്തു. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">കറുത്ത മാമ അവസാനത്തെ ശ്വാസം വലിച്ചു.</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">ആ നിമിഷം തന്നെ വെളുത്ത പെണ്ണ് അയാളുടെ കട്ടിലിരികെ തറയിലിരുന്ന് കട്ടിലിന്റെ കാലുകളില് കൈയിടിച്ച് കുപ്പി വളകള് പൊട്ടിച്ചു. നവോഢയുടെ മൂഖാവരണത്തിനു പകരം വിധവയുടെ മൂടുപടം ശിരസ്സിലൂടെ വലിച്ചിട്ടു. </span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<b><span style="font-size: large;">നേരമുണ്ടെങ്കില് ഇത് കൂടി വായിക്കുക:</span></b><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', Trebuchet, Verdana, sans-serif; font-size: large; line-height: 18px;"><a href="http://zainocular.blogspot.com/2011/08/blog-post.html">ടോബാ ടേക് സിങ് ഒരു സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനോപഹാരം</a></span></div>
</div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-47274186803190910552011-06-30T18:35:00.012+04:002013-10-11T20:40:07.640+04:00ഇടനാഴികയിലുടനീളം പുറത്തേക്കു തുറക്കുന്ന വാതിലുകളുണ്ട്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPFhh6RooOH3XHlWSMRGi1LFQEsL_GOQa7sP8MQM3lGSA7YjR2YO5cKX9q1QWFcYljNWoS5zUHtCZcUY5v0TpZ3si43LOzKks4F8lE6BcLlxblSz6ABDkMfvg_hGKG8AcisgllHpNiRFSL/s1600/malcum+x.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPFhh6RooOH3XHlWSMRGi1LFQEsL_GOQa7sP8MQM3lGSA7YjR2YO5cKX9q1QWFcYljNWoS5zUHtCZcUY5v0TpZ3si43LOzKks4F8lE6BcLlxblSz6ABDkMfvg_hGKG8AcisgllHpNiRFSL/s1600/malcum+x.jpg" style="cursor: move;" /></span></a><span style="font-size: large;">സുദീപ് മസൂംദാറുടെ ജീവിതം ഒരു നീണ്ടകഥയാണ്; അവിശ്വസനീയമായ ഒരു മുഴുനീള ത്രില്ലര്. അറിയുമോ സുദീപിനെ? ഇന്ത്യാപാക് വിഭജനകാലത്തെ മഹാലഹളകളില് എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട കുടുംബത്തോടൊപ്പം കിഴക്കന് ബംഗാളില് നിന്നെത്തി, മനുഷ്യ ജന്മങ്ങള് പുഴുക്കളെപ്പോലെ തിളച്ച കൊല്കൊത്തയിലെ ടാംഗ്രാ ചേരിപ്രദേശത്ത് അഭയാര്ഥിയായി, മനുഷ്യ വിസര്ജ്യങ്ങള്ക്കും ലഹരിക്കും കുറ്റകൃത്യങ്ങള്ക്കും നടുവില് പിടിച്ചുപറിയും ഗുണ്ടായിസവുമായി ബാല്യംകഴിച്ച സുദീപ് മസൂംദാറെ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കൊല്കൊത്തയിലും, പിന്നീട് പട്നയിലും ചെറുകളവുകളും ഗുണ്ടാവിളയാട്ടവുമൊക്കെയായി നടന്നിരുന്ന കൌമാരക്കാരുടെ സംഘത്തിന്റെ തലയാളാകാന് വളരെ ചെറുപ്പത്തില്തന്നെ വിധി അനുവദിച്ചതായിരുന്നു അയാളെ. കടകളില് നിന്ന് സാധനങ്ങള് മോഷ്ടിച്ചും ട്രക്ക് ഡ്രൈവര്മാരില് നിന്ന് പണംപിടുങ്ങിയും കഴിഞ്ഞുകൂടിയ സംഘത്തിന്റെ തലവനായി വിലസി നടക്കുന്നതിനിടയില് മറ്റൊരു സംഘവുമായുണ്ടായ ഏറ്റുമുട്ടലിനെത്തുടര്ന്ന് തെക്കന് ബിഹാറിലെ റാഞ്ചി (ഇന്നിപ്പോള് ഝാര്ക്കണ്ട് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമാണത്)യിലേക്കോടിപ്പോയ സുദീപ് പുതിയ ഒരു പേരിന്റെ മറപറ്റി ഒരു ചേരിയില് നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക്, പൊലീസിന്റെ ഏതാനും ചുവട് മുമ്പിലായി, ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ വഴിയിലെ ഒരു വിശ്രമവേളയില്, പണ്ട് അച്ഛനില് നിന്ന് പഠിച്ച അക്ഷരങ്ങളുമായി അയാള് വീണ്ടും കണ്ടുമുട്ടി; പിന്നെ അവ ചേര്ത്തുവച്ചു തുടങ്ങി. വായന പുതിയ അനുഭവവും അഭയവുമാകുന്നതായി അയാള്ക്ക് തോന്നി. സാഹിത്യവഴിയിലെ യാത്ര ആരംഭിക്കുകയായി. അമേരിക്കന് എഴുത്തുകാരന് ജാക് ലണ്ടനോടൊപ്പം (പരിഭാഷകളിലൂടെ) സാഹസികലോകത്ത് വിരാജിച്ചു, ജ്യൂള് വേണിനോടൊപ്പം ലോകംചുറ്റി, ബല്സാക്കിലും ഹെമിംഗ്വേയിലും ദൊസ്തോവ്സ്കിയിലും കൂട്ടുകാരെ കണ്ടെത്തി. എന്തിന് പരിഭാഷ? കടങ്കൊണ്ട സ്കൂള് പാഠപുസ്തകങ്ങളും അടിച്ചുമാറ്റിയ ഓക്സ്ഫഡ് ഡിക്ഷ്നറിയും വെച്ച് അയാള് ഇംഗ്ളീഷ് പഠിക്കാനാരംഭിച്ചു. കൃത്യമായ ഉച്ചാരണം ലഭിക്കാനായി, ഒരു കൊച്ചു റേഡിയോയിലൂടെ (അതും അടിച്ചുമാറ്റിയത്) വോയ്സൊഫ് അമേറിക്കയും ബിബിസി വേള്ഡ് സര്വീസും പതിവായി ശ്രദ്ധിച്ചു. പലപ്പോഴും അവ മനസ്സിലാകാത്ത നിരാശയില് കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞു. ആയിടെ, അന്ന് വളരെ ശക്തമായിരുന്ന അതിതീവ്ര ഇടതു ഗ്രൂപ്പുകളിലൊന്നില് അംഗമായി. തന്റെ പട്നാ ജീവിതത്തെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന പാര്ട്ടി ഘടനയിലെ സംഘബോധമായിരുന്നു, ആശയത്തെക്കാളേറെ, ആ ഗ്രൂപ്പില് പ്രവര്ത്തിക്കാന് അയാളെ തല്പരനാക്കിയത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അതിനിടെ റാഞ്ചിയില് നിന്ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്ന ഒരു കൊച്ചു ഇംഗ്ളീഷ് വാരികയുടെ ഓഫീസിനടുത്ത് ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞ് എഡിറ്ററുമായി പരിചയംസ്ഥാപിച്ചു.അധികംതാമസിയാതെ അവിടെ പ്രൂഫ്റീഡറായി നിയമിതനായി. ഡല്ഹിയില്നിന്ന് ഇടക്കിടെ വാരികയുടെ ഓഫീസില് സന്ദര്ശനം നടത്താറുണ്ടായിരുന്ന ദിലീപ് ഗാംഗുലി എന്ന ഉല്ക്കര്ഷേച്ഛുവായ റിപ്പോര്ട്ടര് ചേരിനിവാസിയാണെന്നറിഞ്ഞ് സുദീപിനെ ഡല്ഹിയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു; പിറ്റേന്ന്തന്നെ ചേരിയിലെ തന്റെ സുഹൃത്തുക്കളോട് വിടചൊല്ലി ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിലേക്ക്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഡല്ഹിയില് വെച്ച്, തന്നെ കേള്ക്കാന് തയ്യാറുള്ളവരോടെല്ലാം ഇംഗ്ലീഷ്ല് സംസാരിച്ച് ഭാഷ പരിശീലിച്ചു. ഒരു ചെറുകിട ഇംഗ്ലീഷ് പത്രത്തില് ശമ്പളമില്ലാതെ ആറുമാസം ജോലിനോക്കിയശേഷം സമ്പൂര്ണ പത്രപ്രവര്ത്തകനായി. ജോലിയിലെ മികവായിരുന്നു കാരണം. പിന്നീട് വലിയ പത്ര സ്ഥാപനങ്ങളിലേക്ക്, വലിയ ഉത്തരവാദിത്ത നിര്വഹണങ്ങളിലേക്ക്… ഓര്ക്കാപ്പുറത്തു ലഭിച്ച അമേരിക്കാസന്ദര്ശനത്തിടെ പ്രശസ്തമായ ന്യൂസ്വീക്ക് വാരികയുടെ ഓഫീസ് കാണുകയെന്ന ചിരകാലം മനസ്സില് സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന സ്വപ്നം സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു; അവിടെ പത്രപ്രവര്ത്തകനായിനിയമിതനാവുകയും ചെയ്തു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പത്തിരുപത്തി ഏഴ് വര്ഷങ്ങള്ക്കുമുമ്പ് തുടങ്ങി ഇപ്പോഴും തുടരുന്ന ഈ കഥയിലെ നായകന് ഇന്ന് ന്യൂസ്വീക്ക് വാരികയുടെ ലേഖകനായി ഡല്ഹിയില് ജീവിക്കുന്നു. ഇപ്പോഴും ചേരിയിലെ തന്റെ പഴയ കൂട്ടുകാരുമായി ബന്ധം നിലനിര്ത്തുന്നുണ്ട് സുദീപ്. പലരും മരണമടഞ്ഞു. ചിലര് മുഴുക്കുടിയന്മാരോ ലഹരിക്കടിമകളോ ആയി. ചിലരെങ്കിലും ആത്മവിശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും ചോര്ത്തിക്കളയുന്ന ചേരികളില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട് വരുമാനമുള്ള ജോലികളിലും സ്വന്തമായ ഏര്പ്പാടുകളിലുമായി കഴിയുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ടെലവിഷന് ഷോയില് പങ്കെടുത്ത് കോടികള് നേടിയ, ചേരി സമ്മാനിച്ച കറുത്ത ഭൂതകാലമുള്ള ജമാല് മാലിക് എന്ന പതിനെട്ടുകാരന്റെ കഥപറയുന്ന സ്ലംഡോഗ് മില്യനയര് എന്ന ഇംഗ്ളീഷിലുള്ള ഹിന്ദി സിനിമ എട്ടു ഓസ്കറുകള് നേടി നമ്മുടെ ദേശാഭിമാനത്തെ കുത്തനെ നിര്ത്തിയ സന്ദര്ഭത്തില് സുദീപ് ന്യൂസ്വീക്ക് വാരികയിലെഴുതിയതാണ് സ്വന്തം കഥ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നാട്ടിലെയോ വീട്ടിലെയോ സാഹചര്യങ്ങള് നിമിത്തം വിദ്യാഭ്യാസംനേടാന് കഴിയാതെപോയ, അതിന്റെ പേരില് ജീവിതം വഴിമുട്ടിനില്ക്കുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരുപാട് പേരെ പ്രവാസ ജീവിതത്തില് കണ്ടുമുട്ടാറുണ്ട്. അവര്ക്കൊക്കെ ഞാന് സുദീപിന്റെ കഥ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാറുമുണ്ട്. കഠിനാധ്വാനത്തിനും സ്ഥിരോത്സാഹത്തിനും തയ്യാറുള്ള ആരുടെമുമ്പിലും ദൈവം വഴികള് മലര്ക്കെ തുറന്നിടുന്നു. നിരാശ കൊണ്ട് ഒന്നും നേടാനില്ല. അസ്തിത്വവ്യഥയും നിരാശയുടെ തത്ത്വശാസ്ത്രവുമായി കാലംകഴിച്ചുകൂട്ടുന്നവര് പക്ഷേ സുദീപ് മസൂംദാര്മാരെ കാണാറില്ല. വഴിവിട്ടവരല്ലാതെ ആരാണ് ദൈവകാരുണ്യത്തിന്റെ കാര്യത്തില് നിരാശരാവുക എന്ന് വിശുദ്ധ ഖുര്ആന് ഒരിടത്ത് ചോദിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അപാര്ത്തീഡിന്റെ കൂര്ത്ത നഖങ്ങള്ക്കടിയില് സൌത്താഫ്രിക്ക ഞെരിഞ്ഞ അറുപതുകളുടെ തുടക്കത്തില് ജോഹനസ്ബര്ഗിലെ ഗെറ്റൊകളിലൊന്നില് ജനിച്ച് വളര്ന്ന മാര്ക്ക് മാതബെയ്ന് എന്ന ടെന്നീസ് കളിക്കാരന് ‘കാഫിര് ബോയ്’ എന്ന പേരിലുള്ള പ്രശസ്തമായ ആത്മകഥയിലൂടെ ലോകത്തിന് നല്കാന് ശ്രമിച്ചതും ഇതേ സന്ദേശമാണ്. വര്ണത്തിന്റെ പേരിലുള്ള കന്മഷ കന്മദങ്ങളുടെ കരിമ്പുക ഗ്രസിച്ച അത്യന്തം മനുഷ്യത്വരഹിതമായ സാഹചര്യങ്ങളിലുള്ള ദയാരഹിതമായ കുട്ടിക്കാലമാണ് മാതബെനുണ്ടായിരുന്നത്. അടങ്ങാത്ത ഉല്ക്കര്ഷേച്ഛയും ഒടുങ്ങാത്ത സ്വാതന്ത്യ്ര മോഹവും മതാബെയ്നെ ലോകപ്രശസ്തനാക്കി. അദ്ദേഹത്തിന് മുമ്പും പിന്നീട് മണ്ഡേലയുടെ ഐതിഹാസിക സമരത്തിന് മുമ്പില് മുട്ടുമടക്കി അപാര്ത്തീഡ് പിന്വാങ്ങുന്ന തൊണ്ണൂറുകളുടെ തുടക്കംവരെയും അനവധി ബാല്യങ്ങളും യൌവനങ്ങളും സൌത്താഫ്രിക്കയില് മൊത്തം ചിതറിക്കിടന്ന ഗെറ്റൊകളില് പാഴായിപ്പോയിട്ടുണ്ട്. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0HuOKpp-CbqFc8iV3LrGigcBvei1L_Zc6KwRn3Qz2f66vrdSL9qZYxIk7dGKkNhkrDqDPFAtbV_riQSTBzCbvZnXYwPFaF-5VsyfNpo1Tw7tO0J7nr-a7Hdn017DtgkqcOOpmlb96VPPO/s1600/mark+mathabane.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0HuOKpp-CbqFc8iV3LrGigcBvei1L_Zc6KwRn3Qz2f66vrdSL9qZYxIk7dGKkNhkrDqDPFAtbV_riQSTBzCbvZnXYwPFaF-5VsyfNpo1Tw7tO0J7nr-a7Hdn017DtgkqcOOpmlb96VPPO/s1600/mark+mathabane.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മാല്ക്കം എക്സിന്റെ ജീവിതം മറ്റൊരുദാഹരണം. കരിമ്പുഴുവില് നിന്ന് ചിത്രശലഭത്തിലേക്കുള്ള രൂപാന്തരത്തിന്റെ വികാര തീവ്രമായ ആവിഷ്കാരമാണദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മകഥ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒന്നുത്സാഹിച്ചാല് തീരുന്ന പ്രതിസന്ധികളേ നമ്മുടെ പല ആളുകള്ക്കുമുള്ളൂ. എന്നാല് അതിനു ശ്രമിക്കാതെ വൃഥാ വിധിയെപഴിച്ച് കാലം കഴിക്കുന്നവരാണവരിലധികവും. നിസ്സാരമായ കാരണങ്ങള്ക്ക് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്ന കുട്ടികളുണ്ട്. മാതാപിതാക്കള് ഗുണദോഷിച്ചതിന്, ടി.വി കാണാനനുവദിക്കാത്തതിന്, പരീക്ഷയില് തോറ്റതിന്… എല്ലാം ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്ന യൌവനങ്ങളുടെ കഥകള് (അതോ കഥയില്ലായ്മകളോ) നിത്യം എന്നപോല നാം കേള്ക്കുന്നു. മുടികൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നതു സഹിക്കാനാകാതെ ആത്മഹത്യ ചെയ്ത ചെറുപ്പക്കാരനെക്കുറിച്ചുള്ള വാര്ത്ത വായിച്ചപ്പോള്, അല്പ്പം ആത്മവിശ്വാസം പകരാനും ചര്ച്ചിലിന്റെയും നേഹ്രുവിന്റെയും ഗോര്ബച്ചേവിന്റെയും തലയില് സമൃദ്ധമായ മുടിയുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില് അതെത്രമാത്രം ബോറാകുമായിരുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാനും സുഹൃത്തുക്കളായി ആരും ഈ സാധുവിനുണ്ടായിരുന്നില്ലേ എന്നാലോചിച്ചു. ജീവിക്കാനറിയാഞ്ഞ് സ്വയം നാശത്തിന്റെ വഴികള് കണ്ടെത്തിയ ഒരേയൊരു ജീവി എന്ന് മനുഷ്യനെക്കുറിച്ച് മേതില് ഒരിടത്ത് പറയുന്നുണ്ട്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പുഴയോരങ്ങളില് കാണുന്ന മിനുത്ത ഉരുളന് കല്ലുകള് ഒരുകാലത്ത് കാഠിന്യമേറിയതും പരുപരുത്തതുമായ പാറകളായിരുന്നു. പച്ചപ്പാവമായ പച്ചവെള്ളം ഏറിയ ക്ഷമയോടെ കാലങ്ങളെടുത്ത് അതിന് മുകളിലൂടെ ഒഴുകിയൊഴുകി മിനുസപ്പെടുത്തിയതാണവയെ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ചെറിയൊരു ശാരീരിക വൈകല്യവും വളഞ്ഞിട്ടു പിടിച്ച ദാരിദ്യവും കാരണം ജീവിതം മടുത്തു എന്ന് പറഞ്ഞ ഒരു ശിഷ്യനുണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക്. മിക്കവാറും എല്ലാ വൈകുന്നേരങ്ങളിലും ഞാനവനെ വിളിച്ചു വരുത്തുമായിരുന്നു, എന്നിട്ട് ശാരീരിക വൈകല്യങ്ങളെ അതിജീവിച്ച് പ്രശസ്തിയുടെ തുംഗശൃംഗങ്ങള് താണ്ടിയവരെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞു കൊടുക്കും. ഹെലന് കെലര്, ത്വാഹാ ഹുസൈന്, സ്റ്റീഫന് ഹോക്കിംഗ്സ്, ജെയ്പാല് റെഡ്ഡി, സുധാ ചന്ദ്രന്… സാക്ഷരതാ പ്രവര്ത്തനങ്ങളുടെ അടയാള വ്യക്തിത്വമായിരുന്ന റാബിയ മാധ്യമങ്ങളില് നിറഞ്ഞുനിന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. ജീവിതം അതിവിശിഷ്ടമാണെന്നും വെറുതെ വലിച്ചെറിയാന് മാത്രം നിസ്സാരമല്ലെന്നുമുള്ള പാഠം അവന് പതുക്കെ ഉള്ക്കൊണ്ടു എന്നു ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയ ഒരു ദവസം അവന് പറഞ്ഞു, പാഴ്വസ്തുക്കളില് നിന്ന് പ്രയോജനകരമായ വസ്തുക്കള് നിര്മിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ അല്ലേ? അതെ. പിന്നീടെന്റെ ശ്രമം മുഴുവന് അവന് പാഴ്വസ്തുവല്ല എന്നവനെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനായിരുന്നു. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം ഈയിടെ സഊദി അറേബ്യയില് വെച്ച് ഞാനവനെ കണ്ടു. ഊര്ജസ്വലനായ ഒരു കമ്പനി സെക്രട്ടറിയുടെ വേഷത്തില്; ചെവി മുതല് ചെവി വരെ നീണ്ട ചിരിയുമായി അവനെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. എല്ലാവരില് നിന്നും മാറി നിന്ന് ഞങ്ങളൊരുപാട് സംസാരിച്ചു. അവനെന്നെ വിരുന്നിന് ക്ഷണിച്ചു. നിര്ഭാഗ്യവശാല് ആ നഗരത്തില് എനിക്കധികം സമയുമുണ്ടായിരുന്നില്ല, പോരെങ്കില് രാവ് ഏറെ കടുക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പിന്നീടൊരിക്കലാവാം എന്ന് അലക്ഷ്യമായിപ്പറഞ്ഞ് ഞാന് അവനോട് വിടപറഞ്ഞു. പിരിയുമ്പോള് അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ നനവ് ചുറ്റു നിന്നും വമിച്ച ആലക്തിക ശോഭയില് ഒളിമിന്നി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">മതി കുട്ടീ, എനിക്കിനി ഒരു വിരുന്നും വേണ്ട. ജീവിതത്തിന്റെ ഇടനാഴികകളിലുടനീളം പുറത്തേക്ക് തുറക്കുന്ന വാതിലുകളുണ്ട്; അവ കണ്ടെത്തി തുറക്കാന് തയ്യാറാകണം എന്നുമാത്രം. തയ്യാറായവരുടെ പ്രതിനിധിയാണ് നീ.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com62tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-67790823033462321482011-06-09T00:21:00.012+04:002017-04-03T20:00:11.602+04:00ഒന്നു മനസ്സുവെച്ചാല് നിങ്ങള്ക്കും അത്ഭുതങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കാം<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘രണ്ടായിരത്തൊന്ന് വേനല്ക്കാലം. കൃത്യമായിപ്പറഞ്ഞാല്…’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘വേണ്ട, അത്ര കൃത്യമായി അറിയണമെന്നില്ല, കഥയല്ലേ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കഥപറച്ചില് തുടരുകയാണ്. അതിവിദഗ്ധനായ ഒരു കവുങ്ങു കയറ്റക്കാരനെപ്പോലെയാണിയാള്, ഒരു കഥ അവസാനിക്കുമ്പോള് അതിന്റെ ശിഖരം ആട്ടിയാട്ടി അടുത്ത കഥയിലേക്കൊരൊറ്റച്ചാട്ടം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘കേള്ക്കാന് തയ്യാറാണല്ലോ അല്ലേ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘റെഡി. പക്ഷേ, ചോദ്യങ്ങളുണ്ടാകും. പിന്നെ കഥയില് ചോദ്യമില്ല എന്ന ‘ഞായം’ പറയരുത്.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ആയിക്കോട്ടെ, നിലവാരം വേണമെന്ന് മാത്രം.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അമ്പൊടുങ്ങാത്ത ആവനാഴി പോലെ പറഞ്ഞാലും പറഞ്ഞാലും തീരാത്ത കഥകളുടെ വറ്റാത്ത ഉറവയാണീ ചങ്ങാതി. കേള്ക്കാന് നല്ല രസമാണ്. ആകാശത്തിനു തുള വീണതു പോലെ മഴ പെയ്യുന്ന ഈ സായങ്കാലത്തെ മഴക്കുളിരില് ഒരു കഥ എന്തു കൊണ്ടും നന്ന്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പുരാതനമായ ഒരുത്തരേന്ത്യന് നഗരപ്രാന്തത്തിലൂടെയുള്ള ബസ് യാത്രയെക്കുറിച്ചാണ് പറയാന് പോകുന്നത്. നഗരം പുരാതനാമാണ്, നഗരത്തിലെ ബസും പുരാതനമാണ്, ബസിലെ സമ്പ്രദായങ്ങള് അതിപുരാതനം, അതിലെ യാത്രക്കാരിലധികവും പുരാതന മട്ടിലുള്ളവര്. ഡ്രൈവറും കണ്ടക്ടറുമെല്ലാം പഴയകാലത്തിന്റെ പ്രതിനിധികള്… മൂളിയും മുരണ്ടും ബസ് മുമ്പോട്ടു നീങ്ങി. യാത്രക്കാരെല്ലാം കലപില സംസാരിക്കുന്നു. ഇന്നാട്ടുകാര് അങ്ങനെയാണ്, എവിടെയും എപ്പോഴും അവര് ഉറക്കെയേ സംസാരിക്കൂ. കൂടുതല് ഉച്ചത്തില് സംസാരിക്കുന്നവര് പിന്നീട് നേതാക്കളായി നിയമസഭയിലും പാര്ലമെന്റ്ലുമെത്തി ബഹളം കൂട്ടുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്റെ എതിര്വശത്ത് കണ്ടക്ടര് ഇരിക്കുന്നു. കേരളത്തിലേതുപോലെ കണ്ടക്ടര് പൈസ പിരിക്കാന് യാത്രക്കാരന്റെയടുത്ത് വരില്ല. അവിടത്തെ കണ്ടക്ടരാണ് കണ്ടക്ടര്, കേരളത്തിലേത് കണ്ടക്ടന് മാത്രമേ ആകുന്നുള്ളൂ. മാന്യദേഹം ഉപസ്ഥിതനായേടത്ത് യാത്രക്കാരന് എത്തി ടിക്കറ്റെടുത്തിരിക്കണം. യാത്രക്കാരന് വരുന്നു, ടിക്കറ്റെടുക്കുന്നു, സീറ്റില് പോയിരിക്കുന്നു, ശുഭം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘സീറ്റില്ലെങ്കിലോ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘കുന്തം. പറഞ്ഞുവല്ലോ, ഇടപെടലുകള്ക്ക് നിലവാരം വേണം.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഒരു യാത്രക്കാരന്മാത്രം കണ്ടക്ടറെവിട്ടു പോകുന്നില്ല. അവര് തമ്മില് ഉറക്കെ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്. അടുത്തിരിക്കുന്നതു കൊണ്ട് അവരുടെ സംസാരം ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കാന് എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല; ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു, അതിനിടെ മറ്റു ചില യാത്രക്കാരും അവിടെയെത്തി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എന്താ? എന്തുണ്ടായി?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഞാന് നോക്കി. ഇരുമുഖങ്ങളിലുമായി വികസിച്ചു നില്ക്കുന്ന രണ്ട് ജോഡി കൃഷ്ണമണികള് അന്യോന്യം നില്ക്കുന്നു. കണ്ടക്ടര് ഒരു മുഷിഞ്ഞ അഞ്ചു രൂപാനോട്ട് വിരലുകള്ക്കിടയിലാക്കിപ്പിടിച്ച് കൂടിയിരുന്നവരോടെല്ലാമെന്നപോലെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു (അതും ഉറക്കെതന്നെ), ‘ഈ നോട്ട് ചെലവാകില്ല.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അതുപറയാന് നിങ്ങള്ക്കവകാശമില്ല.’ – യാത്രക്കാരന്</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘തര്ക്കിച്ചു നില്ക്കാതെ ഈ നോട്ട് മാറ്റിത്തരൂ. അല്ലെങ്കില് ബസില് നിന്നിറങ്ങിത്തരണം.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘രണ്ടിനും നിര്വാഹമില്ല.’ – ശബ്ദം മുന് റെക്കോഡുകളെ മുഴുവന് ഭേദിച്ചിരിക്കുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എങ്കില് വണ്ടി ഇവിടെക്കിടക്കും’ – പറഞ്ഞു നാക്കെടുത്തില്ല കണ്ടക്ടര് തന്റെ വിരലില് കോര്ത്ത വിസ്ലില് ആഞ്ഞൊരൂത്ത്. വണ്ടി നിന്നു; ബഹളം നിന്നില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘എന്തു കൊണ്ട് നിങ്ങളീ നോട്ടെടുക്കുന്നില്ല? എനിക്കിപ്പോള് ഉത്തരം കിട്ടണം.’ അയാള് ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടിയുടെ പ്രാദേശിക നേതാവാകാനും മതി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘ഇതില് എഴുതിയിരിക്കുന്നതെന്താണെന്ന് കണ്ണു തുറന്നൊന്ന് നോക്ക്.’ എന്നിട്ടയാള് നോട്ടിലുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ‘മേം ധാരക് കോ പാഞ്ച് റൂപ്യാ അദാ കര്നേ കാ വചന് ദേത്താ ഹൂം’ ഇതിന് അഞ്ച് രൂപയുടെ മൂല്യമുണ്ടെന്ന്</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(ഒരുപക്ഷേ, ഇയാള്ക്കിതുതന്നെ ഒരു പരിപാടിയായിരിക്കാം അല്ലെങ്കിലെങ്ങനെ ഇത്ര കൃത്യമായി നോട്ടിലെഴുതിയത് അയാള് കാണാപാഠമുരുവിടും?)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അപ്പറഞ്ഞത് മുഷിഞ്ഞ നോട്ടിനെക്കുറിച്ചല്ല.’</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">‘ആരു പറഞ്ഞു? മുഷിഞ്ഞ നോട്ടുകള് സര്ക്കാര് പിന്വലിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കില് തെളിവ് താ.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എന്തൊക്കെപ്പറഞ്ഞാലും ഈ നോട്ട് ഞാനെടുക്കുന്ന പ്രശ്നമില്ല, ഇറങ്ങിയാട്ടെ.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">‘നിന്നെ ഞാന് കോടതി കയറ്റും, നോക്കിക്കൊ.’- യാത്രക്കാരന്റെ ഭീഷണി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഹാവൂ, സമാധാനമായി. എവിടെ നിന്നെന്നില്ലാതെ രൂപം കൊണ്ട ഒരു ലഹളയുടെ കരിങ്കാറുകള് ഒഴിഞ്ഞു പോകുന്നു. ഇതിപ്പോള് കോടതി കൊണ്ട് തീരുമല്ലോ. ഉത്തരേന്ത്യയിലുണ്ടാകുന്ന പല ലഹളകളും ഇത്തരം നിസ്സാര പ്രശ്നങ്ങളില് നിന്നാണുണ്ടാകാറുള്ളത് എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എവിടെ തീരുന്നു? മറ്റു യാത്രക്കാര് അതങ്ങനെ വിടാന് തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല. രണ്ടു ചേരികളായിത്തിരിഞ്ഞ് ഇരുവരുടെയും വാദങ്ങളിലെ ന്യായാന്യായതകളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയാണവര് (ഉറക്കെയാണെന്നത് പ്രത്യേകം പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ) അതിനിടെ പുറത്തു നിന്ന് ചിലര് പ്രശ്നത്തില് താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി. ഇതോടെ ഒഴിഞ്ഞുപോയ ലഹളയുടെ സാധ്യത പൂര്വാധികം ശക്തിയോടെ തിരിച്ചു വന്നു. തിടംവെക്കുന്ന സംസാരം കയ്യാങ്കളിയിലെത്തുന്നതിന്റെ സകല ലക്ഷണങ്ങളുമുണ്ട്. സമയത്തിന് ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്തെത്താന് കഴിയില്ല എന്നു മാത്രമല്ല, ഒരു ലഹളയില് രക്തസാക്ഷിയാവുക കൂടി ചെയ്യേണ്ടി വരികിലോ? കൂട്ടുകുടുംബങ്ങളില് നിന്ന് ആയിരം കാതമകലെ, ഈ പുരാതന നഗരപ്രാന്തത്തിന്റെ പാതവക്കില് ആരോരും തിരിഞ്ഞു നോക്കാനില്ലാതെ ഒരു ജഡം അനാഥമായിക്കിടക്കുന്നത്… തമ്പുരാനേ... ഓര്ക്കാനേ വയ്യ. അപായം മണക്കുമ്പോള് ഉപായം തോന്നാറുണ്ടല്ലോ, ഇന്നെന്തേ ഇങ്ങനെ?</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_6lIo79-fdQhZun9RHVkOdF2_onPf_Qjfmlvh44JBot-zdYDcPctqjwJJ_5ki3sQ8VQNIJW5w22zVx2UG5SXM8mCvD1GkR2loSciR4L_oFlSOJYeEGIw2LIRmUC3capI-reDoBG4mQWEz/s1600/quarrel.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_6lIo79-fdQhZun9RHVkOdF2_onPf_Qjfmlvh44JBot-zdYDcPctqjwJJ_5ki3sQ8VQNIJW5w22zVx2UG5SXM8mCvD1GkR2loSciR4L_oFlSOJYeEGIw2LIRmUC3capI-reDoBG4mQWEz/s1600/quarrel.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഞാന് പതുക്കെ സീറ്റില് നിന്നെഴുന്നേറ്റു. പാന്റ് സിന്റെ പോക്കറ്റില് തപ്പി. വിരലില് തടഞ്ഞ ചില്ലറത്തുട്ടുകളില് നിന്ന് അഞ്ച് രൂപയുടെ ഒരു നാണയമെടുത്ത് കൂടിനില്ക്കുന്നവര്ക്കിടയിലൂടെ കണ്ടക്ടറുടെ നേരെ നീട്ടി. ‘ഇതാ ഇതെടുത്ത് ആ അഞ്ചു രൂപാ നോട്ട് ഇങ്ങോട്ടു തന്നേക്കൂ.’ അത്ഭുതം! ബഹളം നിലച്ചു! ഒപ്പം സമയവും കാലവും. എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കി. അയാള് ആ അഞ്ചു രൂപാ നാണയം വാങ്ങി, എനിക്ക് മുഷിഞ്ഞ അഞ്ചു രൂപാ നോട്ടും യാത്രക്കാരന് ടിക്കറ്റും നല്കി, യാത്രക്കാര് അവരവരുടെ സീറ്റുകളിലേക്ക് പിന്വാങ്ങി, ബാഹ്യശക്തികള് എന്നെ അമര്ത്തി നോക്കിക്കാണും. കണ്ടക്ടര് വിസ്ലൂതി, ബസ് നീങ്ങി, ലഹള നീങ്ങി, കോടതി വ്യവഹാരങ്ങളുടെ താടവീക്കം നീങ്ങി, യാത്രക്കാരുടെ മൌനം നീങ്ങി. അവരില് പലരുടെയും കണ്ണുകള് എന്റെ മുഖത്താണ്. ഈജാതി പ്രശ്നങ്ങള് ഞാനെത്ര പരിഹരിച്ചതാണെന്ന മട്ടില് നിസ്സംഗത അഭിനയിച്ച് അഞ്ച് രൂപാ നോട്ടിലേക്ക് കണ്ണും നട്ട് ഞാനിരുന്നു. കേരളത്തില് അന്ന് പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന നോട്ടുകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോള് ആ നോട്ട് പുത്തനായിരുന്നു; പുതുപുത്തന്. അത്തരം നോട്ടുകള് എന്റെ കീശയില് അപ്പോഴും കിടക്കുന്നുണ്ട്. നിശ്ചിത ശതമാനം (എത്രയാണെന്ന് കൃത്യമായി ഓര്ക്കുന്നില്ല) പ്ളാസ്റിക് ടേപുകള് കൊണ്ട് ലാമിനേറ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടാലല്ലാതെ അക്കാലത്ത് അഞ്ചിന്റെയും രണ്ടിന്റെയും നോട്ടുകള് കേരളത്തില് ചെലവാകുമായിരുന്നില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര അത്ഭുതങ്ങള് ഞാന് സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്! നിനക്കുമതിന് സാധിക്കും, മനസ്സൊന്ന് നന്നാകണമെന്നു മാത്രം. മൂന്നു നാലു വര്ഷം മുമ്പൊരു പെരുന്നാള് പിറ്റേന്നും…</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രക്ഷയില്ല. പുതിയ കഥയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ‘ആയടുത്ത് മാത്രം ഉദ്ഘാടനം കഴിഞ്ഞ ദുബൈയിലെ കൃത്രിമ ദ്വീപ് സന്ദര്ശിക്കാന് പോയപ്പോഴും ഇതു പോലൊരനുഭവമുണ്ടായി. റോഡില് നല്ല തിരക്കാണ്. ഒച്ചിനെ തോല്പിക്കുന്ന മെല്ലെപ്പോക്ക്. വണ്ടികള് അനങ്ങുന്നില്ല. കുറേ കഴിഞ്ഞപ്പോള് തൊട്ടടുത്തുള്ള താല്ക്കാലിക പള്ളിയില് നിന്ന് സന്ധ്യാ പ്രാര്ഥനക്കുള്ള ബാങ്കു വിളിയുയര്ന്നു. ആദ്യത്തെ അല്ലാഹു അക്ബര്, അല്ലാഹു അക്ബര് കഴിഞ്ഞുള്ള ബാങ്കിന്റെ വാചകങ്ങള് ഒന്നടങ്കം തലകുത്തനെ. ദുനിയാവിലെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രതിഭ വിചാരിച്ചാല് പോലും ഇനി അതിലൊരു തെറ്റുവരുത്തുക അസാധ്യമായിരുന്നു. തല്ക്കാലം നമസ്കരിക്കാന് പരിപാടിയില്ലാതിരുന്നവര് പോലും ‘കാഹളത്തിലൂത്ത്’ കേട്ട് പള്ളിയിലോടിക്കൂടി ബാങ്കുവിളിച്ച സുദാനിയുമായി തര്ക്കത്തിലേര്പ്പെട്ടു; വിവിധ ഭാഷകളില്. അറബി, ഉര്ദു, ഇംഗ്ളീഷ്, ബംഗ്ളാ, തമിഴ്, പഷ്തു…. പള്ളി പെട്ടെന്നുതന്നെ ഒരു ബാബേല് ഗോപുരമായി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അതിനെന്താ? ഇഖാമത്തും നമസ്കാരവും ശരിയാക്കിയാല് പോരേ?’ സുദാനി അയാളുടെ ഭാഗം ന്യായീകരിച്ചു. തര്ക്കത്തിന് മുന്നില് നിന്നിരുന്ന തൂവെള്ള താടിക്കാരനായ പഠാനോട് നിങ്ങള്തന്നെ ഇമാമായിക്കോളൂ എന്ന് പറഞ്ഞ് തന്റെ വിശാല മനസ്കത പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ബാങ്ക് അടിമുടി തെറ്റിച്ചിട്ട് നമസ്കരിക്കാനോ?’ പഠാന്</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 17px;">'</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 17px;">You can’t say the azan on your own terms’</span> വെളുത്ത് കിളരം കൂടിയ ഇന്ത്യക്കാരനെന്നു തോന്നിക്കുന്ന ഒരാള് തര്ക്കത്തിലിടപെടുകയാണ്. ദുബൈയിലുള്ള മകനോടും കുടുംബത്തോടുമൊപ്പം കഴിയാനായി ബോംബെയില് നിന്നെത്തിയ റിട്ടയേഡ് പ്രൊഫെസര് ആയിരിക്കണമയാള്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബഹളം, തര്ക്കം വഴക്ക്… അവസാനം വക്കാണമാവുന്നു. നോക്കി നില്ക്കാന് നേരമില്ല, ഇടപെട്ടളയാം. കഴിയുന്നത്ര ഉച്ചത്തില് ഞാനൊരു ബാങ്ക് വിളിച്ചു, ഉടനെ ഒരിഖാമത്തും. സമയം പാഴാക്കാതെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന സ്നേഹിതന് കേറി നമസ്കാരവും തുടങ്ങി. നമസ്കാരം കഴിഞ്ഞു. അത്ഭുതം! ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘തര്ക്കങ്ങളില് ചാതിക്കാരനായി ഇടപെട്ട് പ്രശ്നങ്ങള് പരിഹരിക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത സംതൃപ്തിയാണ് ഇടപെട്ടയാള്ക്കുണ്ടാവുക. അതൊരു ബര്ക്കത്തുള്ള പരിപാടിയാണ്. ഒരിക്കല്…’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘വേണ്ട. മഴ തോര്ന്നിരിക്കുന്നു. ഞാന് പോവുകയാണ്. ഹീറോ ‘ഞാന്’ തന്നെയായ മറ്റൊരു കഥ കൂടി കേള്ക്കാന് എനിക്കിനി താല്പര്യവുമില്ല.'</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അല്ല, വേറെ ഒന്നു പറയാം. മുഹമ്മദ് നബി ഉള്പ്പെട്ട ഒരു കഥ പറഞ്ഞാലോ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഹജറുല് അസ്വദ് പുനസ്ഥാപിച്ച കഥയല്ലേ? കഅ്ബയുടെ പുനര്നിര്മാണ വേളയില് ഹജറുല് അസ്വദ് വെക്കേണ്ട സന്ദര്ഭമടുത്തപ്പോള് ഏതു കുടുബത്തിന്റെ പ്രതിനിധി അത് പൂര്വ സ്ഥാനത്ത് വെക്കണമെന്നതിനെ സംബന്ധിച്ച് തര്ക്കം ഉടലെടുത്തു. ഇനി ഇതുവഴി വരുന്ന ആള് ആരായാലും അയാള് എടുക്കുന്ന തീരുമാനം എല്ലാവരും അംഗീകരിക്കണം എന്ന് വിവേകമുള്ളൊരാള് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ആദ്യം അങ്ങോട്ടു കടന്നുചെന്നത് ഖുറൈശികളില് ആരാലും ആദരിക്കപ്പെടുന്ന മുഹമ്മദ് എന്ന ചെറുപ്പക്കാരനായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിനു മുമ്പില് വിഷയം അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടപ്പോള് ഹജറുല് അസ്വദ് ഒരു തുണിയില് വെക്കുകയും ഓരോ കുടുംബവും ഓരോ മൂലപിടിക്കട്ടെ എന്ന് അദ്ദേഹം നിര്ദേശിക്കുകയും തര്ക്കം തീരുകയും ചെയ്തു. ഈ കഥയല്ലേ? നിന്നെ ഇതു പറയാന് വിട്ടാല് നീ അതിനെ നീട്ടി വലിച്ച് കമ്പിയാക്കുകയോ അടിച്ചു പരത്തി തകിടാക്കുകയോ ചെയ്യും.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘നാം തമ്മില് അവസാനം കണ്ടതിനു ശേഷം നീ ഒരുപാട് പഠിച്ചല്ലോ.’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഞാന് പോകുന്നു. നാളെ കാണാം.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-31661712941272632462011-05-29T12:02:00.004+04:002012-04-19T13:59:34.678+04:00അവിടെ കാരാഗൃഹങ്ങളേതെങ്കിലും തകര്ന്നു കാണുമോ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നിങ്ങളോര്ക്കുന്നുണ്ടാകും, ബൂലോഗത്തേക്ക് ഞാന് കാലെടുത്തു വെച്ചത് ഒരു പ്രര്ഥനയോടെയാണ്; ലിബിയയിലെ ബെന്ഗാസിക്കടുത്തുള്ള ഏതോ ഉള്പ്രദേശത്തു നിന്ന് ഫേസ് ബുക് സന്ദേശങ്ങള് അയച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന രാജാ അര്ഷദ് മുദ്ദസ്സിര് എന്ന കശ്മീരി സുഹൃത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള പ്രാര്ഥനകളോടെ. എന്റെ പ്രാര്ഥന ഫലിച്ചു. അര്ഷദ് നാട്ടിലെത്തി; പക്ഷേ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട്, കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ട്, ഉടുത്തിരുന്ന ജീന്സിലും ടീ ഷേര്ട്ടിലും. ആദ്യം മിസ്ലയില് നിന്ന് ബെന്ഗാസിയിലേക്ക് അവിടെ നിന്ന് ഈജിപ്ത് അതിര്ത്തിയിലുള്ള ബൈദായിലേക്ക് അവിടെനിന്ന് അലക്സാന്ഡ്രിയയിലേക്ക്.. അങ്ങനെ ദുരിതപൂര്ണമായ യാത്രക്കൊടുവില് അദ്ദേഹം നാട്ടിലെത്തി. ഇപ്പോഴും ഞെട്ടല് തീര്ന്നിട്ടില്ല എന്നദ്ദേഹം സന്ദേശം കുറിച്ചു. കൂടെ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന, മനുഷ്യരെപ്പോലെ ജീവിച്ചിരുന്നവര് നിയമവും വ്യവസ്ഥയും അല്പ ദിവസത്തേക്ക് മാറി നിന്നപ്പോള് നായായും പുലിയായും നാടു ചുറ്റിയ കഥ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു തീര്ന്നപ്പോള് കാലിനടിയില് നിന്ന് മൂര്ധാവിലേക്കൊരു വിറ പാഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതില്പ്പിന്നെ ഞാനദ്ദേഹത്തോടു ചോദിച്ചു, ‘അവിടെ നിന്ന് ഏതെങ്കിലും ജെയിലുകള് തകര്ന്ന വാര്ത്തയുണ്ടോ?’ ഈജിപ്തില് പ്രക്ഷോഭകര് തകര്ത്ത ജയിലില് നിന്ന് കുറ്റവാളികള് വരെ രക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നു. അര്ഷദിന്റെ കയ്യില് മറുപടിയൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാനെന്തു കൊണ്ടാണത് അന്വേഷിക്കുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹത്തിനറിയാമായിരുന്നുവല്ലോ. മനോജ് കുമാര് യാദവിന്റെ കഥ ഞങ്ങള് തമ്മില് പങ്കുവെച്ചിരുന്നു.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga1xD54-yoLv04JK17gW-rh07PBaj12-ktbHCVFjtCWD-zdjuoydUgRsuE-O10tSjExar2-hDNIxvhtmpdTS2xSnOqv7_6Ps0VfSKtKoQpXkpMJNomyuWE8_jnaDcyB5AL6WC7q7sH_iJg/s1600/JailII.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga1xD54-yoLv04JK17gW-rh07PBaj12-ktbHCVFjtCWD-zdjuoydUgRsuE-O10tSjExar2-hDNIxvhtmpdTS2xSnOqv7_6Ps0VfSKtKoQpXkpMJNomyuWE8_jnaDcyB5AL6WC7q7sH_iJg/s1600/JailII.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയുടെ ഉദ്യോഗസ്ഥര്ക്ക് ദ്വിഭാഷിയായി പലപ്പോഴും കോടതിയില് പോകാറുണ്ടായിരുന്നു ഞാന്. വിവിധ കോടതിയിലെ ചില ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര്ക്ക് അങ്ങനെ എന്നെ പരിചയമുണ്ടായിരുന്നു. സുവാനി കോടതിയിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥന് അബ്ദുല് ജവാദിന്റ അപ്രതീക്ഷിതമായ ഒരു വിളി ലഭിച്ചപ്പോള് ഇത്രയൊന്നും കരുതിയിരുന്നില്ല. കമ്പനി കോടതിയില് സമര്പ്പിക്കാന് ബാക്കിയുള്ള ഏതെങ്കിലും കടലാസുകള്ക്കു വേണ്ടിയായിരിക്കുമെന്നേ വിചാരിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. ‘നാളെ രാവിലെ പത്തിനും പതിനൊന്നിനുമിടയില് പ്രോസിക്യൂട്ടറെ ഒന്നു കാണാമോ? അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചേമ്പറില് വന്നാല് മതി. ഒരു പ്രത്യേക കാര്യം നിങ്ങളുമായി സംസാരിക്കാനുണ്ട്’ എന്തിനായാലും നല്ലതിനായിരിക്കില്ലെന്ന് മനസ്സില് പറഞ്ഞ് മറുപടി കൊടുത്തു, ‘വരാം, പത്തിനും പതിനൊന്നിനുമിടക്ക്.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രോസിക്യൂട്ടര് വിളിക്കുന്നു എന്നറിയിച്ച യൂനിഫോം ധാരിയായ കോടതി ജീവനക്കാരന്റെ പിറകെ നടന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഇരിക്കൂ’ പതിവ് ഉപചാര വാക്കുകളുടെ പ്രവാഹം. വിഷയത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാത്തതിലുള്ള അക്ഷമ മുഖത്തു നിന്ന് അദ്ദേഹം വായിച്ചെടുത്തെന്നു തോന്നുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഞാന് നിങ്ങളെ വിളിപ്പിച്ചതില് ഒരു പ്രത്യേക ഉദ്ദേശ്യമുണ്ട്. ഇവിടെ ഒരിന്ത്യക്കാരന്റെ കേസുണ്ട്. അയാളോടിച്ചിരുന്ന വാഹനമിടിച്ച് മൂന്ന് തദ്ദേശീയര് മരണമടഞ്ഞു. അയാള് ജോലി ചെയ്തിരുന്ന കമ്പനി ഒരു വക്കീലിനെ ഏര്പ്പാടക്കാനോ അയാളെ ജെയ്ല് മുക്താനാക്കാനോ ഒന്നും ശ്രമിച്ചു കാണുന്നില്ല. തുടക്കത്തില് കമ്പനിയുടെ പ്രതിനിധി വന്നിരുന്നു. ഇയാള് ഓടിച്ചിരുന്ന ബസ് റിലീസ് ചെയ്തു കിട്ടിയതില് പിന്നെ അയാള് വന്നിട്ടില്ല. ഇപ്പോള് കേസ് മേല്കോടതിയിലേക്ക നീങ്ങേണ്ട സമയമായി. പക്ഷേ അയാള്ക്കെന്തൊക്കെയോ പറയാനുണ്ട്, എനിക്കത് കേള്ക്കണം. അയാള്ക്കാണെങ്കില് ഹിന്ദിയല്ലാതെ മറ്റൊരു ഭാഷയും വശമില്ല. അയാള് പറയുന്നതൊന്ന് തര്ജ്ജമ ചെയ്തു തരാന് നിങ്ങള്ക്കാകുമോ?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘തീര്ച്ചയായും. അതിനു മുമ്പ് എനിക്കയാളുമായി ഒന്ന് സംസാരിക്കാമോ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എന്തു കൊണ്ടില്ല? അല്പ സമയത്തിനുള്ളില് അയാളെ ജെയ്ല് നിന്ന് ഇവിടെ കൊണ്ടവരും. നിങ്ങള്ക്ക് സംസാരിക്കാനുള്ള അവസരമൊരുക്കിത്തരാം.’ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രോസിക്യൂട്ടറോട് സലാം പറഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ജെയ്ലില് നിന്നുള്ള വണ്ടി എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘കൈസേ ഹെ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ആപ് കീ ദുആയെം’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘പേരെന്താ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘മനോജ് കുമാര് യാദവ്’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘നാട്?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ബിഹാറിലെ സമസ്തി പൂര്’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കറുത്തു കരുവാളിച്ച ആ മുഖത്തു നിന്ന് ഏതെങ്കിലും ഭാവങ്ങള് വായിച്ചെടുക്കുക സാഹസമാണെങ്കിലും നിരാശയും ദു:ഖവും വിഷാദവും ചേര്ന്ന മിശ്രിതം കൊണ്ട് അയാളുടെ മുഖം ചായമടിച്ചിരുന്നു. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എന്തു സംഭവിച്ചു?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഞാന് ഓടിച്ച ബസ് തട്ടി മൂന്ന് പേര് മരിച്ചു’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എങ്ങനെ?’</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘വലതു ഭാഗത്തേക്ക് പോകുന്ന തിരക്കു കുറഞ്ഞ മെയ്ന് റോഡ് മുറിച്ചു കടന്നു വേണം എന്റെ ബസിന് ഇടതു ഭാഗത്തേക്ക് പോകാന്. ഇടത്തോട്ട് വഴികാണിക്കുന്ന ട്രാഫിക് സിഗ്നല് പ്രവര്ത്തിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല. വണ്ടി നേരെ എടുത്തു. ചീറിപ്പാഞ്ഞു വന്ന ഒരു കാര് വണ്ടിയില് ശക്തിയായി ഇടിച്ച ശബ്ദം കേട്ട് വണ്ടി നിര്ത്തി. പിന്നീട്….’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കരകവിഞ്ഞ കണ്ണുകള് ഉള്ളംകൈ കൊണ്ട് തുടച്ച്, വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന വാക്കുകള്ക്കു വേണ്ടി അയാള് കാത്തിരുന്നു. തളം കെട്ടി നിന്ന മൌനത്തെ വെട്ടി മുറിച്ചത് അയാളുടെ വിതുമ്പലും ഏങ്ങലും മാത്രം. തൊണ്ടയും നാക്കും വീണ്ടും വരുതിയിലായതോടെ അയാള് തുടര്ന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘…ഞാന് ഓടി. പൊലീസില് വിവരമറിയിക്കാനൊന്നും അപ്പോഴത്തെ മാനസികാവസ്ഥയില് എനിക്കു തോന്നിയില്ല. എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ ഓടി…’ വീണ്ടും നീണ്ട മൌനം. സമയം പെരുമ്പാമ്പിനെപ്പോലെ ഇഴഞ്ഞു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘മനോജ്, ഇത്രയേ ഉള്ളൂ?’ ഞാന് അക്ഷമനാവുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘സാബ്…’ ഭോജ്പുരി കലര്ന്ന ഹിന്ദിയില് അയാള് തുടര്ന്നു, ‘അപകടമുണ്ടായ സമത്ത് വണ്ടിയോടിച്ചിരുന്നത് ഞാനായിരുന്നില്ല.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അനിഛാ പ്രേരണയിലെന്നവണ്ണം അവിശ്വസനീയതയുടെ ശബ്ദം വായില് നിന്ന് പുറത്തു വന്നു. ‘പിന്നെ?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എന്റെ കൂട്ടുകാരനായിരുന്നു. അയാള് മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളില് ഡ്രൈവിംഗ് പഠിക്കാനായി എന്റെ കൂടെ വരാറുണ്ട്. അന്നും എന്നോടൊപ്പം കൂടി…’ വിതുമ്പലും കരച്ചിലും തേങ്ങലുമെല്ലാം അയാളുടെ വാചകങ്ങള്ക്കിടയില് കുത്തും കോമയും അര്ധ വിരാമവുമൊക്കെയായി അച്ചടക്കമില്ലാതെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അത് ഇങ്ങനെ കലാശിച്ചു…’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘എന്നിട്ട്?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അതിനിടെ സൈറ്റ് സൂപര്വൈസര്ക്ക് ഫോണ് ചെയ്തു. ഉണ്ടായതെല്ലാം ചുരുക്കി വിവരിച്ചു. ഉടനെ അയാള് പറഞ്ഞു, ‘മനോജ്, നിങ്ങള് ഉടനെ സംഭവ സ്ഥലത്തേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു പോവുക, ഞാനവിടെ എത്താം. നിങ്ങള് തന്നെയായിരുന്നു വണ്ടി ഓടിച്ചിരുന്നത് എന്നേ ആരു ചോദിച്ചാലും പറയാവൂ.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അതെന്തിനാ?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘കാരണം എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. എന്റെ കൂട്ടുകാരന് ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസന്സ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നാല് ഇന്നിപ്പോള് അതിലും വലിയ കാരണം ഞാന് കണ്ടെത്തിക്കഴിഞ്ഞു, സൂപ്പര്വൈസറുടെ ബന്ധുവായിരുന്നു അയാള്.’ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ബസില് മറ്റാരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">'ഇല്ല, അന്ന് വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു; വെള്ളിയാഴ്ച അവധിയല്ലേ. വണ്ടിയുടെ അല്ലറ ചില്ലറ കേടുപാടുകള് തീര്ക്കാനായി അല്പം ദൂരെയുള്ള കമ്പനിയുടെ തന്നെ ഗരാജിലേക്ക് ബസ് കൊണ്ടു പോവുകയായിരുന്നു ഞങ്ങള്.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ദാരിദ്യ്രം കയ്യിലെടുത്തമ്മാനമാടിയ ഒരു വലിയ കുടുംബത്തിനുള്ള അന്നം ശേഖരിക്കാനായി യൌവനത്തിന്റെ പുലര്ക്കാലവേളയിലെപ്പോഴോ വീടുവിട്ടിറങ്ങിയതാണ് മനോജ്. കൊല്ക്കൊത്തയിലെ തെരുവുകളില് പലരുടെയും ഹെല്പ്പര് ആയി ജോലി നോക്കി അവസാനം ഡല്ഹിയിലെത്തി. അല്ലറ ചില്ലറ ജോലികളെല്ലാം പഠിച്ച് ഒരിന്ത്യന് നിര്മാണക്കമ്പനിയുടെ ഏജന്റിന് പണം നല്കി മൂന്നു വര്ഷം മുമ്പാണയാള് ലിബിയയിലെത്തിയത്. തുടക്കത്തില് മെയ്സന് ആയി ജോലി നോക്കി പിന്നീട് ലൈസന്സെടുത്ത് ഡ്രൈവറാവുകയായിരുന്നു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘സാബ്, അങ്ങനെ ഞാന് കുറ്റം ഏറ്റെടുത്തു. എന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടായി എന്നു വേണമെങ്കില് പറയാവുന്നത്, ലൈസന്സില്ലാത്ത കൂട്ടുകാരന് ഓടിക്കാനായി ബസ് വിട്ടു കൊടുത്തു എന്നതായിരുന്നു. എന്നാല് അതിനും കാരണം ഈ സൂപര്വൈസര് തന്നെയായിരുന്നു. ബന്ധുവിനെ ഡ്രൈവിംഗ് പഠിപ്പിക്കാന് അയാള് എന്നോട് നിരന്തരം ആവശ്യപ്പെടുമായിരുന്നു. അങ്ങനെയാണ് മുമ്പ് പലപ്പോഴുമെന്ന പോലെ അന്നും അയാള് എന്നോടൊപ്പം കൂടിയത്. എന്തു ചെയ്യാം സാബ്, വിധി അങ്ങനെയായിപ്പോയി.’ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘കമ്പനിയില് നിന്ന് ആരും നിങ്ങളെ സന്ദര്ശിക്കാറില്ലേ?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ഇല്ല. ആദ്യത്തെ മൂന്ന് ഹിയറിംഗിന് കമ്പനിയുടെ പ്രതിനിധി വന്നിരുന്നു. പൊലീസ് പിടിച്ചു വച്ചിരുന്ന ബസ് തിരിച്ചു കിട്ടിയതോടെ അവര് വരവു നിര്ത്തി. ഇപ്പോള് അവരെ കാണാറില്ല. അതു കൊണ്ട് ഞാന് കാര്യങ്ങള് തുറന്നു പറയാന് പോവുകയാണ്. ഞാനങ്ങനെ ചെയ്താലും എനിക്ക് വന്നതില് കൂടുതല് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കും എന്നു തോന്നുന്നില്ല. എനിക്ക് ശിക്ഷ ഒഴിവായിക്കിട്ടണമെങ്കില് ലക്ഷത്തിലധികം ദീനാര് മരിച്ചവരുടെ ബന്ധുക്കള്ക്ക് നഷ്ടപരിഹാരമായി നല്കണം. അതിന് കമ്പനി തയ്യാറല്ല. അങ്ങനെ ഒരു ചര്ച്ച പോലും നടക്കുന്നുണ്ട് എന്നു തോന്നുന്നില്ല. ഞാനിവിടെയുണ്ടല്ലോ സെക്വറിറ്റിയായിട്ട്… ഇനിയുള്ള കാലം ഞാനീ ജെയ്ലില് തന്നെയായിരിക്കുമോ സാബ്? നിങ്ങള്ക്കെന്തു തോന്നുന്നു?’ കവിളിലൂടെ ഒഴുകിയ കണ്ണീര് കണങ്ങള് തുടച്ചു കൊണ്ടായാള് ചോദിച്ചു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്തു തോന്നാന്! സത്യസന്ധത, വാഗ്ദത്ത പാലനം, മാനുഷിക ബന്ധങ്ങള് എന്നത്യാദി ഗുണങ്ങളൊക്കെ അപരിചിതശബ്ദങ്ങളായ ഒരു രംഗത്തേക്ക് കടന്നു വന്നതു തന്നെ തെറ്റായിപ്പോയി എന്നു തോന്നുന്നു. എന്നാല് അതയാളോടു പറഞ്ഞു കൂടാ. ഒരു പക്ഷേ, ഒരിരുപതു വര്ഷം അയാള് ഇനിയും ജയിലില് കഴിഞ്ഞെന്നു വരാം. താന് ജന്മം നല്കിയ മൂന്ന് ഓമനകളെ ഇനിയൊരിക്കലും അയാള് കണ്ടെന്നു വരില്ല. വിധി അയാള്ക്കു വേണ്ടി എന്താണ് കരുതി വച്ചിരിക്കുന്നതെന്നാര്ക്കറിയാം? ചെയ്യാത്ത കുറ്റം ഏറ്റെടുക്കാന് അയാളോട് നിര്ദേശിച്ച് യാതൊരു മനസ്സാക്ഷിക്കുത്തുമില്ലാതെ സ്വന്തം ബന്ധുവിനെ രക്ഷപ്പെടുത്തി കൂളായി കഴിഞ്ഞു കൂടുന്ന നരാധമനെ സൂപര്വൈസര് എന്നു തന്നെയാണാവോ ആളുകള് ഇപ്പോഴും വിളിക്കുന്നത്! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘മനോജ്, നിങ്ങള് പറഞ്ഞതെല്ലാം സത്യമാണോ എന്നെനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ, സത്യമാണെങ്കില് നിങ്ങളുടെ ഭാഗത്ത് യാതൊരു തെറ്റുമില്ല. അതിനാല് തന്നെ കരുണാമയനായ ദൈവം നിങ്ങളെ ഈ കുടുക്കില് നിന്നും രക്ഷപ്പെടുത്തും.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘നിങ്ങളുടെ വീട്ടുകാര്ക്ക് നിങ്ങളുടെ ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥിതി അറിയാമോ?’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അവര് അറിയുമോ എന്നെനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ സാബ്. നിങ്ങള് അറിയിക്കുമോ സാബ്?’ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്താണറിയിക്കേണ്ടത് സുഹൃത്തേ? ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന് നിങ്ങള് ഒരു ആഫ്രിക്കന് രാജ്യത്തെ ജയിലില് അടക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണെന്നോ? നിങ്ങളൊരിക്കലും അവരെ കാണാനായി തിരിച്ചു ചെല്ലിന്നോ? നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് നിങ്ങളുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളല്ലാതെ ആരും ഓര്ക്കുന്നില്ലെന്നോ? ഈ ഓമനകളുടെ മുഖത്ത് പാല്പുഞ്ചിരി വിരിയിക്കാമെന്ന നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നം പൂവണിയാന് പോകുന്നില്ലെന്നോ? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘അഡ്രസ് കയ്യിലുണ്ടോ?’ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അത്ഭുതകരമാം വിധം വടിവൊത്ത ഇംഗ്ളീഷ് കൈപ്പടയില് അയാള് ഭാര്യയുടെ അഡ്രസ് എഴുതി നീട്ടി.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"> ‘ഓക്കെ മനോജ്, നിങ്ങള് ധൈര്യമായിരിക്കുക; ദൈവം എന്തെങ്കിലും വഴി കാട്ടിത്തരാതിരിക്കില്ല.’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">വിധി നൂറായിരം വരകള് കോറിയിട്ട ആ മുഖത്ത് നിന്ന് എന്തെങ്കിലും ഭാവം വായിച്ചെടുക്കക സാധ്യമായിരുന്നില്ല. വിഷാദം കൂടുകെട്ടി പാര്പ്പാണവിടെ. ബാഷ്പ സങ്കുലമായ കണ്ണുകളില് പതുക്കെ നീങ്ങുന്ന കുഞ്ഞോളങ്ങള് പക്ഷേ ദൈവ കാരുണ്യത്തില് അയാള് പ്രതീക്ഷയര്പ്പിക്കുന്നതു പോലെ തോന്നിച്ചു. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രോസിക്യൂട്ടറോട് ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം അയാള് തുറന്നു പറഞ്ഞു. തന്റെ തന്നെ നേരത്തെയുള്ള മൊഴിയുടെയും പൊലീസ് റിപ്പോര്ട്ടിന്റെയും നേര്വിപരീതമായിരുന്നു അയാളുടെ പുതിയ മൊഴി. അതു കൊണ്ട് തന്നെ അതിന്റെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് വലിയ പ്രതീക്ഷ വച്ചു പുലര്ത്തുന്നതില് കാര്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഈ സംഭവം കഴിഞ്ഞു ഒന്നര വര്ഷം കടന്നു പോയി, അതിനു ശേഷം ലോകത്തും ലിബിയയിലും വലിയ തോതിലുള്ള മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി… മനോജിന് പിന്നീടെന്തു സംഭവിച്ചു എന്നെനിക്കറിഞ്ഞു കൂടാ. അറിയാന് നടത്തിയ ശ്രമങ്ങളെല്ലാം വൃഥാവിലാവുകയും ചെയ്തു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മനോജിനും മനോജിനെപ്പോലെ നിരപരാധരായ ജയില്പ്പുള്ളികള്ക്കും രക്ഷപ്പെടാന് അവസരം ലഭിച്ചോ എന്നാണറിയാനായി ലിബിയയിലെ ജയിലുകളേതെങ്കിലും തകര്ന്നോ എന്ന് ഇപ്പോഴും ഞാനന്വേഷിക്കുന്നു; അവരുടെ കരച്ചിലും തേങ്ങലും ചേര്ന്നുണ്ടായ രാസപ്രവര്ത്തനത്തിന്റെ ഫലമായി ഉയിര്ക്കൊണ്ട താപത്തില് ജെയലിന്റെ ഇരുമ്പഴികള് ഉരുകിയൊലിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമോ</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രശ്നം ഇപ്പോള് മറ്റൊരു വിധത്തില് അലട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മനോജിന് നല്കിയ വാക്കുണ്ട്. അയാളുടെ വീട്ടുകാരെ അറിയിക്കുക എന്ന ഉത്തരവാദിത്തം; അത് പാലിക്കണം. അതിന്റെ ഫലമെന്താകുമെന്നത് മറ്റൊരു പ്രശ്നം. പറയാതിരുന്നാല് എന്ത് എന്നത് വേറൊരു പ്രശ്നം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">‘ശ്രീമതി കുസും, നിങ്ങളുടെ ഭര്ത്താവ് ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിപ്പുണ്ട്’</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഇങ്ങനെ ഒരു കുറിപ്പ് മേശവലിപ്പില് നിക്ഷേപിച്ച് പോസ്റ് ചെയ്യാന് പാകത്തില് കാത്തിരിക്കുകയാണ് ഞാന് പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, ഇനി പറയൂ, ഇതെന്തു ചെയ്യണം? പോസ്റ് ചെയ്യണോ, അതോ അതിനെ അങ്ങിനെത്തന്നെ മേശവലിപ്പിനുള്ളില് വിശ്രമിക്കാന് വിടണോ? </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br /></div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-57028041768808399372011-03-16T17:43:00.007+04:002013-04-16T23:06:38.469+04:00പാര്ട്ടികള് പിറക്കാന് കാരണങ്ങള് വേണമെന്നില്ല<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;">പ്രിയങ്കരനായ സുഹൃത്തേ, സുഖമാണെന്ന് കരുതുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പ്രവാസ ജീവിതത്തിനിടെ ഞാന് നിനക്കയക്കുന്ന ഒന്നാമത്തെയും ഒരു പക്ഷേ, അവസാനത്തെയും കുറിമാനമായിരിക്കുമിത്. അതു കൊണ്ടു തന്നെ നീ അത്ഭുതം കൂറുന്നത് സങ്കല്പിക്കാനെനിക്കാകും. ഇന്റര്നെറ്റിന്റെയും ഐഫോണിന്റെയും മറ്റ് പേരറിഞ്ഞുകൂടാത്ത കാക്കത്തൊള്ളായിരം അത്യന്താധുനിക വാര്ത്താവിനിമയ സംവിധാനങ്ങളുടെയും നടപ്പു കാലത്ത് പേനയും കടലാസുമുപയോഗിച്ചുള്ള നീണ്ട കത്തെഴുത്തു സാഹസത്തിന് ഞാനെന്തിനു മുതിര്ന്നു എന്ന് സംശയമുണ്ടാകാം. അതിന് വ്യക്തമായ കാരണമുണ്ട്, അതാണ് പറയാന് പോകുന്നത്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">പതിന്നാല് വര്ഷം നീണ്ടു നിന്ന സാമാന്യം സുദീര്ഘമായ പ്രവാസ ജീവിതത്തിന് അന്ത്യം കുറിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന് നാട്ടില് സ്ഥിര താമസമാക്കാന് പോകുന്നു. അടുത്ത മാസം ആദ്യത്തോടെ നാട്ടിലെത്താനാണ് പരിപാടി. ഏതു പ്രവാസിയുടെയും സ്വപ്നങ്ങളില് നിറഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന അഭിലാഷമാണ് നാട്ടില് തിരിച്ചെത്തി സ്വന്തബന്ധങ്ങള്ക്ക് നടുവില് കഴിഞ്ഞു കൂടുക എന്നത്. എന്നാല് അത്തരമൊരഭിലാഷം തീവ്രമായി കൂടെ കൊണ്ടുനടന്നിരുന്ന ആളായിരുന്നില്ല ഞാനെന്ന് നിനക്കറിയാമല്ലോ. അറബികള് പിടിച്ചു പുറത്താക്കുന്നതു വരെ ഞാന്, എല്ലാവരും പറയുന്നതു പോലെ, ഈ മരുഭൂമിയില് തന്നെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞു കൂടുമെന്ന് അന്നൊരു ദിവസം ഫോണിലൂടെ പറഞ്ഞത് നിനക്കോര്മയുണ്ടാകുമല്ലോ. എന്നാല് ഞാന് നിലപാട് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു; അതിനുള്ള സാഹചര്യം വന്നു കൂടി എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും ശരി. അല്ലെങ്കിലും നാം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് പോലെയും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെയും ആയി വരാറില്ലല്ലോ </span><span style="font-size: large;">ലോകം</span><span style="font-size: large;">, നാമോരോന്ന് കണക്കു കൂട്ടുന്നു, വിധി അതെല്ലാം കൊളമാക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞതാരാണ്? എനിക്ക് നല്ല ഓര്മയില്ല. സ്വപ്നങ്ങളുടെ പുഴകളെല്ലാം വറ്റിപ്പോവുകയും മോഹങ്ങളുടെ മലകളെല്ലാം നിരപ്പാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന മാന്ദ്യ കാലത്ത് ഇനി ഇവിടെ ഭാവിയില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവാണ് ഉള്ളതെല്ലാം പെറുക്കിക്കെട്ടി നാട്ടിലേക്ക് കെട്ടിയെഴുന്നെള്ളാന് എന്നെ പ്രരിപ്പിച്ചത്. നാട്ടിലെത്തിയിട്ട് എന്ത് എന്നല്ലേ? ഒരിക്കലും നഷ്ടം വരാനിടയില്ലാത്ത ഒരു ബിസിനസ് തുടങ്ങനാണ് പരിപാടി. അതേ സുഹൃത്തേ ഞാന് സ്വന്തമായി രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടി രൂപീകരിക്കാന് പോകുന്നു. അല്ല പിന്നെ, എനിക്ക് ഭ്രാന്തുണ്ടോ ആഗോള മാന്ദ്യത്തിന്റെ വര്ത്തമാന കാലത്ത് കഷ്ടപ്പെട്ടു നേടിയ സമ്പാദ്യം മറ്റു ബിസിനസ്സുകളില് നിക്ഷേപിക്കാന്? രാഷ്ട്രീയം സാധ്യതകളുടെ കലയാണെന്നാരോ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ?</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGkPLZE0xQu7rQGmtYRTT48tjYSvOTBWDj4FuefedSthVV3MrCOA_zT0MI4520ZKn92sf_rnuQ0ujl-Mwm8h6ATN6pmmF24fltWQdyKOQnThI2k6MNUaE9iIA_Z9Xt2UjWl8kEv5oz_JQ9/s1600/Politicians1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGkPLZE0xQu7rQGmtYRTT48tjYSvOTBWDj4FuefedSthVV3MrCOA_zT0MI4520ZKn92sf_rnuQ0ujl-Mwm8h6ATN6pmmF24fltWQdyKOQnThI2k6MNUaE9iIA_Z9Xt2UjWl8kEv5oz_JQ9/s1600/Politicians1.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നിനക്കത്ഭുതമായിരിക്കും, കാരണം ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള കാര്യം പോലും നീയറിയുക പത്രം വായിച്ചായിരുന്നുവല്ലോ സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ട കാര്യം പോലും നീ വിശ്വസിക്കണമെങ്കില് അത് പത്രത്തിലടിച്ചു വരണം. എനിക്കാണെങ്കില് അതൊട്ടു പിടിച്ചിരുന്നുമില്ല. രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടികളെ മുഴുവന് കഠിനമായി ഞാന് വെറുത്തിരുന്നു. രാഷ്ട്രീയക്കാര് മുഴുക്കെ കള്ളന്മാരാണെന്നും ആ കള്ളന്മാരുടെ വിവരങ്ങളാണ് പത്രത്തിലുടനീളം ചിതറിക്കിടക്കുന്നത് എന്നുമായിരുന്നു എന്റെ തിയറി; ഇന്നും എന്റെ നിലപാടില് മാറ്റമൊന്നുമില്ല.അതേ സമയം ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടിയിലും അംഗമല്ലാതിരുന്നിട്ടും രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടികളെ വിമര്ശിക്കുന്നത് നിനക്ക് സഹിക്കുമായിരുന്നില്ല. താന് ഒരു രാഷ്ട്രീയ ജീവിയാണ്, രാഷ്ട്രീയവും അധികാര (കക്ഷി) രാഷ്ട്രീയവും രണ്ടാണ് എന്നോ മറ്റോ ആയിരുന്നു നീ അതിന് പറഞ്ഞിരുന്ന ന്യായം. രാഷ്ട്രീയം മാറ്റി നിര്ത്തിയാല് പിന്നെ മനുഷ്യ ജീവിതം തന്നെ വ്യര്ത്ഥമാണ് എന്നുവരെ കയ്യും കലാശവും കാട്ടി നീ വാദിച്ചിരുന്നത് കേള്ക്കുമ്പോള് ഞാന് ചിരി അടക്കാന് പ്രയാസപ്പെട്ടിരുന്നു. തര്ക്കം ചൂടുപിടിച്ച ഒരു വൈകുന്നേരം പാതിയൊഴിഞ്ഞ കട്ടന് ചായയുടെ ഗ്ളാസുയര്ത്തി ഈ കട്ടന് ചായയില് പോലും രാഷ്ട്രീയമുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ് വലിയ ശബ്ദത്തോടെ അത് മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചത് ഞാന് നന്നായി ഓര്ക്കുന്നു. ഗ്ലാസിന്റെ വിളുമ്പില് വിശ്രമിക്കുകയായിരുന്ന ഒരീച്ച തല്ക്ഷണം പറന്നു പോയതും എനിക്ക് നല്ല ഓര്മ്മയുണ്ട്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അപ്പോള് ചിരി അടക്കുമെങ്കിലും പിന്നീട് ഒറ്റക്കാകുമ്പോള് നിന്റെ വാദത്തിന്റെ ബാലിശതയോര്ത്ത് ഞാന് ഉറക്കെത്തന്നെ ചിരിക്കുമായിരുന്നു. പലപ്പോഴും മുഖമടക്കി ഒരു താങ്ങു താങ്ങാന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. രണ്ടു പേര്ക്കിടയില് തല്ലും പിടിയുമുണ്ടാകുമ്പോള് പൊതുവേ ദുര്ബലന്റെ പക്ഷത്തേ, പ്രത്യേകിച്ച് താല്പര്യങ്ങളൊന്നുമില്ലെങ്കില്, ജനം നില്ക്കൂ. സൈക്കിളും ബൈക്കും കൂട്ടിയിടിച്ചാല് ജനം സൈക്കിള് യാത്രക്കാരനൊപ്പം നില്ക്കും; ന്യായം ആരുടെ പക്ഷത്താണെങ്കിലും. ബൈക്കും കാറും തമ്മില് പ്രശ്നമുണ്ടായാല് അവര് ബൈക്കുകാരന്റെ കൂടെ നില്ക്കും ഇനി കാറും ബസുമാണെങ്കിലോ അവരുടെ പിന്തുണ കാറിനൊപ്പമായിരിക്കും. പിന്തുണകളുടെ ലോക ചരിത്രം ഇതായിരിക്കേ, നീയുമായി വക്കാണമുണ്ടാക്കി താല്ക്കാലിക ദ്വേഷ്യത്തിന് നിനക്കിട്ട് രണ്ട് താങ്ങി ജനങ്ങളെ മുഴുവന് നിന്റെ പക്ഷത്തു നിര്ത്താന് എനിക്ക് താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടികളോടുള്ള എന്റെ നിലപാട് ഇന്നും പഴയതു തന്നെയാണ്; ഒരു വകക്കു കൊള്ളാത്ത സാധനങ്ങള്. പിന്നെന്തേ സ്വന്തമായി ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടി രൂപീകരിക്കാന്? അതാണ് വരാനിരിക്കുന്ന കാലത്ത് രാജ്യത്ത് ലാഭകരമായ ബിസിനസ്സ് എന്നത് തന്നെയാണ് അതിനു കാരണം. കുറഞ്ഞ മുതല് മുടക്ക്;തികഞ്ഞ ലാഭം. ഇത് ആകര്ഷകമായ മുദ്രാവാക്യം തന്നെയല്ലേ? ഒരു പാര്ട്ടിയുണ്ടാക്കുക ഇപ്പോള് പ്രയാസമുള്ള പണിയല്ല. മുമ്പൊക്കെ നേതാക്കളും പ്രവര്ത്തകരും ബുദ്ധിജീവികളും പ്രസംഗകരും ആവശ്യമായത്ര അളവില് നിര്ബന്ധമായിരുന്നു ഓരോ പാര്ട്ടിക്കും വളര്ന്നു വരാന്. ഇപ്പോള് അതിന്റെയൊന്നും ആവശ്യമില്ല. ആശയങ്ങളും മുദ്രാവാക്യങ്ങളുമെല്ലാം ഒരു പബ്ലിക് റിലേഷന്സ് കമ്പനിയെ ഏല്പ്പിച്ചാല് ഭംഗിയായി ഉണ്ടാക്കിത്തരും. അല്ലെങ്കിലും, നമ്മുടെ, സോറി എന്റെ പാര്ട്ടിയില് കൂടുതല് ആളുകളെയൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നുമില്ല. ഒരു കാറില് ഉള്ക്കൊള്ളാവുന്ന അംഗങ്ങളേ പദ്ധതിയിലിരിക്കുന്ന പാര്ട്ടിയില് ആകെയുണ്ടാകൂ. അങ്ങനെയാവുമ്പോള് പാര്ട്ടിയിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങളെയും സ്ഥാനമാനങ്ങള് നല്കി ഒരു പരിധി വരെ തൃപ്തരാക്കാം. പിരിവെടുക്കാനും പങ്കിട്ടെടുക്കാനും ഏറ്റവും നല്ലതും അതു തന്നെ.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjycDmQ_0jBD38iar1GRkB-87qXKduZLH62sq_8Cu4aGElhtgeHiIR_KuOlkssGndhvb3Ej7vxeSnYI82Su4HkBARyJoyNGVa0wXZxBtkfQC_OSVW8gjAEM_V5301MQyex_-L2UdApkqbc_/s1600/Politicians2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjycDmQ_0jBD38iar1GRkB-87qXKduZLH62sq_8Cu4aGElhtgeHiIR_KuOlkssGndhvb3Ej7vxeSnYI82Su4HkBARyJoyNGVa0wXZxBtkfQC_OSVW8gjAEM_V5301MQyex_-L2UdApkqbc_/s1600/Politicians2.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പാര്ട്ടിയുണ്ടാക്കാന് വലിയ കഴിവും ചെലവുമൊന്നും ആവശ്യമില്ല. ആകെക്കൂടി വേണ്ടത്, പണ്ട് ചര്ച്ചില് സായിവ് പറഞ്ഞതു പോലെ, വരാനിരിക്കുന്ന ഇരുപത്തി അഞ്ച് വര്ഷ കാലത്ത് ലോകത്തെന്ത് നടക്കുമെന്ന് കൃത്യമായി പ്രവചിക്കാനുള്ള കഴിവാണ്; ആ ഇരുപത്തി അഞ്ച് വര്ഷം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം എന്തു കൊണ്ട് താന് പ്രവചിച്ച പോലെയൊന്നും നടന്നില്ല എന്നതിന് വ്യക്തമായ കാരണങ്ങള് നിരത്താനുള്ള സാമര്ഥ്യവും.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അപ്പൊപ്പിന്നെ വോട്ടാരു ചെയ്യും? സുഹൃത്തേ, ഇപ്പോള് ആരും സ്വന്തമായി അണികളെ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാറില്ല. അറിഞ്ഞ കാലം മുതല് അണികളെ സൃഷ്ടിക്കാനായി പ്രക്ഷോഭങ്ങളും സമരങ്ങളും നടത്താന് പാടുപെട്ടിരുന്ന പാര്ട്ടികളെല്ലാം പല മാര്ഗങ്ങളുമുപയോഗിച്ച് അവരെയെല്ലാം പിരിച്ചയക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്. പിന്നെ, പാര്ട്ടികള് പിറവി കൊള്ളുന്നത് നമ്മുടെ നാട്ടിലെ സ്ഥിരം പരിപാടിയാണല്ലോ. അവയുടെ ഉപമ അമീബയുടേതാകുന്നു; ഒരോ അമീബയും വളര്ന്ന് ഏകകോശ പരിധി വിടുമ്പോള് പുതിയ അമീബ ജന്മം കൊള്ളുന്നു.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടോളൂ, ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ, സോറി എന്റെ പരിപാടി: വോട്ടു വില്പ്പനക്കായി ഓരോ സമുദായ സംഘടനകളും പീടിക തുറന്നു വെക്കുന്ന സമയമാണിത്. വോട്ടു ബാങ്കുകള് എന്നാണ് പ്രാദേശിക ഭാഷയില് ഇവ വ്യവഹരിക്കപ്പെടുക. അരമനകളും കാമനകളും മുഴുവനകളും മര്ക്കസുകളും ആസ്ഥാനങ്ങളും മാത്രം കയറിയിറങ്ങിയാല് മതി ചില്ലറ വോട്ടുകളൊക്കെ ഒപ്പിക്കാന്. അതോടെ പ്രശ്നം കുറേ തീര്ന്നു കിട്ടി. ഉദാഹരണമായി, മുതലാളി, നായര്, മുസ്ല്യാര്, തിരുമേനി.. അങ്ങനെ ഓരോ കടകളാണുണ്ടാവുക. നാം, സോറി, ഞാന് അവരെ സമീപിക്കുന്നു, വിലയുറപ്പിക്കുന്നു, കച്ചവടമാക്കുന്നു, തീര്ന്നു. വിപ്ലവ പാര്ട്ടികള് പോലും ഇപ്പോള് പ്രയോഗിക്കുന്ന രീതി ഇതാണ്. അതിനിടെ, ഈ കുത്തകാവകാശികള് പറഞ്ഞേടത്തൊന്നും അവരുടെ ആളുകളാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നവര് വോട്ട് ചെയ്തതിന് ചരിത്രരേഖകള് കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലെന്ന് പാര്ട്ടിക്കു വേണ്ടി മുദ്രാവാക്യം എഴുതാന് ഞങ്ങള് വാടകക്കെടുത്ത ബുദ്ധി ജീവി (എന്റെ പാര്ട്ടിയില് ബുദ്ധിയുണ്ടെന്ന് അവകാശപ്പെട്ട ഒരേയൊരു ജീവി) ഇന്നലെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. അവരുടെ ഉപമ എട്ടുകാലിയുടേതാണ്; എട്ടുകാലി മമ്മൂഞ്ഞിന്റെ. (പുതിയ ഗവണ്മെന്റ് പിറന്നാപ്പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ വോട്ടുകള് കൊണ്ടാണ് ഈ മുന്നണി അധികാരത്തില് വന്നതെന്ന് ഓരോരുത്തരും അവകാശപ്പെടും.) പകരം വോട്ടു കച്ചവടത്തിലൂടെ കോടികള് കൊയ്ത മഹിത പാരമ്പര്യത്തിനുടമകളായ വിശുദ്ധപ്പാര്ട്ടിയെ സമീപിച്ചാല് മതി എന്നദ്ദേഹം അറിയിച്ചു കഴിഞ്ഞു. കച്ചവടമുറപ്പിക്കാനുള്ള സംഖ്യയൊക്കെ ഞാന് ഒപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഞാനൊറ്റക്കല്ല, മുതല് മുടക്കാന് തയ്യാറുള്ള വേറെ ചിലര് കൂടി എന്റെ പാര്ട്ണര്മാരായുണ്ട്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">മാധ്യമങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ പാര്ട്ടിയെ എങ്ങനെ സ്വീകരിക്കും എന്നതായിരിക്കും നിന്റെ സംശയം. നീ മുമ്പൊരിക്കലെഴുതിയിരുന്നില്ലേ, മീഡിയ ബഹുവചനമാണെന്നോ മറ്റോ? പത്രം വായിച്ച് മാത്രമാണ് നീ ഇപ്പോഴും തീരുമാനമെടുക്കുന്നതെന്നാണെനിക്കു മനസ്സിലാകുന്നത്. മീഡിയ ബഹു വചനവുമല്ല, ദ്വിവചനവുമല്ല; മാഫിയയാണ്, മാഫിയ! ഇറ്റാലിയന് പദമായ മാഫിയ ബഹുവചനമോ ഏകവചനമോ? ആര്ക്കറിയാം. നമുക്ക് ഡല്ഹിയിലെ മാഡത്തോട് ചോദിക്കാം, ലോകത്തെ ഒമ്പതാമത്തെ ശക്തയായ മാഡം എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞിരിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ. (എതിര് പാര്ട്ടിക്കാരായ നേതാക്കള് തമ്മില് പലതു പറയും, പരിഭവമരുതെന്ന് പ്രത്യേകം പറയാനില്ലല്ലോ.) മീഡിയയിലൊരു വിഭാഗത്തെ കൂടെ നിര്ത്താന് ഇപ്പോഴത്തെ സ്ഥിതിക്ക് ഞങ്ങള്ക്ക് വലിയ പ്രയാസം വരില്ല. അവയുടെ ഉപമ തുലാസിന്റെതാകുന്നു. കനം വെക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് താഴ്ന്നു തരും. ഒരു തട്ട് എതിര് പാര്ട്ടിക്കാര് കനം വെച്ച് താഴ്ത്തുമ്പോള് മറ്റേ തട്ട് പൊങ്ങും. ഞങ്ങളെ ഇകഴ്ത്താന് എഴുത്താളരുള്ളതു പോലെത്തന്നെ പുകഴ്ത്താനും അവരുണ്ടാകും.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സാമുദായികമോ വര്ഗീയമോ പ്രാദേശികമോ ആയ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള വികാരം ഇളക്കിവിട്ട് മാധ്യമ ശ്രദ്ധ നേടാനാണ് ഇപ്പോഴത്തെ പരിപാടി. സമീപ ഭാവിയലല്ലെങ്കില് പിന്നീട് തീവ്രതയൊക്കെ ഒഴിവാക്കി മിതവാദികളാകാം എന്നാണ് കരുതുന്നത്. മഹാനാകാന് അതൊരു കുറുക്കു വഴികൂടിയാണ്. കടന്നു പോയ വഴിയുലുള്ളതെല്ലാം വെട്ടിപ്പിടിച്ച് ലോകം കീഴടക്കിയ മാസിഡോണിയക്കാരന് അലെക്സാന്ഡര്, മഹാനായ അലെക്സാന്ഡര് ചക്രവര്ത്തിയായത് തീവ്രതയും യുദ്ധക്കൊതിയും പാതിവഴിയിലുപേക്ഷിച്ചതു കൊണ്ടാണ്. കൊള്ള നടത്താന് നിനക്കെങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നു എന്നാരാഞ്ഞ അലെക്സാന്ഡറോട് കടല് കൊള്ളക്കാരന് പറഞ്ഞില്ലേ, “ഒരു ചെറിയ കപ്പലുമായി കടലില് കൊള്ള നടത്തുന്ന ഞാന് കൊള്ളക്കാരന്; വലിയ സന്നാഹങ്ങളോടെ ലോകം ചുറ്റി കൊള്ള ചെയ്യുന്ന അങ്ങ് ചക്രവര്ത്തി.” നൂറു സഹോദരന്മാരെ കൊന്ന അശോകന് മഹാനായ അശോക ചക്രവര്ത്തിയായത് ഇതേ നയതന്ത്രമുപയോഗിച്ചാണ്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നമ്മുടെ മുന് പ്രധാനമന്ത്രി ബഹുമാന്യനായ അടല്ജിയുടെ കാര്യം തന്നെയെടുക്കൂ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അത്യന്തം പ്രകോപനപരമായ പ്രസംഗമാണ് 1983 ലെ കുപ്രസിദ്ധമായ നെല്ലി കൂട്ടക്കൊലക്ക് പ്രത്യക്ഷ കാരണമായത്. ആ കടുത്ത നിലപാട് വലിച്ചെറിഞ്ഞു കൊണ്ടാണദ്ദേഹം മിതവാദിയായതും സ്വന്തം പാര്ട്ടിയിലെ പരശ്ശതം മിതവാദികളുടെ നേതാവായതും. അദ്ദേഹത്തെ മിതവാദിയെന്നു വിളിക്കണമെങ്കില് പാര്ട്ടിക്കുള്ളില് അമിതവാദികളായ കുറേ പേര് ഉണ്ടായിരിക്കമല്ലോ. നാളിതു വരെ അവരുടെ നേതാവായിരുന്ന ലാല് കിഷന് ആഡ്വാണിക്കാണ് പിന്നീട് മിതവാദികളുടെ നേതാവാകാന് വിധിവശാല് ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചത്. സ്വന്തം നിലക്കു സൃഷ്ടിച്ചെടുത്ത ചോരക്കളങ്ങള് നീന്തിയാണ് ആഡ്വാണീജി നേതാവായത്. ആ പരിവേഷം വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അദ്ദേഹം ഒരു മുഴുമിതവാദിയായിക്കഴിഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന് ശേഷം മിതവാദിപ്പട്ടം അണിയാന് പാര്ട്ടിയില് കാത്തിരിക്കുന്നത് നരേന്ദ്ര മോദിയാണ്, പിന്നെ തോഗഡിയ. മൂര്ച്ചയേറിയ നാവു കൊണ്ട് സ്വന്തം കാലരിഞ്ഞിട്ട ഒരു പക്കാ ഉസ്താദ് എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കാനാകാതെ പ്രയാസപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്ന അവസരത്തില് ഉപയോഗമില്ലാതെ കിടന്നിരുന്ന ഗാന്ധിജിയുടെ വടിയെറിഞ്ഞു കൊടുത്ത് എഴുന്നേല്പ്പിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ മഹാനാക്കാന് വിപ്ലവപ്പാര്ട്ടികള് തന്നെയുണ്ടായി; പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പഴയ അതിതീവ്ര നിലപാടുകള് വലിച്ചെറിഞ്ഞുവെന്ന് ആണയിട്ടു പറഞ്ഞിട്ടും അതു കൂട്ടാക്കാന് ആരും തയ്യാറാകുന്നില്ല. അതു മാത്രമാണിക്കാര്യത്തിലൊരപവാദം. ചുരുക്കത്തില് വലിച്ചെറിയാന് ഒരു പേനാക്കത്തിയെങ്കിലും കയ്യിലില്ലെങ്കില് നിനക്കൊരിക്കലും മഹാനാകാനൊക്കില്ല; മഹാനാകണോ നിനക്കൊരു കറുത്ത ഭൂതകാലം ഉണ്ടായിരിക്കണം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">നിലവിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ പാര്ട്ടികള് തൊഴില് പരമായ അസൂയ എന്ന നിലയില് തുടക്കത്തില് ഞങ്ങളെ എതിര്ത്തെന്നിരിക്കും, പിന്നെ നിലപാടു മാറ്റും, അതില്പ്പിന്നെ മാറ്റിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും. അവയുടെ ഉപമ പെണ്ഡുലത്തിന്റെതാകുന്നു; ഈ നിമിഷം ഇവിടെ, അടുത്ത നിമിഷം അവിടെ. ഓരോ നിമിഷവും തരവും സന്ദര്ഭവും നോക്കി എതിര്ക്കുകയോ അനുകൂലിക്കുകയോ ചെയ്തു കൊള്ളും. “ബ്രിട്ടന് സ്ഥിരം ശത്രുക്കളോ മിത്രങ്ങളോ ഇല്ല, ഉള്ളത് സ്ഥിരം താല്പര്യങ്ങള് മാത്രമാണ്” എന്ന പഴയ ബ്രട്ടീഷ് വിദേശകാര്യ മന്ത്രി ബെഞ്ചമിന് ഡിസ്രയേലിയുടെ തിരുനാക്കിലൂടെ ഉദീരണം ചെയ്യപ്പെട്ട മഹദ്വചനത്തില് ചില്ലറ മാറ്റങ്ങള് വരുത്തി “രാഷ്ട്രീയത്തില് സ്ഥിരം ശത്രുക്കളോ മിത്രങ്ങളോ ഇല്ല” എന്ന പച്ചപ്പാവം ആപ്ത വാക്യമുണ്ടാക്കി സംതൃപ്തരായി നടക്കുകയാണല്ലോ നമ്മുടെ നാട്ടുകാര്.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കാര്യമായ പ്രത്യയശാസ്ത്ര ഭാരം ഞങ്ങളുടെ പാര്ട്ടിക്കുണ്ടായിരിക്കില്ല. പ്രത്യയ ശാസ്ത്ര ശൂന്യത പുതിയ പാര്ട്ടിക്ക് പ്രശ്നങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കുമെന്ന് കരുതുന്നുമില്ല. വളയാത്തൊരു നട്ടെല്ലും കുനിയാത്തൊരു ശിരസ്സും എന്നൊക്കെ പ്രസംഗിക്കുന്ന നേതാക്കളും ഞങ്ങളുടെ പാര്ട്ടിക്കുണ്ടാകില്ല. നട്ടെല്ലിന്റെ ധര്മം തന്നെ വളയുക, അതു വഴി ശരീരത്തെ വളക്കുക്കുക എന്നതാണ്. ശിരസ്സ് കുനിയുകയും വേണം; ഇല്ലെങ്കില് ചികിത്സ തേടണം.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">പിന്നെ ജനങ്ങളുടെ കാര്യം. അവരുടെ ഓര്മ്മ അചിരസ്ഥായിയാണ്, ക്ഷണികമാണ്. പെട്ടെന്ന് എല്ലാം മറക്കും, എന്തും സഹിക്കും. ഒരുവേള അവര് നിസ്സംഗര് പോലുമാണ്. അവരുടെ ഉപമ കഴുതയുടേതാകുന്നു; ഏത് യജമാനന് വന്നാലും ഇപ്പോള് വഹിക്കുന്നതോ അതില് കൂടുതലോ ആയ ഭാരം താന് ചുമക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് നന്നായറിയാവുന്ന ഈസോപ്പു കഥയിലെ കഴുതയുടെ. അവര്ക്ക് ഞങ്ങളെ സ്വീകരിക്കുവാന് ഒരു പ്രയാസവുമുണ്ടായിരിക്കില്ല. കത്ത് നീട്ടുന്നില്ല. വീട്ടില് എല്ലാവര്ക്കും സുഖമാണെന്ന് കരുതുന്നു. വോട്ട് ചോദിക്കാനായി ഞാന് അവിടെപ്പോകും. തെരഞ്ഞെടുപ്പിന് നീ നാട്ടിലുണ്ടാകില്ലെന്ന് കരുതുന്നു. അതാണ് നല്ലതും.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com54tag:blogger.com,1999:blog-8428872240367915698.post-773401582479422542011-03-09T22:39:00.014+04:002012-04-19T14:01:54.953+04:00ഇതൊക്കെയായിരുന്നു ജമാഹിരിയായിലെ വിശേഷങ്ങള്<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയയില് ഖദ്ദാഫിയോട് കൂറുള്ള പട്ടാളക്കാരും സിവിലിയന്മാരും ഏറ്റുമുട്ടുമ്പോള് ഓര്മ ഒരു വര്ഷം മുമ്പുള്ള ട്രിപ്പോളിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നടക്കുകയാണ്. പോരാട്ടം നടക്കുന്ന പ്രദേശങ്ങള് എനിക്ക് പരിചയമുള്ളവയും സന്ദര്ശിച്ചവയുമാണ്. ഒരു പക്ഷേ, എന്റെ ലിബിയന് സുഹൃത്തുക്കളില് പലരും ഏറ്റുമുട്ടലില് മരണം വരിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം; അവരില് പലരും തികഞ്ഞ ഖദ്ദാഫി വിരുദ്ധരും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സോഷ്യല്സ്റ വായാടിത്തത്തെ അവജ്ഞയോടെ കണ്ടിരുന്നവരുമായിരുന്നല്ലോ. കശ്മീരിയായ സുഹൃത്ത് ബെന്ഗാസിക്കരികിലുള്ള ഒരു ബോംബു നിഴല് പ്രദേശത്തിരുന്ന് വല്ലപ്പോഴും കുറിച്ചിട്ടിരുന്ന ഫേസ് ബുക് സന്ദേശങ്ങളും ഇപ്പോള് നിലച്ചു പോയി. ആ സുഹൃത്തിന്റ ആയുസിനും ആരോഗ്യത്തിനും വേണ്ടി പ്രാര്ഥിച്ചു കൊണ്ട്....</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ബ്ളോഗായി നിങ്ങളുടെ മുമ്പില് അണിഞ്ഞോരുങ്ങി നില്ക്കുന്ന ഈ ലേഖനം ഏഴെട്ടു മാസങ്ങള്ക്കു മുമ്പ് ഞാന് വെറുതെയിരിക്കുന്നത് ഇഷ്ടമില്ലാത്ത പത്രപ്രവര്ത്തകനായ സുഹൃത്തിന്റെ നിര്ബന്ധത്തിന് മുമ്പില് കുനിഞ്ഞു പോയപ്പോള് എഴുതിയതാണ്. ഇന്ന് രാഷ്ട്രീയ സ്ഥിതിഗതികള് അമ്പേ മാറിയിട്ടുണ്ടങ്കിലും ലിബിയന് ജീവിതം ഇനിയും പഴയ പോലെ തുടരും എന്ന് അറിയിച്ചു കൊണ്ട് ബൂലോഗത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ട്രിപ്പോളി വിമാനത്താവളം തീര്ത്തും നിരാശപ്പെടുത്തി. കോഴിക്കോടിന്റെ മൂന്നിലൊന്നു സൌകര്യം. ഇമിഗ്രേഷന് പ്രക്രിയകള്ക്കെല്ലാം ആവശ്യത്തില് കൂടുതല് സമയം. നോക്കുന്നിടത്തെല്ലാം കര്ക്കശ മുഖഭാവത്തോടെയുള്ള ഖദ്ദാഫിയുടെ ചിത്രം. ആകെ ബഹളമാണ്. ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര് തമ്മില് സംസാരിക്കുന്നതൊന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. ഇതെന്തു തരം അറബി ?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലഗേജ് വന്നില്ല. അടുത്തു കണ്ട പോലിസുകാരനോടു ചോദിച്ചപ്പോള് അയാള് പല്ലിളിച്ചു. 'സ്തന്ന ശുവൈ' ഒന്ന് ക്ഷമിക്ക് ചങ്ങാതീ എന്നായിരിക്കാം പറഞ്ഞതെന്നൂഹിച്ച് കാത്തിരുന്നു. കുറെസമയം കഴിഞ്ഞ് അതേ പോലിസുകാരന് ഒരു മുറിക്കകത്തേക്ക് ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് അവിടെയിരിക്കുന്ന പോലിസുകാരനോടു ചോദിക്കാന് പറഞ്ഞു. ദുബൈ ജീവിതം മറപ്പിച്ചു കളഞ്ഞതും അധ്യാപകനായിരുന്ന കാലത്ത് ക്ളാസ് മുറിയില് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതുമായ വ്യാകരണബദ്ധമായ അറബി പുറത്തെടുത്ത് കാര്യങ്ങള് അയാളുടെ മുമ്പില് അവതരിപ്പിച്ചു. 'മാ ജാഷല് യൌം, തആല് ഗുദ്വ' (ഇന്ന് വന്നിട്ടില്ല, നാളെ വാ)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ദുബൈയില് കുറെക്കാലം ജോലി ചെയ്താണ് നിങ്ങള് ലിബിയയില് എത്തുന്നതെങ്കില് തുലഞ്ഞതു തന്നെ. എല്ലാം പതുക്കെയാണ്. ഒച്ചുകളുടെ റിലേ മല്സരത്തിന്റെ റിസള്ട്ട് വരാന് എത്രസമയമെടുക്കും? അതിനേക്കാള് സമയം കൊണ്ടേ ലിബിയയിലെ ഗവണ്മെന്റ് ഓഫീസുകളില് നിന്ന് വല്ലതും സാധിച്ചു കിട്ടൂ. 'തആല് ഗുദ്വ' (നാളെ വരൂ) എന്നതാണ് ഈ ഓഫീസുകളെ മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്ന പ്രധാനമന്ത്രം. ദുബൈയില് എല്ലാം ഓണ്ലൈന് ആണെങ്കില് ലിബിയ എന്ന രാജ്യം തന്നെ മാന്വലാണ്. സര്ക്കാര് ഓഫീസുകളില് വൃത്തിയും വെടിപ്പും വളരെ കുറവ്. നമ്മുടെ നാട്ടിനേതിനേക്കാള് മോശം. ദുബൈയിലെ ഓഫീസുകളിലൊന്നും പേന അനിവാര്യമായ ഘടകമേയല്ല. എല്ലാ ഫയലുകളും കംപ്യൂട്ടറിലൂടെയാണ് നീങ്ങുന്നത്. ലിബിയയിലെ കോടതികള് അടക്കമുള്ള ഒരു ഗവണ്മെന്റ് കാര്യാലയവും കംപ്യൂട്ടര്വല്ക്കരിച്ചിട്ടില്ല. കംപ്യൂട്ടറിന്റെ പ്രാകൃതരൂപങ്ങള് പോലും അവിടെയില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8DFi1t1lAP48UUtZzghDyZ_IhYMpyjcWWEpOpp5G0RvL8BQWzK4LhvWr-Xp-IfJz7e1fxHaeTNjKT1Ib7WReqYa-CR3Xg6O7qOhIWw7eN0b9Sq4gQnrJ2K3mpXnGtr0I0joM-E7-R5ML2/s1600/LIbya2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8DFi1t1lAP48UUtZzghDyZ_IhYMpyjcWWEpOpp5G0RvL8BQWzK4LhvWr-Xp-IfJz7e1fxHaeTNjKT1Ib7WReqYa-CR3Xg6O7qOhIWw7eN0b9Sq4gQnrJ2K3mpXnGtr0I0joM-E7-R5ML2/s1600/LIbya2.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടായി ലിബിയയില് പ്രവര്ത്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ഇന്ത്യന് ബഹുമേഖലാ കമ്പനിയുടെ പബ്ളിക് റിലേഷന്സ് മാനേജറായിട്ടാണ് ഞാന് ട്രിപ്പോളിയിലെത്തുന്നത്. പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷന് മാനേജറുടെ മുമ്പിലെത്തി ഡ്യൂട്ടി ഏറ്റെടുത്തു. അദ്ദേഹം മലയാളിയാണ്. ചങ്ങനാശേരി സ്വദേശി വിവേകചന്ദ്രന് നായര്. പതിറ്റാണ്ടുകള് നീണ്ട ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിന്റെ പകുതി മുക്കാലും ബഗ്ദാദിലും അമ്മാനിലും ട്രിപ്പോളിയിലുമായാണ് കഴിച്ചു കൂട്ടിയതെങ്കിലും ഒരക്ഷരം അറബി അറിയില്ലെന്നതാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രത്യേകത. ആരെക്കുറിച്ചും ഒരു മതിപ്പുമില്ല. ജോലിയില് അതി സമര്ഥനായതു കൊണ്ട് കമ്പനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവനായി ഇപ്പോഴും കഴിയുന്നു. തനിക്ക് തോന്നുന്ന കാര്യങ്ങള് മുഖത്തുനോക്കി പറയുമെങ്കിലും മുതലാളിയായ സര്ദാര്ജിക്ക് നായര് സാബിനെ പെരുത്ത് ഇഷ്ടമാണ്. മലയാളിയാണെന്ന ഒറ്റക്കാരണത്താല് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹായം എനിക്ക് നല്ലതുപോലെ ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">പേഴ്സണല് മാനേജര് കുട്ടികൃഷ്ണന് നമ്പൂതിരിയുടെ കാര്യം ഏതാണ്ട് ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും അല്പ്പം വ്യത്യാസമുണ്ട്. കമ്പനിയോടൊപ്പം ദല്ഹിയില് നിന്നും യാത്ര ചെയ്ത് ട്രിപ്പോളിയിലെത്തിയതാണ് ഈ ചേര്ത്തലക്കാരന്. രണ്ട് പെണ്കുട്ടികള്. പ്ളസ് ടു വരെ ട്രിപ്പോളിയിലെ ഇന്ത്യന് എമ്പസി സ്കൂളില് പഠിച്ച ഇരുവരും നാട്ടില് എഞ്ചിനീയറിംഗിനു പഠിക്കുന്നു. അധവിക്കാലങ്ങളില് മാതാപിതാക്കളെ കാണാന് വരും. ഭാര്യ ഇടക്കിടെ നാട്ടില് പോകും. കുട്ടി സാര് ആറോ ഏഴോ വര്ഷം കൂടുമ്പോഴാണ് ജന്മനാടുമായുള്ള ബന്ധം പുതുക്കുന്നത്. അതു തന്നെയും ഏറിയാല് രണ്ടാഴ്ച. തിരിച്ചെത്തി വീണ്ടും ഫയലുകളുമായുള്ള സല്ലാപം തുരടും. നന്നായി അറബി എഴുതുകയും വായിക്കുകയും സംസാരിക്കുകയും ടൈപ്പ് ചെയ്യുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുന്ന കുട്ടിക്ക് ജോലിയല്ലാതെ മറ്റൊരു വ്യവഹാരമില്ല. എന്നാല് അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു ദുഷ്പേരുണ്ട്. ആയിരക്കണക്കിന് ഇന്ത്യന് തൊഴിലാളികളില് മലയാളികളോടു മാത്രമേ അദ്ദേഹം മധുരമായി പെരുമാറുകയുള്ളുവത്രെ. ആര്ക്കറിയാം? പക്ഷെ ഒരു കാര്യം തീര്ച്ച. എന്നോട് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പെരുമാറ്റം അതീവ ഹൃദ്യമായിരുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitBy22gSSvuR2U0pdvQXhj4Zdh0SNn9V44iTh2na1qkOcCJ8V2ucYgUJycAuVEiW9lz4hyphenhyphenbQhqAoDG5fxQl_eXOrAWIBrdDQEvLA2wzPn4WIrEgigeqqbNnkGZFDaKX-7V56eiD0Ogt8hn/s1600/Libya.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitBy22gSSvuR2U0pdvQXhj4Zdh0SNn9V44iTh2na1qkOcCJ8V2ucYgUJycAuVEiW9lz4hyphenhyphenbQhqAoDG5fxQl_eXOrAWIBrdDQEvLA2wzPn4WIrEgigeqqbNnkGZFDaKX-7V56eiD0Ogt8hn/s1600/Libya.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ഇനിയുള്ള ദിവസങ്ങളില് ജോലി ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്ന മുറിയിലേക്ക് അദ്ദേഹം തന്നെയാണ് എന്നെ നയിച്ചത്. ടൈയും കോട്ടുമണിഞ്ഞ് നിരന്നിരുന്ന് ജോലി ചെയ്യുന്ന സുന്ദരന്മാര്ക്ക് എന്നെ അറബിയില് തന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി. കണ്ടാല് 18 വയസ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പയ്യന് ഓടി നടന്ന് അറബി രാജ്യങ്ങളില് പതിവില്ലാത്ത ശുദ്ധമായ അറബിയില് എല്ലാവരോടും വര്ത്തമാനം പറയുന്നു. വൈകാതെ എന്റെ അടുമെത്തി. പേര് സയ്യിദ് മുബാറക് ഫൈസല്. ദല്ഹിക്കാരന്. ജാമിഅ മില്ലിയയില് നിന്ന് അറബി ഭാഷയില് ബിരുദാനന്തര ബിരുദം കഴിഞ്ഞ് ദല്ഹിയിലെ പ്രശസ്തമായ ഒരു ആശുപത്രിയില് പരിഭാഷകനായി ജോലി നോക്കവെ നാലു വര്ഷം മുമ്പാണ് ഫൈസല് ലിബിയയിലെത്തിയത്. അലിഗഡില് എന്റെ സഹപാഠിയായിരുന്ന അബ്ദുല് മാജിദ് കാസി ജാമിഅയില് അവന്റെ അധ്യാപകനായത് എന്റെ ഭാഗ്യമായി. ഗുരുവിന് കിട്ടുമായിരുന്ന മുഴുവന് പരിചരണവും എന്റേതായി. നിത്യോപയോഗത്തിനുള്ള അവശ്യവസ്തുക്കള് ഇനിയും എത്തിച്ചേര്ന്നിട്ടില്ലാത്ത ലഗേജിലായിരുന്നത് കൊണ്ട് പുതിയവ വാങ്ങാന് അവന് എന്റെ കൂടെ വന്നു. കടയിലും ശുദ്ധ അറബിയാണ് ഫൈസല് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഷോപ്പുടമ ചെറുപ്പക്കാരനായ ബദ്ര് ശുദ്ധ അറബിയില് തന്നെ മറുപടി പറയുന്നു. നേരത്തെ വിമാനത്താവളത്തില് കേട്ട അറബിയാണ് പൊതുഭാഷ. അതേസമയം ലിബിയയില് വിദ്യാസമ്പന്നരായ അറബികള് അയത്ന ലളിതമായി കലര്പ്പില്ലാത്ത അറബിയില് സംസാരിക്കുന്നു. ഒരേസമയം ഇതു രണ്ടും അവര്ക്കു വഴങ്ങും. ഗള്ഫ് രാജ്യങ്ങളില് അങ്ങനെയല്ല. കോടതികളിലും മതകാര്യ, വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പുകളിലും മാത്രമാണ് ശുദ്ധ അറബി ഉപയോഗിക്കുന്നത്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള ലിബിയന് ചെറുപ്പക്കാരുമായി 'എടാപോടാ' മട്ടില് സംസാരിക്കുന്ന ഫൈസലിനെ ഒരു ദിവസം അലിബാബ പിടിച്ചു. പൊതുവെ കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ നിരക്ക് കുറഞ്ഞ ലിബിയയില് 'അലിബാബ'മാരെ സൂക്ഷിക്കണമെന്ന് ഫൈസല് തന്നെയാണ് പറഞ്ഞു തന്നത്. സുദാന്, നൈജീരിയ, ചാഡ് തുടങ്ങിയ അയല്രാജ്യങ്ങളില് നിന്ന് ജോലി അന്വേഷിച്ചു വരുന്ന പലരും 'അന അലിബാബ' എന്നു പരിചയപ്പെടുത്തി വഴിപോക്കരുടെ പണവും മൊബൈലും മറ്റും കത്തികാട്ടി കവര്ന്നെടുക്കുന്നു. പട്ടാപ്പകല് പട്ടണ നടുവില് വെച്ചു പോലും പലരും ഇത്തരം കവര്ച്ചകള്ക്ക് ഇരകളായിട്ടുണ്ട്. ഫൈസലിനെ അലിബാബമാര് പിടിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവുമടുത്ത ലിബിയക്കാരായ കൂട്ടുകാര് ഓടിയെത്തി രക്ഷപ്പെടുത്തി. പിന്നീട് ഫൈസല് അതിലും വലിയ ഒരു കെണിയില് ചെന്നുപെട്ടു. ഞാന് ലിബിയ വിടുമ്പോള് അന്നാട്ടുകാരിയായ ഒരു യുവതിയുമായി കൊടിയ പ്രണയത്തിലായിരുന്നു അവന്. ഏറെ നിയമപ്രശ്നങ്ങള്ക്കു വഴിയൊരുക്കാവുന്ന, പുറത്തറിയുമ്പോള് അടുത്ത കൂട്ടുകാര് പോലും എതിരകാവുന്ന സാഹചര്യങ്ങളായിരുന്നു ഫൈസലിനെ കാത്തുനിന്നത്. വിദേശികളെ വിവാഹം ചെയ്യുന്ന ലിബിയന് പെണ്കുട്ടികള് സമൂഹത്തിനു പുറത്തേക്കുള്ള വാതില് തള്ളിത്തുറന്നു എന്നു പറയാം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">കമ്പനി ഏതു രാജ്യക്കാരുടേതായാലും 30 ശതമാനം തൊഴിലാളികള് സ്വദേശികളായിരിക്കണമെന്നതാണ് ലിബിയയിലെ ചട്ടം. നന്നെ ചെറുപ്പത്തില് തന്നെ വാഹനമോടിക്കാന് പഠിക്കുന്നതു കൊണ്ട് അധികപേരും ഡ്രൈവര്മാരായി ജോലി ചെയ്യാനാണ് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത്. വെളുത്ത നിറം, മെലിഞ്ഞ് നീണ്ട സുന്ദരമായ ആകാരം, അടിപൊളി വസ്ത്രധാരണം, അലസമായ പ്രകൃതം, കുറഞ്ഞ വേതനം. ലിബിയന് ചെറുപ്പക്കാരെക്കുറിച്ച നിങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ ഇമ്പ്രഷന് ഇതായിരിക്കും. 'മടിയല്ലോ സുഖപ്രദം' എന്ന നിലയിലാണ് കാര്യങ്ങളുടെ പൊതുവെയുള്ള അവസ്ഥ. എന്റെ ലിബിയക്കാരനായ ഡ്രൈവര് സ്തവീ സ്വാലിഹ് പറയും. 'സ്താദ്, ലീബീ യഹ്താജ് റാഹ' ശരിയാണ്, സ്വസ്ഥതയാണ് അഖിലസാരമൂഴിയില്. കണ്ണാടി പോലെയുള്ളതും വീതി കുറഞ്ഞതുമായ റോഡുകളിലൂടെ കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന വേഗതയിലുള്ള അശ്രദ്ധമായ ഡ്രൈവിംഗ് ഇവിടത്തെ അപകടനിരക്ക് വര്ധിപ്പിക്കുന്നു. ട്രാഫിക് നിയമങ്ങള് ശ്രദ്ധിക്കുന്നവര് നന്നെ കുറവ്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLh7vFdeqHWrUYzs0EYgV7Pnaud2IBDkBTVOriRVFII2diwIySHuoryrFJMyU40dhtuS9hlTJ6OYbRmOfjysYbgB2S1JVLgLbt10tG5cowpFYyUzMApnGOYkQdnwoTmVMvRqLojpTjrrh3/s1600/Ghariyaan.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLh7vFdeqHWrUYzs0EYgV7Pnaud2IBDkBTVOriRVFII2diwIySHuoryrFJMyU40dhtuS9hlTJ6OYbRmOfjysYbgB2S1JVLgLbt10tG5cowpFYyUzMApnGOYkQdnwoTmVMvRqLojpTjrrh3/s320/Ghariyaan.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: large;">സഹാറയുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്</span><br />
<div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ആഫ്രിക്ക കറുത്തവരുടെ നാടാണെന്ന് ചെറുപ്പം മുതല് കേട്ടും പഠിച്ചും വളര്ന്ന ഇന്ത്യക്കാരായ തൊഴിലാളികള് വെളുത്ത് സുന്ദരന്മാരായ തദ്ദേശവാസികളെ കണ്ട് അന്തംവിട്ടു. പഠിച്ചതും കേട്ടതും സത്യം തന്നെയേല്ലേ? മനസ്സിനെ തണുപ്പിച്ചു നിര്ത്താന് അവരിലാരോ പണ്ടൊരു കഥയുണ്ടാക്കി. ആ കഥ തലമുറകള് കൈമാറി ഒരു സിദ്ധാന്തമായി മാറി. കഥയിതാണ്, വെള്ളക്കാരായ ഇറ്റലിക്കാന് നാടുവാണ കാലത്ത് കറുത്തവരായ ലിബിയന് പെണ്ണുങ്ങളെ ബലാല്സംഗം ചെയ്തു. അങ്ങനെയവര് ഈ ആഫ്രിക്കന് രാജ്യത്തെ വെളുപ്പിച്ചെടുത്തു. അതേസമയം മെഡിറ്ററേനിയന് തീരത്തെ എല്ലാ വടക്കന് ആഫ്രിക്കന് രാജ്യങ്ങളിലെയും ജനങ്ങള് തൊലി വെളുത്തവരാണെന്ന യാഥാര്ഥ്യമോ ലിബിയക്കാരില് പലരും വെളുത്ത നിറവും പച്ചക്കണ്ണുമുള്ള കബാഈല് എന്ന ബെര്ബെര് വംശജരാണെന്നതോ ഈ കഥ ഏറ്റുപിടിക്കുന്ന പലരും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. കേട്ടാലും അവര്ക്കത് വിശ്വാസിക്കേണ്ട ബാധ്യതയില്ല. അവനവന്റെ വിശ്വാസം. അതാണല്ലോ എല്ലാം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ലിബിയന് ആരോഗ്യവകുപ്പില് നിന്ന് പിരിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയുടെ ആരോഗ്യം നോക്കുന്ന ബിഹാറുകാരനായ ലളിത് കുമാര് സിന്ഹയും ലണ്ടനില് പഠിച്ച സഹപ്രവര്ത്തകന് രാജേഷ് വര്മ്മയുമൊത്ത് നടത്തിയ ഒരു യാത്രക്കിടയില് ഈ വിഷയം ചര്ച്ചക്കു വന്നു. 40ലധികം വര്ഷം ലിബിയയില് ചെലവിട്ട സിന്ഹ അടിമുടി ലിബിയന് പക്ഷപാതിയാണ്. ഉച്ചാരണഭംഗിയൊന്നുമില്ലെങ്കിലും അസ്സലായി അറബി സംസാരിക്കും. മക്കളൊക്കെ വളര്ന്നു വലുതായി ഭാര്യയടക്കം നാട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു പോയിട്ടും ഡോക്ടര്ക്ക് ഇനിയും ഇന്ത്യയിലേക്ക് മടങ്ങണമെന്ന മോഹമില്ല. അദ്ദേഹത്തിന് ആവേശമായി. 1921ല് ഓട്ടോമന് ഭരണം തകര്ന്നതിനു ശേഷമാണ് ഇറ്റലിക്കാര് ലിബിയയിലെത്തുന്നത്. 1969ല് ഒരു രക്തരഹിത വിപ്ളവത്തിലൂടെ ഇദ്രീസ് രാജാവില് നിന്ന് മുഅമ്മര് ഖദ്ദാഫി അധികാരം പിടിച്ചടക്കുന്നതുവരെയേ അവര് ലിബിയയില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. ഇക്കാലമത്രയും വിദേശീയര്ക്കു നേരെയുള്ള തദ്ദേശീയരുടെ ചെറുത്തുനില്പ്പ് അതിശക്തമായി നിലനില്ക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ അവസ്ഥയില് ഒരു സ്ത്രീ പോലും അവശേഷിക്കാതെ ബലാല്സംഗത്തിന് ഇരയായെന്നോ? എന്നിട്ട് അവരിലെല്ലാം കുഞ്ഞുങ്ങള് ജനിച്ചുവെന്നോ? എന്നിട്ട് ഈ കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്കെല്ലാം തന്നെ ബലാല്സംഗ കഥയിലെ പുരുഷന്മാരുടെ നിറവും കോലവും ലഭിച്ചെന്നോ? മാതാവിന്റെ നിറവും കോലവും ആര്ക്കും ലഭിച്ചില്ലെന്നോ? ഡോക്ടര് സിന്ഹ കത്തിക്കയറി. അങ്ങനെയാണെങ്കില് രണ്ടര നൂറ്റാണ്ട് ബ്രിട്ടീഷുകാര് അടക്കിവാണ ഇന്ത്യയില് എത്ര പേര് കറുത്ത നിറത്തില് കാണും? ഇറ്റലിക്കാര്ക്ക് ലിബിയയില് ഉണ്ടായിരുന്നതിനേക്കാള് സ്വീകാര്യത ബ്രിട്ടീഷുകാര്ക്ക് ഇന്ത്യയില് ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നോര്ക്കുക. ലിബിയയുടെ അതേനിരയില് മെഡിറ്ററേനിയനോടു ചേര്ന്നു കിടക്കുന്ന ഈജിപ്തിലും തുനീസ്യയിലും അള്ജീരിയയിലും മൊറോക്കോയിലും ഇതുതന്നെ സംഭവിച്ചുവോ? അവിടെയുള്ളവരും വെളുത്ത തൊലിയുള്ളവരല്ലേ? രാജേഷ് വര്മ്മയുടെ മനസ്സില് രൂഢമൂലമായിരുന്ന കൂട്ട ബലാല്സംഗ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ അടപ്പൂരി. ചെന്നിത്തല ചൊറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ആരോടെന്നില്ലാതെ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. 'ഇത്രയും കാലം എന്റെ സാമാന്യ ബുദ്ധി എവിടെയായിരുന്നു'?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയയിലെ ജനങ്ങള്ക്ക് തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗത വേഷത്തോട് പ്രത്യേക ആഭിമുഖ്യമൊന്നുമില്ല. പൊതുസ്ഥലങ്ങളില് വളരെ കുറച്ചു പേര് മാത്രമേ പരമ്പരാഗത വേഷത്തില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാറുള്ളൂ. ജുമുഅക്ക് പള്ളിയിലെത്തുന്ന 95 ശതമാനത്തിന്റെയും വേഷം പാന്റ്സും ഷര്ട്ടും തന്നെ. യുവാക്കള്ക്ക് ജീന്സും ടീ ഷര്ട്ടുമാണ് താല്പര്യം. ഓഫീസുകളില് സ്യൂട്ടും ടൈയും ധരിക്കാത്തവര് വിരളം. വെള്ളക്കോളര് ഉദ്യോഗങ്ങളില് പകുതിയും കയ്യടക്കിയിരിക്കുന്നത് സ്ത്രീകളാണ്. 85 ശതമാനം സ്ത്രീകളും മുഖവും മുന്കൈയും മാത്രം പുറത്തുകാണുന്ന ഇസ്ലാമിക വേഷവിധാനങ്ങളുള്ളവരാണ്. ചെറുപ്പക്കാരികളും പെണ്കുട്ടികളും ഇടുങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങളാണ് സാധാരണ ധരിച്ചു കാണാറുള്ളത്. ജീന്സ്, ഫുള് സ്ലീവ് ടോപ്പ്, മുഖമക്കന ഇതാണ് പൊതുവെയുള്ള ശൈലി. അതല്ലെങ്കില് ജീന്സിനു പകരം പാദം വരെയെത്തുന്ന സ്കേര്ട്ട്.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
</div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ജനങ്ങള് തികഞ്ഞ സൌഹാര്ദ്ദത്തോടെയാണ് പെരുമാറ്റം. ഒഴിവു ദിവസങ്ങളായ വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും ശനിയാഴ്ചകളിലും അവര് നമ്മെ അതിഥികളായി സ്വീകരിക്കുന്നു. ലിബിയന് ഭവനങ്ങളുടെ ഈ സൌഹാര്ദ്ദത്തിന്റെ ശീതളിമയിലായിരുന്നു കശ്മീരിയായ എന്റെ സ്നേഹിതന് രാജാ അര്ശദ് മുദസ്സിര് റമദാനിലെ എല്ലാ ദിവസവും നോമ്പു തുറന്നിരുന്നത്. മടുപ്പില്ലാത്ത ആതിഥേയത്വം അവ രുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. പക്ഷെ ഒന്നു പിഴച്ചാല് മതി. സൌഹൃദവും പരിചയവും ഒന്നും വിഷയമല്ല, അവര് തന്നെ നിങ്ങളുടെ കോളറിന് കുത്തിപ്പിടിച്ചെന്നു വരും. ഉടന് തന്നെ ശാന്തരാവും. പഴയ സൌഹൃദം തിരിച്ചു വരികയും ചെയ്യും. 'വിചിത്രസ്വഭാവികളായ നല്ല മനുഷ്യര്' (Nice people with strange behaviour) എന്നാണ് കമ്പനിയിലുള്ളവര് ഇവരെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
</div>
<span style="font-size: large;">നിങ്ങള് അറബി അറിയുന്ന മുസ്ലിമാണെങ്കില് അവരുടെ സൌഹൃദം കനക്കും. കമ്പനിയുടെ കേസുകള് വാദിക്കുന്ന സീനിയര് അഭിഭാഷകന് അഹ്മദ് ബെല്ഗാസിം എന്നെ മാനം കെടുത്തിയത് അങ്ങനെയാണ്. കാഴ്ചയില് ഗബ്രിയേല് ഗാര്സ്യ മാര്ക്കേസിന്റെ അപരനെ പോലെയുള്ള ബെല്ഗാസിം തികഞ്ഞ പ്രൊഫഷനലാണ്. (ചെയ്യുന്നതും ചെയ്യാതിരിക്കുന്നതുമായ എല്ലാ ജോലികള്ക്കും കണക്കു പറഞ്ഞ് പൈസ വാങ്ങുന്ന ആള് എന്നാണു പ്രൊഫഷനല് എന്നതിനര്ത്ഥം) എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് സഹപ്രവര്ത്തകന് രാജേഷ് അഭിമാനപൂര്വ്വം പറഞ്ഞു. 'ഇതാ ഒരു ഇന്ത്യന് മുസ്ലിം, നന്നായി അറബി സംസാരിക്കും'. അതുവരെ മറ്റെന്തോ കാരണങ്ങളാല് രാജേഷുമായി മുഷിഞ്ഞ് സംസാരിക്കുകയായിരുന്ന ബെല്ഗാസിമിന്റെ ഭാവം മാറി. സ്വീകരണത്തിന്റെ ഊഷ്മളത വര്ധിച്ചു. അത്യന്തം ആധുനികമായ തന്റെ ഓഫീസ് മുറിയിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി കോഫിയും ബിസ്കറ്റും തന്നു. സ്വന്തം വൃത്തത്തിനു പുറത്ത് ജാതിയും മതവുമൊക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്നത് രണ്ടാംതരമായി ഗണിക്കപ്പെടുന്ന കേരളീയ പരിസരത്തു നിന്നും വരുന്ന ആരും വിഷണ്ണനായി പോകുന്ന ഒരു സാഹചര്യം. ഒരുപക്ഷേ ഇത് ശ്രദ്ധയില് പെട്ടതു കൊണ്ടാവണം ഡല്ഹിയിലും ലണ്ടനിലും പഠിച്ച് തികഞ്ഞ പ്രൊഫഷണലായി കഴിഞ്ഞിരുന്ന രാജേഷ് ഇതൊരു തന്ത്രമാണെന്ന് ഹിന്ദിയില് സൂചന നല്കി. 'ഇത് നമുക്ക് ശരിക്കും ഉപയോഗപ്പെടുത്തണം' അതായത് എന്റെ മുസ്ലിംനെസ്സ് മുതലാക്കണമെന്നര്ഥം.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ലിബിയയിലെ സാധാരണക്കാര്ക്ക് തങ്ങളുടെ ഖാഇദ് (നേതാവ്) നെ കുറിച്ച് ഒരു മതിപ്പുമില്ല എന്ന് അവിടെയെത്തിയ ഉടനെ തന്നെ എനിക്ക് പൂര്ണബോധ്യമായി. ഇസ്തംബൂല് മുതല് ട്രിപ്പോളി വരെ എന്റെ സഹയാത്രികനായിരുന്ന അദീബ് കുറെ വിവരങ്ങള് നല്കിയിരുന്നു. ഏതാനും വര്ഷങ്ങളായി ട്രിപ്പോളിയിലാണ് ഇയാളുടെ ജോലി. സ്കൂള് അധ്യാപകന്റെ വേതനം തുടങ്ങുന്നത് 150 ദീനാറില് നിന്നാണ്. അയാളുടെ സര്വ്വീസിന്റെ അവസാനത്തോടെ അത് 300 ദീനാര് വരെ ആകും. 38-39 രൂപക്കു തുല്യമാണ് ഒരു ദീനാര്. മറുഭാഗത്ത് ഒരു സാധാരണ ഇന്ത്യന് കമ്പനി പോലും തങ്ങളുടെ തൊഴിലാളികള്ക്ക് ശമ്പളത്തിന്റെ പുറമെ പോക്കറ്റ് മണിയായി മാസാന്തം 400 ദിനാര് വരെ നല്കുന്നുണ്ട്. യുനൈറ്റഡ് അറബ് എമിറേറ്റ്സുമായി ലിബിയയെ താരതമ്യം ചെയ്യാന് പോലുമാവില്ല. യു.എ.ഇയില് തദ്ദേശീയരുടെ ശമ്പളം വിദേശിയുടേതിനേക്കാള് പതിന്മടങ്ങ് കൂടുതലായിരിക്കും. ഇവിടെ നേരെ തിരിച്ചും. ആഫ്രിക്കയിലെ ഏറ്റവും വലിയ എണ്ണ ഉല്പ്പാദക രാഷ്ട്രം കൂടിയാണ് ലിബിയ. വിമാനങ്ങളില് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഹൈക്വാളിറ്റി ഇന്ധനങ്ങളുടെ കൂറ്റന് പാടങ്ങളും ഇനിയും കണക്കാക്കിയിട്ടില്ലാത്ത പാചകവാതക ശേഖരവും ഇവര്ക്കുണ്ട്. തങ്ങളോടു കാണിക്കുന്ന ഈ അവഗണനയില് നാട്ടുകാര്ക്ക് പരാതിയുണ്ട്. പക്ഷെ ആരോടു പറയും? അന്നാട്ടില് പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന രണ്ട് പത്രങ്ങള്, അശ്ശംസ്, അല് ഫജ്റല് ജദീദ്, എന്നിവ ഞാന് കാണാറുണ്ടായിരുന്നു. ഉള്ളടക്കത്തില് കാര്യമായ ഒരു വ്യത്യാസവുമില്ലാത്ത രണ്ട് സര്ക്കാര് നോട്ടീസ് ബോര്ഡുകള്. ഇംഗ്ളീഷ് ദിനപത്രങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">കുറ്റം പറയരുതല്ലോ. ദരിദ്രന് എന്നു പറയുന്നവനു പോലും ലിബിയയില് കാറുണ്ട്. ഒന്നില് കൂടുതല് വാഹനമില്ലാത്ത ഒരു വീടുമുണ്ടാവില്ല. ദീനാറിന് ഒന്നര ഗ്യാലന് പെട്രോള് ലഭിക്കും. പോലീസുകാരല്ലാത്ത ആരും ബൈക്കോടിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ല. മെഡിറ്ററേനിയന് തീരത്തോടു ചേര്ന്നു കിടക്കുന്ന ഫലഭൂയിഷ്ടമായ ഭൂമിയില് അവിടത്തെ മനുഷ്യരെ പോലെ കാഴ്ചയില് തന്നെ സുന്ദരമായ പച്ചക്കറികള്. ഒപ്പത്തിനൊപ്പം വളര്ത്തിയ ഒലീവും അത്തിയും ഇടകലര്ന്ന വിശാലമായ തോട്ടങ്ങള്. ഉടമസ്ഥരോടൊപ്പം ചെന്ന് മരത്തില് നിന്നും ആവശ്യമുള്ളത് പറിച്ചെടുത്തു കഴിക്കാം, സന്തോഷമേയുള്ളൂ വഴിപോക്കന് പഴങ്ങള് നല്കുന്നതില്. ഈന്തപ്പനകളുണ്ടെങ്കിലും കാലാവസ്ഥ തണുത്തതായതു കൊണ്ട് പഴങ്ങള് തുടുക്കാറില്ല. മധുരവും കമ്മി. ട്രിപ്പോളിയില് കടുത്ത വേനലില് പോലും 35 ഡിഗ്രിവരെയേ ചൂട് ഉണ്ടാകൂ. അതുതന്നെയും മെഡിറ്ററേനിയന് കടലില് നിന്നുള്ള തണുത്തകാറ്റിന്റെ പ്രഹരമേറ്റ് ക്രൌര്യം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. എന്നാല് ട്രിപ്പോളിയില് നിന്ന് 60 കിലോമീറ്റര് തെക്കോട്ടു യാത്ര ചെയ്താല് ചിത്രമാകെ മാറി. പൊടുന്നനെ സഹാറാ മരുഭൂമിയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയായി. ലോകത്തില് തന്നെ ഏറ്റവും പൊള്ളുന്ന ചുടുനിലം. ഗള്ഫിലെ പോലെ പൊടിമണലല്ല ഇവിടെ. മഞ്ഞ നിറത്തിലുള്ള കല്ലുകളും മലകളും നിറഞ്ഞ ഭൂപ്രകൃതി. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">എന്നാല്, അല്ഭുതങ്ങളുടെ കലവറയാണ് ഈ മരൂഭൂമി.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">സഹാറക്ക് നടുവില് കുഫ്റ എന്ന പ്രദേശത്ത് ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിക്ക് പ്രൊജക്ടുണ്ട്. സീനിയര് മാനേജറും ആര്ക്കിടെക്റ്റുമായ അങ്കേത് ശ്രീവാസ്തവയോടൊപ്പം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരിഭാഷകനായാണ് പോയത്. യഥാര്ഥത്തില് ശ്രീവാസ്തവക്ക് അതിന്റെ ആവശ്യമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കുഫ്റയില് കഴിഞ്ഞ 35 വര്ഷമായി മഴ പെയ്തിട്ടില്ലത്രെ. മറ്റു ചിലരുടെ കണക്കില് 60 വര്ഷം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആ കണക്ക് കൂടിവരുന്നുമുണ്ട്. 100ഉം 300 മൊക്കെ ആകുന്നുണ്ട്. എന്നാല് നിങ്ങള് അമ്പരക്കുന്നത് ഈ മരുഭൂമിയിലെ ജലലഭ്യതയെ കുറിച്ച് അറിയുമ്പോഴാണ്. അല്പ്പം ഒന്നു കുഴിക്കുകയേ വേണ്ടൂ. വര്ഷമറ്റ മണ്ണില് നിന്ന് ജലം പൊടിയുകയായി. മനുഷ്യ നിര്മ്മിത മഹാനദി (Great Man Made River-GMMR) എന്ന പേരില് കൃത്രിമനദി കീറി 1800 മുതല് 2000 കിലോമീറ്റര് ദൂരെ വരെ ഈ വെള്ളമെത്തിക്കാന് അധികൃതര്ക്കു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.Great Socialist People's Libyan Arab Jamahiriyya എന്ന ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ പേരുള്ള ഈ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും വിജയപ്രദമായ പ്രൊജക്ടാണിത്. കുഫ്റയിലെ കിലോമീറ്റുകള് ദൈര്ഘ്യമുള്ള മാങ്ങാത്തോട്ടങ്ങള് മരുഭൂമിയുടെ നിര്ദാക്ഷിണ്യതയെ വെല്ലുവിളിച്ച് പരന്നു നിവര്ന്നങ്ങനെ കിടക്കുന്നു.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRtXZHkzpi5o7y9m_xdL45b9-9D5xsfAZnSWpz22fRq259bZ8fq6H_xepWGr76vMA20WH7BvGwQIxTnNSFOWJjqTmIWpI6dY0Nfkj0MuAm0TYQS7hKULEtmzEYINkfN5m8X1Wvq022iMzV/s1600/MMR.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRtXZHkzpi5o7y9m_xdL45b9-9D5xsfAZnSWpz22fRq259bZ8fq6H_xepWGr76vMA20WH7BvGwQIxTnNSFOWJjqTmIWpI6dY0Nfkj0MuAm0TYQS7hKULEtmzEYINkfN5m8X1Wvq022iMzV/s1600/MMR.jpg" /></span></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">അറബിയല്ലാത്ത മറ്റൊരു ഭാഷക്കും ലിബിയയില് ഈ അടുത്ത കാലം വരെ ഒരു പ്രാധാന്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇംഗ്ളീഷിനെ പടിക്കു പുറത്തു നിര്ത്തിയിരുന്ന ലിബിയ പ്രൈമറി തലത്തിലടക്കം ഇംഗ്ളീഷ് ഉള്പ്പെടുത്തി സമൂലമായ മാറ്റത്തിന്റെ തുടക്കം കുറിച്ചു കഴിഞ്ഞു. വെള്ളക്കാരോടായി പ്രത്യേക ആദരവുമില്ല. കഴിഞ്ഞ വര്ഷം ഖദ്ദാഫിയടക്കം 18 ലിബിയക്കാരെ ബ്ളാക് ലിസ്റ്റില് ഉള്പ്പെടുത്തിയ സ്വിറ്റ്സര്ലാന്റിന് പിടിപ്പതു കിട്ടി. അടുത്ത ദിവസം അതേ നാണയത്തില് മറുപടി നല്കി തൊലിവെളുത്തവന്റെ ധാര്ഷ്ട്യത്തിന്റെ മസ്തകം മുഅമ്മര് ഖദ്ദാഫി തകര്ത്തു. അഹ്മദ് ഫര്ദീദിന്റെ ഗര്ബ് സാദഗി (Westoxication) സിദ്ധാന്തത്തിന് ലിബിയയില് വലിയ പ്രസക്തിയൊന്നുമില്ല. കഴിഞ്ഞ 40 വര്ഷമായി ഒരേ കൈകളിലായിരുന്ന ഭരണം അടുത്ത തലമുറക്ക് കൈമാറുന്ന 'സോഷ്യലിസ്റ്റ്' പ്രക്രിയക്ക് ലിബിയ തുടക്കം കുറിച്ചിട്ടുണ്ട്. സെയ്ഫുല് ഇസ്ലാം ഖദ്ദാഫി പുറകില് നിന്ന് ഭരണം ആരംഭിച്ചിട്ടുണ്ടത്രെ. ഇയാളുടെ സ്വാധീനം നാള്ക്കു നാള് വര്ധിച്ചു വരുന്നു. ഖദ്ദാഫിക്ക് മറ്റൊരു ഭാര്യയിലുള്ള മൂത്ത മകന് മുഹമ്മദ് ഇപ്പോഴും പ്രതീക്ഷ കൈവെടിഞ്ഞിട്ടില്ല. ചുവരുകളായ മുഴുവന് ചുവരുകളിലും ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ഖദ്ദാഫിയുടെ ചിത്രങ്ങളും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്തുതിവചനങ്ങളുമാണ് ലിബിയ മുഴുക്കെ. 40 വര്ഷം ഒറ്റ ഭരണാധികാരിക്കു കീഴില് കഴിഞ്ഞുകൂടുക എന്ന ശിക്ഷ അല്പ്പം കടുത്തതു തന്നെയാണ്. ആഫ്രിക്കയുടെ മൊത്തം നേതാവായി ഉയര്ത്തിക്കാട്ടാനുള്ള വ്യഗ്രതയില് ലിബിയയുടെ സ്വത്ത് മുഴുവനും ദുര്വിനിയോഗം ചെയ്ത് അഴിമതിക്കാരായ മറ്റുള്ള ഭരണാധികാരികളെ ഖദ്ദാഫി സുഖിപ്പിക്കുകയാണെന്നാണ് എതിരാളികളുടെ ആരോപണം. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ഗള്ഫിലേതു പോലെ സുലഭമല്ലെങ്കിലും ലിബിയയില് മലയാളികളുടെ സാന്നിധ്യമുണ്ട്. അധികവും ഡോക്ടര്മാരും നഴ്സുമാരും അധ്യാപകരുമാണ്. ഇംഗ്ളീഷ് അധ്യാപകരാണ് കൂടുതലും. ഗള്ഫില് നിന്ന് വ്യത്യസ്തമെന്ന് തോന്നാവുന്ന ഒരു ചിത്രമാണ് ലിബിയയുടെ പുതുതലമുറയുടെ വായനാശീലം. ട്രിപ്പോളിയിലെ ഒരു തെരുവിലുള്ളയത്ര ബുക്ക് ഷോപ്പുകള് ദുബൈ മൊത്തം തെരഞ്ഞാല് കാണാനാവില്ല. ഇന്ത്യയെ കുറിച്ചും ഗാന്ധിജി-നെഹ്റുമാരെ കുറിച്ചും ആധികാരികതയോടെ അവര് സംസാരിക്കുന്നു. കേരളത്തെ കുറിച്ചു പോലും അവര്ക്ക് വായിച്ചറിവുണ്ട്. കരേല എന്ന ഹിന്ദിവാക്കില് നിന്നാണ് 'കേരള'യുടെ നിഷ്പത്തിയെന്ന് അധികവായന നടത്തിയ ഒരാളെ ഞാന് പരിചയപ്പെട്ടു. ഭൂപടത്തില് കാണുന്ന കേരളത്തിന്റെ ചിത്രത്തിനും കൈപ്പക്കക്കുമിടയിലെ സാദൃശ്യമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദത്തിന്റെ തെളിവ്.</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>Arif Zainhttp://www.blogger.com/profile/12159462294694617688noreply@blogger.com91